Τρεις καφέδες και ένα κέικ

Ας αρχίσω από το κέικ. Θυμάστε το κέικ με φράουλες και σαντιγύ; Ναι ε; Μα ξεχνιέται το άτιμο; Ε, είπα να κάνω κι εγώ ένα κέικ, παρόλο που τον τελευταίο καιρό αποφεύγω να κάνω γλυκά. Είχαν μαζευτεί πολλά αυγουλάκια και κόντευε να γίνει το ψυγείο ... κοτέτσι! Έτσι αξιοποίησα μερικά. Έλα όμως που εδώ η οικογένεια, αν δεν έχει σοκολάτα το γλυκό, δεν το θεωρούν γλυκό! Οπότε, προχτές το βράδυ, έκανα μεν τη συνταγή, με μια μικρή αλλαγούλα. Αντί για φράουλες και σαντιγύ, έλιωσα 125 γρ. σοκολάτα κουβερτούρα σε μπεν μαρί. Όταν έφτιαξα το μίγμα του κέικ, το έβαλα στη φόρμα και ανακάτεψα τη σοκολάτα απαλά να πάει παντού. Δεν την ανακάτεψα καλά επίτηδες, ώστε να βρίσκονται και ολόκληρα κομμάτια σοκολάτας που και που. Δεν είναι η πρώτη φορά βέβαια που βάζω σοκολάτα σε κέικ, αλλά είπα να σας το δείξω :-)
Το γεγονός ότι κοντεύει να τελειώσει σήμερα, σημαίνει υποθέτω ότι έγινε καλό! :-p

Και τώρα πάμε στους καφέδες.
Στην Πάτρα βρέθηκα χτες για μία δουλίτσα που είχαμε με την κόρη. Χτες το βράδυ φτάσαμε αργούτσικα και η μάνα μου κοιμότανε. Τώρα...όταν λέμε αργούτσικα, μη φανταστείτε...10.30 φτάσαμε. Δεν ξέρω τι σκέδιο καινούριο είναι ευτούνο να κοιμάται πια με τσι κότες. Τέλος πάντων.... καλά ας είναι και ας κοιμάται και με τσι κότες.... Δεν μιλήσαμε χτες βράδυ λοιπόν...
Πρώτος καφές σήμερα το πρωί στο σπίτι. Παρέα με τη μάνα για να πούμε δυο κουβέντες. Τα νέα μας κλπ....Εφύγαμε πριν προλάβει να μας δει καλά-καλά...

Δεύτερος καφές με τη Βάνα. Κανονισμένο ραντεβού με τη Βάνα που γνώρισα μέσα στο ντελισιέζ (αααααααααααααααααα το 'πα!!!) της Ρένας! Η Βάνα είναι μια γλύκα. Είναι πάρα πολύ συμπαθητική, κάνει πολύ καλή παρέα και δεν βαρεθήκαμε καθόλου. Μάλλον το αντίθετο θα έλεγα. Δεν μας έφτασε η ώρα που μείναμε μαζί.... Πολύ χάρηκα που την είδα από κοντά. Δεν μείναμε με τις ώρες, αλλά το καλό είναι ότι η Βάνα ζει στην Πάτρα, οπότε άνετα μπορούμε να ξαναβρεθούμε! Βάνα, να μου προσέχεις τα ζουζούνια και να είσαστε καλά!

Τρίτος καφές με μια πολύ αγαπημένη φίλη. Ξέρετε...η λέξη φιλία για μένα είναι ιερή. Θεωρώ ότι έχω πάρα πολλούς γνωστούς αλλά πάρα πολύ λίγους φίλους. Φίλος/η για μένα είναι κάποιος που μπορώ να του εμπιστευτώ ένα μεγάλο μου μυστικό. Ειναι κάποιος που του έχω μεγάλη εμπιστοσύνη. Ε...λίγοι είναι αυτοί... Μέσα σ' αυτούς είναι και η Αγγελική Ν. που σήμερα καταφέραμε να βρεθούμε και να πιούμε καφέ μακράς διαρκείας! χαχα! Μετά τη Witch (αυτή κι αν είναι Φίλη με Φ κεφαλαίο), η Αγγελική είναι από εκείνους τους ανθρώπους που 3,5 ώρες για καφέ είναι λίγες!!! Με τη Witch, όταν βρισκόμαστε 6-8 ώρες είναι λίγες. Ε...το ίδιο και με την Αγγελική! Και τι δεν είπαμε! Και πόσα δεν σχολιάσαμε! Αναλύσαμε διεξοδικά το αγαπημένο μας θέμα (κουζίνα) και είπαμε για χίλια άλλα ενδιαφέροντα πράγματα. Η Αγγελική με "έβαλε" στο λεωφορείο για Ζάκυνθο... Ξεκολλημό δεν είχαμε.

Αχ.... τι καλά που ήταν....Πολύ τη χάρηκα τη σημερινή μέρα! Άντε βρε κορίτσια... Έτσι... Να μας έχει ο Θεός γερούς, πάντα ν' ανταμώνουμε και να ξεφαντώνουμε βρε, που λέει και ο Νιόνιος. Φιλάκια πολλά κόρες! Στο επανειδείν!