Πρέσσα πατάτας

Εδώ και 1-2 μέρες κάναμε κουβέντα στο Delicieuses της Ρένας και είπα να σας δείξω κι εδώ την πρέσσα που μου είχε στείλει η Νέλλη από τη Γερμανία.
Η πρέσσα αυτή είναι σαν μια τεράστια πρέσσα σκόρδου.

Έχει θήκη για να μπαίνει μέσα η πατάτα και έχει 2 σήτες για να περνάει η πατάτα.

Μία με πιο μεγάλες και μια με πιο μικρές τρυπίτσες.

Θα σας δείξω εδώ όμως και μια άλλη χρήση της που δεν τη φαντάζεστε ίσως.
Όταν πήγα στη Γερμανία, δοκίμασα και έφαγα ό,τι καλό έβγαζε και κέρναγε αυτός ο τόπος. Μα δεν υπήρχε κάτι που να μην ήταν νόστιμο...
Στη Γερμανία όπως ξέρετε υπάρχουν πάρα πολλοί μετανάστες. Ακόμα και Ιταλοί! Οι Ιταλοί λοιπόν στη Φρανκφούρτη που πήγα, έχουν παγωτατζίδικα. Ό,τι παγωτατζίδικο δεις στη Φρανκφούρτη, είναι σχεδόν σίγουρο ότι είναι ιταλών. Μια αλυσίδα παγωτατζίδικων ήταν του Τισιάνο. Ο Τισιάνο είχε σούπερ παγωτά και μία από τις σπεσιαλιτέ του ήταν το spaghetti ice, δηλαδή, παγωτό μακαρόνια!!! Παρήγγειλε η Νέλλη 2 διαφορετικά spaghetti ice και μπροστά μας ήρθαν αυτά εδώ τα 2 πιάτα.

Απίστευτο; Το ένα έμοιαζε με μακαρόνια ναπολιτέν και το άλλο με λαζάνια.
Το ναπολιτέν είχε παγωτό βανίλια, κόκκινη σάλτσα από φράουλα ή μούρα (δεν θυμάμαι) και το τυράκι του ήταν λευκή σοκολάτα τριμμένη. Δεν είναι ολόιδιο;

Τα λαζάνια, είχαν σάλτσα από μαύρα μούρα, λευκή σοκολάτα τριμμένη για τυράκι και κόκκινη σάλτσα.
Η γεύση απίθανη, περιττό να σας πω...
Το παγωτό τσίμπαγε στην τιμή του αλλά άξιζε γιατί ήταν τεράστιο. Πλήρες γεύμα μιλάμε.
Αν έχετε ή αποκτήσετε τέτοια πρέσσα, μπορείτε να κάνετε κι εσείς τέτοιο παγωτό, αρκεί να αφήσετε να μαλακώσει λίγο το παγωτό, έτσι ώστε να περνάει από τη σήτα σαν μακαρόνια. Βέβαια, το θέμα "μαλακό" παγωτό ειναι σχετικό, γιατί θα πρέπει να είναι μεν μαλακό, αλλά όχι τόσο που να λιώνει καθώς βγαίνει αλλά ούτε και τόσο σκληρό που να μην βγαίνει σαν μακαρόνια. Πιστεύω ότι το παγωτό αυτό εκεί, το διατηρούσαν σε συγκεκριμένη θερμοκρασία έτσι ώστε να έχει ίδια υφή και σκληρότητα παντού μέσα στον κάδο φύλαξης.

Τώρα θα σας πω και κάτι σχετικό με αυτά τα παγωτά και τη Ζάκυνθο. Εδώ και κανά δυο χρόνια έχει ανοίξει ένα παγωτατζίδικο εδώ και πουλάει μούρη πως έχει ιταλικά παγωτά. Δεν θα πω ποιο είναι γιατί δεν θέλω να θεωρηθεί πως κάνω δυσφήμιση. Πριν 2 χρόνια και αφού έχουμε γυρίσει από τη Γερμανία ενθουσιασμένοι με το παγωτό αυτό, καθόμαστε σε αυτή τη τζελατερία μαζί με το γιο μου και προς μεγάλη μας έκπληξη βλέπουμε ότι έχει στον κατάλογο spaghetti ice. Παραγγέλνουμε ένα για να το φάει ο γιος μας. Παραγγέλνουμε ένα, σαν αυτό της φωτογραφίας (με τα μακαρόνια). Αντί αυτού, έρχεται ένα ροζ παγωτό με τη δικαιολογία ότι "συγγνώμη, μας τέλειωσε η βανίλια και βάλαμε φράουλα" (φραουλί μακαρόνια έχετε δει ποτε;;;). ΧΩΡΙΣ να μας ρωτήσει αν θέλαμε φράουλα ή αν άρεσε στο παιδί. Από πάνω, αντί για τη σαλτσούλα της φωτό, είχε γλυκό βύσσινο. Το παγωτό φυσικά δεν το έφαγε το παιδί, αλλά εμείς, μόνο και μόνο γιατί το πληρώσαμε 6-7 ευρώ (εδώ και 2 χρόνια). Εκείνο που θέλω να πω, είναι ότι τα μεταξωτά βρακιά, θέλουν κι επιδέξιους κ.....ς με το συμπάθιο. Τουτέστιν, που πας ρε Καραμήτρο; Αν δεν έχεις τη δυνατότητα να σερβίρεις τέτοιο παγωτό, τι το θες στον κατάλογο; Όσο για μένα, εκνευρίστηκα για άλλη μια φορά με τον εαυτό μου που δέχτηκα να πληρώσω κάτι τόσο ακριβά ενώ δεν ήταν το προϊόν αντάξιο της τιμής. Χαίρομαι και θαυμάζω τους ανθρώπους που εκείνη τη στιγμή θα το γύριζαν πίσω. Δεν το κάνω εύκολα, αλλά τελευταία διεκδικώ τα δικαιώματά μου καλύτερα και τώρα θα το έκανα γιατί έχω βαρεθεί να με πιάνουν μ.........α.

Τέλος, το ποστ το αφιερώνω στον Raymonda, κατά κόσμο Χάρη και σε όλη την παρέα στο Delicieuses (γκρρρρρρρρ δεν μπορώ να το προφέρω αυτό το όνομα!!!)

Update:
Η Νατάσσα λέει ότο στραβώνεται με το μαύρο φόντο και προτείνει να το αλάξω. Ήδη μερικοί είπαν τη γνώμη τους. Για πείτε μου. Σας κουράζει το μαύρο φόντο;

υγ. Αυτό δεν είναι ποστ. Είναι το Μπεν Χουρ!!!