Mωσαϊκό

Ένα από τα αγαπημένα γλυκά του γιού μου. Ταιριάζει απόλυτα τώρα το καλοκαίρι με μια μπάλα παγωτό. Το αστείο και περίεργο είναι, ότι παρόλο που είμαι φοβερά γλυκατζού, σ' αυτό το γλυκό μπορώ άνετα να αντισταθώ. Μάλλον επειδή έχει πολύ βούτυρο και εγώ δεν είμαι πολύ του βούτυρου. Είναι ένα από τα λίγα γλυκά που δεν ζηλεύω να φάω. Στην αναβροχιά βέβαια, καλό είναι κι αυτό! :-)

Το γλυκό αυτό, βρίσκεται στο τετράδιο που κρατάω από 16 περίπου χρονών, συνταγή της μάνας μου. Η αρχική συνταγή, περιείχε και αυγά, για να δένει το μίγμα. Τα αυγά με τα χρόνια έφυγαν, για ευνόητους λόγους... Το λέγαμε σαλάμι, εδώ το άκουσα μωσαϊκό, άλλοι το λένε κορμό. Όπως κι αν το λένε, είναι αγαπημένο γλυκό πολλών...

Σαλάμι
Υλικά
1 και 1/4 πακέτο μπισκότα πτι μπερ σπασμένα στο χέρι
1 κουτί 250 γρ. μαργαρίνη σοφτ
1-2 βανίλιες
250 γρ. άχνη ζάχαρη ή όση εσείς θέλετε
λίγο λικέρ ή κονιάκ (εγώ έβαλα λικέρ κανέλλας)
μερικές κουταλιές κακάο (ανάλογα πόσο σκούρο το θέλετε, άλλοι βάζουν όλο το πακέτο, εγώ βάζω το μισό)
Προαιρετικά:
Καρύδια
Τρούφα
Εκτέλεση
Σπάμε τα μπισκότα με το χέρι σε μικρά κομμάτια.
Σε ένα μπωλ χτυπάμε το βούτυρο, προσθέτουμε τη ζάχαρη, το λικέρ, το κακάο, τη βανίλια.
Αφήνουμε το μίξερ στην άκρη, πετάμε τα χτυπητήρια στο νεροχύτη (αφού τα γλύψουμε -επιβάλλεται- και αναθεματίσουμε που ξαναγέμισε ο νεροχύτης με τσουμπλέκια για πλύσιμο).
Ρίχνουμε τα μπισκότα (και αν θέλουμε καρύδια ψιλοκομμένα-όχι σκόνη) και τα ανακατεύουμε με κουτάλι. Αν βάλουμε πάρα πολλά μπισκότα και καρύδια, επειδή δεν έχει αυγά, θα κόβεται σε κομματάκια όταν προσπαθήσουμε να κόψουμε μια φέτα. Γι’ αυτό προσοχή.
Αφού ανακατευτεί καλά, στρώνουμε λαδόκολλα ή χαρτί ψησίματος, χωρίζουμε το μίγμα στη μέση και φτιάχνουμε 2 μακρόστενα ρολά. Εννοείται σε 2 χαρτιά. Πατικώνουμε το μίγμα για να μη μείνουν κενά.
Αν θέλουμε να έχει τρούφα εξωτερικά το γλυκό μας, πασπαλίζουμε το χαρτί με τρούφα και πασπαλίζουμε μετά τα πλαϊνά μέρη και από πάνω.
Τυλίγουμε σφιχτά και διπλώνουμε τις άκρες.
Το βάζουμε στην κατάψυξη για αρκετές ώρες να σφίξει.

Tip: (αγαπημένη μου συνήθεια)
Όταν το τυλίξετε, διπλώστε στην ακρούλα το χαρτί ψησίματος όπως στη φωτό. Με αυτό τον τρόπο, όταν παγώσει, θα ανασηκώσετε εύκολα το χαρτί για να κόψετε τα κομμάτια σας και το χαρτί δε θα έχει εισχωρήσει στο παγωμένο πια γλυκό.

Καλή εβδομάδα!

Στην αγορά της Κέρκυρας

Βολτάροντας μέσα στα στενάκια της παλιάς πόλης, βλέπεις παρόμοια πράγματα στα τουριστικά μαγαζιά, αλλά όμορφα και ενδιαφέροντα...

Ποδίτσες κουζίνας με συνταγές για παστιτσάδα και σοφρίτο.

Κουμ κουάτ λικέρ, γλυκό, μαρμελάδα, βότανα και μπαχαρικά ελληνικά, μαντολάτο και παστέλι.

Αυτά όσο κι αν μοιάζουν με κουζινικά δεν είναι! Είναι σκουλαρίκια που τα έχω βάλει στο μάτι από καιρό, γιατί τα έχουμε κι εδώ και μ΄αρέσουν, σε σχέδια κουζινικών. Δεν έχουν πολλή πλάκα;;; Το κάτω κάτω που ίσα που φαίνεται, είναι δαχτυλίδι. Υπήρχε σε κατσαρόλα, σουρωτήρι και κάτι άλλο που δεν θυμάμαι!

Η Κέρκυρα και η παστιτσάδα

Καλώς σας βρίσκω πάλι. Το ταξίδι με προορισμό την Κέρκυρα, ξεκίνησε τη Δευτέρα το απόγευμα και τελείωσε την Πέμπτη το απόγευμα. Ο λόγος της επίσκεψης ήταν η δουλειά. Η δουλειά τελείωσε την Τρίτη το απόγευμα, έτσι, μέχρι την Πέμπτη το απόγευμα που ήταν η προγραμματισμένη πτήση, το έπαιζα τουρίστας.
Μαζί μου ήταν κι ένας συνάδελφος. Στην πραγματικότητα είμαστε 5 συνάδελφοι, αλλά μόνο με τον ένα μέναμε στο ίδιο ξενοδοχείο. Με τον Κώστα λοιπόν, καλό φίλο και συνάδελφο από παλιά, γυρίζαμε το 1ο βράδυ και τη 2η μέρα. Μετά, την έκανε οδικώς και έμεινα μόνη να αλωνίζω στο νησί, παρόλη την αστάθεια του καιρού.
Αλλά ας συνεχίσω με το φαγητό που περιμένει ο Κώστας να δει στο μπλογκ μια και είναι φανατικός και παρακολουθεί τόσο τα όνειρα με θέα, όσο και τη μικρή κουζίνα.

Δεύτερη μέρα λοιπόν, έχουμε κατακουραστεί μετά από ένα 8ωρο γερής δουλειάς, γυρίζουμε στην πόλη της Κέρκυρας για να φάμε. Έψαχνα να βρω μια ταβέρνα στην οποία είχαμε φάει πρόπερσι, αλλά δεν μπορούσα να θυμηθώ που ήταν. Έτσι, αφού ψάξαμε για κανένα δεκάλεπτο, αποφασίσαμε να φάμε όπου θεωρήσουμε καλά. Αποφεύγοντας πάντα να φάω σε τουριστικά μαγαζιά (από την πείρα εδώ στο νησί), θεωρήσαμε καλό να ρωτήσουμε.
Ρωτάμε μια κυρία: Πού είναι καλά να φάμε; Μας δείχνει 2 ταβέρνες. Ή σε αυτή, ή σε αυτή. Για να το λέει η κυρία λέμε, καλά θα είναι. Ξεκινάμε, βλέπουμε και τις δύο, μας γυαλίζει η μία περισσότερο και καθόμαστε, ώρα πια 5 το απόγευμα. Από την αρχή φάνηκε ότι κάτι θα πήγαινε στραβά! χαχα! Το διασκεδάσαμε όμως μέχρι τέλους!

Έρχεται πιτσιρικάς, ετών 16-17 με το μπλοκάκι στο χέρι.
-Τι θα πάρετε;
-Ένα σπληνάντερο, μία τούρτα παγωτό, 7 σουβλάκια κι ένα προφιτερόλ. Τι θα πάρουμε ρε μεγάλε; Σάμπως ξέρουμε τι έχεις;
Όλα αυτά δεν τα είπαμε, αλλά το κατάλαβε έτσι όπως τον κοιτάξαμε και συνεχίζει.
-Να σας φέρω καταλόγους;
-Να μας φέρεις.
Μας φέρνει καταλόγους και λέει:
-Ξέρετε, εμείς έχουμε ό,τι υπάρχει μέσα. Θέλετε να έρθετε να τα δείτε;
-Να τα δούμε...
Δε μου λες...λέω στον Κώστα. Χαζό είναι;
-Ξέρω γω;
Πάμε μέσα. Δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε ό,τι είχε μείνει. Εγώ, συνήθως προτιμώ τις τοπικές σπεσιαλιτέ, αλλά έχω και ευαίσθητο στομάχι. Οπότε, απέκλεισα την παστιτσάδα και το σοφρίτο παρόλο που ήθελα πολύ να τα δοκιμάσω για άλλη μια φορά και κατέληξα σε ένα χοιρινό φούρνου. Ο Κώστας άρχισε τους διακανονισμούς.
-Με μακαρόνια το σερβίρετε;
-Με μακαρόνια.
-Μήπως μπορείτε να μου το βάλετε με πατάτες τηγανητές;
-Βεβαίως!
Αυτό που βλέπετε είναι παστιτσάδα με πατάτες τηγανητές. Πώς; Μακαρόνια είναι; Άντε καλέ! Δεν βλέπετε καλά! Πατάτες είναι!




Παραγγέλνουμε και δύο κόκα-κόλες. Η μία κανονική και η άλλη λάιτ. Η λάιτ μας μάρανε λέω του συνάδελφου.

Πάμε ξανά έξω με τον Κώστα. Έρχεται ο πιτσιρικάς.
-Να σας πω... Μόνο λάιτ έχουμε. Να φέρω λάιτ;
-(εγώ) να φέρεις λάιτ...
-(ο Κώστας που δεν έβλεπε και δεν άκουγε από τη νύστα) ...και μια κανονική!
-Βρε Κώστα, αφού είπε ότι δεν έχει κανονική...Τι του λες;
-Α έτσι είπε;
-Ναι!
Έρχεται ο πιτσιρικάς, κρατώντας 3 κοκα-κόλες. 2 λάιτ και μία κανονική!!!
Υπενθυμίζω ότι εμείς ήμασταν μόνο δύο...
-Του δείχνω τη μία λάιτ, του λέω: -Αυτή δεν τη χρειαζόμαστε.
-Να την πάρω πίσω; ρωτάει
-Όχι άστην, λέει ο καλόβολος Κώστας
-Όχι να την πάρεις επιμένω εγώ...
Την παίρνει...
Γυρίζω στον Κώστα.
-Δε μου λες...Ζαβό είναι ετούτο; Άλλα του λέμε άλλα καταλαβαίνει;
-Τι να σου πω....; Κάτι τέτοιο παίζει...
Περιμέναμε τα φαγητά μας και εγώ άρχισα να αναρωτιέμαι με τι θα φέρει το χοιρινό, επειδή δεν του είχα πει να το βάλει με πατάτες ή με μακαρόνια. Όλο κοίταζα μέσα, αλλά δεν έβλεπα φως...
-Λες να φέρει το δικό σου με πατάτες και το δικό μου που του ζήτησα με πατάτες να το φέρει με μακαρόνια; λέει ο Κώστας.
-Όλα είναι πιθανά εδώ όπως καταλαβαίνεις, λέω εγώ.
Δεν πρόλαβε να το πει, έρχονται τα φαγητά. Η παστιτσάδα του Κώστα με ζυμαρικά και το χοιρινό μου με πατάτες. Κοιταζόμαστε, βάζουμε τα γέλια.
-Σε παρακαλώ πολύ -μου λέει- αυτή τη φωτογραφία να τη βάλεις στη μικρή κουζίνα και να γράψεις ότι είναι παστιτσάδα με πατάτες. Εντάξει;
-Εντάξει, του λέω...

Οπότε, θαυμάστε την παστιτσάδα με πατάτες. Εμείς, έχουμε πολλά ακόμα να πούμε για την Κέρκυρα και για άλλα....

Πιπερόπιτα πολύχρωμη

Μία από τις καλύτερες πίτες που έχω φάει ποτέ, είναι αυτή που εδώ και χρόνια, ψάχνοντας στους δαιδαλώδεις δρόμους του ίντερνετ, βρήκα στο site της Ελαΐς.

Τη δοκίμασα, πείραξα ελάχιστα τη συνταγή και την καθιέρωσα σε τραπέζια μου, ειδικά το καλοκαίρι, αφού έγινε η αγαπημένη πίτα -μαζί με τη μανιταρόπιτα που κάνω- πολλών φίλων μας. Οι αλλαγές που έκανα εγώ σε σχέση με το συνταγή που προτείνει το site, ήταν ότι βάζω φύλλο σφολιάτας ή κουρού (το πακέτο με τα 2 φύλλα), λιγότερο λάδι, διπλάσια ποσότητα πιπεριάς και φέτας όταν πρόκειται για μεγάλο ταψί φούρνου και δεν καθαρίζω την μελιτζάνα (αν και μένει λίγο σκληρό το εξωτερικό της μέρος).

Πιπερόπιτα πολύχρωμη
για μεγάλο ταψί φούρνου
Τι χρειαζόμαστε:
1 πακέτο φύλλα (αυτό με τα 2 φύλλα μέσα, κουρού ή σφολιάτας)
1 κιλό πιπεριές χρωματιστές κομμένες σε κύβους (υπολογίστε χοντρικά 2 πιπεριές από κάθε χρώμα-κόκκινο, κίτρινο-πορτοκαλί)
1 μελιτζάνα κομμένη σε κύβους
400 γρ. φέτα
2 κύβους λαχανικών
1 δόση μπεσαμέλ ή 2 φάκελους έτοιμη μπεσαμέλ (αν δε σας αρέσει πολύ η μπεσαμέλ βάλτε μισή δόση ή 1 φάκελο)
υλικά για τη μπεσαμέλ ή γάλα για την έτοιμη
λίγο λάδι για το σωτάρισμα (1-2 κ. σ.)

Τι κάνουμε:
Ζεσταίνουμε λίγο λάδι και σωτάρουμε τις πιπεριές μέχρι να μαραθούν. Προσθέτουμε και τη μελιτζάνα και ανακατεύουμε. Όταν σωταρισθούν αρκετά χαμηλώνουμε τη φωτιά και προσθέτουμε τους κύβους.
Σ' αυτή τη φάση μπορείτε να σβήσετε το μάτι της κουζίνας (αν εξοικονομούμε ενέργεια, κάνει καλό σε όλους...)
Όταν λιώσουν οι κύβοι λαχανικών, προσθέτουμε τη φέτα σε κομμάτια και ανακατεύουμε. Αφήνουμε το μίγμα να κρυώσει.

Στο μεταξύ φτιάχνουμε μπεσαμέλ χειροποίητη ή σύμφωνα με τις οδηγίες του κουτιού και την ανακατεύουμε με το μίγμα της πιπεριάς. Εγώ, στη συγκεκριμένη πίτα βάζω έτοιμη.

Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 200 βαθμούς.
Στρώνουμε σε λαδωμένο ταψί το ένα από τα δύο φύλλα. Τραβάμε το φύλλο με τα χέρια μας στις άκρες έτσι ώστε να καλύψει τα πλαϊνά του ταψιού. Απλώνουμε μέσα την κρέμα με τις πιπεριές και σκεπάζουμε με το άλλο φύλλο. Χαράζουμε την πίτα και την ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 βαθμούς για 45 λεπτά.
Αφήνουμε να κρυώσει λίγο για να μπορούμε να την κόψουμε και να τη σερβίρουμε.

Επειδή αρέσει πολύ στην κόρη μου, καμιά φορά τη φτιάχνω με λιγότερα υλικά σε μικρότερο ταψί. Εκεί όμως, περισσεύει το φύλλο. Μια φορά, έκοψα το περισσευάμενο φύλλο (και το κάτω και το πάνω) και έκανα το εξής:
Αφού ένωσα τα ρετάλια των 2 φύλλων, τα ζύμωσα στα χέρια μου να γίνουν μια μπαλίτσα.
Άπλωσα σε ένα μικρό ταψάκι τη μπαλίτσα όσο καλύτερα μπορούσα με τη βοήθεια μικρού πλάστη. Έβαλα από πάνω λίγη φέτα, φέτες ντομάτας και τυρί που λιώνει (κασέρι, ένταμ, γκούντα, ό,τι έχετε).

Γύρισα τις άκρες προς τα μέσα για να μη φύγει η γέμιση και το έψησα μέχρι να ροδίσει και να λιώσουν τα τυριά. Άρεσε πολύ στα παιδιά κι αυτή η πιτούλα.

Την τελευταία φορά επίσης που την έκανα, είχα μόνο ένα φύλλο. Το ξεπάγωσα, το έβαλα πάνω στο τραπέζι χωρίς να του βγάλω το πλαστικό του περιτύλιγμα, το έκοψα στα δύο, το τέντωσα προσεχτικά με έναν μικρό πλάστη και με τη βοήθεια του πλαστικού το γύρισα πάνω στο ταψί. Επανέλαβα τη διαδικασία και για το 2ο μισό. Έτσι, με ένα φύλλο, έκανα την πίτα με τις μισές ποσότητες για ένα μακρόστενο πυρέξ.

Τώρα που χόρτασε το μάτι μας, ας πάμε και μια βόλτα γύρο από τη Ζάκυνθο με καραβάκι.
Εμείς, πρώτα ο Θεός, θα τα πούμε σε λίγες μέρες πάλι, αφού το απόγευμα φεύγω για ταξιδάκι.

Καλή εβδομάδα!

Πολλά και διάφορα

Dear all
Από την Παρασκευή το βράδυ φιλοξενούμε φίλους από την Αθήνα και δεν έχουμε σταθεί στο σπίτι και πολύ. Χτες, για πρώτη φορά στα τόσα χρόνια που είμαι εδώ, κάναμε το γύρο του νησιού με καραβάκι. Πάρα πολύ ωραία εμπειρία. Είδαμε μέρη που δεν τα είχαμε ξαναδει και πήγαμε στο Ναυάγιο που είχαμε να πάμε 20 χρόνια!!! Βέβαια, είναι ιδανική η εποχή, αφού δεν έχει αρχίσει ακόμα το μεγάλο κύμα τουριστών.

Πολλές βόλτες, πολλοί μεζέδες, λίγος ύπνος, πολλή θάλασσα. Αυτό χαρακτηρίζει τις τελευταίες μέρες. Μέσα σε όλα, ενα επικείμενο ταξίδι που θα ξεκινήσει αύριο. Ταξίδι επαγγελματικό, που ελπίζω να μου αφήσει λίγο χρόνο για διασκέδαση. Χρόνο θα βρω. Ο καιρός δεν ξέρω αν θα με αφήσει...

Με χαρά είδα ότι παίζουμε με βραβεία πάλι και πήρα κι εγώ μερικά. Ευχαριστώ την Πουαντερί, τη Δημιουργία, την Eve και τη Βίκυ που μου το έδωσαν.
Τώρα εγώ, δυσκολεύομαι... Αφενός μεν γιατί το δώσατε σε πολλούς και δεν αφήσατε κανέναν για μένα, χαχα, αφετέρου δυσκολεύομαι να διαλέξω! Γι' αυτό, το δίνω σε όλους όσους έχω εδώ δίπλα στη λίστα μου, που τους διαβάζω καθημερινά, έστω και αθόρυβα μερικές φορές.
Σας ευχαριστώ πολύ!

Μακαρονάδα με μύδια και γαρίδες

Τα έχουμε ξαναπεί. Λατρεύω τις μακαρονάδες, ειδικά αυτές που δεν περιέχουν κιμά ή κρέας. Μου αρέσουν τα θαλασσινά επίσης. Για τους λάτρεις της μακαρονάδας λοιπόν, μια εύκολη και καλοκαιρινή συνταγή!


Μακαρονάδα με μύδια και γαρίδες
Υλικά για 4 άτομα
4-5 φρέσκιες ντομάτες ή 1 κονσέρβα ψιλοκομμένα ντοματάκια
1 μικρό κρεμμύδι ψιλοκομμένο
1 μικρή καυτερή πιπερίτσα (εγώ έβαλα αποξηραμένη)
1 μικρό ματσάκι μαϊντανό ψιλοκομμένο ή 1-2 κ. σ. ξερό
1 πράσινη πιπεριά ψιλοκομμένη
1 κ. γ. ζάχαρη
250 γρ. μύδια και γαρίδες κατεψυγμένα
1 πακέτο μακαρόνια ψιλά
αλάτι
2-3 κ. σ. λάδι

Ξεπαγώνουμε τα θαλασσινά, τα πλένουμε και τα βάζουμε σε σουρωτήρι να σουρώνουν.
Σωτάρουμε το κρεμμύδι για λίγο στο λάδι.
Προσθέτουμε τη ντομάτα, το μαϊντανό, την πράσινη και την καυτερή πιπεριά.
Προσθέτουμε 1 ποτήρι νερό και αφήνουμε να βράσουν περίπου μισή ώρα.
Προσθέτουμε νερό όταν χρειάζεται.
Στο τελείωμα, προσθέτουμε τα θαλασσινά και βράζουμε για άλλα δέκα λεπτά περίπου.

Βράζουμε τα μακαρόνια σε άφθονο αλατισμένο νερό σύμφωνα με τις οδηγίες του κουτιού.
Σουρώνουμε και τα ανακατεύουμε με λίγο ελαιόλαδο που έχουμε αφήσει στην κατσαρόλα που τα βράσαμε, να ζεσταίνεται με κλειστό το μάτι.
Ανακατεύουμε και σερβίρουμε με τη σάλτσα μας.

TIPS: αντί για κατεψυγμένα θαλασσινά, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μύδια κονσέρβας. Καλό είναι να τα ξεπλύνουμε αν είναι από κονσέρβα.

Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και φρέσκα θαλασσινά αλλά δεν τα κάνουμε ακριβώς έτσι. Πχ, αν έχουμε γαρίδες, είναι πολύ νόστιμο το τελικό αποτέλεσμα, αν βράσουμε πρώτα τις γαρίδες και μετά τα μακαρόνια μέσα στο νερό που έβρασαν οι γαρίδες.

Τα θαλασσινά, δεν θέλουν πολλή ώρα βράσιμο γιατί σκληραίνουν. Μερικά λεπτά αρκούν.

ΚΑΛΟ ΣΚ!!! (και όχι καλό σκι, χεχε)

Μπεσαμέλ

Πολλές φορές στο παρελθόν, είχα μπει στον πειρασμό να αγοράσω έτοιμη μπεσαμέλ. Ήταν μια ευκολία. Πού να λερώνεις κατσαρόλες, να έχεις το φόβο μη σβωλιάσει κλπ κλπ… Ακόμα και τώρα, που φτιάχνω μπεσαμέλ για πλάκα, υπάρχουν φορές που καταφεύγω στην έτοιμη, αν βιάζομαι, αν είναι καλοκαίρι και δεν θέλω να περάσω ώρες στην κουζίνα, ή αν δεν με νοιάζει και τόσο το αποτέλεσμα, όταν πρόκειται να τη βάλω μέσα σε φαγητά (όπως στην πιπερόπιτα).

Η μπεσαμέλ είναι ένας μικρός μπελάς για πολλές μαγείρισσες. Σε άλλες σβολιάζει, σε άλλες βγαίνει πηχτή, σε άλλες αραιή… Γενικά, είναι λίγο μπελάς.
Μια φορά, είχε γίνει ολόκληρη κουβέντα στο παλιό χάνγκρυ για τη μπεσαμέλ. Την πιο σωστή συμβουλή, την είχε δώσει μια κοπέλα που είχε πει το εξής:
Το μίγμα βουτύρου-αλευριού πρέπει να είναι αραιό για να μην σβολιάσει η μπεσαμέλ. Πολύ σωστά τα είχε πει. Πιστέψτε με, είναι η καλύτερη συμβουλή για να πετύχει η μπεσαμέλ!

Μπεσαμέλ
(για ένα στενόμακρο πυρέξ)
Υλικά
1 λίτρο γάλα (εγώ βάζω συχνά 0%)
5 κ. σ. κοφτές βούτυρο
7 κ. σ. κοφτές αλεύρι
1/2 κ. γ. αλάτι
μια πρέζα λευκό πιπέρι
1/4 κ. γ. μοσχοκάρυδο
3-4 κ. σ. τριμμένο ρεγκάτο (ή άλλο σκληρό τυρί)

Εκτέλεση
Σε αντικολλητικό τηγάνι, βάζουμε το βούτυρο να ζεσταθεί και να λιώσει.
Προσθέτουμε το αλεύρι όταν λιώσει και ζεσταθεί καλά το βούτυρο και ανακατεύουμε ώστε να «ψηθεί» το αλεύρι. ‘Όταν ψηθεί το αλεύρι (αλλάζει λίγο χρώμα), κατεβάζουμε από τη φωτιά, ρίχνουμε μέσα το γάλα σιγά-σιγά ΠΑΝΤΑ ανακατεύοντας γρήγορα και κοφτά με σύρμα, για να μην κάνει σβώλους. Συνεχίζουμε ρίχνοντας γάλα και ανακατεύοντας συνέχεια.
Όταν δούμε ότι το γάλα ενσωματώθηκε στο μίγμα, το ξαναβάζουμε στη φωτιά και ανακατεύουμε μέχρι να αρχίσει να πήζει. Αυτό μπορεί να πάρει ώρα, Μην περιμένετε πως θα γίνει αμέσως. Μην σταματήστε να ανακατεύετε όσο κι αν βαριέστε. Είναι ο μόνος τρόπος (και στη μπεσαμέλ και στις κρέμες γενικότερα) για να μην σβολιάσουν και να γίνουν βελούδινες.
Όταν αρχίσει να πήζει, χαμηλώνουμε τη φωτιά για να μην κολλήσει στον πάτο της κατσαρόλας (είπαμε: η μπεσαμέλ είναι μπελάς).
Αφήνουμε να πάρει βράσεις ενώ πάντα ανακατεύουμε, μέχρι να έχει την πυκνότητα που θέλουμε. Η μπεσαμέλ δεν θα πρέπει να είναι πηχτή, γιατί θα πήξει κι άλλο με το ψήσιμο, αλλά ούτε και αραιή σαν σιρόπι.
Στο τέλος, προσθέτουμε το πιπέρι, το μοσχοκάρυδο και λίγο τυρί τριμμένο. Αυγά δεν προσθέτουμε κανονικά στη μπεσαμέλ. Αν έχετε συνηθίσει να προσθέτετε, τότε φτιάχνετε σάλτσα μορνέ, και ουχί μπεσαμέλ, χωρίς να το ξέρετε. Εγώ πάντως δεν προσθέτω. Θεωρώ ότι δεν χρειάζεται επιπλέον χοληστερίνη στο φαγητό.

Tips:
Τιιιιιιιιιιιιιιιιπ!εδώ το καλό το τιιιιιιιιιιιιιπ!
Λοιπόν…αν η μπεσαμέλ είναι πηχτή, μπορούμε να την αραιώσουμε με λίγο γάλα. Αν είναι αραιή, μπορούμε να κάνουμε 2-3 πράγματα για να πήξει.

1) Αν είναι λίγο αραιή, χαμηλώνουμε τη φωτιά και αφήνουμε να εξατμιστεί το περίσσιο υγρό.

2) Βάζουμε σε έναν αχνορίχτη (το έχω ξαναπεί αυτό, είναι σωτήριο να έχεις αλεύρι σε αχνορίχτη) και πασπαλίζουμε τη μπεσαμέλ καθώς ανακατεύουμε. Μην ανησυχείτε, δεν πρόκειται να σβολιάσει. Είναι τόσο λίγο και ανάλαφρο το αλεύρι που πέφτει από τον αχνορίχτη, που δεν σβολιάζει, αρκεί να ανακατεύουμε.

3) Βάζουμε μισό ποτήρι κρασιού νερό, προσθέτουμε 1-2 κ. γ. αλεύρι και ανακατεύουμε να γίνει χυλός. Το ρίχνουμε στη μπεσαμέλ, πάντα ανακατεύοντας.

4) Αν δεν έχετε κάνει ποτέ μπεσαμέλ και φοβάστε πως θα σβολιάσει, μπορείτε να ζεστάνετε το γάλα που θα ρίξετε έτσι ώστε να είναι χλιαρό και να μην σβολιάζει το αλεύρι καθώς το ρίχνετε.

5) Το σύρμα, είναι ο καλύτερος φίλος μας στην κουζίνα, για να φτιάξουμε μπεσαμέλ!

6) Αν παρόλα αυτά κάνατε όλα αυτά και σβόλιασε, περάστε τη από σήτα ή χτυπήστε τη με μπλέντερ χειρός.

Τέλος, να σας δείξω τα αμπελοφάσουλα με λαδόξυδο που έφαγα για μεσημεριανό. Όχι γιατί είναι καμιά σπουδαία σαλάτα (σουδαία σε γεύση ήταν), αλλά για να δείτε το πρώτο κολοκυθάκι από τον κήπο μου! :-)))

Και τώρα μπορώ επιτέλους να ζητωκραυγάσω! ΖΗΤΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ! Τέλειωσαν επιτέλους οι εξετάσεις!!!!

Yeah!!!!!!!!!!!!!

Απονομή βραβείου

Ο φίλος μου ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας, βραβεύτηκε για άλλη μια φορά και σας μεταφέρω τα νέα που τον αφορούν. Μπράβο π. Παναγιώτη. Χαίρομαι πολύ για σένα! Και εις ανώτερα!

Απονομή Αριστείου, Βραβείων και Επαίνων «Κούρος Ευρωπού»

Η Μακεδονική Εταιρεία ΤΕΧΝΗ Κιλκίς ανακοινώνει, ότι το Σάββατο, 27 Ιουνίου 2009, στις 8.30 το βράδυ, στο Συνεδριακό Κέντρο του Δήμου Κιλκίς, θα γίνει η Απονομή του Αριστείου Ποίησης «Κούρος Ευρωπού».

Πρόκειται για το τιμητικό αφιέρωμα «Ψελλίζοντας τα ουσιώδη των σιωπών…» στον ποιητή π. Παναγιώτη Καποδίστρια από τη Ζάκυνθο και η απονομή σ’ αυτόν του «Αριστείου 2009» για την εξαιρετική του πνευματική προσφορά.
Για το ποιητικό του έργο ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών. Ως ποιητής και δοκιμιογράφος, αλλά και για τις θεολογικές και ιστοριοδιφικές του μελέτες, έτυχε και πολλών άλλων πανελλαδικών και διεθνών διακρίσεων.
Αναφορά στον τιμώμενο ποιητή και το έργο του θα κάνει η κ. Μαρία Λιτσαρδάκη, Καθηγήτρια του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Αποσπάσματα από το έργο του θα αποδώσουν μέλη της Θεατρικής Σκηνής της ΤΕΧΝΗΣ. Η σκηνοθετική επιμέλεια του αφιερώματος ανήκει στον Παύλο Δανελάτο.

Μετά το πέρας του τιμητικού αφιερώματος θα γίνει η απονομή των Βραβείων και Επαίνων στους διακριθέντες στον ΙΔ΄ Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισμό «Κούρος Ευρωπού», που διοργάνωσε η ΤΕΧΝΗ και τελεί υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού.

Η εκδήλωση είναι ενταγμένη στον εορτασμό των «Ελευθερίων 2009» της πόλης του Κιλκίς.

Ταρτάκια με κεράσια

Ιούνιος. Ο μήνας του κερασιού, του βύσσινου, του βερύκοκου. Οι κατσαρόλες αυτόν τον μήνα παίρνουν φωτιά. Μαρμελάδες, γλυκά κουταλιού, σάλτσες φρούτων. Θα μπορούσα να τρώω τόνους κεράσια. Είναι το αγαπημένο μου φρούτο. Δεν θα σας δείξω όμως σήμερα, ούτε γλυκό κουταλιού, ούτε μαρμελάδα. Σήμερα θα φτιάξουμε ταρτάκια, όχι πάρα πολύ παχυντικά, με κεράσια. Στην οικογένεια δεν αρέσουν τα γλυκά με φρούτα. Αποφεύγω λοιπόν να κάνω γλυκά με φρούτα, γιατί μπορείτε να φανταστείτε ποιος (ή μάλλον ποια) τα τρώει. Έτσι έκανα μια μικρή δόση. 12 ταρτάκια. Ο σύζυξ έφαγε ένα. Τα άλλα είναι ήδη παρελθόν :-)))


Ταρτάκια με κεράσια

Υλικά
Για τη ζύμη
250 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
100 γρ. μαργαρίνη
1 πρέζα αλάτι
1 κ. σ. μαύρη ζάχαρη (ή λευκή)
1 αυγό χτυπημένο ελαφρά με 3 κ. σ. παγωμένο νερό

Για τη γέμιση
1 κούπα κεράσια χωρίς κουκούτσι (ή υπολογίστε 3 κεράσια για κάθε ταρτάκι)
½ κούπα νερό
¼ κούπας μαύρη ζάχαρη (ή λευκή)
1 κ. σ. κορν φλάουρ

Εκτέλεση
Μέσα σε ένα μπωλ βάζουμε το αλεύρι, το αλάτι, τη ζάχαρη και ανακατεύουμε.
Προσθέτουμε τη μαργαρίνη σε κομματάκια και ψιχουλιάζουμε τη μαργαρίνη με το αλεύρι, έτσι ώστε να γίνει το μίγμα σαν τραχανάς.
Προσθέτουμε το μίγμα νερού-αβγού, όχι όλο μαζί αλλά σιγά-σιγά, μέχρι να έχουμε μια ζύμη που δεν κολλάει στα χέρια.
Τυλίγουμε τη ζύμη σε μεμβράνη και τη βάζουμε στο ψυγείο για μισή ώρα. Στη διάρκεια αυτής της ώρας, φτιάχνουμε τη γέμιση.

Βάζουμε σε ένα μικρό κατσαρολάκι τα κεράσια με το νερό και τα βράζουμε για 5-10 λεπτά.
Όταν βράσουν, ανακατεύουμε τη ζάχαρη με το κορν φλάουρ και τα προσθέτουμε στα κεράσια. Ανακατεύουμε να πήξει το μίγμα. Αν είναι πάρα πολύ πηχτό, προσθέτουμε λίγο νεράκι ακόμα.
Αφήνουμε στην άκρη να κρυώσει.

Αν έχουμε φορμάκια για ταρτάκια, τα προετοιμάζουμε. Εγώ δεν έχω, οπότε χρησιμοποίησα το ταψί για μάφινς.

Μέσα σε ένα ταψάκι για μάφινς, τοποθετούμε χαρτάκια αντικολλητικά.
Βγάζουμε τη ζύμη από το ψυγείο και τη χωρίζουμε σε 12 κομμάτια. Τα πλαταίνουμε στο χέρι μας και τα τοποθετούμε στα χαρτάκια.
Τρυπάμε τα ταρτάκια με πηρούνι σε μερικές μεριές.

Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 220 βαθμούς και τα ψήνουμε για 20 λεπτά σε πάνω-κάτω αντιστάσεις.

Όταν ψηθούν, τα βγάζουμε από το φούρνο, αφήνουμε 5 λεπτά να κρυώσουν λίγο, βγάζουμε τα χαρτάκια, τα βάζουμε σε πιατέλα και μοιράζουμε τη γέμιση στα ταρτάκια.
Ταρτοκερασοτρώμε που λέει και μια ψυχή!

Καλή κερασένια εβδομάδα!

Ζυμαρικά Χίου Part II

Κυρίες μου, τα έφτιαξα τα χερίσια μακαρόνια. Με τόσα που είπαμε γι΄αυτά, είπα να καταπιαστώ. Θεωρώ ότι είναι μια πολύ εύκολη διαδικασία, αλλά χρονοβόρα. Έφτιαξα μόνο το 1/4 της ζύμης, έτσι ώστε να μην παιδευτώ για ώρες και να μην στενοχωρηθώ αν δεν πήγαινε καλά. Έβαλα 1/4 αλεύρι σκληρό, λίγο λάδι και αλάτι. Πρόσθεσα λίγο νεράκι, ζύμωνα και πρόσθετα νερό μέχρι που είχα μια σφιχτή ζύμη που δεν κόλλαγε στα χέρια.

Μετά. άρχισε το παιχνίδι. Είχα κόψει σπάρτα για την διαδικασία. Εδώ να σας πω το αστείο. Από τότε που είχα διαβάσει τη συνταγή της Χιάς, νόμιζα ότι το σπάρτο είναι φυτό που υπάρχει μόνο στη Χίο! Μέχρι που προχτές έκανα ενα γκουγκλάρισμα για να δω πώς είναι και κατάλαβα ότι γύρω από το σπίτι μου υπάρχουν πολλά! Έτσι, έκοψα μερικά, τα έπλυνα, τα στέγνωσα και ξεκίνησα τη διαδικασία.


Έκοβα μικρά κομμάτια ζύμης (όσο ένα αμύγδαλο με το τσόφλι), το τύλιγα στο σπάρτο και το έπλαθα επάνω του. Έβγαζα το σπάρτο και μετά τα τοποθετούσα σε ταψί με πετσέτα για να στεγνώσουν. Χρειάστηκε να αλλάξω 3 σπάρτα γιατί μαλάκωναν και λύγιζανμε το τρίψιμο.
Για το 1/4 της ζύμης, μου πήρε μισή ώρα για να τα πλάσω. Υποθέτω ότι κάποιος με πείρα τα κάνει γρηγορότερα, αλλά για 1η φορά, μια χα΄ρα ήταν!



Να σας πω και μερικά τιπ μια και τα έκανα και είδα πώς δουλεύει η ζύμη.
Όσο πιο γρήγορα δουλέψετε τη ζύμη από τη στιγμή που θα την κάνετε, τόσο πιο εύκολο θα είναι να απλωθούν στο σπάρτο. Όσο είναι ζεστή η ζύμη από το χλιαρό νερό, πλάθεται εύκολα. Καθώς κρυώνει, γίνεται και πιο δύσκολο (αλλά όχι ακατόρθωτο) το πλάσιμο.
Δοκίμασα να πλάσω και με καλαμάκι για σουβλάκι. Μπορείτε να το δείτε στο κανάλι μου (χερίσια μακαρόνια 2). Ναι μεν πλάθεται το ίδιο εύκολα, αλλά δεν βγαίνει το ίδιο εύκολα. Κολλάει περισσότερο πάνω στο ξύλο, ενώ στο σπάρτο γλυστράει ανεμπόδιστα. Ίσως αν το βουτάμε σε αλεύρι να γίνεται πιο εύκολο. 'Οπως και να 'χει, όποιος σκέφτηκε να το τυλίγει σε σπάρτο, ήταν σοφός!

Και επειδή μια φωτογραφία είναι χίλιες λέξεις, αλλά μια φωτογραφία με κίνηση (τουτέστιν βίντεο) λύνει ακόμα καλύτερα απορίες, ιδού η διαδικασία βιντεοσκοπημένη. Έβαλα την κόρη να τραβάει βίντεο. Τώρα μένει να τα κάνετε κι εσείς! Όταν τα βράσω θα κάνω update για να δώσω extra οδηγίες και εντυπώσεις.

ΚΑΛΟ ΣΚ!

Χερίσια μακαρόνια-Χειροποίητα μακαρόνια Χίου

Η καλή μου η Χια, όταν συναντηθήκαμε, μου έφερε πολλά καλούδια χιώτικα. Μέσα σ’ αυτά ήταν και χερίσια μακαρόνια ή αλλιώς μακαρόνια σπάρτου. Ομολογώ ότι αυτά τα ζυμαρικά, ήταν αδύνατον να μην τα θυμάμαι, επειδή είχε γίνει μεγάλος σάλος σε ένα άρθρο στο παλιό hungry. Μου είχε μείνει το όνομά τους λοιπόν καλά χαραγμένο στη μνήμη μου. Τότε, η καλή μου η Χια είχε δώσει συνταγή για τα μακαρόνια αυτά. Τα μαγείρεψα λοιπόν μόνο με σάλτσα ντομάτα και σερβιρίστηκαν με τυρί τριμμένο. Αν βρείτε έτοιμα μακαρόνια σπάρτου σε μαγαζί με χιώτικα προϊόντα, ακολουθείστε πιστά τις οδηγίες βρασίματος. Όσο πιο φρέσκα είναι (κοιτάξτε την ημερομηνία λήξεως) τόσο καλύτερο αποτέλεσμα θα έχετε, γιατί εγώ που δεν την πρόσεξα, το χουνεράκι μου το έπαθα, αλλά δε θα σας πω όλα μου τα μυστικά η μαγείρισσα.
Τώρα να σας δώσω συνταγή για τη σάλτσα; Ο καθένας νομίζω έχει φτιάξει σάλτσα ντομάτα.

Φτιάξτε μια απλή σάλτσα ντομάτας με:
1 κονσέρβα ψιλοκομμένα ντοματάκια ή 4-5 ώριμες ντομάτες αν είναι η εποχή τους.
1 ξερό κρεμμύδιι ψιλοκομμένο
αλάτι
2-3 κ. σ. λάδι
1 κ. γ. ζάχαρη
1 κύβο λαχανικών ή άλλο μυρωδικό που επιθυμείτε

Σωτάρουμε για λίγο το κρεμμύδι στο λάδι.
Όταν σωταριστεί, ρίχνουμε την ντομάτα.
Προσθέτουμε νερό, αλάτι, τον κύβο, τη ζάχαρη και βράζουμε μέχρι να γίνει η σάλτσα (ένα μισάωρο υποθέτω είναι καλά).
Σερβίρουμε ζεστά με τριμμένο τυρί.

Το κλου της συνταγής δεν είναι εκεί όμως. Το κλου είναι να φτιάξουμε χερίσια μακαρόνια μόνοι μας. Η Χια είχε δώσει τότε τη συνταγή και με την άδειά της σας τη μεταφέρω όπως την είχε δώσει!
Ευχαριστώ Χια μου! Σμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμακ!

Xερίσια μακαρόνια
Στα βορειόχωρα συνηθίζουν να φτιάχνουν τα χερίσια μακαρόνια τα οποία πλάθονται γύρω από σπάρτο. Επειδή είναι δύσκολο έως αδύνατον να βρεθεί σπάρτος στην Αθήνα η δουλειά αυτή γίνεται και με καλαμάκι για τα σουβλάκια.
Όταν ο σπάρτος ή το καλαμάκι τραβηχτεί απομένει το μακαρόνι, ένας λεπτός κύλινδρος με τρύπα στη μέση και μάκρος 12-15 εκατοστά.

Η συνταγή είναι απλή:
1 κιλό σταρένιο αλεύρι
1/2 φλιτζάνι ελαιόλαδο
1/2 κουταλάκι αλάτι και χλιαρό νερό

Σε μια λεκάνη βάζετε το αλεύρι και κάνοντας λακκούβα στη μέση ρίχνετε το λάδι, το αλάτι και χλιαρό νερό ώστε να φτιάξετε μια αρκετά σφιχτή ζύμη.
Παίρνετε τον σπάρτο, κόβετε βολαράκια ζύμη, στο μέγεθος καρυδιού, και τα «τρίβετε» γύρω από το κλωναράκι, για να αποκτήσει το μακαρόνι τρύπα στη μέση.
Τα μακαρόνια τα απλώνετε σε καθαρές πετσέτες και τ’ αφήνετε να στεγνώσουν 1-2 ώρες σε δροσερό μέρος για να στεγνώσουν πολύ καλά.
Αν τώρα είστε από τους τυχερούς και έχουν πέσει στα χέρια σας άνυδρα Πυργούσικα ντοματάκια, με τα οποία φτιάξετε σάλτσα γλυκιά, πηχτή και μυρωδάτη καθώς και τυρί από το Πιτιός τότε θα έχετε στο πιάτο σας μια καθαρά χιώτικη γεύση.
Το φαγητό αυτό σερβιριζόταν στα νυφιάτικα τραπέζια στο χωριό Λαγκάδα, στην βόρεια Χίο. Αν η νύφη ήταν έγκυος, σερβίριζαν χερίσια μακαρόνια, αλλιώς οι καλεσμένοι θα έπρεπε να συμβιβαστούν με φιδέ, τον οποίο έφτιαχναν με την ίδια ζύμη.
Αν βρεθείτε καλοκαίρι στην Λαγκάδα τις μέρες που ο Σύλλογος διοργανώνει βραδιά παραδοσιακών φαγητών, μην παραλείψετε να πάρετε μέρος στις ετοιμασίες των φαγητών, μην παραλείψετε να ζητήσετε από τις γιαγιάδες να σας μάθουν την τέχνη.

Τα μαραθοπιτάκια της Ισιδώρας

Εδώ και αρκετό καιρό, πιάσαμε κουβέντα στο aromacooking περί μάραθου. Τώρα, πώς καταφέραμε από την ομορφιά να καταλήξουμε στην κατσαρόλα, είναι κάτι που θα πρέπει να σας εξηγήσει μια ψυχή (ή μάλλον δύο ψυχές) που ό,τι και να πούμε εκεί μέσα, το πάνε στο φαγητό!
Τέσπα, η ευγενική Ισιδώρα είχε υποσχεθεί όταν φτιάξει τα μαραθοπιτάκια να τα φωτογραφίσει και να μας τα δείξει, μια και εγώ αποφεύγω το τηγάνι, παρόλο που γύρω από το σπίτι μου ο μάραθος έχει οργιάσει!
Παραθέτω τη συνταγή όπως μου την περιέγραψε η Ισιδώρα και την ευχαριστώ πολύ για τον κόπο που έκανε. Αν θέλετε να διαβάσετε τις φαρμακευτικές ιδιότητες του μάραθου, πάμε μια βόλτα εδώ. Αν ψάξετε στο aromacooking, υπάρχουν πολλές αναφορές γι' αυτό το αρωματικό φυτό.

Και τώρα στο θέμα μας!

Μαραθοπιτάκια αλά Ισιδώρα

Υλικά και Εκτέλεση

2 κούπες μάραθο καλοπλυμένο και ψιλοκομμένο με το ψαλίδι κουζίνας για ευκολία.
1 και 1/2 ξερό κρεμμύδι σε πολύ-πολύ λεπτοκομμένα φετάκια.
Τα αλατίζουμε και περιμένουμε να βγάλουν ζουμιά.
Πιπερώνουμε αν θέλουμε.
Προσθέτουμε λίγο νεράκι λιγότερο από 1/2 κούπα, ανακατεύουμε.
Προσθέτουμε 1/2 κούπα αλεύρι να ενωθούν τα υλικά.
Τηγανίζουμε πλακουτσωτά σε 1/2 κούπα ελαιόλαδο
Στραγγίζουμε σε απορροφητικό χαρτί.
Τα τρώμε ζεστά με συνοδευτικά ούζου-τσίπουρου

Αυτήν την εκδοχή την λέω πιο λάιτ από την άλλη εκδοχή που βάζεις περισσότερο νερό και αλεύρι με μπέκιν ή και τυράκι και γίνεται πηχτός χυλός τύπου κουρκούτι για κροκέτες, γιατί η δεύτερη εκδοχή γίνεται μεν πιο αφράτη, αλλά θέλει και πιο πολύ λάδι και εκεί μετά τον τρως και σε τρώει.Την πιο πλούσια σε θερμίδες εκδοχή μπορείς να την κάνεις για ουζομεζέ όταν έχεις παρέα...

Έτσι όμως σε πλακέ στυλ, οι μόνες θερμίδες που παίρνεις είναι από το λίγο λαδάκι και το λίγο αλεύρι, γιατί ο μάραθος έχει μηδέν και το κρεμμύδι ελάχιστες, και παίρνεις όλη την μυρωδιά του μάραθου που κάνει καλό εκτός των άλλων και σε φουσκοστομαχιές κλπ. Οι έγκυες διάβασα πρέπει με μέτρο να τρώνε μάραθο, αλλά οι θηλάζουσες να τον τσακίζουν γιατί κατεβάζει γάλα.

Μπανάκι και φαγητό έξω

Τις Κυριακές τα καλοκαίρια σπάνια τρώμε στο σπίτι. Συνήθως πάμε κάπου για μπάνιο και εκεί κοντά τρώμε κιόλας. Σήμερα (και όσο υπάρχουν ακόμα διαγωνίσματα) ο προορισμός ήταν κοντινός. Πήγαμε στο Τσιλιβί, μια παραλία πολύ κοντά στο σπίτι μας. Φάγαμε στο Moby Dick, ένα μαγαζί που υπάρχει πάρα πολλά χρόνια στην κεντρική παραλία του Τσιλιβί. Είναι η 2η ή 3η φορά που τρώμε φέτος εκεί. Φέτος μου αρέσει πολύ η παρουσίαση στα πιάτα του μαγαζιού. Το μαγαζί είναι μεν ιδανικό για τουρίστες (ελαφρύ φαγητό, σαντουιτσάκια κλπ) αλλά έχει και κουζίνα με μαγειρευτά. Καλές τιμές και ποιότητα. Πιστεύω ότι σε λίγο καιρό θα έχει ανάγκη από πιο πολύ προσωπικό γιατί είναι μεγάλο το μαγαζί και το εξυπηρετούν μόνο 2 άτομα. Σήμερα έφαγα μια καταπληκτική σαλάτα. Πράσινη σαλάτα, καρύδια, πορτοκάλι, μήλο, παρμεζάνα, κοτόπουλο.

Μπριζολίτσα διαιτητική. Μαντέψτε ποιος την έφαγε (την περασμένη εβδομάδα)

Ένας εκπληκτικός μουσακάς φτιαγμένος σε ατομικό κεραμικό μπωλάκι.

Μπιζόλα με καυτερή σάλτσα που είχε μέσα ντομάτα, πιπεριά, κρεμμύδι κλπ. Πολύ καυτερή!

Σαλάτα του Καίσαρα τη λέει, αλλά έχει μέσα πράσινη σαλάτα, πατζάρι, κρουτόν, ζαμπόν, τυρί, αυγό, σως.

Η νοστιμότατη σαλατίτσα που έφαγα σήμερα!

Τέλος, το απόγευμα με έπιασε προκομάρα. Αφού έκανα δουλειές στο σπίτι, μετά κατέβηκα στον κήπο να ρίξω χαλκό στα λαχανικά μου για να μην πάθουν τίποτα μετά τις τελευταίες βροχές, πήγα και μάζεψα μερικά σύκα (μάλλον βιάστηκα να τα μαζέψω) και κορόμηλα που φέτος έχουν πολλά οι κορομηλιές μας. Ελάτε να σας κεράσω!

Καλή εβδομάδα!