Επεράσαμ' όμορφα όμορφά όμορφα!

Σάββατο απόγευμα, 6 bloggers και 1 φίλη των food blogs τελικά, συναντηθήκαμε στο προαποφασισμένο καφέ. Μία μία που ερχόταν και ήταν άγνωστη στις άλλες, προσπαθούσαμε να μαντέψουμε ποια ήταν, τουλάχιστον έτσι έκανα εγώ, αν και τις περισσότερες τις ήξερα. Όχι. Λάθος. 3 ήξερα και 3 δεν ήξερα.

Η Νένα, η Αγγελική Ν, η big mama, η Ξανθή, εγώ, η Τζένη που μας παρακολουθεί από το Βόλο και η Βίκυ, περάσαμε ένα υπέροχο απόγευμα. Ο καφές ξεκίνησε στις 5, με τη σκέψη ότι θα κρατούσε ένα 2ωρο. Αμ δε! Κοντέψαμε να φύγουμε στις 9 και δεν θα φεύγαμε, αλλά είχαμε κανονίσει κι άλλα να κάνουμε (τουλάχιστον εγώ που με περίμεναν) και έτσι κάποτε φύγαμε.

Την Ξανθή, τη Νένα και την Αγγελική τις ήξερα. Η Τζένη, είναι έξω καρδιά, γλυκιά και γελαστή, όπως ακριβώς κι όταν μιλάμε στο τηλέφωνο. Τζένη, χάρηκα πολύ που σε είδα επιτέλους από κοντά.
Η big mama, ήταν όπως ακριβώς την περίμενα. Γλυκιά κι αγαπησιάρα σαν μανούλα. Big mama, χαίρομαι που ήρθες και τα είπαμε. Ξέρεις ότι σου ΄χω μια αδυναμία...
Η Βίκυ...Η Βίκυ ήταν η τελευταία που περίμενα πως θα έρθει στη συνάντηση, κι αυτό γιατί η Βίκυ είναι ήσυχη. Μπαίνει, βλέπει, φεύγει. Έτσι, ήταν έκπληξη για μένα όταν μου άφησε μήνυμα πως θα έρθει στη συνάντηση. Ομολογώ ότι χάρηκα πολύ που σε γνώρισα Βίκυ και όπως σου είπα και από κοντά, είσαι καλύτερη στην πραγματικότητα, από την εικόνα που είχα σχηματίσει μέσα από το blog σου.

Οι υπόλοιπες που δεν τα καταφέρατε...Λυπάμαι και εύχομαι την επόμενη φορά να τα καταφέρετε. Πάλι καλά, έτσι βιαστικά που το κανονίσαμε, που μαζευτήκαμε όσες μαζευτήκαμε, σε μια πόλη που είναι δύσκολη λόγω αποστάσεων και υποχρεώσεων του καθενός.

Ο καφές συνοδεύτηκε με:
Γέλιο
Πολύ γέλιο
Πάρα πολύ γέλιο
Απορίες
Απαντήσεις
Ανταλλαγή εμπειριών
Συμβουλές
Προτάσεις και....
Χειροποίητα ζακυνθινά παξιμάδια χωριάτικα, που όσα έμειναν μοιράστηκαν για το καφεδάκι της επόμενης μέρας και καταπληκτικά λουκουμάκια χειροποίητα από τα χεράκια της Βίκυς αρωματισμένα με φράουλα και νεράντζι.
Παρόλο που ήμασταν μόνο 7, ένα τζέρτζελο το κάναμε. Όποιος μας άκουγε από δίπλα, θα απορούσε με αυτά που λέγαμε και με τα ονόματα (nicknames) που αναφέραμε. Από δω η big mama. Από δω η Νουνού (εγώ λέω έτσι τη Νένα).
Γενικώς περάσαμε πολύ ωραία. Κορίτσια, σας ευχαριστώ που ήρθατε. Φυσικά και θα το ξανακάνουμε γιατί μου άρεσε πάρα πολύ! Στο επανειδείν λοιπόν!

Ααα!!! Και τα πειστήρια του εγκλήματος βέβαια...

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑΑΑΑΑΑ

Στην Ημέρα τση Ζάκυνθος

Ένα πολύ ωραίο άρθρο έγραψε η πολύ καλή και αξιολογότατη φίλη Κατερίνα Δεμέτη, που φιλοξενείται στην Ημέρα τση Ζάκυνθος. Κατερίνα, σ' ευχαριστώ πολύ για το τόσο όμορφο άρθρο. Κάνετε κλικ στη φωτό, για να το διαβάσετε. Και μην ξεχνάτε! Ραντεβού στις 5 το Σάββατο!

Πάμε για καφέ;

Κοριτσάκια (και αγοράκια), το Σάββατο το απόγευμα, λέμε να πάμε για καφέ. Προσπαθούμε με την Αγγελική να σκεφτούμε ένα χώρο που να μπορούμε να πιούμε καφέ, να έχει εύκολη πρόσβαση, να μην μας διώξουν (χαχα) και να είναι ήσυχα. Δύσκολα αυτά που ψάχνουμε για Σάββατο απόγευμα. Οπότε...Η ιδέα η δική μου, είναι για ένα καφέ που βρίσκεται στο σταθμό του μετρό στη στάση Αττική, δίπλα στο κατάστημα Sprider. Θα πάμε για καφέ στις 5 το απόγευμα (φυσικά, χαχα). Όποια φίλη θέλει να έρθει να μας κάνει παρέα, θα είμαστε εκεί για κανα δύωρο.

Τα λέμε εκεί!

Έκθεση 5ης δημοτικού: πώς πέρασα χτες βράδυ

Χτες βράδυ, εγώ και οι φίλες μου πήραμε το βιβλίο μου και το ξεφυλλίσαμε. Αυτό δεν ήταν πολύ εφικτό (το να είμαστε όλες μαζί), αλλά εγώ έτσι το φανταζόμουν. Ένας ένας από τους φίλους, γνωστούς και η αγνώστους, παραλάμβαναν το βιβλίο, είχαν σηκώσει τα μανίκια και είχαν αρχίσει τα ζυμώματα.

Αφού το περάλαβαν, άρχισαν τα τηλέφωνα και τα email.

Η Σούλα έκανε τη γαλλική μπαγκέτα. Μάλλον κάτι είχε με το γείτονα, γιατί θεώρησε καλό να την ψήσει πάνω από μιά ώρα και μετά εβγήκε ξερότερη από φρυγανιά. Μπα...Αυτό είναι σίγουρα. Την ετοίμαζε για το γείτονα!

Η Big mama και η Παναγιώτα, έκαναν το σοκολατόψωμο. Big mama και μακριά από σοκολάτα γινόταν;

Η Γιώτα, δεν μπορούσε να αποφασίσει ποια να πρωτοκάνει...

Η Πέννυ έχει αρχίσει από την προηγούμενη βδομάδα. Έκανε τα γεμιστά ψωμιά, τα κριτσίνια με σπανάκι και απόψε έκανε χορτόπιτα με το φύλλο που έγραφα και ζακυνθινά παξιμάδια. Της είπα να μου στείλει το λογαριασμό του διαιτολόγου αν δει τα δύσκολα...

Η Νίκη έκανε κι αυτή τα παξιμάδια, αλλά είτε έχει κι αυτή κακό γείτονα (βλέπε σημείωση για Σούλα) ή τα ετοιμάζει για το Μιχάλη!

Η Αγγελική Ν έφτιαξε δις το γεμιστό ψωμί με πράσο.

Η Ελένη και ο Σάκης έκαναν τη γαλλική μπαγκέτα. Δεν κάνουμε δουλειά έτσι, μου λέει ο Σάκης. Τις έφαγα και τις 2 μόλις βγήκαν!

Η Σούλα έκανε το γεμιστό τσουρέκι και επέζησε (το τσουρέκι) για 2 μέρες.

Η Μάγια (τι ωραίο όνομα...) θαύμασε τις φωτογραφίες, η Δήμητρα περιμένει να αποφασίσει με τι θα ξεκινήσει, η αχτίδα φωτογραφήθηκε με αυτό και ελπίζει να φτιάξει το γεμιστό τσουρέκι, ο Αντώνης διαβάζω στην αχτίδα ότι κάτι έφτιαξε, η Λίλα το ξεφυλλίζει ακόμα και όλοι οι άλλοι ετοιμάζονται για ζυμώματα! Είναι τόσοι πολλοί αυτοί που μου γράφουν τόσο όμορφα λόγια, που θα πρέπει να γράφω κάμποση ώρα και να μην ξεχάσω κανέναν. Η Λίζ, ο Δύσπιστος, η Νένα, η Κική, η Ισιδώρα, ο Γιάννης, η Μάρω, η Ιφιγένεια και η Χαρά, η Κατερίνα, η Ιωάννα, η Κάτια, η Κατερίνα, η Μαριάννα, η Νίκη, η Άσπα, η Έφη, η Ελένη, η Πέννυ, η Νατάσσα, ο Ηλίας, η Αλεξάνδρα, η Τζένη, η Ξανθή, η Ντίνα, η Γεωργία, η Βίκυ, η Δέσποινα, η Μαρία... Σας ευχαριστώ όλους!

Εγώ πάλι, ακούγοντας όλους αυτούς να ζυμώνουν και να αλευρώνονται, μπήκα στη μικρή μου κουζίνα και αλευρώθηκα για τα καλά. Έφτιαξα πίτες για γύρο που τις φάγαμε με τυρί, ζαμπόν και ό,τι είχαμε, σοκολατόψωμο για το πρωινό μας και ψωμί με μπύρα για το μεσημαριανό μας.

Νιώθω σαν να είμαστε όλοι σε ένα μεγάαααααλο τραπέζι και φτιάχνει ο καθένας αυτό που θέλει. Είναι πολύ όμορφο συναίσθημα. Να γυρίζω γύρω γύρω από το μεγάλο τραπέζι, να τσιμπάω λίγο από τον καθένα και να μαζέυω μυρωδίες!

Τελικά, πέρασα πολύ ωραία χτες βράδυ!

Κι αφού περάσαμε εμείς καλά κι εσείς καλύτερα, να σας πω κι ένα νέο, αν και θα ακολουθήσει κι άλλο σύντομα.
Το σκ που έρχεται μάλλον θα είμαι στην Αθήνα. Κανονίζουμε καφεδάκι με 1-2 φίλες σε κεντρικό σημείο που να έχει πρόσβαση με το μετρό. Αν κάποια/ος φίλη/ος θέλει να έρθει να πιούμε καφέ μαζί θα είναι χαρά μου να τα πούμε από κοντά. Θα σας ενημερώσω σύντομα!

Καλά ζυμώματα!

Τάρτα με κιμά του Κωνσταντίνου

Εδώ και καιρό, ξεκινάει μπούρου-μπούρου στο τηλέφωνο με τον Κωνσταντίνο. Σας έχω πει, ε; Ο Κωνσταντίνος δεν μιλάει καθόλου στο τηλέφωνο. Στόμα έχει και μιλιά δεν έχει. Και στην πραγματικότητα έτσι είναι. Δεν μιλάει καθόλου. Αν καταφέρεις και προλάβεις να πεις μία κουβέντα κάποια στιγμή που θα παίρνει ανάσα για να συνεχίσει, τυχερή θα είσαι! Αρχίζει λοιπόν...

-Έφτιαξα μία τάρτα με κιμά...άλλο πράμα...
-Α πιάσαμε το κεφάλαιο μαγειρική. Εδώ παίζω μπάλα κι εγώ. Για πες λοιπόν..
-Έφαγα μία τάρτα....μα μία τάρτα...Μα τι τάρτα...Άλλο να σου λέω και άλλο να δοκιμάζεις...
-Ε για πες λοιπόν...Πώς την έκανες;
Εδώ αρχίζει το μπούρου μπούρου εκθειάζοντας την τάρτα.
-Παιδί μου θα μου πεις τα υλικά ή θα με σκάσεις πρώτα;
-Θα σου πω στο περίπου κι εσύ κάνε ό,τι καταλαβαίνεις.
-Ωχ κατάλαβα...Πάλι θα έχω το μάτι μου για μεζούρα...
-Σταμάτα και άκου...

Σταματάω, ακούω και σημειώνω...Χρειάστηκαν 2-3 email διευκρινιστικά, 1-2 τηλέφωνα για να σιγουρευτώ ότι έκανα ό,τι έκανε και ιδού η φοβερή τάρτα!

Τάρτα με κιμά του Κωνσταντίνου
Υλικά
για την τάρτα
150 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
150 γρ. καλαμποκάλευρο
100 ml γάλα
100 ml ηλιέλαιο ή καλαμποκέλαιο
1 κ. γ. μπέκιν
½ κ. γ. αλάτι
για τον κιμά
½ κιλό κιμάς (μοσχαρίσιο ή μισό-μισό μοσχαρίσιο και χοιρινό)
άνηθο και μαϊντανό
1 κρεμμύδι ξερό ψιλοκομμένο
αλάτι
πιπέρι
προαιρετικά: ντομάτα
για επικάλυψη
400 γρ. γιαούρτι στραγγιστό (και παραπάνω)
3 αυγά

Εκτέλεση
Φτιάχνουμε τον κιμά με το γνωστό τρόπο. Τσιγαρίζουμε το κρεμμύδι και τον κιμά σε λίγο λάδι. Προσθέτουμε αλατοπίπερο, πολύ άνηθο και μαϊντανό, (αν θέλουμε ντομάτα), νερό και αφήνουμε να βράσει 20-30 λεπτά σε χύτρα ή παραπάνω χρόνο σε κοινή κατσαρόλα.

Ετοιμάζουμε τη ζύμη της τάρτας.
Ενώνουμε τα αλεύρια, το αλάτι και το μπέκιν.
Τρίβουμε με το λάδι να ψιχουλιάσει το μίγμα.
Προσθέτουμε το γάλα παγωμένο σιγά-σιγά μέχρι να έχουμε μια ζύμη που δεν κολλάει τα χέρια.
Τυλίγουμε σε μεμβράνη και την αφήνουμε μισή ώρα στο ψυγείο.

Ετοιμάζουμε το γιαουρτάκι για την κρούστα.
Χτυπάμε ελαφρώς τα αυγά και προσθέτουμε το γιαούρτι.
Ανακατεύουμε να ενωθούν καλά τα 2 υλικά.

Μοντάρισμα
Σε βουτυρωμένο ταψί τάρτας στρώνουμε τη ζύμη και την απλώνουμε να πάει παντού.
Από πάνω, ρίχνουμε τον κιμά.
Τέλος, ρίχνουμε το γιαούρτι.
Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 190-200 βαθμούς μέχρι να κάνει χρώμα και κρούστα το μίγμα του γιαουρτιού. (περίπου 40 λεπτά)

Tips:
Επειδή όπως είδατε την έκανα κι εγώ, έχω να σας προτείνω τα εξής:
Θεωρώ ότι η ντομάτα στον κιμά, επιβάλλεται! Είναι πάρα πολύ ωραίο, να συναντάει η ξινίλα της ντομάτας τη δροσιά του γιαουρτιού. Όλα τα λεφτά!

Ο Κων/νος δεν θυμάται αν είχε βάλει άνηθο και μαϊντανό στο γιαούρτι. Εγώ έβαλα ΚΑΙ στο γιαούρτι και ήταν καταπληκτικό. Επίσης έβαλα και λίγο αλάτι. Έβαλα 1 κ. σ. ξερό μαϊντανό και 1 κ. σ. ξερό άνηθο στον κιμά και άλλο τόσο στο γιαούρτι. Η τάρτα του Κωνσταντίνου:

Τα γιαουρτάκια που έβαλα ήταν 3 κεσεδάκια στραγγιστά 0% των 170 γραμμαρίων. Έβαλα λάιτ γιατί απλά αυτά είχα.

Όταν κάνω κιμά, φροντίζω να κάνω πολύ και ο υπόλοιπος μπαίνει στην κατάψυξη για άλλη χρήση. Αυτή τη φορά, χρησιμοποίησα κιμά έτοιμο από την κατάψυξη. Γλυτώνεις έτσι το μισό μαγείρεμα.
Η τάρτα η δική μου:


Δοκιμάστε τη και είμαι σίγουρη ότι θα σας ενθουσιάσει.

Οι Αποκριές ξεκίνησαν χτες. Αν θέλετε να δείτε τι έτρωγαν παλιότερα και τι τρώνε ακόμα και σήμερα οι ζακυνθινοί, ελάτε μια βόλτα εδώ.

Καλή εβδομάδα!

Για όσους εξέφρασαν την επιθυμία να αποκτήσουν το βιβλίο

Όπως καταλαβαίνετε, διανύουμε την εβδομάδα «Μικρή κουζίνα, Ψωμιά και ζύμες» και είναι φυσικό άλλωστε, γιατί δεν βγάζει κανείς κάθε μέρα βιβλίο. Περιττό να σας πω πόσο χαρούμενη είμαι που βλέπω να το ξεφυλλίζουν οι φίλοι μου αλλά και ο κόσμος γενικά. Είναι αστείο, γιατί δεν είχα πει πουθενά ότι ετοιμάζω βιβλίο, με αποτέλεσμα να αποτελεί μεγάλη έκπληξη για όλους, τόσο η συγγραφή του και η φωτογράφηση, όσο και η καλαίσθητη δουλειά που έχει γίνει σαν τελικό αποτέλεσμα. Επί τη ευκαιρία, ήθελα να σας ευχαριστήσω, για τον πολύ μεγάλο ενθουσιασμό που δείξατε για το βιβλίο, τόσο εδώ, όσο και στο email μου και στο facebook, γνωστοί και άγνωστοι. Να ευχαριστήσω επίσης και τον κόσμο στη Ζάκυνθο (γι΄ αυτούς κι αν ήταν μεγάλη η έκπληξη), τους φίλους μου, τους συναδέλφους μου, που έτρεξαν να αγοράσουν αμέσως το βιβλίο. Η ανταπόκριση του κόσμου εδώ ήταν άμεση και ακούω ήδη τα καλύτερα λόγια. Το καλό που συμβαίνει με τα blogs, είναι ότι μέσα από αυτά, μπόρεσαν να αναδειχθούν τα ταλέντα πολλών ανθρώπων (χωρίς αυτό να σημαίνει απαραίτητα ότι είμαι κι εγώ ανάμεσα σ’ αυτούς), μπόρεσαν πολλοί άνθρωποι να προβάλουν την πολύ καλή δουλειά τους, μπόρεσαν να αναδειχτούν ταλέντα, που αν δεν είχαν αυτοπροβληθεί, θα είχαν μεγάλη δυσκολία στο να τους μάθει ο κόσμος, αφού συνήθως χρειάζεσαι πλάτες άλλων για να στηριχτείς και να πας μπροστά (διαφήμιση, προβολή κλπ). Έτσι μάθαμε ταλαντούχους ανθρώπους από όλη την Ελλάδα, που σε άλλες περιπτώσεις θα παρέμεναν άγνωστοι και γι΄ αυτό είμαι πάρα πολύ χαρούμενη. Πολλοί από σας ζήτησαν να προμηθευτούν το βιβλίο άμεσα, οπότε χτες, αποφασίσαμε τον τρόπο για όσους βιάζονται, μέχρι να μπει στην υπόλοιπη Ελλάδα (που θα γίνει σύντομα) και για όσους θέλουν μέσα αφιέρωση. Ο τρόπος λοιπόν δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από τον πιο απλό: με αντικαταβολή. Όσοι λοιπόν εκφράσατε το ενδιαφέρον σας και θέλετε να το προμηθευτείτε, μπορείτε να μου στείλετε e-mail στο

(το e-mail μου υπάρχει και στο προφίλ μου, όπως επίσης και δίπλα στην πλευρική στήλη). Στο e-mail που θα στείλετε, θα πρέπει να γράψετε ολόκληρο το όνομά σας,τη διεύθυνση που θέλετε να πάει και το ΑΦΜ σας σε περίπτωση που θέλετε τιμολόγιο. Το βιβλίο θα σας αποσταλεί με αντικαταβολή, η τιμή του είναι 20 ευρώ και τα έξοδα αποστολής δωρεάν. Σύντομα επίσης, θα υπάρχει μια φόρμα για παραγγελία, στην πλευρική στήλη του μπλογκ. Σας ευχαριστώ πολύ! update: Οπισθόφυλλο, περιεχόμενα και σημεία πώλησης, για να είναι όλα μαζεμένα σ΄ αυτό το ποστ! Σημεία πώλησης του βιβλίου "Ψωμιά και ζύμες" σε Ελλάδα και Κύπρο 1. Λιμπρο Βιβλιοπωλείο Πατριάρχου Ιωακείμ 8 - Κολωνάκι 2. Πολιτεία Βιβλιοπωλείο - Ασκληπειου 3 Κέντρο 3. Βιβλιοπωλείο Εστία - Σόλωνος 60 4. Βιβλιοπωλείο Στίγκα - Αγιοι Ανάργυροι 5. Βιβλιοπωλείο Θέμα - Βύρωνας και Παγκράτι 6. Ιανός Βιβλιοπωλείο - Σταδίου 24 - Αθήνα 7. Ιανός - Θεσσαλονίκη - Αριστοτέλους 7 8. Ελευθερουδάκης - Πανεπιστημίου 17 9. Βιβλιοπωλείο Γρηγόρης - Σόλωνος 66 10. Ευριπίδης Βιβλιοπωλείο Χαλάνδρι 11. Σαββάλας και Πατάκης - Αθήνα Κέντρο 12. Public store Αθήνα - Βόλος - Θεσσαλονίκη 13. Fnac store - Σύνταγμα - Αθήνα κέντρο. 14. Hondos - Γλυφάδα και Ομόνοια 15. Hondos - Θεσσαλονίκη 16. Hondos - Καλλιθέα 17. Κυριάκου - (Λεμεσός και Λευκωσία) Κύπρος 18. Παδεία - (Λάρισα - Κάρδίτσα - Γιάννενα) 19. Μεθενίτης, Γωνιά του Βιβλίου - Πάτρα 20. Στεφανή - Χαλκίδα 21. Κλαψινάκη - Ρεθυμνο 22. Σεβαστόπουλος - Αγρίνιο 23. Καραστάθης - Σάμος 24. Μπέτσης - Λαμία 25. Μερούσης - Χίος 26. Σαμαρτζής - Χαλκίδα 27. ΜΑΤΙ Βιβλιοπωλείο - Κατερίνη Επίσης, μπορείτε να το παραγγείλετε σε οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο θέλετε!

Update

Αν ψάχνετε το βιβλίο, μπορείτε να το ζητήσετε στο email μου :)

Μικρή κουζίνα, Ψωμιά και ζύμες. Κυκλοφορήσαμε!

Σάββατο μεσημέρι χτυπάει το τηλέφωνο.
-Κική, ήρθε το βιβλίο σου!
-Ήρθε; Επιτέλους!
-Ήρθε και είναι κουκλί!
-Μπορώ να έρθω να πάρω ένα;
-Να έρθεις, να πάρεις δέκα!
-Έρχομαι!!!


Δέκα λεπτά αργότερα, κρατούσα το βιβλίο μου στα χέρια μου. Το δημιούργημά μου, είναι έτοιμο να βγει στον κόσμο. Τι συγκίνηση... Ό,τι και να σας πω είναι λίγο...

Από χτες το απόγευμα, το βιβλίο
Μικρή κουζίνα
Ψωμιά και ζύμες
κοσμεί τις βιτρίνες των βιβλιοπωλείων της Ζακύνθου. Κι εγώ, φουσκώνω από περηφάνεια. Δεν ξέρω γιατί είμαι πιο πολύ περήφανη: για τις συνταγές ή για τη φωτογράφηση;

Φιλαράκια μου καλά, το βιβλίο κυκλοφορεί ήδη στη Ζάκυνθο. 56 συνταγές με ψωμιά, κριτσίνια, γλυκά ψωμιά, 3 παραδοσιακές ζακυνθινές συνταγές, ζύμες και άλλα καλούδια, με τη φωτογραφική ματιά μου, είναι ήδη πραγματικότητα. Ακόμα δεν ξέρω να σας πω πού πρέπει να απευθυνθείτε όσοι το θέλετε και είστε μακριά. Σύντομα όμως, θα σας πω. Για την ώρα, μοιράζομαι μαζί σας τη χαρά μου....

Ευχαριστώ την οικογένειά μου που στήριξε αυτή την ιδέα από την αρχή, τις φίλες και φίλους που ήξεραν από την αρχή την ιδέα αυτή, με στήριξαν και με βοήθησαν στην πραγματοποίησή της, το Σπύρο Καμπιώτη και τις εκδόσεις Έντυπο, που πίστεψε στην ιδέα μου και την έκανε έργο, το Μιχάλη Γεώργιζα για την καταπληκτική γραφιστική δουλειά που έκανε, αλλά και όλους εσάς, που στηρίζετε το μπλογκ μου, το έχετε αγαπήσει και χωρίς εσάς, ίσως να μην είχε φτάσει αυτή η ιδέα να γίνει έργο. Εύχομαι να αγαπήσετε αυτό το βιβλίο, όσο το αγάπησα κι εγώ, καθώς φτιαχνόταν.

Καλαμπομαγέρεμα, το ζακυνθινόν

Το σημερινό ποστ, έχει να κάνει καθαρά με τη Ζάκυνθο, είναι αφιερωμένο στον Άρη που μου ζήτησε να βάλω τη συνταγή και είναι σεντονάτο, οπότε όποιος βαριέται να διαβάσει...κλπ κλπ τα ξέρετε τώρα :-)))

Όταν γνώρισα τα πεθερικά μου, η πεθερά μου μαγείρευε πάντα στο σπίτι. Ο πεθερός όμως, πάντα έφτιαχνε ένα πράγμα σαν κρέμα, που το τιμούσα δεόντως με μέλι ή ζάχαρη. Είχα λοιπόν πάντα την εντύπωση ότι αυτός το μαγειρεύει, μέχρι πριν λίγο καιρό, που κατάλαβα ότι ο πεθερός, απλά…ανακάτευε!

Πριν λίγο καιρό, ο Άρης που έχει ξενιτευτεί και του λείπει το νησί, μου ζήτησε να γράψω πώς κάνουν εδώ το καλαμπομαγέρεμα. Χρόνια τώρα, όταν έτρωγα αυτό το «γλυκό» ας το πούμε, μου θύμιζε την ιταλική πολέντα, χωρίς να έχω φάει όμως! Τα υλικά του, είναι παρόμοια. Έτσι, μια μέρα που καθόμασταν όλοι μαζί στο τραπέζι και αφού έχει ο πεθερός χρόνια και ζαμάνια να φτιάξει καλαμπομαγέρεμα, του λέω:

-Δε μου λες ρε πατέρα…θυμάσαι εκειό εκεί το καλαμπομαγέρεμα που έφτιαχνες;
-Ναι αμέ! Πώς δεν το θυμάμαι;
Πετάγεται η πεθερά και λέει:
-Μωρέ πού το θυμήθηκες αυτό τώρα;
-Πήγαινε μέσα εσύ, της λέω ενώ πήγαινε κατά το νεροχύτη. Εσύ δεν μας κάνεις.
Και τη διώχνω βιαστικά για να μάθω τα μυστικά της τέχνης του πατρός!
-Για πες λοιπόν πατέρα… Πώς το έφτιαχνες, θυμάσαι;
-Να σου πω την αλήθεια, λέει ο έρμος ο πατέρας, δεν το έφτιαχνα εγώ. Η πεθερά σου το έφτιαχνε. Εγώ μόνο ανακάτευα για να μην κολλήσει!

ΚΟΚΚΑΛΟ ΕΓΩ! Ωχ…τώρα; Άντε ξαναφώναξε την πεθερά.
-Μάνααααα…για έλα εδώ. Δεν μου κάνει ο πατέρας. Εσύ λέει ξέρεις.
-Ε να..βάζεις νερό και ανακατεύεις μέσα καλαμποκάλευρο. Όχι πολύ, γιατί πήζει και το βάζεις σε νερό που βράζει.
-Ε πόσο νερό; Και πόσο αλεύρι;
-Ε με το μάτι…
Κατάλαβα λέω μέσα μου…Άλλη συνταγή θα φτιάξω πάλι με το μάτι και στο περίπου… Καληώρα σαν τσου χαλβάδες τση μάνας μου…
-Και δεν μου λες.. Τσι σταφίδες στο τέλος τσι βάζεις; Το λάδι;
-Το λάδι από την αρχή και τις σταφίδες στο τέλος.
Άντε λέω…να περάσουν οι γιορτάδες και να το κάμω…100 χρόνια έχουμε να φάμε από δαύτο…

Και πέρασαν οι γιορτάδες και το ‘καμαααα….και πάμε στη συνταγή.

Ω ζακυνθινοί και πάσης φύσεως ντόπιοι, σ’χωρνάτε με που μπαίνω σε δικά σας λημέρια! χαχα! Άλλωστε έχω δικαίωμα. 1/4 αίμα που κυλλάει στις φλέβες μου, είναι ζακυνθινό.

Καλαμπομαγέρεμα το ζακυνθινόν

Υλικά για 6 μπωλάκια (εκτός και είστε ο ζακύνθιος Οβελίξ και πέσετε με τα μούτρα στη μαρμίτα για πάρτη σας)
1,5 λίτρο νερό
13 κ. σ. αλεύρι καλαμποκιού
2 κ. σ. ελαιόλαδο
8 κ. σ. ζάχαρη (ή και λιγότερο, ή και περισσότερο)
4 κ. σ. σταφίδα μαύρη
4 κ. σ. σταφίδα ξανθή (ή και περισσότερες ή και λιγότερες μαύρες και ξανθές)
(1 πρέζα αλάτι)
Για το σερβίρισμα:
ζάχαρη
κανέλλα
μέλι

Εκτέλεση
Βάζουμε το 1 λίτρο νερό στην κατσαρόλα, μαζί με το λάδι και τη ζάχαρη να ζεσταθεί.
Σε ένα μπωλάκι, ανακατεύουμε το αλεύρι με το ½ λίτρο νερό.
Όταν κάψει το νερό στην κατσαρόλα, προσθέτουμε το μίγμα αλευριού-νερού (το αλάτι) και ανακατεύουμε.
Αφού έχει ζεσταθεί πια όλο το μίγμα και αρχίζει να βράζει, ρίχνουμε και τις σταφίδες, χαμηλώνουμε λίγο τη φωτιά και από δω και πέρα, ανακατεύουμε με ξύλινη κουτάλα μέχρι να πήξει το μίγμα. Αυτό μου πήρε γύρω στα 10 λεπτά συνολικά.
Μοιράζουμε το μίγμα σε 6 μπωλάκια.
Σερβίρουμε ζεστό ή κρύο, προσθέτοντας από πάνω μέλι ή ζάχαρη (γι΄ αυτό δεν πρέπει να είναι πολύ γλυκιά η κρέμα).

Έτοιμο το καλαμπομαγέρεμά μου και για πρώτη φορά φαίνεται να πήγε καλά. Δοκιμάζω. Κάτι όμως δεν μου πάει καλά στη γεύση. Κάτι άλλο είχε του πεθερού.

Κάθομαι να γράψω τα υλικά, πριν ξεχάσω τι έκανα.
Ωωωωωωωωωωωωω dear God!!! Ξέχασα το αλάτι! Ο πεθερός είχε πει και αλάτι! Φτουυυυυυυ! Κι έλεγα, τι μου λείπει; Τι μου λείπει; Δεν πειράζει. Την επόμενη φορά!

Βάζω 4 μπωλάκια πάνω σε ένα δισκάκι, τα κλείνω από πάνω με μεμβράνη μη μου φύγουνε, ντύνομαι πρόχειρα, μπαίνω στ’ αμάξι και πάω στον πεθερό.

-Μάντεψε τι σου ‘φερα…
-Τι έφερες;
-Καλαμπομαγέρεμα! Πατέραααααααα! Ξέχασα να βάλω αλάτι! Μου είχες πει ότι έβαζες αλάτι;
-Μα δεν έβανα αλάτι!
-Αααα! Δεν έβαζες αλάτι; Α τι καλά! Τότε δεν ξέχασα τίποτα! Να φας να μου πεις αν σ’ αρέσει.
-Μ’ αρέσει.
-Ε πώς σ’ αρέσει ρε πατέρα; Αφού δεν δοκίμασες!
-Παιδάκι μου το βλέπω και μ΄ αρέσει! Άκου με κι εμέ που σου λέω.
-Καλά.. Όταν φας πες μου αν σ΄ άρεσε, οκ;

Του άρεσε. Μην το ψάχνετε. Μόνο σταφίδες έβαζε λιγότερες από μένα. Όσο για το αλάτι, μια πρέζα αλάτι, πάει πολύ στις κρέμες, γιατί δεν ταγκίζουν, οπότε βάλτε το. Επίσης, σταφίδες στη Ζάκυνθο νομίζω ότι έβαζαν μόνο μαύρες. Οι ξανθές, είναι δική μου παρέμβαση.

Tiiiiiiiiiiiiiiips, εδώ τα καλά Tiiiiiiiiiiiiiiips
Ζάχαρη δεν βάζουμε πολλή μέσα, διότι θα το τιγκάρουμε κατά βούληση με μέλι ή ζάχαρη από πάνω, συν ότι έχει και τις σταφίδες μέσα.

Το μίγμα πρέπει να πήξει, αλλά αν παραπήξει, θα είναι ιδανικό για καλαμπομαγερεματοπόλεμο (επαναλάβετε αν μπορείτε) και μάλλον αυτό έκανε τη διαφορά με το καλαμπομαγέρεμα του πεθερού που θυμάμαι: ήταν πιο πηχτό. Το έκοβες σε κομμάτι δηλαδή. Αν το θέλετε πιο πηχτό, βάλτε 1-2 κ. σ. αλεύρι ακόμα. Σας προειδοποιώ όμως, ότι με την ώρα πήζει. Πολύ!

Ο σύζυξ αναφώνησε όταν του το πρόσφερα με μέλι:
Ήρθε πάλι η κατοχή; Καλά μας το λέγανε ότι συνεχίζεται η κρίση…
No comments here.

update:
Μετά από 2-3 επαναλήψεις και πειράματα, θεωρώ την παρουσία αλατιού απαραίτητη. Λίγο αλατάκι το νοστιμίζει.
Επίσης, με 13 κ. σ. καλαμποκάλευρο, η κρέμα βγαίνει αραιή. Αν θέλετε πιο πηχρή κρέμα, βάλτε εξαρχής 2-3 κ. σ. καλαμποκάλυερο ακόμα.

Κοτόπουλο με σάλτσα Vinsanto,κουκουνάρι και ρόδι, της Pandora

Όχι. Δεν είναι δική μου συνταγή! Είναι της pandora. Εγώ την έφτιαξα την περασμένη Κυριακή και σας τη δείχνω, μόνο και μόνο για να σας παρασύρω και να τη φτιάξετε, γιατί ήταν απλά καταπληκτική. Αν έχετε κρασί Βινσάντο και όσο υπάρχουν ακόμα ρόδια, δοκιμάστε τη! Σας τη συστήνω ανεπιφύλακτα!





Συνοδεύτηκε με ρύζι και σαλάτα πράσινη, λιαστές ντομάτες Σαντορίνης που μου έφερε η Αλεξάνδρα και γλυκόξυνες πιπεριές.

Βρασμένο γεμιστό ρολό με κιμά, διαίτης!

Η Πέννυ μου στέλνει πριν τα Χριστούγεννα, τη συνταγή της για ρολό διαίτης κι εγώ φυσικά την κρατάω για μετά τα Χριστούγεννα, που βλέπουμε παχυντικά φαγητά και βγάζουμε σπυράκια εξαιτίας των κιλών που πήραμε. Διαβάζω τη συνταγή με προσοχή. Μου κάνει εντύπωση, ότι το ρολό τυλίγεται και βράζεται μέσα σε μεμβράνη και αλουμινόχαρτο. Δεν ήξερα ότι η μεμβράνη αντέχει σε τόσο ψηλές θερμοκρασίες.
Ρωτάω την Πέννυ:
Βρε Πέννυ δεν λιώνει η μεμβράνη;
Όχι, δεν παθαίνει τίποτα!
Εγώ βέβαια, μια αίρεση που λέμε κι εδώ, την έχω με τη μεμβράνη να βράζει μαζί με το ρολό. Αν την έχετε κι εσείς, βράστε το ρολό μόνο με αλουμινόχαρτο. Τα παρακάτω, είναι της Πέννυς. Πέννυ, μερσί!

Σου στέλνω την πρώτη μου συνταγή, για βρασμένο γεμιστό ρολό με κιμά!
Θετικό: Λίγες θερμίδες
Αρνητικό: Τρώγεται από τη στιγμή που θα κρυώσει για να κοπεί και στο τέλος από το δοκίμασε-δοκίμασε σου μένει μισό για τα πιάτα!

Υλικά
500 γρ. κιμάς διπλοαλεσμένος (διπλασιάζεις ανάλογα τα άτομα)
1 αυγό
λίγος πουρές σε σκόνη
αλάτι-πιπέρι
καρότο, ελιές, πιπεριά, αν έχουμε φύλλα σπανάκι, σχινόπρασο ή πράσινο κρεμμυδάκι και αν θέλουμε ένα αγγουράκι τουρσί
μεμβράνη+αλουμινόχαρτο

Εκτέλεση
Ακολουθώντας τις φωτό βράζουμε τα 2 μικρά και στενά ρολά μας για 20 με 30 λεπτά σε νερό, στη συνέχεια τα βγάζουμε σε πιάτο και περιμένουμε να κρυώσουν καλά για να κοπούν σε φετάκια. Εγώ τα βάζω και λίγο στο ψυγείο για να κλέψω χρόνο!
Σκέτα (nature που θα λέγαμε και γαλλιστί γιατί για γαλλική συνταγή πρόκειται) είναι μούρλια αλλά μπορούν να συνοδευτούν αλα ελληνικά με σάλτσα κόκκινη, πάπρικας ή λευκής.

Και ακολουθούν οι επεξηγηματικότατες φωτό της Πέννυς...

Συγκεντρώνουμε τα υλικά μας

Και τα υλικά της γέμισης

Τεμαχίζουμε τα υλικά της γέμισης

Πλάθουμε τον κιμά και βάζουμε τα υλικά της γέμισης κατά μήκος

Διπλώνουμε το ρολό με μεμβράνη και μετά με αλουμινόχαρτο

Και έτοιμα τα ρολάκια μας για την κατσαρόλα

Βράζουμε για 20-30 λεπτά

Βγάζουμε από την κατσαρόλα τα ρολάκια και περιμένουμε να κρυώσουν

Περιμένουμε να κρυώσουν και κάνουμε υπομονή ΧΩΡΙΣ να τσιμπάμε!

Σερβίρουμε και απολαμβάνουμε. Συνοδεύουμε με πατάτες Δουκίσσης!

Πανίρ. Φτιάχνουμε τυρί;

ΠΡΟΣΟΧΗ: ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΠΟΣΤ ΔΙΠΛΟΣΕΝΤΟΝΟ!!!

Όποιος δεν αντέχει να διαβάζει, ας πάει κατευθείαν κάτω στη συνταγή.

Η αιτία για να γνωριστώ με την Αλεξάνδρα, ήταν το τυρί. Είχε δει που είχα γράψει ένα άρθρο για το τυρί και έψαξε να με βρει. Τότε βέβαια, δεν έψαχνε για πανίρ, αλλά για τυρί, κάτι μεταξύ φέτας και ανθότυρου που έφτιαχνα (και ακόμα φτιάχνω όταν έχω κέφια).

Πανίρ, έμαθα να φτιάχνω στο Hungry for life από τη Σταυρούλα. Μου είχε κάνει εντύπωση η ευκολία του και το σύντομο διάστημα που χρειαζόταν μέχρι να περιμένεις να το φας. Έκτοτε, έφτιαξα πολλές φορές και δοκίμασα διάφορες εκδοχές: αλατισμένο, ανάλατο, με βότανα, με πιπεριές.

Το πανίρ μπορούμε να το φάμε με διάφορους τρόπους. Μπορούμε να το φάμε σκέτο, να το κάνουμε σαγανάκι, να το κόψουμε κυβάκια και να το προσθέσουμε σε σαλάτες, σε φαγητά μέσα, σε πίτες.

Το πανίρ δεν χρειάζεται πυτιά για να γίνει. Χρειάζεται κάτι όξινο. Λεμόνι ή ξύδι, είναι ιδανικά. Και επειδή χρησιμοποιούνται αυτά τα υλικά, ίσως το έχετε ακούσει και σαν λεμονότυρο.

Το πανίρ είναι τυρί ασιατικής καταγωγής και εδώ μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα γι΄αυτό. Όταν πήγα στη Νέλλη στη Γερμανία, φτιάξαμε για πλάκα ένα βράδυ πανίρ. Στα θερμοκήπια της Νέλλης, δούλευε ένας Πέρσης αν δεν κάνω λάθος και όταν το φτιάχναμε, η Νέλλη του το είπε και κατενθουσιάστηκε.

Με την Αλεξάνδρα η οποία ήταν εδώ, επίσης φτιάξαμε πανίρ. Όσο τα λέγαμε με ιμέιλς, έλεγε ότι δεν κατάφερνε να κάνει καλό τυρί (είτε με τον έναν, είτε με τον άλλον τρόπο).
-Δεν είναι το χέρι μου καλό για τυρί. Πάει και τέλειωσε! έλεγε
-Σώπα ρε Αλεξάνδρα...δεν είναι το χέρι σου...και τι έχει το χέρι σου δηλαδή; Άντε...θα πάρουμε γάλα να κάνουμε τυρί να το δεις από κοντά...
Και πήραμε...και φτιάξαμε...

Πάμε λοιπόν να δούμε πώς θα φτιάξουμε σπιτικό τυρί, που θα το έχουμε σε λίγες ώρες στο τραπέζι μας;

Αν δεν έχετε ξανακάνει πανίρ, 2 λίτρα γάλα, είναι η ιδανική ποσότητα για να κάνετε τα πειράματά σας και να έχετε ένα τυράκι ικανοποιητικό σε ποσότητα.

Τι θα χρειαστούμε:
2 λίτρα γάλα πλήρες και φρέσκο
χυμό ενός λεμονιού ή ανάλογη ποσότητα ξύδι (καλύτερα λευκό)
τσαντίλα ή τουλπάνι ή ένα καθαρό και λεπτό ύφασμα, απαλλαγμένο από μυρωδιές (ξεβγάλτε το με νερό, αν δεν θέλετε να μυρίζει το τυρί σας λουλούδια του δάσους!!!)
τρυπητή κουτάλα

Καθώς ξεκίνησα τη διαδικασία, εξηγούσα τα βήματα στην Αλεξάνδρα, ώστε να της λυθούν όλες οι απορίες.

Βάζουμε το γάλα σε κατσαρόλα να κάψει.
Περιμένουμε μέχρι να δούμε ότι ξεκινάει το βράσιμο.
Όσο περιμένουμε, στύβουμε ένα λεμόνι για να το έχουμε έτοιμο. Μπορούμε αν θέλουμε να το σουρώσουμε, αλλά δεν είναι απαραίτητο.
Βάζουμε ένα σουρωτήρι στο νεροχύτη και στρώνουμε επάνω του την τσαντίλα.
Όταν ξεκινήσει να βράζει, χαμηλώνουμε τη φωτιά για να μη μας φουσκώσει και ρίχνουμε το μισό λεμόνι. Αν δεν βράσει, μην περιμένεις να κόψει το γάλα και να διαχωριστεί η τυρόμαζα...
Με την τρυπητή κουτάλα, μαζεύουμε από την κατσαρόλα την τυρόμαζα που διαχωρίζεται πια και την τοποθετούμε στο σουρωτήρι με το ύφασμα.

Συνεχίζουμε έτσι, μέχρι να πάρουμε όλη την τυρόμαζα.
Αν το υγρό στην κατσαρόλα δεν είναι διαυγές και υποκίτρινο, αλλά λευκό (όπως στην παραπάνω φωτό), σημαίνει ότι έχει κι άλλο γάλα και θέλει κι άλλο λεμόνι για να διαχωριστεί.
Ρίχνουμε και το υπόλοιπο λεμόνι και καθώς βράζει το υγρό πάλι, διαχωρίζεται όσο έχει μείνει.
Μαζεύουμε πάλι την τυρόμαζα και τη βάζουμε στο σουρωτήρι.

Συνήθως, όταν το φτιάχνω, 2 φορές είναι αρκετές όταν ρίχνω λεμόνι για να διαχωριστεί το υλικό. Αν γίνει διαυγές, διάφανο και υποκίτρινο, τότε έχει διαχωριστεί πλήρως. Αν εξακολουθεί μετά τη 2η φορά και είναι λευκό, ρίχνουμε κι άλλο λεμόνι, μέχρι να γίνει διάφανο, όπως στην παρακάτω φωτό.

Κάναμε το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς ως τώρα.
Τώρα, πρέπει να σουρώσει το τυράκι μας καλά.
Γυρίζουμε την τσαντίλα, γύρω-γύρω από το υλικό που έχουμε συγκεντρώσει. Κάντε το με προσοχή γιατί καίει πολύ.
Σφίγγουμε το ύφασμα όσο καλύτερα μπορούμε γύρω από το τυρί.

Βρίσκουμε ένα αντικείμενο βαρύ, που θα το χρησιμοποιήσουμε σαν βαρίδι πάνω από το τυρί μας. Αυτό μπορεί να είναι μπουκάλι με νερό, κονσέρβα κλπ. Εγώ την τελευταία φορά, χρησιμοποίησα μια τετράδα με ανθρακούχο νερό για βαρίδι.
Βάζουμε το βάρος πάνω από το τυρί μας και το αφήνουμε να σταγγίξει για μερικές ώρες. 3-4 ώρες είναι αρκετές. Το έχω αφήσει και ολόκληρη νύχτα να στραγγίξει.

Τι κάνουμε από δω και πέρα. Όταν έχει στραγγίξει το τυρί μας, το τσακίζουμε άμεσα! Εεεε...ήθελα να πω, ότι έχουμε διάφορες επιλογές. Κατ΄αρχήν, μπορούμε να το απολαύσουμε ανάλατο όπως είναι με ψωμάκι και μέλι. Πώς; Σας ξενίζει το μέλι; Τίποτα να μην σας ξενίζει. Όταν τρώμε ανθότυρο και μυζήθρα στα καλιτσούνια μας ξενίζει; Δεν μας ξενίζει! Σας πληροφορώ, ότι δεν υπάρχει νοστιμότερο έδεσμα από αυτό: φρέσκο ψωμί, φρεσκοφτιαγμένο τυρί και από πάνω μέλι. Ειδικά αν το τυρί είναι φτιαγμένο με πυτιά, που είναι πιο ανάλαφρο από το πανίρ, είναι το κάτι άλλο.

Το τυρί μας μπορούμε να το αλατίσουμε για να το συντηρήσουμε για λίγες μέρες. Αυτό τώρα βέβαια, είναι αστείο, γιατί ποτέ δεν έχει μείνει παραπάνω από 2-3 μέρες στο σπίτι για να ξέρω την τύχη του ως προς τη συντήρηση. Για να το αλατίσουμε, το αλατίζουμε εξωτερικά, έλεγε η Σταυρούλα. Εγώ, επειδή θεωρούσα ότι δεν περνούσε ικανοποιητικά το αλάτι μέσα (η αλήθεια είναι ότι δεν το άφησα και ποτέ αρκετές μέρες για να δω αν περνάει γιατί το τρώγαμε) έκανα το εξής: Έκοβα το τυρί σε φέτες το έβαζα σε ένα μπολ που περιείχε γάλα και νερό αλατισμένο και το άφηνα στο ψυγείο έτσι. Με αυτό τον τρόπο, το αλάτι περνούσε ικανοποιητικά και το τυρί διατηρούταν για μέρες.

Μια φορά, έφτιαξα πανίρ και πρόσθεσα βότανα καθώς το σούρωνα.

Μια άλλη φορά, πρόσθεσα πιπεριές κόκκινες καθώς το σούρωνα.


Οι 2 τελευταίες φωτό, είναι πολύ παλιές, όταν έκανα τα πειράματά μου με τα τυριά.

Μερικές φορές, το έχω αλατίσει κατά τη διαδικασία του σουρώματος. Θα σας συνιστούσα να μην το κάνετε, γιατί ενδέχεται να μην δένει καλά το υλικό και να θρυμματίζεται καθώς το κόβετε.

Όπως κι αν το κάνετε το πανίρ, ακόμα κι αν δεν πάει πολύ καλά την πρώτη φορά, σε καμία περίπτωση μην πετάξετε το τυράκι που μόλις φτιάξατε. Βάλτε το σε πίτα, βάλτε το σε ομελέτα, σε σαλάτα ή όπου σας αρέσει.

Το τυράκι που φτιάξαμε με την Αλεξάνδρα (1η φωτό), μπήκε σε μπωλάκι, της έβαλα 3-4 φέτες ψωμί, ένα πλαστικό μαχαίρι και πηρούνι και της το έδωσα γιατί την άλλη μέρα έφευγε για Αθήνα και από κει για Σαντορίνη. Το ίδιο βράδυ το δοκίμασαν. Δεν άντεξαν. Το τυράκι άγνωστο είναι αν πρόλαβε να φτάσει στη Σαντορίνη!

Με τα 2 λίτρα γάλα, βγήκε ένα τυράκι περίπου 250 γρ. Δεν το ζύγισα, αλλά τόσο περίπου βγαίνει αν θυμάμαι καλά.

Η διαδικασία είναι πάρα πολύ απλή. Δοκιμάστε και μόνοι σας και θα πειστείτε. Καλή επιτυχία εύχομαι σε όσους το κάνουν!

Καλή εβδομάδα!