Τρεις καφέδες και ένα κέικ

Ας αρχίσω από το κέικ. Θυμάστε το κέικ με φράουλες και σαντιγύ; Ναι ε; Μα ξεχνιέται το άτιμο; Ε, είπα να κάνω κι εγώ ένα κέικ, παρόλο που τον τελευταίο καιρό αποφεύγω να κάνω γλυκά. Είχαν μαζευτεί πολλά αυγουλάκια και κόντευε να γίνει το ψυγείο ... κοτέτσι! Έτσι αξιοποίησα μερικά. Έλα όμως που εδώ η οικογένεια, αν δεν έχει σοκολάτα το γλυκό, δεν το θεωρούν γλυκό! Οπότε, προχτές το βράδυ, έκανα μεν τη συνταγή, με μια μικρή αλλαγούλα. Αντί για φράουλες και σαντιγύ, έλιωσα 125 γρ. σοκολάτα κουβερτούρα σε μπεν μαρί. Όταν έφτιαξα το μίγμα του κέικ, το έβαλα στη φόρμα και ανακάτεψα τη σοκολάτα απαλά να πάει παντού. Δεν την ανακάτεψα καλά επίτηδες, ώστε να βρίσκονται και ολόκληρα κομμάτια σοκολάτας που και που. Δεν είναι η πρώτη φορά βέβαια που βάζω σοκολάτα σε κέικ, αλλά είπα να σας το δείξω :-)
Το γεγονός ότι κοντεύει να τελειώσει σήμερα, σημαίνει υποθέτω ότι έγινε καλό! :-p

Και τώρα πάμε στους καφέδες.
Στην Πάτρα βρέθηκα χτες για μία δουλίτσα που είχαμε με την κόρη. Χτες το βράδυ φτάσαμε αργούτσικα και η μάνα μου κοιμότανε. Τώρα...όταν λέμε αργούτσικα, μη φανταστείτε...10.30 φτάσαμε. Δεν ξέρω τι σκέδιο καινούριο είναι ευτούνο να κοιμάται πια με τσι κότες. Τέλος πάντων.... καλά ας είναι και ας κοιμάται και με τσι κότες.... Δεν μιλήσαμε χτες βράδυ λοιπόν...
Πρώτος καφές σήμερα το πρωί στο σπίτι. Παρέα με τη μάνα για να πούμε δυο κουβέντες. Τα νέα μας κλπ....Εφύγαμε πριν προλάβει να μας δει καλά-καλά...

Δεύτερος καφές με τη Βάνα. Κανονισμένο ραντεβού με τη Βάνα που γνώρισα μέσα στο ντελισιέζ (αααααααααααααααααα το 'πα!!!) της Ρένας! Η Βάνα είναι μια γλύκα. Είναι πάρα πολύ συμπαθητική, κάνει πολύ καλή παρέα και δεν βαρεθήκαμε καθόλου. Μάλλον το αντίθετο θα έλεγα. Δεν μας έφτασε η ώρα που μείναμε μαζί.... Πολύ χάρηκα που την είδα από κοντά. Δεν μείναμε με τις ώρες, αλλά το καλό είναι ότι η Βάνα ζει στην Πάτρα, οπότε άνετα μπορούμε να ξαναβρεθούμε! Βάνα, να μου προσέχεις τα ζουζούνια και να είσαστε καλά!

Τρίτος καφές με μια πολύ αγαπημένη φίλη. Ξέρετε...η λέξη φιλία για μένα είναι ιερή. Θεωρώ ότι έχω πάρα πολλούς γνωστούς αλλά πάρα πολύ λίγους φίλους. Φίλος/η για μένα είναι κάποιος που μπορώ να του εμπιστευτώ ένα μεγάλο μου μυστικό. Ειναι κάποιος που του έχω μεγάλη εμπιστοσύνη. Ε...λίγοι είναι αυτοί... Μέσα σ' αυτούς είναι και η Αγγελική Ν. που σήμερα καταφέραμε να βρεθούμε και να πιούμε καφέ μακράς διαρκείας! χαχα! Μετά τη Witch (αυτή κι αν είναι Φίλη με Φ κεφαλαίο), η Αγγελική είναι από εκείνους τους ανθρώπους που 3,5 ώρες για καφέ είναι λίγες!!! Με τη Witch, όταν βρισκόμαστε 6-8 ώρες είναι λίγες. Ε...το ίδιο και με την Αγγελική! Και τι δεν είπαμε! Και πόσα δεν σχολιάσαμε! Αναλύσαμε διεξοδικά το αγαπημένο μας θέμα (κουζίνα) και είπαμε για χίλια άλλα ενδιαφέροντα πράγματα. Η Αγγελική με "έβαλε" στο λεωφορείο για Ζάκυνθο... Ξεκολλημό δεν είχαμε.

Αχ.... τι καλά που ήταν....Πολύ τη χάρηκα τη σημερινή μέρα! Άντε βρε κορίτσια... Έτσι... Να μας έχει ο Θεός γερούς, πάντα ν' ανταμώνουμε και να ξεφαντώνουμε βρε, που λέει και ο Νιόνιος. Φιλάκια πολλά κόρες! Στο επανειδείν!

Μπαμπά γκανούς

Ο Κωνσταντίνος μαγειρεύει για τη μικρή κουζίνα και φτιάχνει μπαμπά γκανούς. Για να δείτε δε την πόρωση με τα κομπιούτερ και την τεχνολογία, παραθέτω αποδεικτικά στοιχεία :-) Όχι εδώ. Πιο κάτω.

Μπαμπά γκανούς
Υλικά
2 μεγάλες μελιτζάνες (Μην παρασύρεστε από τη φωτό του Κωνσταντίνου. Αυτός έκανε τη συνταγή, στην οικονομική συσκευασία του ενός τόνου, για να τρώει ένα μήνα. Εμένα θ' ακούτε)
¼ φλυτζανιού ταχίνι (Μην βάλετε παραπάνω. Έβαλε και έγινε στούκας. Με όσο έμεινε, βούλωσε τρύπες από καρφιά στον τοίχο)
¼ φλυτζανιού χυμό λεμονιού
2-3 σκελίδες σκόρδο, καθαρισμένες και κομμένες στα 4 (Μην βάλετε πολύ. Σέκο τον είχαμε από την υπόταση 3 μέρες)
1/2 κ. γ. αλάτι
2 κ. σ. ψιλοκομμένος φρέσκος μαϊντανός
1/4 φλυτζανιού λάδι

Εκτέλεση
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 220 βαθμούς.
Τρυπάμε τις μελιτζάνες, τις τοποθετούμε σε ταψί και ψήνουμε για 20-30 λεπτά μέχρι να μαλακώσει μέσα.
Στο μεταξύ, χτυπάμε στο μπλέντερ το σκόρδο με το αλάτι.
Μόλις γίνει η μελιτζάνα και κρυώσει λίγο, την κόβουμε στη μέση και με ένα κουτάλι παίρνουμε το εσωτερικό της. Το βάζουμε στο μπλέντερ ή το ψιλοκόβουμε με μαχαίρι.
Βγάζουμε το μίγμα της μελιτζάνας σε μπωλ και το ανακατεύουμε με το χυμό λεμονιού και το ταχίνι.
Προσθέτουμε και τον μαϊντανό και κρατάμε λίγο για διακόσμηση.
Ρίχνουμε από πάνω το λάδι και ανακατεύουμε.
Δοκιμάζουμε και διορθώνουμε τη γεύση αν χρειάζεται σε αλάτι, λεμόνι ή όπως μας αρέσει.
Εναλλακτικά, μπορούμε να ψιλοκόψουμε όλα τα υλικά σε μπωλ, όπως έκανε ο Κωνσταντίνος, αντί να τα χτυπήσουμε στο μπλέντερ.

(Τα αποδεικτικά στοιχεία που λέγαμε)

Είναι υπέροχο ντιπ συνοδευτικό για αραβική πίτα.
Αν βρεθείτε στα μέρη της Ανατολής που το φτιάχνουν, μπορεί να το γευτείτε επίσης με κύμινο, δυόσμο (διορθώθηκε η μέντα), με λάδι από πάνω, με ψωμάκια ή κράκερ, σαν μέρος άλλου φαγητού, ανάλογα που θα το φάτε.

Κέικ με φράουλες και σαντιγύ

Μια και είναι η εποχή τους, να σας δείξω ένα απλό κέικ που σέρβιρε η φίλη μου η Σοφία στη βάφτιση του Αλέξανδρου στην Αμερική.
Ένα απλό κέικ, στο οποίο προσθέτουμε μετά σιρόπι, φράουλες και σαντιγύ. Οι φράουλες είναι καλό να έχουν προετοιμαστεί από την προηγούμενη μέρα ή από το πρωί. Σερβίρεται με σιροπάκι και φράουλες, με σαντιγύ ή οπως επιθυμεί ο καθένας.

Κέικ με φράουλες και σαντιγύ
Τι θέλουμε:
5 αυγά σε θερμοκρασία δωματίου
2 κούπες αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1/2 κ.γ. αλάτι
225 γρ. βούτυρο μαλακό
1 και 2/3 κούπας ζάχαρη
2 κ.γ. βανίλια
2 κ.γ. μπέκιν*

Εκτέλεση
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 170 βαθμούς.
Χτυπάμε βούτυρο και ζάχαρη για 10 λεπτά μέχρι να γίνει κρέμα.
Προσθέτουμε τα αυγά ένα-ένα, ενώ χτυπάμε κάθε φορά που προσθέτουμε και ένα.
Προσθέτουμε τη βανίλια, μετά το αλεύρι και το μπέκιν κοσκινισμένο και ξαναχτυπάμε.
Λαδώνουμε μια φόρμα για κέικ, βάζουμε μέσα το μίγμα και ψήνουμε για 1 ώρα.
Δοκιμάζουμε με μαχαίρι ή ξύλινο σουβλάκι αν είναι έτοιμο και το βγάζουμε.
Αφήνουμε να κρυώσει 5 λεπτά μέσα στη φόρμα και μετά ξεφορμάρουμε.

Για τις φράουλες:
½ κιλό φράουλες
1 φλυτζάνι ζάχαρη
Κόβουμε τις φράουλες σε μισά ή τέταρτα, τις πασπαλίζουμε με ζάχαρη και τις αφήνουμε στο ψυγείο να σιροπιάσουν. Καλό είναι να γίνει από το προηγούμενο βράδυ έτσι ώστε να προλάβουν να σιροπιάσουν.

Για τη σαντιγύ:
1 φλυτζάνι κρέμα γάλακτος
1 κ. σ. ζάχαρη
1 κ. γ. βανίλια
Χτυπάμε κρέμα γάλακτος, ζάχαρη και βανίλια μέχρι να στέκεται η σαντιγύ. Προσοχή: Η σαντιγύ το καλοκαίρι είναι εύκολο να κόψει αν χτυπηθεί πάρα πολύ ή αν δεν είναι αρκετά παγωμένη η κρέμα γάλακτος. Ενδείκνυται ακόμα και το πάγωμα του μπωλ και των αναδευτήρων του μίξερ. Για πιο εύκολη λύση, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ένα κουτί σκόνη σαντιγύ την οποία θα φτιάξουμε σύμφωνα με τις οδηγίες του κουτιού.

Σερβίρουμε κομμάτια κέικ, με σαντιγύ και φράουλες από πάνω.

*Να σημειώσω εδώ ότι η συνταγή δεν είχε καθόλου μπέκιν. Όταν την είχε κάνει η φίλη μου στη βάφτιση που κάναμε στην Αμερική, δεν είχε βάλει μπέκιν. Πιστεύω όμως ότι το χρειάζεται. Η Νατάσσα έκανε τη συνταγή, προσθέτοντας 2 κ. γ. μπέκιν και το φωτογράφισε. Οι απολαυστικές φωτό είναι δικές της.

Πρέσσα πατάτας

Εδώ και 1-2 μέρες κάναμε κουβέντα στο Delicieuses της Ρένας και είπα να σας δείξω κι εδώ την πρέσσα που μου είχε στείλει η Νέλλη από τη Γερμανία.
Η πρέσσα αυτή είναι σαν μια τεράστια πρέσσα σκόρδου.

Έχει θήκη για να μπαίνει μέσα η πατάτα και έχει 2 σήτες για να περνάει η πατάτα.

Μία με πιο μεγάλες και μια με πιο μικρές τρυπίτσες.

Θα σας δείξω εδώ όμως και μια άλλη χρήση της που δεν τη φαντάζεστε ίσως.
Όταν πήγα στη Γερμανία, δοκίμασα και έφαγα ό,τι καλό έβγαζε και κέρναγε αυτός ο τόπος. Μα δεν υπήρχε κάτι που να μην ήταν νόστιμο...
Στη Γερμανία όπως ξέρετε υπάρχουν πάρα πολλοί μετανάστες. Ακόμα και Ιταλοί! Οι Ιταλοί λοιπόν στη Φρανκφούρτη που πήγα, έχουν παγωτατζίδικα. Ό,τι παγωτατζίδικο δεις στη Φρανκφούρτη, είναι σχεδόν σίγουρο ότι είναι ιταλών. Μια αλυσίδα παγωτατζίδικων ήταν του Τισιάνο. Ο Τισιάνο είχε σούπερ παγωτά και μία από τις σπεσιαλιτέ του ήταν το spaghetti ice, δηλαδή, παγωτό μακαρόνια!!! Παρήγγειλε η Νέλλη 2 διαφορετικά spaghetti ice και μπροστά μας ήρθαν αυτά εδώ τα 2 πιάτα.

Απίστευτο; Το ένα έμοιαζε με μακαρόνια ναπολιτέν και το άλλο με λαζάνια.
Το ναπολιτέν είχε παγωτό βανίλια, κόκκινη σάλτσα από φράουλα ή μούρα (δεν θυμάμαι) και το τυράκι του ήταν λευκή σοκολάτα τριμμένη. Δεν είναι ολόιδιο;

Τα λαζάνια, είχαν σάλτσα από μαύρα μούρα, λευκή σοκολάτα τριμμένη για τυράκι και κόκκινη σάλτσα.
Η γεύση απίθανη, περιττό να σας πω...
Το παγωτό τσίμπαγε στην τιμή του αλλά άξιζε γιατί ήταν τεράστιο. Πλήρες γεύμα μιλάμε.
Αν έχετε ή αποκτήσετε τέτοια πρέσσα, μπορείτε να κάνετε κι εσείς τέτοιο παγωτό, αρκεί να αφήσετε να μαλακώσει λίγο το παγωτό, έτσι ώστε να περνάει από τη σήτα σαν μακαρόνια. Βέβαια, το θέμα "μαλακό" παγωτό ειναι σχετικό, γιατί θα πρέπει να είναι μεν μαλακό, αλλά όχι τόσο που να λιώνει καθώς βγαίνει αλλά ούτε και τόσο σκληρό που να μην βγαίνει σαν μακαρόνια. Πιστεύω ότι το παγωτό αυτό εκεί, το διατηρούσαν σε συγκεκριμένη θερμοκρασία έτσι ώστε να έχει ίδια υφή και σκληρότητα παντού μέσα στον κάδο φύλαξης.

Τώρα θα σας πω και κάτι σχετικό με αυτά τα παγωτά και τη Ζάκυνθο. Εδώ και κανά δυο χρόνια έχει ανοίξει ένα παγωτατζίδικο εδώ και πουλάει μούρη πως έχει ιταλικά παγωτά. Δεν θα πω ποιο είναι γιατί δεν θέλω να θεωρηθεί πως κάνω δυσφήμιση. Πριν 2 χρόνια και αφού έχουμε γυρίσει από τη Γερμανία ενθουσιασμένοι με το παγωτό αυτό, καθόμαστε σε αυτή τη τζελατερία μαζί με το γιο μου και προς μεγάλη μας έκπληξη βλέπουμε ότι έχει στον κατάλογο spaghetti ice. Παραγγέλνουμε ένα για να το φάει ο γιος μας. Παραγγέλνουμε ένα, σαν αυτό της φωτογραφίας (με τα μακαρόνια). Αντί αυτού, έρχεται ένα ροζ παγωτό με τη δικαιολογία ότι "συγγνώμη, μας τέλειωσε η βανίλια και βάλαμε φράουλα" (φραουλί μακαρόνια έχετε δει ποτε;;;). ΧΩΡΙΣ να μας ρωτήσει αν θέλαμε φράουλα ή αν άρεσε στο παιδί. Από πάνω, αντί για τη σαλτσούλα της φωτό, είχε γλυκό βύσσινο. Το παγωτό φυσικά δεν το έφαγε το παιδί, αλλά εμείς, μόνο και μόνο γιατί το πληρώσαμε 6-7 ευρώ (εδώ και 2 χρόνια). Εκείνο που θέλω να πω, είναι ότι τα μεταξωτά βρακιά, θέλουν κι επιδέξιους κ.....ς με το συμπάθιο. Τουτέστιν, που πας ρε Καραμήτρο; Αν δεν έχεις τη δυνατότητα να σερβίρεις τέτοιο παγωτό, τι το θες στον κατάλογο; Όσο για μένα, εκνευρίστηκα για άλλη μια φορά με τον εαυτό μου που δέχτηκα να πληρώσω κάτι τόσο ακριβά ενώ δεν ήταν το προϊόν αντάξιο της τιμής. Χαίρομαι και θαυμάζω τους ανθρώπους που εκείνη τη στιγμή θα το γύριζαν πίσω. Δεν το κάνω εύκολα, αλλά τελευταία διεκδικώ τα δικαιώματά μου καλύτερα και τώρα θα το έκανα γιατί έχω βαρεθεί να με πιάνουν μ.........α.

Τέλος, το ποστ το αφιερώνω στον Raymonda, κατά κόσμο Χάρη και σε όλη την παρέα στο Delicieuses (γκρρρρρρρρ δεν μπορώ να το προφέρω αυτό το όνομα!!!)

Update:
Η Νατάσσα λέει ότο στραβώνεται με το μαύρο φόντο και προτείνει να το αλάξω. Ήδη μερικοί είπαν τη γνώμη τους. Για πείτε μου. Σας κουράζει το μαύρο φόντο;

υγ. Αυτό δεν είναι ποστ. Είναι το Μπεν Χουρ!!!

Θεατρική παράσταση από τους Δρόμους Ζωής

Οι Δρόμοι ζωής διοργανώνουν θεατρική παράσταση. Για περισσότερες πληροφορίες, πάμε εδώ!

Κοτόπουλο στην κατσαρόλα με καρότα και μανιτάρια

Ας φτιάξουμε σήμερα κοτόπουλο λεμονάτο στην κατσαρόλα!

Κοτόπουλο στην κατσαρόλα με καρότα και μανιτάρια

Υλικά
4 φιλέτα στήθος κοτόπουλου
4 καρότα κομμένα σε μεγάλα στενόμακρα κομμάτια
1 μικρή κονσέρβα μανιτάρια τεμαχισμένα
1 κύβο λαχανικών ΒΙΟ
χυμός ενός λεμονιού
2 κ. γλ κορν φλάουρ
λίγο λάδι

Τι κάνουμε:
Τεμαχίζουμε τα στήθη σε μικρά κομμάτια.
Βάζουμε στην κατσαρόλα το κοτόπουλο με λίγο λάδι και το γυρίζουμε από όλες τις πλευρές έτσι ώστε να ασπρίσει και να πάρει μετά λίγο χρώμα.
Σβήνουμε με το λεμόνι.
Προσθέτουμε τα καρότα, τα μανιτάρια, τον κύβο και είτε κλείνουμε τη χύτρα (αν το κάνουμε σε χύτρα) είτε αφήνουμε να βράσουν σε κοινή κατσαρόλα. Και στις δύο περιπτώσεις προσθέτουμε νερό.

Όταν ετοιμαστεί το φαγητό, δένουμε αν θέλουμε τη σάλτσα μας, προσθέτοντας 2 κ. γλ. κορν φλάουρ που τα έχουμε διαλύσει σε μισό ποτήρι κρασιού νερό. Ανακατεύουμε γρήγορα να πάει παντού και το φαγάκι μας είναι έτοιμο. Το συνοδεύουμε με ρύζι σουρωτό ή πουρέ.
Καλό πσκ!

Τούβλα με σταμναγκάθι, μυζήθρα και κόκκινη σάλτσα πιπεριάς

Η Μαρία από τα Χανιά μου στέλνει μια συνταγή για τυρόπιτα με σταμναγκάθι. Η τυρόπιτα είναι για 2 άτομα και συνοδεύεται με ζεστή σάλτσα κόκκινης πιπεριάς.
Φωτό ντεν έκουμε, γκιατί ντε το φτιάξαμε ακόμα! Αντί γι' αυτό, απολαύστε τη φωτό ενός φίλου μου που τρώγαμε μαζί την Κυριακή :-)


Τούβλα με σταμναγκάθι, μυζήθρα και κόκκινη σάλτσα πιπεριάς
Για 2 άτομα
250 γρ. Φύλλο κουρού
1/2 κιλό σταμναγκάθι
1/2 κιλό μυζήθρα
1 αυγό
1 κ. σ. άνηθο
2 κρεμμύδια
1 κ.σ. παρμεζάνα
1 κ.σ. ξύσμα λεμονιού
αλάτι, πιπέρι
Για τη σάλτσα
2 ψητές κόκκινες πιπεριές
Λίγο ξύδι μπαλσάμικο
Λίγο ελαιόλαδο

Εκτέλεση
Βράζουμε το σταμναγκάθι και το κόβουμε.
Σε ένα μπωλ αναμιγνύουμε τα υλικά της γέμισης.
Κόβουμε το φύλλο σε παραλληλόγραμμα.
Προσθέτουμε γέμιση, γυρίζουμε να κλείσουν.
Ψήνουμε στο φούρνο για 15 λεπτά στους 250.

Για τη σάλτσα λιώνουμε τις πιπεριές όπως είναι ζεστές και ανακατεύουμε με τα υπόλοιπα υλικά.

Τα σερβίρουμε με ζεστή κόκκινη σάλτσα από πιπεριά.

Ευχαριστώ Μαρία!

Παγωτό γιαούρτι-φράουλα

Προσπαθώντας να βρω γιατρειά για την έλλειψη γλυκού μέσα στη δίαιτα, δοκίμασα να κάνω παγωτό γιαούρτι-φράουλα. Έχει ελάχιστες θερμίδες, καθόλου λιπαρά (υποθέτω) και λίγες, πολύ λίγες τύψεις.

Παγωτό γιαούρτι-φράουλα
Υλικά
200 γρ. φράουλες πολτοποιημένες στο μπλέντερ (12 μέτριες)
3 κεσεδάκια γιαούρτι 0% (αυτά που έβαλα εγώ ήταν 170 γρ. το καθένα)
χυμό μισού μικρού λεμονιού
6 κ. γ. φρουκτόζη
προαιρετικά
1 κ. σ. λικέρ φράουλα

Εκτέλεση
Χτυπάμε το κεφάλι μας στο τοίχο που ξεκινήσαμε δίαιτα. ΟΥΠΣ! Λάθος. Αυτό το λέμε από μέσα μας μόνο…
Χτυπάμε στο μπλέντερ τις φράουλες να λιώσουν.
Προσθέτουμε και τα γιαούρτια να κάνουν κι αυτά γυροβολιά μαζί τους.
Βάζουμε τη ζάχαρη και το λικέρ also. Η σειρά που πρόσθεσα τα υλικά είναι σχετική. Μπορούμε να βάλουμε από την αρχή τη ζάχαρη μαζί με τις φράουλες. Εγώ πρόσθετα καθώς έφτιαχνα και δοκίμαζα. Οι φράουλες πάντως πρέπει να χτυπηθούν πρώτα μόνες τους για να λιώσουν.
Το βάζουμε στην κατάψυξη για 5-6 ώρες ενώ ανακατεύουμε ανά μία ώρα.

Αφού παγώσει καλά, για να σερβιριστεί χρειάζεται να μείνει τουλάχιστον μισή ώρα έξω από την κατάψυξη. Μην περιμένετε να έχει τη γλύκα και την υφή ενός κανονικού παγωτού. Αν το τιγκάρουμε στην κρέμα γάλακτος και στη ζάχαρη θα την έχει, αλλά δεν το θέλουμε. Να χάσουμε κιλά θέλουμε ή έστω να μην παχύνουμε. Εξαιτίας της φράουλας και του μισού λεμονακίου (χεχε) είναι ελαφρώς ξινούλι. Αν θέλουμε, σερβίρουμε με μια κουταλιά σιρόπι φράουλας, ή μέλι ή σιρόπι αγάβης κλπ για να σπάσει την ξινάδα. Οι θερμίδες του είναι πολύ λίγες αν σκεφτείτε ότι τα 100 γρ. γιαούρτι με 0% λιπαρά έχουν 52 θερμίδες, οι φράουλες στο σύνολό τους άλλες 50 περίπου και όλο το υλικό μοιράζεται σε 4-5 δόσεις.
Αν έχετε τις ειδικές θηκούλες για γρανίτες, θα είναι ακόμα καλύτερο γιατί δεν θα χρειάζεται να περιμένετε να ζεσταθεί λίγο πριν το σερβίρετε.
Καλή εβδομάδα!

Η συνέντευξη της μικρής κουζίνας στο I cook greek

Κοντεύει ήδη μήνας που έχει περάσει το Πάσχα και που το I cook greek είχε κάνει αφιέρωμα στη μικρή κουζίνα. Μόλις την περασμένη Κυριακή στην Πάτρα έπιασα το τεύχος στα χέρια μου και το είδα live. Μόνο σε ηλεκτρονική μορφή το είχα δει. Επειδή μερικοί ήθελαν να δουν τη συνέντευξη αλλά δεν πρόλαβαν το τεύχος η δεν το κατέβασαν από το I cook greek, είπα να σας τη βάλω εδώ. Δεν θέλω να ευλογήσω τα γένια μου, τη βάζω μόνο προς ενημέρωση. Άλλωστε όσοι χαρήκατε μαζί μου, το εκφράσατε με σχόλια εδώ και με προσωπικά emails και σας ευχαριστώ. Το κερασάκι στο τέλος για να γελάσουμε :-)

Εδώ και 21 χρόνια η Αγγελική μαγειρεύει σε ένα φοιτητικό κουζινάκι με 2,5 μάτια και φούρνο. Η κουζίνα της είναι μικρή, αλλά η αγάπη της για τη μαγειρική μεγάλη. Μιλήσαμε μαζί της για το μπλογκ, τη Ζάκυνθο και...τη μικρή της κουζίνα.

Mε την Αγγελική συναντηθήκαμε στη μικρή της κουζίνα γύρω στις 11.30 το πρωί. Ήταν λίγο στριμωγμένα η αλήθεια είναι. Για να μιλήσουμε άνετα, έπρεπε να κάνουμε στην άκρη μίξερ, τοστιέρα, φρυγανιέρα, αποχυμωτή, λεμονοστύφτη, θερμόμετρα, κούπες, μπουκαλάκια, καθαριστήρια, σπάτουλες, σιλικονούχα φορμάκια, κεραμικές μπίλιες και άλλα πολλά «τζατζαλάκια» που λέει και μια φίλη της. Μόλις άνοιξε ο χώρος, η Αγγελική έβαλε δύο ποτηράκια σπιτική λεμονάδα (στο δικό μου και λίγη βότκα!) και αρχίσαμε μια χαλαρή κουβεντούλα.
Πώς σου ήρθε η ιδέα να ξεκινήσεις ένα μπλογκ μαγειρικής

Τα μπλογκ μπήκαν στη ζωή μου 2,5 χρόνια πριν. Παρακολουθούσα διάφορα sites μαγειρικής και κάποια στιγμή μαζί με μια παρέα, φτιάξαμε ένα ομαδικό μπλογκ μαγειρικής. Από το Σεπτέμβριο τους 2008 όμως, θέλησα να κάνω κάτι εντελώς δικό μου, σύμφωνα με τη δική μου αισθητική και άποψη γύρω από τη μαγειρική-ζαχαροπλαστική.

Γιατί το ονόμασες «μικρή κουζίνα»;

Το όνομα του μπλογκ μου αντιπροσωπεύει την πραγματικότητα στη ζωή μου, ώς προς το μέγεθος της κουζίνας μου, τόσο της ηλεκτρικής, όσο και της έκτασης του χώρου. Στο σπίτι μου, έτσι όπως είναι διαμορφωμένο, δεν υπάρχει χώρος για μεγάλη ηλεκτρική κουζίνα. Από την άλλη, η μικρή κουζίνα, δεν στάθηκε εμπόδιο ποτέ για μεγάλες δημιουργίες. Η μικρή κουζίνα, στο σπίτι και το μπλογκ, δείχνει μια πλευρά του χαρακτήρα μου. Όχι τυμπανοκρουσίες, όχι φωνές κι αντάρες, αλλά έργα. Γι' αυτό στον τίτλο του μπλογκ προτίμησα τα μικρά γράμματα. Ήσυχα, καθημερινά, απλά! Πάντα θέλω να πετύχω την ουσία και όχι το δήθεν. Αυτό απαιτεί δουλειά! Και η δουλειά μου, νομίζω ότι φαίνεται από τις συνταγές μου, τα όσα ετοιμάζω, ακόμα και από τον τρόπο που φωτογραφίζω και τα θέματα που διαλέγω.

Από ότι διαβάζω στο blog έχεις μεγάλη πείρα στα φοιτητικά κουζινάκια με 2 μάτια.Τι θα συμβούλευες τους νέους φοιτητές που στέκονται πάνω από ένα αντίστοιχο κουζινάκι και σκέφτονται τι να μαγειρέψουν;

Πράγματι, έχω ένα μικρό φοιτητικό κουζινάκι με 2,5 μάτια και φούρνο. Για την ακρίβεια, είναι το 3ο που έχω αλλάξει σ' αυτά τα 21 χρόνια. Το άλλαξα μόλις πριν 2 μήνες.
Τι θα συμβούλευα τους νέους φοιτητές; Ό,τι θα συμβούλευα και την κόρη μου, που σε 1 χρόνο ελπίζει να σπουδάζει κι αυτή. Κατ' αρχήν να μπει στο μπλογκ της μαμάς της, να βρει απλές και εύκολες συνταγές και να μαγειρέψει! Η μαγειρική δεν είναι απαραίτητα δύσκολη και πολύπλοκη. Μπορεί να είναι απλή και εύκολη. Τα νέα παιδιά, μπορούν να μαγειρέψουν απλά και γρήγορα, χωρίς να είναι ανάγκη να καταφύγουν στο έτοιμο. Δεν χρειάζεται να μαγειρεύουν κάθε μέρα. Μπορούν να μαγειρέψουν φαγητά που μπορούν να συντηρηθούν στην ψύξη για 2-3 μέρες ή ακόμα και να καταψυχθούν . Οργάνωση και θέληση χρειάζεται. Όλοι έτσι ξεκινήσαμε και μάθαμε. Με απλές συνταγές. Έτσι θα ξεκινήσουν κι αυτοί!

Λύσε μου μια απορία που έχω. Όταν έχεις «τραπέζι» στο σπίτι τι κάνεις; Μαγειρεύεις αλλού; Παραγγέλνεις απ’ έξω; Λες στους καλεσμένους να έρθουν με το ταπεράκι τους; Πως τα βγάζεις πέρα με ένα απλό κουζινάκι;

Όλα αυτά τα χρόνια που είμαι εδώ, έχω κάνει δεκάδες τραπέζια. Βαφτίσεις, γενέθλια, γιορτές, φιλικές συγκεντρώσεις. Όχι. Δεν παραγγέλνω απ' έξω, ούτε λέω να φέρουν το ταπεράκι τους! χαχα! Αντίθετα, οι καλεσμένοι φεύγουν με γεμάτα ταπεράκια! Είμαι πολύ οργανωτική και αισιόδοξη σαν χαρακτήρας και δεν με πτοούν οι δυσκολίες. Φροντίζω 2-3 μέρες πριν κάνω τραπέζι να φτιάχνω λίστα με ό,τι χρειαστώ και φτιάχνω ό,τι μπορώ 1-2 μέρες πριν. Εκείνο που κάνω επίσης είναι να εκμεταλλεύομαι τις ώρες που είμαι μόνη στην κουζίνα, έτσι ώστε να μην ενοχλώ και να μην ενοχλούμαι. Μέσα στη μικρή κουζίνα μου, φτιάχνω ζυμωτό ψωμί πολύ συχνά, φτιάχνω πάνω από 20 διαφορετικά λικέρ, μαρμελάδες, γλυκά κουταλιού και φυσικά το καθημερινό φαγητό. Καταλαβαίνεις λοιπόν, ότι η μικρή κουζίνα δεν στάθηκε ποτέ εμπόδιο για δημιουργικότητα. Το μόνο πρόβλημά μου είναι ότι έχω πάρα πολλά πράγματα και gadgets τα οποία δεν έχω πού να βάλω.

Σε λίγες βδομάδες έρχεται το Πάσχα. Τι ετοιμάζετε στη Ζάκυνθο για το πασχαλινό τραπέζι; Υπάρχουν παραδοσιακές ζακυνθινές συνταγές ή έθιμα που τηρούνται ακόμα και σήμερα;

Στη Ζάκυνθο υπάρχουν πολλά έθιμα γύρω από το Πάσχα και το πασχαλινό τραπέζι ή τη Μεγάλη Εβδομάδα. Μερικές από τις παραδοσιακές συνταγές που κάνουν τη Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα εδώ, είναι οι εξής:
Μεγάλη Δευτέρα, φτιάχνουν τα κουλούρια.
Μεγάλη Τετάρτη, αναπιάνουν προζύμι για να φτιάξουν Λαμπροκουλούρες.
Μεγάλη Πέμπτη βάφουν αυγά και φτιάχνουν αγκινάρες παραγεμιστές με ρύζι, ή αρακά με πατάτες, αγκινάρες με χλωρά κουκιά.
Μεγάλη Παρασκευή τρώνε εφτάζυμα ψωμιά, μαρούλια και νερόβραστα κουκιά. Τη μέρα αυτή, δεν στρώνουν τραπεζομάντηλο στο τραπέζι.
Το Μεγάλο Σάββατο, προετοιμάζουν το φαγητό για το αναστάσιμο τραπέζι, που είναι το σγατζέτο και η σκωταριά, τα εντόσθια του αρνιού δηλαδή, μαγειρεμένα με συγκεκριμένο τρόπο. Εκτός από το σγατζέτο, από το αναστάσιμο τραπέζι δεν λείπουν τα κόκκινα αυγά, το χοιρομέρι (είδος ντόπιου αλλαντικού που φτιάχνεται τότε), φρέσκο ντόπιο λαδοτύρι, πρέντζα (είδος τυριού σαν φέτα), γαρδούμπες, μαρουλοσαλάτα με φρέσκα κρεμμυδάκια, ρόκα και κόκκινο κρασί.

Ανήμερα του Πάσχα, οι ζακυνθινοί δεν έτρωγαν αρνί στη σούβλα. Αυτό είναι ξενόφερτο έθιμο. Έτρωγαν βοδινό κρέας αυγολέμονο. Αυτό γινόταν υποθέτω, επειδή μετά από τη μεγάλη νηστεία της σαρακοστής, το στομάχι δεν ήταν προετοιμασμένο για ένα βαρύ φαγητό όπως το αρνί. Τη Δευτέρα του Πάσχα οι ζακυνθινοί φούρνιζαν αρνί, το οποίο το συνόδευαν με κόκκινα αυγά, λαδοτύρι ντόπιο, πρέντζα, χοιρομέρι και ντόπιο κόκκινο κρασί. Μερικά από τα έθιμα που τηρούνται ευλαβικά ακόμα και σήμερα είναι τα εφτάζυμα ψωμάκια τη Μεγάλη Παρασκευή, η περιφορά του Επιταφίου στις 4 το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου και στο σπάσιμο των σταμνιών, το ζακυνθινό χοιρομέρι και η ζακυνθινή Λαμπροκουλούρα.

Και για τους αναγνώστες μας τι καλό θα μαγειρέψεις;

Θα μαγειρέψω αγκινάρες παραγεμιστές με ρύζι...

Και τώρα το κερασάκι. Τρεις ζακυνθινοί που είδαν τη φωτό της συνταγής είπαν και οι τρεις το ίδιο: Στη Ζάκυνθο δεν κόβουμε τις αγκινάρες από πάνω. Το ίδιο ακριβώς μου είπε και η μάνα μου βλέποντας την εφημερίδα την περασμένη Κυριακή (μέσα στους τρεις κι αυτή). Η πεθερά μου δεν είναι ζακυνθινιά. Εγώ έμαθα το φαγητό από την πεθερά μου η οποία τελικά σίγουρα είχε βάλει το χεράκι της και την πινελιά της και έκοψε το πάνω μέρος των αγκινάρων. Βέβαια, αυτό μου έγινε μάθημα τώρα. Όταν πρόκειται για ζακυνθινή συνταγή, θα ρωτάω ΚΑΙ ζακυνθινούς και να μην εμπιστεύομαι μόνο την κρίση της πεθεράς, χεχε!

Ε και μ΄ακούσει η πεθερά μου χάθηκα!!!

Ο κήπος μου

Eδώ και μερικά χρόνια φυτεύω στον κήπο μου καλοκαιρινά λαχανικά. Πέρυσι δεν είχα φυτέψει επειδή θα έφευγα το καλοκαίρι για 3 εβδομάδες και δεν ήθελα να δεσμεύσω κάποιον να τα προσέχει. Φέτος είπα ότι δεν θα φυτέψω πάλι, γιατί αυτός που έρχεται και οργώνει είχε καθυστερήσει σημαντικά. Είχα νεύρα! Πολλά νεύρα και βλαστημοκόπαγα που δεν ερχόταν να οργώσει. Για να το κάνω με το χέρι, ούτε λόγος... Και τελικά ήρθε. Εδέησε και ήρθε. Και φύτεψα... Δεν φαντάζεστε τι γεύση έχουν τα λαχανικά τα σπιτικά. Οι ντομάτες....εκείνα τα αγγουράκια....ΚΑΜΙΑ σχέση με αυτά του μανάβη. Μαζί με τα ζαρζαβατικά, αγόρασα και μέντα, δυόσμο, ματζουράνα, βασιλικό και καλέντουλες για τα λικέρ μου, τα φαγητά μου και την αρωματική μαγειρική μου. Με περηφάνια σας παρουσιάζω τον κηπάκο μου και ελπίζω σε 2 μήνες από τώρα να τρώω τα πρώτα μου λαχανικά!

Ντοματούλες

Αγγουράκια

Πιπεριές

Απο αριστερά στα δεξιά με τη φορά του ρολογιού: μέντα, δυόσμος, ματζουράνα, βασιλικός.

Φασολάκια λαδερά

Τα καλοκαιρινά λαχανικά έχουν κάνει ήδη την εμφάνισή τους. Η χαρά μου χαρά! Μου αρέσουν πολύ τα φαγητά του καλοκαιριού και ιδιαίτερα τα λαχανικά. Ας φτιάξουμε φασολάκια λαδερά που είναι κατάλληλα και για δίαιτα αν δεν τα τιγκάρουμε στο λάδι.


Φασολάκια
Υλικά για 4 άτομα
1.400 γρ. φασολάκια
3 πατάτες μικρές καθαρισμένες και κομμένες στη μέση
3 καρότα καθαρισμένα και κομμένα σε χοντρά μακρόστενα κομμάτια
1/2 ποτήρι κρασιού λάδι
1 κύβο λαχανικών ΒΙΟ
1 κ. σ. ξερό μαϊντανό ή λίγο φρέσκο ψιλοκομμένο
1 κουτί ντοματάκια περασμένα από το μούλτι ή 4-5 φρέσκιες ντομάτες
προαιρετικά:
3-4 μικρά κολοκυθάκια

Εκτέλεση
Καθαρίζουμε τα φασολάκια εξωτερικά από τις ίνες. Αν έχετε το ειδικό εργαλειάκι η δουλειά γίνεται πολύ εύκολα και γρήγορα. Για όλα αυτά τα φασολάκια εκανα μισή ώρα να τα καθαρίσω με το εργαλείο.
Πλένουμε τα φασολάκια και τα αφήνουμε να στραγγίξουν.
Βάζουμε το λάδι σε χύτρα.
Γυρίζουμε στην κατσαρόλα τα φασολάκια με το λάδι μέχρι να γίνει έντονο πράσινο το χρώμα τους.
Όταν αλλάξουν όλα χρώμα, προσθέτουμε όλα τα υπόλοιπα υλικά και κλείνουμε τη χύτρα για 20 λεπτά σε μέτρια φωτιά.
Κλείνουμε το μάτι και αφήνουμε άλλα 10 λεπτά να πάρει όλη τη θερμότητα και να ηρεμήσει η χύτρα.
Ανοίγουμε, δοκιμάζουμε και αν χρειάζεται συνεχίζουμε για λίγο το βράσιμο για να πάρει τα υγρά και να γίνει το φαγητό μας έτσι όπως το θέλουμε.

Το φαγητό μπορεί να γίνει και με κατεψυγμένα φασολάκια για πιο γρήγορα, αλλά δεν έχουν την ίδια νοστιμάδα σαν τα φρέσκα.

Επιβάλλεται να τα φάμε με φέτα :-)))

Καλή επιτυχία σε όλα τα παιδιά που αρχίζουν σήμερα πανελλήνιες! Όπως λέω σε όλα τα παιδιά, ούτε η αρχή είναι, ούτε το τέλος. Πάνω απ' όλα η ψυχική και σωματική τους υγεία!

Πώς καθαρίζουμε μια κατσαρόλα από καμένο φαγητό;

Στο ποστ με τις μπριζόλες και το ρύζι, η Ελένη και η Heart έθιξαν ένα λεπτό θέμα: το καμένο φαγητό! Μερικές μερικές, ονόματα δεν λέμε, οικογένειες δεν θίγουμε, δεν φτάνει που καίνε το φαγητό, πετάνε και την κατσαρόλα μαζί! Έχουν και πειστήρια λένε! Χαχα!
Όλο αυτό όμως ήταν μια ωραία ιδέα για να μάθουμε μερικά πράγματα αλλά και για να γελάσουμε.


Θέτω λοιπόν τα εξής ερωτήματα που βασανίζουν την ανθρωπότητα:
1) έχετε κάψει ποτέ φαγητό;
2) γιατί το κάψατε; Τι κάνατε εκείνη την ώρα;
3ο και σημαντικότερο): πώς καθαρίσατε την κατσαρόλα/ταψί; Ή μήπως το πετάξατε μαζί κι αυτό;
Μου φαίνεται ότι θα ακούσουμε ωραίες ιστορίες.

Ας αρχίσω όμως πρώτα εγώ για να πάρετε θάρρος.
Λοιποοοοοόν.... Ευτυχώς, σπάνια καίω φαγητά. Όχι γιατί είμαι προσεκτική μαγείρισσα και δεν φεύγω από την κουζίνα όταν μαγειρεύω αλλά γιατί με έχουν σώσει τα ρολογάκια κουζίνας. Επειδή ποτέ δεν κάθομαι σε μια μεριά και όλο κάτι κάνω, βάζω πάντα ρολόι να χτυπήσει για να δω το φαγητό. Αλλιώς θα είχαμε πολλαααααααααααααααά δράματα...
Παρόλα αυτά, ακόμα κι αυτά τα ρολογάκια μερικές φορές δεν με σώζουν. Γιατί; Γιατί τ' ακούω, λέω χτύπησε, περνάνε 2-3 λεπτά και αν δεν πάω αμέσως το ξεχνάω. Έτσι μερικές φορές είχα κι εγώ τα ατυχήματά μου.

Ποιος ήταν ο λόγος που ξεμυαλίστηκα και δεν πήγα να δω το φαΐ; Συνήθως ο λόγος είναι ένας: το pc...σωστά το μαντέψατε. Είτε κάτι έγραφα, είτε κάπου σχολίαζα, είτε μιλούσα με τη Νέλλη, είτε έγραφα κάποιο email ή συνταγή στο pc. Τι να κάνουμε; Αδυναμίες είναι αυτές. Ευτυχώς ξαναλέω σπάνιες φορές έχει συμβεί. Και καμία δεν αναγκάστηκα να πετάξω την κατσαρόλα. Άντε το πολύ πολύ να πέταξα μερικά κουλουράκια ή να χρειάστηκε να τα τρίψω από κάτω γιατί άρπαξαν.

Κατσαρόλα μπορεί να μου έχει πιάσει από γάλα, που εύκολα πιάνει ή κανένα ταψί να έχει τσιτσιρίσει πάνω του το λάδι και να μην φεύγει εύκολα. Τι κάνω για να τις καθαρίσω; Συνήθως τις βάζω στο μάτι να βράσουν λίγο με υγρό απορρυπαντικό πιάτων. Σε πολύ δύσκολες περιπτώσεις έχω αναγκαστεί να δοκιμάσω και χλωρίνη αλλά προσπαθώ να την αποφεύγω γενικώς. Με σόδα έχω ακούσει ότι φεύγουν εύκολα τα καψίματα, αλλά δεν έχω δοκιμάσει. Είπαμε: δεν είναι συχνές οι αβαρίες αυτές...

Εσείς; Για ομολογήστε τι πάθατε, γιατί το πάθατε και πώς σώσατε την κατσαρολίτσα. Ελάτε τώρα....Μην ντρέπεστε...Διαθέτουμε και κρισάρα (κόσκινο) για όσες ντρέπονται! Χαχα!

Πώς φτιάχνουμε λουκάνικα χωριάτικα

Με τον Ηλία γνωριστήκαμε στο παλιό hungry.gr, όταν έκανα τις πρώτες απόπειρες για να φτιάξω τυρί. Ανταλλάξαμε emails και τα λέγαμε που και που. Κάποια στιγμή χαθήκαμε και από τότε που άνοιξα τη μικρή κουζίνα, έχουμε και πάλι συχνή επαφή. Ο Ηλίας είναι κι αυτός μερακλής με τη μαγειρική και του αρέσει να μαθαίνει πώς φτιάχνονται διάφορα δύσκολα ή περίεργα πράγματα. Έτσι, άδραξε την ευκαιρία και έκανε τον ρεπόρτερ όταν ο θείος του και ο πεθερός του είπαν να φτιάξουν λουκάνικα. Ηλία ευχαριστώ για το ρεπορτάζ. Να σας πω δε, ότι ο Ηλίας έχει σχεδόν ανοίξει το διαδυκτιακό του μαγαζί με γκουρμεδιές που συγκεντρώνει από όλη την Ελλάδα και θα μπορούμε σε λίγο καιρό να τις αγοράζουμε από το on line μαγαζί του, το Hellenic Delicatessen . Η περιγραφή και οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι του Ηλία.

Λουκάνικα χωριάτικα
Μαζευτήκαμε όλοι πρωί! (σιγά!!!) Εγώ (ο γαμπρός) ο πεθερός και ο ξάδερφός του ο Νίκος.
Για την ιστορία ο θείος Νίκος δούλευε σε εργοστάσιο αλλαντικών. Οπότε ξέρει αρκετά μυστικά για τα κρεατοειδή. Η όλη διαδικασία στην αρχή με έβαλε σε υποψίες. Αν και δεν ήξερα από τέτοια πράγματα, τελικά κατάφερα να πείσω τον εαυτό μου να αγοράσει μηχάνημα για να φτιάχνω τα δικά μου λουκάνικα! Τι πιο καλό, ε;
Το ραντεβού ήταν για τις 9.30. Εγώ πήγα μετά την εκκλησία, ο πεθερός ήταν μόνιμος και ο θείος Νίκος….(βαρύ το έχει το άλογο του… ήρθε 10.30). Ε αφού τον βρίσαμε λίγο για πείραγμα βάλαμε κάτω τα υλικά και τις μηχανές που είχαμε για να καταστρώσουμε το σχέδιο (business plan) Τα υλικά που χρειαστήκαμε ήταν:

• Μία μηχανή για το τρίψιμο του κρέατος
• Μία μηχανή για το γέμισμα των Λουκάνικων
• 6 κιλά μοσχαρίσιο κρέας
• 3 κιλά χοιρινό κρέας
• 2 κιλά γίδα
• Αντεριές περίπου 1 κιλό
• 2 κιλά πράσα περίπου
• Αλάτι με το μάτι και την γεύση
• 20 γραμμάρια κύμινο
• 20 γραμμάρια μπαχάρι 2
• 20 γραμμάρια μαύρο πιπέρι*
• 10 γραμμάρια κόκκινο πιπέρι*
(ο Ηλίας λέει ότι ο θείος το μπουμπούνιξε στο πιπέρι και να βάλετε λιγότερο οπωσδήποτε)

Και ξεκινάμε: Ιδού οι μηχανές μας (δανεικές αλλά μας βόλεψαν την δουλειά)

Ανακατέψαμε όλα τα μπαχάρια εκτός του αλατιού

Και ξεκινήσαμε να ξεκοκαλίζουμε την γίδα

Μετά κόψαμε τα πράσα

Και ξεκινήσαμε και αλέθαμε πρώτα τα πράσα

Που μάλλον δεν ήθελαν την μηχανή του κιμά και ήθελαν μούλτι. Εδώ φαίνετε και το χέρι της πεθεράς (φιλική συμμετοχή). Τελικά τα κόψαμε στο μούλτι. Και ξεκινήσαμε να αλέθουμε τα κρέατα εναλλάξ πάντα.

Αφού τα αλέσουμε όλα τα κρέατα ξεκινάμε να τα ζυμώνουμε όλα μαζί. Εδώ πρέπει να είσαι μάστορας στο ζύμωμα! Ο Νίκος ξέρει καλά από ζύμωμα….

Μαζί προσθέτουμε και τα μπαχάρια μας. Σιγά-σιγά! Αυτό το χέρι με το γάντι, δικό μου είναι!!!

Και ζυμώνουμε καλά!!!

Και μυρίζουμε νοστιμιά!!!

Μετά αφού έχουμε ζυμώσει καλά αφήνουμε γύρω στα 10 λεπτά να ξεκουραστεί το μίγμα, ευκαιρία για καφέ! έπειτα το ξαναπερνάμε το μίγμα μας από την μηχανή του κιμά.

Μετά ετοιμάζουμε την μηχανή για τα λουκάνικα. Αφού έχουμε πλύνει τα άντερα ή έντερα.

Βρίσκουμε την άκρη και τα περνάμε στην άκρη της μηχανής. Μαζί βάζουμε και το μίγμα στην μηχανή χωρίς αέρα μέσα δηλαδή το πιέζουμε καλά.

Κανουμε και ένα κόμπο στην ακρη. Κάντε ακόμα ένα κόμπο για καλό και για κακό.

Και ξεκινάμε να γυρνάμε την προπέλα από την μηχανή και γεμίζουμε τα έντερα

Σ αυτήν την φωτογραφία βλέπουμε το τσουνί από την μηχανή και πώς έχει περαστεί το έντερο.

Εμένα κάτι άλλο μου θύμιζε και γελούσα, με κατάλαβαν και έπεσε πολύ γέλιο! Μετά το έπιανες το εντερο σε δυό μεριές και γύριζες το εσωτερικό του έτσι ώστε να σχηματιστεί το λουκάνικο και πήγαινε διαδοχικά στο υπόλοιπο του εντέρου.

Και στο τέλος τα τρυπάς με μία καρφίτσα έτσι ώστε να βγει ο αέρας από μέσα τους. Πρέπει να κάνεις αρκετές τρυπούλες. Βλέπεις ότι το έντερο πάει και αγκαλιάζει τον κιμά. Η επόμενη φάση είναι να τα αφήσεις να ξεραθούν στον αέρα. Δυστυχώς δεν είχαμε χρόνο , χώρο και υπομονή και έτσι αποφάσισαν οι μεγάλοι να τα ψήσουμε ελαφρώς. Στους 100 βαθμούς για μισή ώρα με αέρα επάνω στην σχάρα και από κάτω βάζεις ένα ταψί για να τρέξουν τα λίγα υγρά.

Μετά τα βγάλαμε από κεί και τα πλύναμε με κρύο νερό για να κρυώσουν απότομα.

Και τα αφήσαμε να στεγνώσουν

Μία μέρα μετά θα τα βάλουμε στις σακούλες τις νάιλον και στην κατάψυξη για να αντέξουν. Ετσι πέρασε η Κυριακή μας. Ηταν ωραία γιατί με δίδαξε ο πεθερός και ο θειός ! Παρθενικό λουκάνικο από τα χεράκια μου! Καλή επιτυχία!