Η συνέντευξη της μικρής κουζίνας στο I cook greek

Κοντεύει ήδη μήνας που έχει περάσει το Πάσχα και που το I cook greek είχε κάνει αφιέρωμα στη μικρή κουζίνα. Μόλις την περασμένη Κυριακή στην Πάτρα έπιασα το τεύχος στα χέρια μου και το είδα live. Μόνο σε ηλεκτρονική μορφή το είχα δει. Επειδή μερικοί ήθελαν να δουν τη συνέντευξη αλλά δεν πρόλαβαν το τεύχος η δεν το κατέβασαν από το I cook greek, είπα να σας τη βάλω εδώ. Δεν θέλω να ευλογήσω τα γένια μου, τη βάζω μόνο προς ενημέρωση. Άλλωστε όσοι χαρήκατε μαζί μου, το εκφράσατε με σχόλια εδώ και με προσωπικά emails και σας ευχαριστώ. Το κερασάκι στο τέλος για να γελάσουμε :-)

Εδώ και 21 χρόνια η Αγγελική μαγειρεύει σε ένα φοιτητικό κουζινάκι με 2,5 μάτια και φούρνο. Η κουζίνα της είναι μικρή, αλλά η αγάπη της για τη μαγειρική μεγάλη. Μιλήσαμε μαζί της για το μπλογκ, τη Ζάκυνθο και...τη μικρή της κουζίνα.

Mε την Αγγελική συναντηθήκαμε στη μικρή της κουζίνα γύρω στις 11.30 το πρωί. Ήταν λίγο στριμωγμένα η αλήθεια είναι. Για να μιλήσουμε άνετα, έπρεπε να κάνουμε στην άκρη μίξερ, τοστιέρα, φρυγανιέρα, αποχυμωτή, λεμονοστύφτη, θερμόμετρα, κούπες, μπουκαλάκια, καθαριστήρια, σπάτουλες, σιλικονούχα φορμάκια, κεραμικές μπίλιες και άλλα πολλά «τζατζαλάκια» που λέει και μια φίλη της. Μόλις άνοιξε ο χώρος, η Αγγελική έβαλε δύο ποτηράκια σπιτική λεμονάδα (στο δικό μου και λίγη βότκα!) και αρχίσαμε μια χαλαρή κουβεντούλα.
Πώς σου ήρθε η ιδέα να ξεκινήσεις ένα μπλογκ μαγειρικής

Τα μπλογκ μπήκαν στη ζωή μου 2,5 χρόνια πριν. Παρακολουθούσα διάφορα sites μαγειρικής και κάποια στιγμή μαζί με μια παρέα, φτιάξαμε ένα ομαδικό μπλογκ μαγειρικής. Από το Σεπτέμβριο τους 2008 όμως, θέλησα να κάνω κάτι εντελώς δικό μου, σύμφωνα με τη δική μου αισθητική και άποψη γύρω από τη μαγειρική-ζαχαροπλαστική.

Γιατί το ονόμασες «μικρή κουζίνα»;

Το όνομα του μπλογκ μου αντιπροσωπεύει την πραγματικότητα στη ζωή μου, ώς προς το μέγεθος της κουζίνας μου, τόσο της ηλεκτρικής, όσο και της έκτασης του χώρου. Στο σπίτι μου, έτσι όπως είναι διαμορφωμένο, δεν υπάρχει χώρος για μεγάλη ηλεκτρική κουζίνα. Από την άλλη, η μικρή κουζίνα, δεν στάθηκε εμπόδιο ποτέ για μεγάλες δημιουργίες. Η μικρή κουζίνα, στο σπίτι και το μπλογκ, δείχνει μια πλευρά του χαρακτήρα μου. Όχι τυμπανοκρουσίες, όχι φωνές κι αντάρες, αλλά έργα. Γι' αυτό στον τίτλο του μπλογκ προτίμησα τα μικρά γράμματα. Ήσυχα, καθημερινά, απλά! Πάντα θέλω να πετύχω την ουσία και όχι το δήθεν. Αυτό απαιτεί δουλειά! Και η δουλειά μου, νομίζω ότι φαίνεται από τις συνταγές μου, τα όσα ετοιμάζω, ακόμα και από τον τρόπο που φωτογραφίζω και τα θέματα που διαλέγω.

Από ότι διαβάζω στο blog έχεις μεγάλη πείρα στα φοιτητικά κουζινάκια με 2 μάτια.Τι θα συμβούλευες τους νέους φοιτητές που στέκονται πάνω από ένα αντίστοιχο κουζινάκι και σκέφτονται τι να μαγειρέψουν;

Πράγματι, έχω ένα μικρό φοιτητικό κουζινάκι με 2,5 μάτια και φούρνο. Για την ακρίβεια, είναι το 3ο που έχω αλλάξει σ' αυτά τα 21 χρόνια. Το άλλαξα μόλις πριν 2 μήνες.
Τι θα συμβούλευα τους νέους φοιτητές; Ό,τι θα συμβούλευα και την κόρη μου, που σε 1 χρόνο ελπίζει να σπουδάζει κι αυτή. Κατ' αρχήν να μπει στο μπλογκ της μαμάς της, να βρει απλές και εύκολες συνταγές και να μαγειρέψει! Η μαγειρική δεν είναι απαραίτητα δύσκολη και πολύπλοκη. Μπορεί να είναι απλή και εύκολη. Τα νέα παιδιά, μπορούν να μαγειρέψουν απλά και γρήγορα, χωρίς να είναι ανάγκη να καταφύγουν στο έτοιμο. Δεν χρειάζεται να μαγειρεύουν κάθε μέρα. Μπορούν να μαγειρέψουν φαγητά που μπορούν να συντηρηθούν στην ψύξη για 2-3 μέρες ή ακόμα και να καταψυχθούν . Οργάνωση και θέληση χρειάζεται. Όλοι έτσι ξεκινήσαμε και μάθαμε. Με απλές συνταγές. Έτσι θα ξεκινήσουν κι αυτοί!

Λύσε μου μια απορία που έχω. Όταν έχεις «τραπέζι» στο σπίτι τι κάνεις; Μαγειρεύεις αλλού; Παραγγέλνεις απ’ έξω; Λες στους καλεσμένους να έρθουν με το ταπεράκι τους; Πως τα βγάζεις πέρα με ένα απλό κουζινάκι;

Όλα αυτά τα χρόνια που είμαι εδώ, έχω κάνει δεκάδες τραπέζια. Βαφτίσεις, γενέθλια, γιορτές, φιλικές συγκεντρώσεις. Όχι. Δεν παραγγέλνω απ' έξω, ούτε λέω να φέρουν το ταπεράκι τους! χαχα! Αντίθετα, οι καλεσμένοι φεύγουν με γεμάτα ταπεράκια! Είμαι πολύ οργανωτική και αισιόδοξη σαν χαρακτήρας και δεν με πτοούν οι δυσκολίες. Φροντίζω 2-3 μέρες πριν κάνω τραπέζι να φτιάχνω λίστα με ό,τι χρειαστώ και φτιάχνω ό,τι μπορώ 1-2 μέρες πριν. Εκείνο που κάνω επίσης είναι να εκμεταλλεύομαι τις ώρες που είμαι μόνη στην κουζίνα, έτσι ώστε να μην ενοχλώ και να μην ενοχλούμαι. Μέσα στη μικρή κουζίνα μου, φτιάχνω ζυμωτό ψωμί πολύ συχνά, φτιάχνω πάνω από 20 διαφορετικά λικέρ, μαρμελάδες, γλυκά κουταλιού και φυσικά το καθημερινό φαγητό. Καταλαβαίνεις λοιπόν, ότι η μικρή κουζίνα δεν στάθηκε ποτέ εμπόδιο για δημιουργικότητα. Το μόνο πρόβλημά μου είναι ότι έχω πάρα πολλά πράγματα και gadgets τα οποία δεν έχω πού να βάλω.

Σε λίγες βδομάδες έρχεται το Πάσχα. Τι ετοιμάζετε στη Ζάκυνθο για το πασχαλινό τραπέζι; Υπάρχουν παραδοσιακές ζακυνθινές συνταγές ή έθιμα που τηρούνται ακόμα και σήμερα;

Στη Ζάκυνθο υπάρχουν πολλά έθιμα γύρω από το Πάσχα και το πασχαλινό τραπέζι ή τη Μεγάλη Εβδομάδα. Μερικές από τις παραδοσιακές συνταγές που κάνουν τη Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα εδώ, είναι οι εξής:
Μεγάλη Δευτέρα, φτιάχνουν τα κουλούρια.
Μεγάλη Τετάρτη, αναπιάνουν προζύμι για να φτιάξουν Λαμπροκουλούρες.
Μεγάλη Πέμπτη βάφουν αυγά και φτιάχνουν αγκινάρες παραγεμιστές με ρύζι, ή αρακά με πατάτες, αγκινάρες με χλωρά κουκιά.
Μεγάλη Παρασκευή τρώνε εφτάζυμα ψωμιά, μαρούλια και νερόβραστα κουκιά. Τη μέρα αυτή, δεν στρώνουν τραπεζομάντηλο στο τραπέζι.
Το Μεγάλο Σάββατο, προετοιμάζουν το φαγητό για το αναστάσιμο τραπέζι, που είναι το σγατζέτο και η σκωταριά, τα εντόσθια του αρνιού δηλαδή, μαγειρεμένα με συγκεκριμένο τρόπο. Εκτός από το σγατζέτο, από το αναστάσιμο τραπέζι δεν λείπουν τα κόκκινα αυγά, το χοιρομέρι (είδος ντόπιου αλλαντικού που φτιάχνεται τότε), φρέσκο ντόπιο λαδοτύρι, πρέντζα (είδος τυριού σαν φέτα), γαρδούμπες, μαρουλοσαλάτα με φρέσκα κρεμμυδάκια, ρόκα και κόκκινο κρασί.

Ανήμερα του Πάσχα, οι ζακυνθινοί δεν έτρωγαν αρνί στη σούβλα. Αυτό είναι ξενόφερτο έθιμο. Έτρωγαν βοδινό κρέας αυγολέμονο. Αυτό γινόταν υποθέτω, επειδή μετά από τη μεγάλη νηστεία της σαρακοστής, το στομάχι δεν ήταν προετοιμασμένο για ένα βαρύ φαγητό όπως το αρνί. Τη Δευτέρα του Πάσχα οι ζακυνθινοί φούρνιζαν αρνί, το οποίο το συνόδευαν με κόκκινα αυγά, λαδοτύρι ντόπιο, πρέντζα, χοιρομέρι και ντόπιο κόκκινο κρασί. Μερικά από τα έθιμα που τηρούνται ευλαβικά ακόμα και σήμερα είναι τα εφτάζυμα ψωμάκια τη Μεγάλη Παρασκευή, η περιφορά του Επιταφίου στις 4 το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου και στο σπάσιμο των σταμνιών, το ζακυνθινό χοιρομέρι και η ζακυνθινή Λαμπροκουλούρα.

Και για τους αναγνώστες μας τι καλό θα μαγειρέψεις;

Θα μαγειρέψω αγκινάρες παραγεμιστές με ρύζι...

Και τώρα το κερασάκι. Τρεις ζακυνθινοί που είδαν τη φωτό της συνταγής είπαν και οι τρεις το ίδιο: Στη Ζάκυνθο δεν κόβουμε τις αγκινάρες από πάνω. Το ίδιο ακριβώς μου είπε και η μάνα μου βλέποντας την εφημερίδα την περασμένη Κυριακή (μέσα στους τρεις κι αυτή). Η πεθερά μου δεν είναι ζακυνθινιά. Εγώ έμαθα το φαγητό από την πεθερά μου η οποία τελικά σίγουρα είχε βάλει το χεράκι της και την πινελιά της και έκοψε το πάνω μέρος των αγκινάρων. Βέβαια, αυτό μου έγινε μάθημα τώρα. Όταν πρόκειται για ζακυνθινή συνταγή, θα ρωτάω ΚΑΙ ζακυνθινούς και να μην εμπιστεύομαι μόνο την κρίση της πεθεράς, χεχε!

Ε και μ΄ακούσει η πεθερά μου χάθηκα!!!