Πιπερόπιτα πολύχρωμη

Μία από τις καλύτερες πίτες που έχω φάει ποτέ, είναι αυτή που εδώ και χρόνια, ψάχνοντας στους δαιδαλώδεις δρόμους του ίντερνετ, βρήκα στο site της Ελαΐς.

Τη δοκίμασα, πείραξα ελάχιστα τη συνταγή και την καθιέρωσα σε τραπέζια μου, ειδικά το καλοκαίρι, αφού έγινε η αγαπημένη πίτα -μαζί με τη μανιταρόπιτα που κάνω- πολλών φίλων μας. Οι αλλαγές που έκανα εγώ σε σχέση με το συνταγή που προτείνει το site, ήταν ότι βάζω φύλλο σφολιάτας ή κουρού (το πακέτο με τα 2 φύλλα), λιγότερο λάδι, διπλάσια ποσότητα πιπεριάς και φέτας όταν πρόκειται για μεγάλο ταψί φούρνου και δεν καθαρίζω την μελιτζάνα (αν και μένει λίγο σκληρό το εξωτερικό της μέρος).

Πιπερόπιτα πολύχρωμη
για μεγάλο ταψί φούρνου
Τι χρειαζόμαστε:
1 πακέτο φύλλα (αυτό με τα 2 φύλλα μέσα, κουρού ή σφολιάτας)
1 κιλό πιπεριές χρωματιστές κομμένες σε κύβους (υπολογίστε χοντρικά 2 πιπεριές από κάθε χρώμα-κόκκινο, κίτρινο-πορτοκαλί)
1 μελιτζάνα κομμένη σε κύβους
400 γρ. φέτα
2 κύβους λαχανικών
1 δόση μπεσαμέλ ή 2 φάκελους έτοιμη μπεσαμέλ (αν δε σας αρέσει πολύ η μπεσαμέλ βάλτε μισή δόση ή 1 φάκελο)
υλικά για τη μπεσαμέλ ή γάλα για την έτοιμη
λίγο λάδι για το σωτάρισμα (1-2 κ. σ.)

Τι κάνουμε:
Ζεσταίνουμε λίγο λάδι και σωτάρουμε τις πιπεριές μέχρι να μαραθούν. Προσθέτουμε και τη μελιτζάνα και ανακατεύουμε. Όταν σωταρισθούν αρκετά χαμηλώνουμε τη φωτιά και προσθέτουμε τους κύβους.
Σ' αυτή τη φάση μπορείτε να σβήσετε το μάτι της κουζίνας (αν εξοικονομούμε ενέργεια, κάνει καλό σε όλους...)
Όταν λιώσουν οι κύβοι λαχανικών, προσθέτουμε τη φέτα σε κομμάτια και ανακατεύουμε. Αφήνουμε το μίγμα να κρυώσει.

Στο μεταξύ φτιάχνουμε μπεσαμέλ χειροποίητη ή σύμφωνα με τις οδηγίες του κουτιού και την ανακατεύουμε με το μίγμα της πιπεριάς. Εγώ, στη συγκεκριμένη πίτα βάζω έτοιμη.

Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 200 βαθμούς.
Στρώνουμε σε λαδωμένο ταψί το ένα από τα δύο φύλλα. Τραβάμε το φύλλο με τα χέρια μας στις άκρες έτσι ώστε να καλύψει τα πλαϊνά του ταψιού. Απλώνουμε μέσα την κρέμα με τις πιπεριές και σκεπάζουμε με το άλλο φύλλο. Χαράζουμε την πίτα και την ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 βαθμούς για 45 λεπτά.
Αφήνουμε να κρυώσει λίγο για να μπορούμε να την κόψουμε και να τη σερβίρουμε.

Επειδή αρέσει πολύ στην κόρη μου, καμιά φορά τη φτιάχνω με λιγότερα υλικά σε μικρότερο ταψί. Εκεί όμως, περισσεύει το φύλλο. Μια φορά, έκοψα το περισσευάμενο φύλλο (και το κάτω και το πάνω) και έκανα το εξής:
Αφού ένωσα τα ρετάλια των 2 φύλλων, τα ζύμωσα στα χέρια μου να γίνουν μια μπαλίτσα.
Άπλωσα σε ένα μικρό ταψάκι τη μπαλίτσα όσο καλύτερα μπορούσα με τη βοήθεια μικρού πλάστη. Έβαλα από πάνω λίγη φέτα, φέτες ντομάτας και τυρί που λιώνει (κασέρι, ένταμ, γκούντα, ό,τι έχετε).

Γύρισα τις άκρες προς τα μέσα για να μη φύγει η γέμιση και το έψησα μέχρι να ροδίσει και να λιώσουν τα τυριά. Άρεσε πολύ στα παιδιά κι αυτή η πιτούλα.

Την τελευταία φορά επίσης που την έκανα, είχα μόνο ένα φύλλο. Το ξεπάγωσα, το έβαλα πάνω στο τραπέζι χωρίς να του βγάλω το πλαστικό του περιτύλιγμα, το έκοψα στα δύο, το τέντωσα προσεχτικά με έναν μικρό πλάστη και με τη βοήθεια του πλαστικού το γύρισα πάνω στο ταψί. Επανέλαβα τη διαδικασία και για το 2ο μισό. Έτσι, με ένα φύλλο, έκανα την πίτα με τις μισές ποσότητες για ένα μακρόστενο πυρέξ.

Τώρα που χόρτασε το μάτι μας, ας πάμε και μια βόλτα γύρο από τη Ζάκυνθο με καραβάκι.
Εμείς, πρώτα ο Θεός, θα τα πούμε σε λίγες μέρες πάλι, αφού το απόγευμα φεύγω για ταξιδάκι.

Καλή εβδομάδα!