Οι απαντήσεις και η νικήτρια.

Το πόσο διασκέδασα με το κουίζ, δεν λέγεται. Την πρώτη μέρα ειδικά, που έπεφταν οι απαντήσεις βροχή κι εγώ δεν μπορούσα να σχολιάσω για να μη μπει το σχόλιό μου στην κλήρωση, κόντευα να σκάσω! χαχα! Η συμμετοχή ήταν πολύ μεγάλη και από αυτό υποθέτω ότι το διασκεδάσατε κι εσείς. Χάρηκα που οι περισσότεροι γνωρίζατε τα περισσότερα. Δεν μου φάνηκε παράξενο, που οι μεγαλωμένοι στην πρωτεύουσα, δυσκολεύτηκαν να αναγνωρίσουν τα φυτά. Έχετε την εντύπωση, ότι εγώ, πριν έρθω εγώ τα γνώριζα.; Όχι βέβαια! Μια φορά, εδώ και πολλά χρόνια, πήγαμε τα παιδιά μου και τον ανιψιό μου που φιλοξενούσα τότε, σε ένα φιλικό ζευγάρι που έμενε σε χωριό και που ασχολούνταν με τα αγροτικά και την κτηνοτροφία από χόμπυ. Εκεί, για πρώτη φορά είδαν κατσίκα και γουρούνι από κοντά, δέντρα με καρπούς επάνω. Ο άντρας μου είπε, ότι ήταν μια καλή ευκαιρία, για να μην νομίζουν τα παιδιά, ότι οι μπριζόλες βγαίνουν από τη γουρουνιά, τα παϊδάκια από την κατσικιά, το γάλα από τη γαλατιά και ότι τα φρούτα δεν φυτρώνουν σε τελάρα στα μανάβικα.
Έτσι κι εδώ. Ήταν μια ευκαιρία να δείτε όσοι δεν έχετε ξαναδεί, λουλούδια και καρπούς πριν δώσουν το τελικό αποτέλεσμα. Μου άρεσε τόσο, που θα το ξανακάνω κάποια στιγμή, που θα έχω καινούρια φυτά να σας δείξω.

Πάμε στις απαντήσεις λοιπόν.
2-3 φορές, κράτησα την ανάσα μου διαβάζοντας τις απαντήσεις, αφού κάποιοι, κόντεψαν να τις βρουν και τις 7. Τελικά, εκείνο στο οποίο δυσκολευτήκατε όλοι, ήταν το 6 και το 7. Λίγοι πετύχατε αυτά τα δύο. Η δε αγράμπελη, ήταν αυτή που με έκανε να ανησυχήσω και να πάω να ξαναδώ κάτω στον κήπο τι ακριβώς συμβαίνει. Στην 7 λοιπόν, σας μπέρδεψα λίγο κι εγώ.

1) Το λουλουδάκι της ντομάτας. Στο κέντρο του λουλουδιού, θα εμφανιστεί ένα πράσινο μπαλάκι, που σιγά-σιγά θα μεγαλώνει, ενώ το λουλουδάκι θα ξεραίνεται ολόγυρά του, μέχρι να δώσει μια κόκκινη ντοματούλα. Χρειάζεται περίπου 3 μήνες από τη στιγμή που τις φυτεύεις, για να τη δεις στο πιάτο σου.


2) Κορόμηλα ή ρείκια ή τζάνερα. 2 διαφορετικές ποικιλίες. Και τα 2 τα έκανα πέρυσι λικέρ και μαρμελάδα, που ήταν ξυνούτσικη και φανταστική! Νόμιζα πως θα τα βρείτε όλοι, αλλά σκέφτηκα μετά, ότι τα μανάβικα δεν φέρνουν απαραίτητα κορόμηλα. Γύρω στους 3 μήνες αφού δούμε λουλούδια, δίνει καρπούς. Μέσα σε λίγες μέρες κοκκίνησαν όπως βλέπετε και υπάρχουν κι άλλα ακόμα πιο κόκκινα.

3) Βύσσινα. Όντως, αν ήταν κεράσια, έπρεπε ήδη να έχουν γίνει. Τα βύσσινα γίνονται λίγο αργότερα. Με έκπληξη είδα φέτος, τη βυσσινιά που μας έφερε πέρυσι δώρο ο κουνιάδος μου (αφού του περιέγραψα τις περιπέτειες με τα βύσσινα στην Αθήνα), να λουλουδιάζει και τελικά να κάνει βυσσινάκια. Λίγα βέβαια και δεν ξέρω αν θα καταφέρει να τα δέσει και δεν πέσουν, γιατί το κλίμα εδώ, δεν είναι και το ιδανικότερο για βυσσινιά, που θέλει πιο κρύο κλίμα. Γύρω στους 3 μήνες αφού δούμε λουλούδια, δίνει καρπούς.

4) Καρυδάκι. Τα έκοψα προχτές για γλυκό και λικέρ. Κάνουν ΤΕΛΕΙΟ λικέρ και πολύ ωραίο γλυκό. Κόβω όσα περισσότερα μπορώ, γιατί έτσι κι αλλιώς, καρύδι δεν έχω μαζέψει ποτέ από την καρυδιά αυτή. Και για να πειστείτε ότι κι εγώ ήμουν άσχετη, μόλις πριν 5-6 χρόνια κατάλαβα ότι έχω καρυδιά στον κήπο μας. Τώρα, κατάλαβα; Ρώτησα; Δεν θυμάμαι! χαχα!

5) Άγριος μάραθος. Το βρήκατε οι περισσότεροι. Η Ισιδώρα πέρυσι είχε γράψει συνταγή για μαραθοπιτάκια. Νοστιμότατος και μυρωδάτος! Κατά τον Αύγουστο-Σεπτέμβριο λουλουδιάζει και σποριάζει.

6) Εδώ, με κάνατε να αναρωτιέμαι, αν στην αυλή μου έχω ρίγανη, την οποία δεν αναγνωρίζω, ακόμα κι αν τη δω!!! Εκείνο όμως που ξέρω σίγουρα, είναι ότι στην αυλή μου έχω κάπαρη, την οποία μάλιστα δεν μαζεύω, διότι με 8 γάτες και 1 σκύλο να τριγυρίζουν πάνω της, δεν τολμώ. Πάντως, επειδή μου βάλατε ιδέες για ρίγανη, θα παρακολουθώ το συγκεκριμένο που φωτογράφησα, να δω αν όντως βγάλει κάπαρη και φέτος! Το βρήκατε 4 !!! Μπράβο!

7) Και πάμε στο τελευταίο, στο οποίο σας μπέρδεψα άθελά μου κι εγώ και αν δεν ήταν η αγράμπελη, ακόμα θα σας μπέρδευα. Τα 2 λουλούδια αυτά, είναι μπερδεμένα στον ίδιο φράχτη, με αποτέλεσμα, να νομίζω ότι και τα δύο ήταν βατόμουρα.

Πρέπει όμως όντως τα λευκά να είναι αγριοτριανταφυλλιά όπως είπε η αγράμπελη, διότι σε άλλες μεριές που υπάρχουν άλλα βατόμουρα, έχουν μόνο μωβ λουλουδάκια (και αγκάθια που δεν φαίνονται καλά από μακριά γιατί είναι ακόμα μακριά). Βέβαια, με αυτά που μου είπε η painter στο fb, πάλι έχω αμφιβολίες. Πάντως το μωβ, κάνει σίγουρα βατόμουρα. Το καρατσεκάρισα!

Με μπέρδεψε και η wikipedia, στην οποία έψαχνα φωτό για να σιγουρευτώ και τα έδειχνε λευκά αντί για μωβ τα λουλούδια του βατόμουρου. Τελικά ήταν λιλά στη φωτογραφία και δεν φαίνονταν καλά. Λίγοι τα βρήκατε πάντως και το βρίσκω απόλυτα λογικό. Εδώ εγώ, μέχρι πρόπερσι, νόμιζα πως είναι αγριόχορτα (που είναι) και μάλιστα νόμιζα ότι οι καρποί είναι δηλητηριώδεις (ΤΙ ΓΕΛΑΤΕ ΚΑΛΕ;;;;) και τα κόβαμε μετά μανίας. Απ' όταν το κατάλαβα, απαγόρευσα στον σύζυξ να τα ξανακόψει και πέρυσι, ξέσκιζα στην κυριολεξία τα χέρια μου καθημερινά τον Αύγουστο και Σεπτέμβριο (ενώ παράλληλα με ξέσκιζαν τα κουνούπια που φώλιαζαν στα βάτα) για να μαζεύω τους καρπούς τους, τους οποίους τους έκανα λικέρ, μαρμελάδα, γλυκό κουταλιού, κέικ και τους υπόλοιπους τους έχω στην κατάψυξη. Αφού δούμε λουλούδια, χρειάζεται ένα 3μηνο για να δώσει καρπούς.

Για όσες δεν ήθελαν να πάρουν μέρος στην κλήρωση (Big mama, Ιωάννα) έχω να πω αυτό: πριτς! χαχα! Εγώ είμαι δίκαιος άνθρωπος και επειδή θα γινόταν ηλεκτρονικά η κλήρωση, μπήκαν όλα τα σχόλια μέσα, εκτός από το δικό μου που το έσβησα από το πρωί.

Οπότε, έχοντας γράψει το ποστάκι από το πρωί, μόλις έκανα την κλήρωση.
47 συμμετοχές (οκ, με 2 διπλοεγγραφές, χεχε) και έτσι έχουμε το εξής αποτέλεσμα:


Έτσι λοιπόν, η τυχερή που θα πάρει τα κουπ πατ είναι η τα τααααααααααααα Αγγελική Ν!!! Αγγελική ορκίζομαι! Δεν το έκανα επίτηδες!!! χαχαχα! Δεν θυμάμαι αν σου έχω δώσει τέτοια κουπ πατ. Νομίζω πως όχι, γιατί θεώρησα τα παιδάκια σου μεγάλα για τέτοια κουπ πατ! χαχα! Η Αγγελική είχε 6 σωστές απαντήσεις, όπως πολλοί από σας!
Όσο κι αν δεν το πιστεύετε, ταχυδρομείο δεν πάει εκεί που είναι η Αγγελική, οπότε θα περιμένω να της τα δώσω από κοντά. Έτσι κι αλλιώς, βρισκόμαστε συχνά και πολύ χαίρομαι γι΄αυτό! Καλότυχη να είσαι πάντα Αγγελική!

Θα το ξανακάνουμε γιατί μ΄άρεσε! Τι λέτε; :-))) Καλή εβδομάδα!

Κουίζ και ένα δωράκι: τι είναι αυτά;

Εδώ και μέρες, φωτογραφίζω στον κήπο μου διάφορα λουλουδάκια και πρασινάδες, που σε λίγο καιρό, θα μου δώσουν καρπούς, με σκοπό να σας βάλω τεστάκι. Από τότε που ζω σε εξοχή, έμαθα πολλά για τη φύση, τα δέντρα και τα ζώα. Παλιά, όλες οι γάτες, ήταν απλά γάτες. Τώρα, ξεχωρίζω τα αγοράκια από τα κοριτσάκια, σχεδόν από τις πρώτες μέρες κιόλας αφού γεννηθούν. Τα αγοράκια είναι πιο μεγαλόσωμα και έχουν πιο μεγάλο κεφάλι. Τα νιαουρίσματά τους, δεν μου ακούγονται πια ίδια. Αλλιώς νιαουρίζουν όταν πεινάνε, όταν ερωτοτροπούν, όταν μαθαίνουν τα μικρά να κυνηγάνε, όταν γίνονται ναζιάρες.

Τα φυτά και τα δέντρα, πάλι μου λένε πολλά. Χρειάζεται από 3 έως 6 μήνες για να δεις καρπούς, στα δέντρα που τα βλέπεις ήδη ανθισμένα. Κατά το Μάη λουλουδιάζουν οι ροδιές, μετά οι κυδωνιές, τον Απρίλη οι βυσσινιές και άλλα καλοκαιρινά φρούτα. Τέλος Απρίλη με αρχές Μάη, εμφανίζονται τα σύκα, για να δώσουν καρπό κοντά τον Ιούλιο. Το Μάη εμφανίζονται οι καρποί στις καρυδιές που δίνουν τον έτοιμο καρπό αρκετά αργότερα.

Κοιτάζοντας και παρατηρώντας, μαθαίνεις πολλά.
Σκέφτηκα λοιπόν, να παίξουμε, με αυτά που φωτογραφίζω εδώ και μέρες. Μάλιστα, είδα ένα ανάλογο κουίζ στη mediteranean kiwi, στο οποίο πήρα μέρος και γελούσα που είχα σκεφτεί κάτι παρόμοιο. Μου άρεσε που έπαιξα εκεί!

Οκ λοιπόν. Πάμε να δούμε το κουίζ;

1) Ας ξεκινήσουμε από αυτό. Τον καρπό αυτού του φυτού, τον ξέρετε και τον απολαμβάνετε όλοι το καλοκαίρι (εκτός από την τρελοτουρίστρια!!! χαχα!). Πολύ συνηθισμένος καρπός, δεν λείπει από τα ελληνικά τραπέζια το καλοκαίρι.

2) Συνεχίζω με εύκολα μια και φαίνεται ήδη τι είναι. Τα βλέπετε σε 2 βερσιόν. Και τα δύο είναι ίδια, μα διαφορετική ράτσα. Θα τα κάνω λικέρ και μαρμελάδα, που γίνεται τέλεια!


3) Συνεχίζω με εύκολα. Αυτό, δεν περίμενα να το δω να φυτρώνει φέτος. Λουλούδιασε και έδωσε καρπούς, τους οποίους θα κάνω λικέρ και γλυκό κουταλιού (αν και είναι πολύ λίγοι). Δεν ξέρω αν θα καταφέρει να τους δέσει μέχρι τέλους.


4) Αυτό, θα το κάνω λικέρ και γλυκό κουταλιού. Είμαι σίγουρη ότι η Ξανθή, το αναγνώρισε αμέσως!

5) Αυτό το μυρωδικό, βρίσκεται παντού στη Ζάκυνθο. Το περιβόλι μου είναι γεμάτο, σπάνια όμως το χρησιμοποιώ. Πέρυσι όμως, έβαλα συνταγή (όχι δική μου) με τέτοιους κεφτέδες!


Οκ. Καλομάθαμε στα εύκολα.; Μάλλον τα έχετε βρει όλα υποθέτω. Και τώρα ας πάμε σε πιο δύσκολα.
6) Αυτό, είναι άγριο, μα πάρα πολύ νόστιμο. Νοστιμίζει τις σαλάτες μας και δεν λέω άλλα!

7) Και τώρα, στο τελευταίο και πιο δύσκολο. Το θεωρώ δύσκολο, γιατί πιστεύω ότι λίγοι έχετε δει το φυτό από κοντά, αν δεν είσαστε στην εξοχή. Αυτό θα το κάνω λικέρ, μαρμελάδα και γλυκό κουταλιού, αλλά θα φάω και αρκετά φρέσκα. Είναι πολύ νόστιμο και πλούσιο σε αντιοξειδωτικά. Παρόλο που τα λουλούδια είναι διαφορετικά, ανήκουν στην ίδια ράτσα φυτού. Το λευκό όμως, είναι αυτό που θα δώσει τους καρπούς που λέγαμε. Νομίζω ότι το μωβ, απλά δεν δίνει καρπούς, αλλά δεν είμαι και σίγουρη.



Πρώτη η Λιζ, ξεκίνησε αυτή την ιστορία με τα παιχνιδάκια, τα κουίζ και τα δωράκια και ακολούθησαν πολλές. Με τη σειρά, το κάνω κι εγώ τώρα. Όλοι όσοι λάβουν μέρος με απαντήσεις, είτε σωστές, είτε λάθος, (ένα σχόλιο για τον καθένα πλιζ), θα πάρουν μέρος στην κλήρωση, για να κερδίσει κάποιος ένα σετ κουπ πατ με στάμπες 3d, (που είχα αγοράσει με τα κιλά) και παρακάτω τις βλέπετε, όπως βλέπετε και πώς γίνονται τα μπισκοτάκια με αυτές.


Το κουίζ θα τρέχει από τώρα, Πέμπτη 27 Μαΐου μέχρι Κυριακή βράδυ 30 Μαΐου στις 12.00. Εγώ δεν θα γράψω σχόλια καθόλου, για να μην υπάρχει μπέρδεμα με την κλήρωση (ή αν χρειαστεί να γράψω, θα τα σβήσω μετά).

update:
Οι απαντήσεις σας με κάνουν να γελάω, αλλά και να αναρωτιέμαι για τις 2 τελευταίες. Τόσο, που μετά την απάντηση της αγράμπελης, ξανακατέβηκα στον κήπο για πραγματογνωμοσύνη. Παρόλο που οι εικόνες στο νετ, δείχνουν ότι το λευκό λουλουδάκι κάνει τα φρούτα που λέω και όχι το μωβ που εγώ βλέπω στον κήπο μου, αναθεωρώ με αυτά που είδα. Τα μωβ δίνουν το φρούτο που λέω και τα λευκά, πιθανόν είναι απλά μπλεγμένα ανάμεσα στα άλλα, αφού και τα δύο είναι άγρια!

Κολοκυθόπιτα με φτιαχτό φύλλο

Πίσω από κάθε συνταγή, κρύβεται μια ιστορία. Δεν το νομίζετε; Άλλος, με αφορμή ένα φαγητό ή γλυκό θυμάται τα παιδικά του χρόνια, άλλος θυμάται το μέρος των διακοπών όπου το πρωτόφαγε, άλλος τη γκάφα που έκανε όταν το πρωτόφτιαξε κλπ. Εμένα, αυτή η συνταγή, μου θυμίζει ένα ταξίδι στην Κεφαλλονιά. Όπως καταλάβατε, ακολουθεί ιστορία. Οι έχοντες ανυπομονησία, ας πάνε κατευθείαν στη συνταγή!

Γυρίζω πίσω το χρόνο λοιπόν, 7 χρόνια πριν, όταν πρωτόφτιαξα αυτή την πίτα. Τη συνταγή, μου την είχε δώσει η φίλη μου και συνάδελφος Μαρία. Είχε πλάκα μάλιστα, γιατί, όπως όλες οι παλιές συνταγές, έλεγε: 3 ποτήρια αλεύρι με 50 λεπτά!!! Αυτές οι παλιές συνταγές του στυλ αλεύρι με 50 λεπτά (του ευρώ), 50 δραχμές μαγιά κλπ, ήταν άπαιχτες! Μάλλον θα έπρεπε να είμαστε λογίστριες ή οικονομολόγοι οι μαγείρισσες, για να κάνουμε κάθε φορά την αναγωγή σε ευρώ ή ότι άλλο χρειάζεται. Έχω πολλά να θυμάμαι από αυτή τη συνταγή όπως καταλάβατε.

Όταν την έφτιαξα λοιπόν για πρώτη φορά, παρόλο που στην οικογένεια δεν είμαστε φαν του κολοκυθιού, την τσακίσαμε! Όλοι ανεξαιρέτως. Και επειδή έβγαιναν πολλά κομμάτια, περίμενα μια δεύτερη ευκαιρία να την ξαναφτιάξω.

Η ευκαιρία ήρθε.

Η φίλη μου η Τασία, είχε τότε διοριστεί στην Κεφαλλονιά και όλη τη χρονιά, λέγαμε ότι πρέπει να βρούμε μια ευκαιρία να πάμε, πριν πάρει όπως έλπιζε μετάθεση για εδώ. Ήταν Αγίου Πνεύματος πάλι τότε, (μόνο που ήταν τέλος Ιούνη) και σκεφτήκαμε, ότι αν δεν πηγαίναμε τότε, εκείνο το ωραιότατο τριήμερο, δεν θα πηγαίναμε ποτέ, αφού τελικά πήρε τη μετάθεση για εδώ.

Κολοκύθια ήρθαν πεσκέσι σπίτι και σκέφτηκα να φτιάξω την πίτα, για να έχουν να τρώνε τα πιτσιρίκια στη διαδρομή. Την έφτιαξα και ετοιμαζόμασταν να φύγουμε την Παρασκευή. Κλείσαμε ωραία-ωραία τα εισιτηριάκια μας, θα φεύγαμε από τα βόρεια του νησιού, με πλοίο που πάει κατευθείαν Κεφαλλονιά και το περιμέναμε πώς και πώς (τουλάχιστον οι 3 από τους 4). Και έρχομαι στο ζουμί.

Ο σύζυξ, όταν ακούει Κεφαλλονιά πια (όπως και τότε), βγάζει καντήλες. Διότι είχε μια πολύ κακή εμπειρία σε ταξίδι εκεί, αφού πηγαίνοντας για διακοπές κάποτε και αφού δεν βρήκε δωμάτιο για ένα 24ωρο, έφυγε κακήν κακώς την επόμενη μέρα. Αναρωτιέστε που διανυκτέρευσε; Χα! Στην αυλή μιας εκκλησίας. Αυτός, άλλοι 3 και οι γάτες της γειτονιάς. Την εμπειρία του αυτή (που δεν υπάρχει λόγος να την περιγράψω εκτενώς) όταν τη θυμάται και τη λέει, την τελειώνει πάντοτε λέγοντας «όρσε» και φασκελώνοντας κατά που πέφτει η Κεφαλλονιά. Σχεδόν κακή εμπειρία, είχα κι εγώ όταν είχα πρωτοπάει 20 χρονών, μόνο που εμένα δεν με είχε σημαδέψει τόσο, ώστε να μην θέλω να ξαναπάω. Ο σύζυξ όμως εμουρμούραγε που θα πηγαίναμε εκεί και αναρωτιόταν τι θα ήταν αυτό που θα του συνέβαινε αυτή τη φορά. Δεν χρειάστηκε να πάει για να το διαπιστώσει. Το έμαθε νωρίτερα. Πέμπτη βράδυ και ενώ είμαστε με τα εισιτήρια στα χέρια, χτυπάει το τηλέφωνο (που 9 φορές στις 10 είναι για κακό που λέει και ο Κηλαηδώνης) καιιιιιιιιιι...surprise!!! Ο πεθερός στο νοσοκομείο! ΤΩΡΑ;;;;

Τι κάνουμε; Ο σύζυξ άρχισε να μουρμουράει πάλι, ότι και μόνο στο άκουσμα των λέξεων «ταξίδι Κεφαλλονιά», το σύμπαν εκατάλαβε ότι πρόκειται να ξαναβρεθεί εκεί και φρόντισε να ΜΗΝ πάει. Εγώ τι να έλεγα; Όταν ο σύζυξ μουρμουράει, εγώ δεν λέω τίποτα. Τα βάλαμε κάτω λοιπόν, να δούμε τι θα κάνουμε. Δύο λύσεις υπήρχαν. Είτε δεν πηγαίναμε καθόλου, είτε θα πήγαινα εγώ με τα παιδιά. Σημειωτέον ότι είχαμε κανονίσει και με άλλο ένα ζευγάρι με παιδιά από δω, οπότε θα τους τη σπάγαμε αν δεν πηγαίναμε. Και καταλήγουμε στη 2η. Να πάω μόνη με τα παιδιά. Οκ. Να πάω μόνη με τα παιδιά. Έλα όμως που εγώ, παρόλο που τότε οδηγούσα ήδη 13 χρόνια, δεν είχα μπάσει ΠΟΤΕ το αμάξι στο καράβι!!! Πώς θα το έκανα τώρα αυτό στα καλά καθούμενα; Αγχώθηκα. Κι αν δεν μπορώ; Κι αν τρακάρω ούλο το Θέο εκεί μέσα; (άρχισα τα ζακυνθινά από το άγχος)! Κι αν το ένα, κι αν το άλλο. Ο σύζυξ με διαβεβαίωσε, ότι δεν έπρεπε να το σκέφτομαι, απλά έπρεπε να αφεθώ στις οδηγίες των ναυτών (μπου χα χα). Στο κάτω-κάτω, αν νόμιζα πως δεν μπορώ, θα είχα 2 άντρες ακόμα στην παρέα και θα το έμπαζαν εκείνοι στο καράβι.
Έτσι, με κάμποση έννοια στο μυαλό, με τη διαβεβαίωση ότι θα μπάζουν άλλοι το αμάξι στο καράβι αν δεν μπορώ, με 35 βαθμούς ζέστη και με 8 κολοκυθόπιτες φύγαμε για την Κεφαλλονιά. Φτάνοντας στο λιμάνι, με έπιασε το εγωιστικό και περήφανο του κριού: σιγά μη δεν μπορώ να μπάσω ένα αμάξι στο καράβι! Σιγά που θα αφήσω άλλον να το κάνει για μένα!!! Έμπασα και το αμάξι στο καράβι και ησύχασα! Τρεις μέρες στην Κεφαλλονιά, 8 φορές μπασόβγαλα το αμάξι. Ούτε μία, ούτε δύο φίλοι μου. Οχτώ! Νομίζω ότι καλύφτηκα από μπάσε-βγάλε για τα επόμενα χρόνια, γιατί μέχρι τώρα, δεν το έχω ξαναβάλει σε καράβι! χαχα! Τρεις μέρες που γυρίσαμε το νησί όσο μπορούσαμε, που τσακίσαμε τις κολοκυθόπιτες όπως αναμενόταν και που κάθε φορά που θα πηγαίναμε κάπου και ενώ μέναμε στο Ληξούρι εγώ ρωτούσα: Για να πάμε εκεί περνάμε Αργοστόλι; Κάθε ναι που εισέπραττα, σήμαινε 2 μπάσε-βγάλε στο καράβι. Τέσπα, περάσαμε καλά, παρόλη την έννοια για τον πεθερό πίσω και παρόλες τις 8 φορές μπάσε-βγάλε στο καράβι. Ένα πράμα σας λέω μόνο. Φέτος έχω πρόσκληση να ξαναπάω! Χαχα!

Έτσι που λέτε με τις κολοκυθόπιτες. Κάθε φορά που τη φτιάχνω, θυμάμαι την Κεφαλλονιά…

Ας δούμε την πίτα τώρα, την οποία με τα χρόνια προσάρμοσα σε αναλογίες, καθότι τα 50 λεπτά αλεύρι τότε, δεν ξέρω πόσο θα έχει φτάσει σήμερα με τη συφορά που μας έχει εύρει…

Κολοκυθόπιτα με φτιαχτό φύλλο
Υλικά
για το φύλλο
3 κούπες αλεύρι σκληρό
4 κ. σ. λάδι
2 κ. σ. ξύδι η χυμό λεμονιού (το οποίο ξέχασα να βάλω!!!)
1 κ. γ. αλάτι
1 κ. γ. ζάχαρη
1 1/4 κούπας περίπου ζεστό νερό
για τη γέμιση
1.000-1.200 γρ. κολοκύθια (πράσινα και όχι από άμαξα :-) ) τριμμένα στο χοντρό του τρίφτη
1/2 κιλό φέτα (ή 300 γρ. φέτα και 200 γρ. ανθότυρο) τριμμένη ή λιωμένη με το πηρούνι-χέρι
1 κ. σ. ξερό δυόσμο
1 κ. σ. ξερό μαϊντανό (αν έχετε φρέσκα μυρωδικά, βάζετε φρέσκα)
πιπέρι
αλάτι
προαιρετικά
3-4 πράσα ψιλοκομμένα
λίγη μαργαρίνη, βούτυρο ή λάδι

Εκτέλεση
Ξεκινάμε 1-2 ώρες πριν την ώρα που θέλουμε την πίτα.
Φτιάχνουμε τη ζύμη με τα υλικά της. Δεν βάζουμε μονομιάς το νερό, για να δούμε πόσο θα χρειαστεί.
Αφήνουμε τη ζύμη για ½-1 ώρα στην άκρη.

Τρίβουμε τα κολοκύθια, τα βάζουμε σε σουρωτήρι, τα αλατίζουμε και τα στύβουμε.
Αν βάλουμε πράσα, τα σωτάρουμε στο τηγάνι για λίγο, με λίγο λάδι.
Αποσύρουμε από τη φωτιά τα πράσα και όταν μισοκρυώσουν, τα ανακατεύουμε με τα υπόλοιπα υλικά της γέμισης.

Αφού περάσει ½-1 ώρα, χωρίζουμε το ζυμάρι σε 4 μέρη.
Ανοίγουμε το κάθε ζυμαράκι σε φύλλο με βέργα, ενώ πασπαλίζουμε με αλεύρι ή νισεστέ, για να μην κολλάει.

Εδώ τώρα, μπορούμε να κάνουμε τα εξής:

1) Βάζουμε πάνω στο φύλλο 3-4 κουταλιές από τη γέμιση, την απλώνουμε σε όλη την επιφάνεια (δεν χρειάζεται να είναι πολλή η γέμιση) και τυλίγουμε το ζυμάρι ρολό, σαν κρέπα.
Επαναλαμβάνουμε το ίδιο με τα υπόλοιπα 3 ζυμαράκια.
Ο τρόπος που τυλίγουμε την πίτα προκαλεί το εξής με το ψήσιμο: Η πίτα είναι τραγανή από έξω αλλά από μέσα το ζυμάρι δεν ψήνεται όπως έξω. Μένει σαν κρέπα μαλακό. Δε δείχνει άψητο, απλά δεν είναι όπως το εξωτερικό φύλλο.
Ίσως το ψήσιμο με αέρα να κάνει καλύτερη δουλειά στο μέσα φύλλο. Δεν το γνωρίζω γιατί δεν έχει αέρα ο φούρνος μου. Εμένα προσωπικά μου αρέσει που μένει έτσι μαλακό από μέσα. Αν δε θέλετε να συμβεί αυτό, μην τυλίξετε έτσι τα φύλλα, αλλά κάνετε το εξής:

2) Ανοίγουμε κάθε φύλλο όπως περιγράφτηκε πριν και το κόβουμε στη μέση.
Βάζουμε 2 κ. σ. περίπου γέμιση σε κάθε μισό και τυλίγουμε σε ρολό να κλείσει. Και στις δύο περιπτώσεις, κολλάμε τις άκρες με λίγο νεράκι. Τις ακρούλες του φύλλου τις τυλίγουμε από κάτω του και τα τοποθετούμε σε ταψί με χαρτί ψησίματος, με την ένωση προς τα κάτω.

Βάζουμε λίγο βουτυράκι ή λαδάκι πάνω από τις πίτες. Κάνει το φύλλο μαλακό.
Ψήνουμε τις πίτες για 30 λεπτά περίπου ή μέχρι να ροδίσουν, σε πάνω-κάτω αντιστάσεις (στο ψηλό ράφι του φούρνου τις βάζω εγώ).
Τρώγεται ζεστή και κρύα. Από το ψυγείο, ακόμα και την επόμενη μέρα, είναι καταπληκτική. Οπότε, παρόλο που έχει λίγη δουλίτσα, μπορείτε να τη φτιάξετε από την προηγούμενη μέρα.

Tips:
Αν σας μείνει γέμιση, προσθέστε ένα αυγό, τυρί τριμμένο, λίγο αλεύρι και φτιάξτε κολοκυθοκεφτέδες.

Αν βάζετε πολλή γέμιση, όχι μόνο δεν θα σας περισσέψει, αλλά δεν θα σας φτάσει κιόλας.

Με τη γέμιση μπορείτε να παίξετε γενικά Άλλες φορές βάζω πράσα, άλλες όχι. Άλλες φορές βάζω φέτα, άλλες φέτα και ανθότυρο, άλλες φέτα και γραβιέρα. Χωρίς τα πράσα είναι πιο ελαφριά. Χτες, την έφτιαξα με ανθότυρο και φέτα, χωρίς πράσο και έτρεχαν τα σάλια όλου του facebook το μεσημέρι που το συζητούσαμε με φίλες! Την έκανα με τον 2ο τρόπο και έτσι είχα 8 μπαστούνια πίτας.

Το καλύτερο τιπάκι τώρα: στη ζύμη, αντί για χλιαρό νερό, λέω ζεστό. Όταν η ζύμη δεν έχει μαγιά (άρα δεν μας πειράζει μην τυχόν καταστραφεί), βάλτε νερό που να πλησιάζει το ζεστό, παρά το χλιαρό. Κάνει το ζυμάρι μαλακό και εύπλαστο.

Χτες, για να μην γκρινιάζει η οικογένεια ότι έφτιαξα μόνο κολοκυθόπιτα, έψησα φέτες ψωμιού στο γκριλ για σέκα λεπτά και από πάνω έβαλα ντομάτα, φέτα και ρίγανη. Μόλις τώρα θυμήθηκαότι ξέχασα να βάλω λάδι στα ψωμάκια! Καλά να είμαστε!


Στην τελευταία φωτο, η οποία τραβήχτηκε 3 χρόνια πριν, βλέπετε την κολοκυθόπιτα, τυλιγμένη με τον 1ο τρόπο σαν κρέπα. Βλέπετε επίσης κολοκυθοκεφτέδες, από τη ζύμη που είχε περισσέψει. Ουζάκι κανείς;

Πάλι Μπεν Χουρ το έκανα το ποστ! Είναι σοβαρό γιατρέ μου;;;

Διαγωνισμός: Κερδίστε το βιβλίο της μικρής κουζίνας, Ψωμιά και ζύμες

Την ταξιδιάρα Πέννυ Μπροτζάκη με την Πυξίδα της, την ξέρετε; Σε όσους αρέσουν τα ταξίδια, σίγουρα ναι! Η φίλη μου η Πέννυ, που με έχει φιλοξενήσει αρκετές φορές στην Πυξίδα της, σαν ταξιδιάρα που είμαι (ή έστω ήμουν) κι εγώ, διοργανώνει διαγωνισμό, με δώρο το βιβλίο μου, "Ψωμιά και ζύμες". Ελάτε στο μπλογκ της, για να δείτε, με πόσο απλό τρόπο, μπορείτε να κερδίσετε το βιβλίο. Πάρτε μέρος, ακόμα κι αν το έχετε! Τίποτα δεν σας εμποδίζει! Ο διαγωνισμός, ισχύει μέχρι τα μεσάνυχτα της Δευτέρας 24 Μαΐου (προς ξημέρωμα της Τρίτης 25 Μαΐου).
Πέννυ, σ΄ευχαριστώ για το τόσο όμορφο ποστάκι που έγραψες για μένα και για όλα! Ανυπομονώ να δω, ποιος/ποια θα είναι ο/η τυχερός/ή!

Update: Η τυχερή είναι η Ειρήνη Μαρκουλάκη! Πάντα τύχη να έχεις Ειρήνη!

Τιμητική βραδυά για τους ζακυνθινούς συγγραφείς

Χτες το βράδυ, στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του Μουσικού Γυμνασίου Ζακύνθου, έγινε μια εκδήλωση, για να τιμηθούν οι ζακυνθινοί συγγραφείς. Κατ' αρχή, να πω ότι σαν άνθρωπος, θεωρώ πολύ σημαντικούς ορισμένους τίτλους για να τους χρησιμοποιώ για τον εαυτό μου. Μουσικός, καθηγήτρια, φωτογράφος, συγγραφέας...Προτιμώ λιγότερο βαρύγδουπους τίτλους, γιατί οι τίτλοι αυτοί, έχουν συνδεθεί στο μυαλό μου με πολύ σημαντικούς ανθρώπους, με τους οποίους δεν νομίζω ότι μπορώ να συγκριθώ. Όπως και να 'χει, χτες, ο νομάρχης Ζακύνθου κ. Γάσπαρος, τίμησε όλους όσους έγραψαν βιβλία, κατά την περίοδο 2009-10. Για ένα μικρό τόπο σαν τη Ζάκυνθο, δεν ήταν λίγοι. Χαίρομαι που ήμουν κι εγώ ανάμεσά τους, πρώτα γιατί με συμπεριέλαβαν κι εμένα στους ντόπιους συγγραφείς και μετά για όλα τ' άλλα. Χάρηκα επίσης, γιατι είδα αξιόλογους ανθρώπους από κοντά, κάποιους από τους οποίους, δεν τους γνώριζα.

Και για να το ρίξω λίγο στ' αστείο, είχα πάει μαζί με την προσωπική μου φωτογράφο (χεχε), τη φίλη μου Νεκταρία (όπως είδατε έχω άλλη φωτογράφο στην Αθήνα και άλλη στη Ζάκυνθο), η οποία τράβηξε αρκετές φωτό από τη βραδυά. Αυτοί που βλέπετε στις φωτό (βλέπετε και τα ονόματά τους από κάτω) είναι μερικοί από αυτούς που τιμήθηκαν. Δεν θυμάμαι τα ονόματα όλων ομολογώ. Στις φωτό βλέπετε τον κ. Δεμέτη, που χρόνια ασχολείται με τον πολιτισμό και τα γράμματα, τον κ. Ραζή που δεν γνώριζα, την κ. Μαρία Φιορεντίνου, που κι αυτή το καλοκαίρι κυκλοφόρησε την Παραδοσιακή Ζακυνθινή Κουζίνα, ένα (τεράστιο) βιβλίο ζακυνθινής μαγειρικής και λαογραφίας και την Αλεξάνδρα Κατσαΐτου, η οποία έγραψε το βιβλίο "Βίος Κεριωτών" (για το οποίο θα σας πω περισσότερα άλλη φορά) και βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών. Μαρία, χαίρομαι που ασχολείσαι με την καταγραφή των ζακυνθινών εθίμων και συνταγών. Αλεξάνδρα, χάρηκα που σε γνώρισα και χάρηκα που μια "ξένη" ασχολήθηκε με ένα τοπικό θέμα και μάλιστα βραβεύτηκες γι΄ αυτό. Συγχαρητήρια σε όλους. Μακάρι να ασχολούνται όλο και περισσότεροι με τη συγγραφή βιβλίων και μακάρι να αναγνωρίζεται η συμβολή του καθενός, σε ό,τι προσφέρει.



Χρόνια πολλά, στον Κωνσταντίνο, Κωνσταντίνα, Ελένη!

Κους κους με λαχανικά και πάστα πιπεριάς Φλωρίνης

Στα πλαίσια της διαδικασίας "ψάχνω να βρω τι να φτιάξω, γιατί έχω βαρεθεί τα ίδια και τα ίδια" και έχοντας κους κους και λαχανικά στο σπίτι, έφτιαξα μια σαλατίτσα, που εγώ τουλάχιστον, την έφαγα για κύριο γεύμα. Η σαλατίτσα δεν έχει καθόλου λάδι όπως θα δείτε, γεγονός που την κάνει light, αν δεν φάτε όλο το μπωλ, ή δεν τη φάτε συνοδεία ενός γουρουνόπουλου!

Κους κους με λαχανικά και πάστα πιπεριάς Φλωρίνης
Υλικά
1/2 κούπα κους κους (που δεν χρειάζεται βράσιμο)
1/2 -1 κούπα νερό
1 μικρό κολοκυθάκι
1 αγγούρι
1 μικρή ντομάτα
1 κόκκινη πιπεριά
4 κ. σ. πάστα πιπεριάς Φλωρίνης
λίγο αλάτι

Εκτέλεση
Μουλιάζουμε το κους κους με 1/2 κούπα νερό. Όταν το πιει, δοκιμάζουμε και αν είναι σκληρό, βάζουμε λίγο νερό ακόμα. Αφήνουμε πάλι να μουλιάσει, μέχρι να είναι μαλακό.
Το βάζουμε σε σαλατιέρα.
Μέσα στη σαλατιέρα, ψιλοκόβουμε το αγγούρι, τη ντομάτα, την πιπεριά και το κολοκυθάκι.
Ανακατεύουμε όλα τα υλικά με 4 κ. σ. πάστα πιπεριάς Φλωρίνης.
Δοκιμάζουμε και αν θέλουμε προσθέτουμε αλάτι.
Λάδι δεν πρόσθεσα καθόλου. Αν θέλετε, προσθέτετε εσείς.

Την πάστα πιπεριάς Φλωρίνης μου την είχε χαρίσει η Πέννυ και ήταν σπιτική και πικάντικη. Αν δεν βρίσκετε κάτι σχετικό στο εμπόριο, μπορείτε να ψήσετε μερικές πιπεριές Φλωρίνης, να τις ξεφλουδίσετε, να τις λιώσετε στο μπλέντερ και να προσθέσετε τα αλατοπίπερο, λαδόξυδο ή ό,τι θέλετε. Για ακόμα μεγαλύτερη ευκολία, αγοράστε πιπεριές Φλωρίνης ξυδάτες, λιώστε στις και προσθέστε μυρωδικά και λάδι αν θέλετε.

Απόψε το βράδυ, ο νομάρχης Ζακύνθου, τιμά τους ντόπιους συγγραφείς και μέσα στους προσκεκλημένους και τιμώμενους είμαι κι εγώ. Ντρέπομαι και μόνο που χρησιμοποιώ τη λέξη "συγγραφέας", αλλά περισσότερα γι' αυτό, θα σας πω αύριο!

Μάφινς με φράουλες

Κάθε χρόνο, όταν βγαίνουν όλα αυτά τα καλοκαιρινά φρούτα που με ξετρελαίνουν, ονειρεύομαι να δοκιμάσω καινούριες συνταγές. Κέικ με φράουλες, με κεράσια, τάρτες, πίτες και ό,τι μπορείτε να φανταστείτε.

Μα εκείνα τα άτιμα πλασματάκια τα παιδιά μου, όταν δουν γλυκό με φρούτα, στρίβουν γωνίες. Όσο αρέσουν σε μένα τα γλυκά με φρούτα, τόσο δεν αρέσουν σ΄ αυτά. Μέσα σ΄ αυτά, συμπεριλάβετε και το μεγάλο παιδί της οικογένειας. Γενικά. η οικογένεια θεωρεί γλυκό, ό,τι περιέχει σοκολάτα. Όλα τα άλλα, απλά δεν τα θεωρεί γλυκά. Έτσι, μια και ήθελα να δοκιμάσω τα μαφινάκια με φραουλίτσες, αποφάσισα να μην βάλω φράουλες σε όλα. Μερικά τα άφησα σκέτα. Εκείνα που άφησα σκέτα, τους έβαλα από πάνω μερέντα με χρωματιστή τρούφα.

Ετσακίσθησαν κι έτσι, έμειναν όλοι ευχαριστημένοι! Πάμε να τα δούμε;

Μάφινς με φράουλες
Υλικά
στεγνά υλικά
300 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1/2 κ. γ. σόδα
1 κ. γ. μπέικιν πάουντερ
150 γρ. ζάχαρη
1 πρέζα αλάτι
1 βανίλια (εγώ χρησιμοποίησα ζάχαρη αρωματισμένη με λοβό βανίλιας)
υγρά υλικά
7 κ. σ καλαμποκέλαιο
4 κ. σ. λικέρ φράουλα (ή άλλο λικέρ αν δεν έχετε)
1/2 κούπα γάλα (όχι ζεστό)
1 αυγό ελαφρά χτυπημένο
12 μικρές φράουλες για στόλισμα

Εκτέλεση
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 175 βαθμούς.
Σε ένα μπωλ, βάζουμε τα στεγνά υλικά και τα ανακατεύουμε.
Σε ένα άλλο μπωλ βάζουμε τα υγρά υλικά και τα ανακατεύουμε κι εκείνα.
Ρίχνουμε τα υγρά υλικά μέσα στα στεγνά και ανακατεύουμε γρήγορα με ένα πηρούνι ή σύρμα, μέχρι να υγρανθούν καλά. Δεν ανακατεύουμε πολλή ώρα.
Μέσα σε ένα ταψί για μάφινς, στρώνουμε χαρτάκια στις θήκες.
Μοιράζουμε το υλικό στις 12 θήκες.
Κόβουμε τις φράουλες στα τέσσερα.
Βυθίζουμε 4 κομμάτια σε κάθε μάφιν. Αν απλά ακουμπήσετε τις φράουλες επάνω, θα παραμείνουν ψηλά με το φούσκωμα. Βυθίστε τις λίγο, αλλά όχι εντελώς, ώστε να φαίνονται.
Ψήνουμε τα μάφινς για 20 λεπτά περίπου, ή μέχρι να βγαίνει καθαρή μια οδοντογλυφίδα όταν τη βυθίσουμε. Μην τα παραψήσετε, γιατί στεγνώνουν. Επίσης, αφού τα βγάλετε, εξακολουθούν να ψήνονται στο ζεστό ταψί για μερικά λεπτά.

Καλή φραουλένια εβδομάδα!

Ανοιχτές πόρτες 15 & 16 Μαίου 2010. Πρόσκληση από το κτήμα Οικονόμου

Οι «Ανοιχτές Πόρτες» αποτελούν μία πρωτοβουλία του Ευρωπαϊκού Δικτύου Πόλεων του Κρασιού που έχει καθιερωθεί τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας, με στόχο το κάθε οινοποιείο που συμμετέχει να δημιουργήσει ένα γεγονός γύρω από το κρασί που θα φέρει τον καταναλωτή κοντά στο χώρο παραγωγής του.

Στο οινοποιείο του κτήματος Οικονόμου, οι οινόφιλοι θα γευθούν κρασιά από την τοπική ποικιλία Λιάτικο που με τόσο μεράκι αναδεικνεύει χρόνια τώρα ο Γιάννης Οικονόμου και θα δοκιμάσουν αποστάγματα παλαιωμένα από διάφορες χρονιές.

Θα σας περιμένουμε 15 και 16 Μαίου στην Ζήρο στο Κτήμα Οικονόμου.
Για περισσότερες πληροφορίες παρακαλούμε επικοινωνήστε μαζι μας.

On Saturday 15 from 12:00 to 23:30 and on Sunday 16 May, 2010, from 12:00 to 23:30 we open our winery to oenophils for tours and wine tastings.
For more information please contact us.

Ζακυνθινά παξιμάδια χωριάτικα

Τι άλλη συνταγή θα μπορούσα να γράψω σήμερα, εκτός από τα ζακυνθινά παξιμάδια; Μια συνταγή από το βιβλίο μου, αφιερωμένη σε όλους τους αναγνώστες του μπλογκ που δεν έχουν το βιβλίο. Οι υπόλοιπες/οι, που το έχετε αλλά δεν την έχετε κάνει ακόμα, είναι ευκαιρία να σας δελεάσω να τη δοκιμάσετε. Όσοι είδατε την εκπομπή στο star channel προχτές, είδατε πόσο εύκολο είναι να γίνουν. Γρήγορα και εύκολα με απλά υλικά.

Με την ευκαιρία αυτή, θέλω να σας πω ένα ευχάριστο νέο. Η πρώτη έκδοση του βιβλίου μου έχει σχεδόν εξαντληθεί. Έχουν απομείνει πια ελάχιστα αντίτυπα και λέμε να πάμε για δεύτερη έκδοση. Τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχαν συμβεί, αν δεν είχατε στηρίξει κι εσείς, αυτό το μπλογκ, που το έστησα με αγάπη και μεράκι για την κουζίνα. Γνώρισα και γνωρίζω αξιόλογους ανθρώπους μέσα από εδώ και χαίρομαι που είμαστε μαζί σε όλο αυτό το ταξίδι που ξεκίνησε σχεδόν 2 χρόνια πριν. Με κάποιους, είμαστε μαζί από ακόμα πιο παλιά. Σας ευχαριστώ όλους. Και τους γνωστούς και τους άγνωστους και όσους γράφουν δυο λόγια στα σχόλια και όσους έρχονται και μπαινοβγαίνουν αθόρυβα. Χαίρομαι πάρα πολύ, που το βιβλίο μου, ταξίδεψε όχι μόνο σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, αλλά και στο εξωτερικό. Νέλλη και Benikos place στη Γερμανία, Heart 'n' soul στην Αγγλία, κ. Νίκο και Χαρά στον Καναδά, Σοφία στην Αμερική, Γιάννη Ν. στη Γαλλία, Σόφη στην Αυστραλία, άλλη Αγγελική στην Ελβετία, Μάγδα στην Ολλανδία (σύντομα), Αγγελική στη Νότιο Αφρική...Ελπίζω να μην ξέχασα κανέναν που είναι μακριά!

Από χτες που παίχτηκε η εκπομπή, συνειδητοποίησα πιο έντονα, αυτό που λένε πολλοί, αλλά δεν θέλω να παραδεχτώ πολλές φορές. Ότι δεν ασχολείται όλος ο κόσμος με το ίντερνετ. Από χτες με πήραν τηλέφωνο κυρίες από την Αθήνα και την Κύπρο, ρωτώντας πού θα μπορούσαν να βρουν το βιβλίο Ψωμιά και ζύμες. Καμία δεν ήξερε ότι είχε κυκλοφορήσει από το Γενάρη και καμία δεν με ήξερε από το μπλογκ. Αντιθέτως, παρακολουθούν πιστά τις μαγειρικές εκπομπές! Κυρίες μου, κυρία Ροδούλα από την Κύπρο και οι άλλες γλυκές κυρίες που με πήραν από την Αθήνα, ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια!

Θα ήθελα να πω σε όσες/ους ψάχνουν το βιβλίο αλλά δεν το βρίσκουν, είτε να επιμένουν στο βιβλιοπωλείο να το φέρει, είτε να απευθύνονται σε μένα για να τους το στέλνω. Από τα βιβλιοπωλεία που είχα αναφέρει ότι το έχουν, μερικά το δίνουν και με on line πώληση. Αυτό βολεύει πολύ τους φίλους στο εξωτερικό.

Και αφού σας είπα όλα αυτά τα νέα, ας πάμε στη συνταγή. Όσες δεν τη σημειώσατε από τη σελίδα του star, πιάστε χαρτί και μολύβι!

Ζακυνθινά παξιμάδια χωριάτικα
(για μία δόση, δηλαδή 2 μεγάλα κουλούρια ή 4 μικρά)
Υλικά
3/4 κούπας λάδι
3/4 κούπας κρασί λευκό (ή κόκκινο)
1/2 κούπα χυμό πορτοκαλιού
4 κ. γλ. μπέικιν πάουντερ
1/2 κ. γλ. σόδα
1/2 κ. γλ. κανέλλα σκόνη
1/4 κ. γλ. γαρίφαλο σκόνη
2 κ. γ. γλυκάνισο σπόρους
1 κ. γ. ξύσμα πορτοκαλιού ή εκχύλισμα πορτοκαλιού σε σκόνη
1 κούπα σταφίδες μαύρες (ή μαύρες και ξανθές μαζί)
1 κούπα ζάχαρη
750 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις (ας υπάρχει λίγο παραπάνω μήπως χρειαστεί)
Προαιρετικά:
Σουσάμι για το στόλισμα

Εκτέλεση
Μέσα σε ένα μπωλ βάζουμε τα υγρά υλικά (λάδι, χυμό πορτοκαλιού, κρασί).
Προσθέτουμε τη ζάχαρη, τις σταφίδες, το γλυκάνισο, τα μυρωδικά και ανακατεύουμε με το χέρι μας για να λιώσει λίγο η ζάχαρη.
Προσθέτουμε ένα μέρος από το αλεύρι, τη σόδα και το μπέικιν πάουντερ και ανακατεύουμε για να πάνε παντού τα διογκωτικά.
Ρίχνουμε και το υπόλοιπο αλεύρι σιγά-σιγά, μέχρι να το πάρει όλο.
Αν κολλάει στα χέρια μας η ζύμη, προσθέτουμε 1 κουταλιά αλεύρι ακόμα, έτσι ώστε να έχουμε μια ζύμη σαν των κουλουριών, να πλάθεται δηλαδή χωρίς να κολλάει.

Πλάθουμε 2 μεγάλα μακρόστενα κουλούρια (σαν φρατζόλα), τα τοποθετούμε σε ταψί με αντικολλητικό χαρτί ή σε λαδωμένο ταψί και τα χαράζουμε σε στενόμακρα κομμάτια πάχους ενός δαχτύλου, χωρίς να τα ξεχωρίσουμε με το μαχαίρι και να αποκολληθούν το ένα από το άλλο. Μπορούμε αν θέλουμε να βάλουμε σουσάμι από πάνω.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 160-180 βαθμούς για 50-60 λεπτά σε πάνω κάτω αντιστάσεις, ανάλογα πόσο σκληρά τα θέλουμε.

Αφού περάσει μισή ώρα ψησίματος (και παραπάνω) τα βγάζουμε και τα ξαναχαράζουμε μέχρι κάτω, να αποκολληθούν το ένα από το άλλο. Αν έχουν πάρει χρώμα από κάτω, τα γυρίζουμε στην πάνω αντίσταση. Αν έχουν χρώμα κι εκεί, βάζουμε αλουμινόχαρτο. Ξαναβάζουμε στο φούρνο και συνεχίζουμε το ψήσιμο.

Tips:
Αν κολλάει το μαχαίρι στη ζύμη καθώς τα χαράζουμε, μπορούμε να το βουτάμε σε αλεύρι.
Την ώρα που θα τα βγάλουμε, αν τα θέλουμε πιο σκληρά ή αν μας φαίνονται άψητα, τα "ξαπλώνουμε" στο πλάι και τα ψήνουμε λίγο ακόμα.
Δεν ανακατεύουμε τη σόδα με το χυμό πορτοκαλιού, γιατί έτσι χάνεται η φουσκωτική της δράση. Είναι προτιμότερο να ανακατεύεται απευθείας στα υγρά ή στο αλεύρι.

Κι άλλα tips:
Μπορείτε να βάλετε περισσότερη κανέλλα, γαρίφαλο και γλυκάνισο αν θέλετε.

Στο βιβλίο γράφω, ότι με αυτή τη ζύμη πλάθω 2 μεγάλα κουλούρια (όπως σε όλες τις παραπάνω φωτό). Επειδή όμως πραγματικά βγαίνουν πολύ μεγάλα παξιμάδια (είναι για χόρταση ντε!) σας προτείνω, μια και προσέχουμε και τη γραμμή μας, να κάνετε 4 κουλούρια, όπως έκανα στην εκπομπή (παρακάτω φωτό). Θα βγουν μικρότερα τα παξιμαδάκια μας. Αν τα κουλούρια μας είναι 2, άρα και μεγαλύτερα, η ώρα ψησίματος είναι γύρω στα 50-60 λεπτά, πάντα ανάλογα πόσο σκληρά τα θέλετε. Αφού κάνουμε 4 κουλούρια, η ώρα ψησίματος μειώνεται σε 40 λεπτά ή μέχρι να πάρουν χρώμα πάνω-κάτω τα παξιμάδια. Θυμηθείτε αν έχετε δυνατό φούρνο, να τα ανεβάζετε στο ψηλό ράφι του φούρνου σας, για να μην αρπάζουν από κάτω. Στο δικό μου φούρνο, τα 4 κουλούρια ψήθηκαν στους 160 βαθμούς για 40 λεπτά. Ίσως χρειαστεί να ανεβάσετε στο δικό σας φουρνο στους 180 βαθμούς. Ο καθένας γνωρίζει καλύτερα το φούρνο του και τις ανάγκες του.

Τέλος, να ευχηθώ σε όλα τα παιδιά που δίνουν πανελλήνιες (αλλά και εξετάσεις γενικότερα), καλή επιτυχία! Ηρεμία, ψυχραιμία και θα περάσουν οι δύσκολες μέρες σύντομα. Και όπως λέω συχνά στα παιδιά μου, οι εξετάσεις αυτές, δεν είναι ούτε η αρχή, ούτε το τέλος της ζωής μας. Είναι μόνο ένας σταθμός!

Άντε! Πάλι Μπεν Χουρ το έκανα το ποστ!!!

υγ. Για κοιτάξτε εδώ τι έκανε ο Αντώνης για μένα! Αντώνη ευχαριστώ!

Η μικρή κουζίνα, στους Νηστικούς πράκτορες

Οκ...Λοιπόν, όσοι έτυχε να έχετε ανοιχτή την τιβί σας σήμερα το πρωί στο star channel, θα με είδατε να φτιάχνω ζακυνθινά παξιμάδια. Μια συνταγή από το βιβλίο μου. Κατ' αρχήν, θέλω να ευχαριστήσω τους συντελεστές της εκπομπής, τη Χριστιάννα Μπαξεβάνη, αρχισυντάκτρια που με κάλεσε, το Γαλάνη Μιχόπουλο, παραγωγό που με παρέλαβε στην υποδοχή, τη Ντίνα Νικολάου και το Θανάση Πάτρα για την τόσο ευχάριστη ώρα που περάσαμε μαζί, τις 3 κυρίες που βοηθούσαν πίσω από τις κάμερες, όπως και όλους όσους συνέβαλαν στο να περάσω όμορφα εκεί και δεν ξέρω τα ονόματά τους! Πήγα μαζί με την προσωπική μου φωτογράφο (χεχε) την Αγγελική που έτυχε να είναι εδώ και πολύ χαίρομαι γι΄αυτό και περάσαμε φανταστικά! Είχα φτιάξει συνταγές από το βιβλίο μου και σας τις παρουσιάζω για να σας δελεάσω και να τις κάνετε κι εσείς.

Είχα φτιάξει τα ζακυνθινά παξιμάδια,

το ψωμί με πουρέ κολοκύθας, παπαρουνόσπορο (χεχε) και κολοκυθόσπορο!

και ένα τσουρέκι γεμιστό.

Επειδή κουβαλούσα απίστευτο βάρος από τη Ζάκυνθο και η Αγγελική ήθελε να εντυπωσιάσω (αμέ!), έφτιαξε κι αυτή το σοκολατόψωμο και τα κριτσίνια με καρότο για να με βοηθήσει! Έτσι, είχαμε πολλά να δείξουμε εκεί, όπως επίσης, είχε πολλά να δοκιμάσει η ωραία παρέα εκεί.

Το αγαπημένο σε πολλούς, σοκολατόψωμο!

Τα ζακυνθινά παξιμάδια που έφτιαξα εκεί και τα κριτσίνια με καρότο.

Περάσαμε πάρα πολύ ωραία και γελάσαμε πολύ, πίσω και μπροστά από τις κάμερες. Η Αγγελική είχε φέρει μια μηχανή king size, με την οποία μου έβγαλε αμέτρητες φωτογραφίες και εδώ θα δείτε μόνο λίγες από αυτές. Πέντε τυχεροί, πήραν και το βιβλίο μου, προσφορά δική μου και των εκδόσεων Έντυπο. Θα χαρώ πολύ να μου πουν τη γνώμη τους για το βιβλίο όταν το παραλάβουν!
Μόλις ανέβει στο βίντεο στη σελίδα του star channel θα σας βάλω να το δείτε, όσοι το χάσατε. Συντομα θα βάλω και τη συνταγή εδώ για όλους.

Τέλος, να ευχαριστήσω τη Λιζ, για την πολύτιμη βοήθειά της και τις συμβουλές της μια και είχε πάει εκεί πρόσφατα και φυσικά την Αγγελική...
Αγγελική...σ' ευχαριστώ πολύ για όλα. Έχεις σταθεί κάτι παραπάνω από φίλη για μένα, εδώ και 2 περίπου χρόνια που αρχίσαμε να γνωριζόμαστε καλύτερα! Σμουααααααααααααατς!

Update
Βουαλά και το βιντεάκι!

Φώτα, κάμερες, πάμε!

Επί τω έργω!

Νηστική πράκτωρ 007

Οκ. Συντονιστείτε στο star channel όσοι είστε κοντά σε tv! Surpriiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiise!!!
Έχετε και το τηλέφωνο κοντά σας. Μπορεί να σας χρειαστεί!

Παρουσίαση προγραμμάτων, πολιτιστικών, περιβαλλοντικών, υγείας

Κάθε χρόνο, στο τέλος της σχολικής χρονιάς, γίνεται η παρουσίαση των προγραμμάτων που έχουν αναλάβει τα σχολεία. Πολιτιστικά, υγείας, περιβαλλοντικά. Εγώ πάντα ασχολούμαι με πολιτιστικά. Φέτος, το πρόγραμμα που είχα διαλέξει, είχε να κάνει με την ιστορία των παραδοσιακών προϊόντων στη Ζάκυνθο. Το σταφύλι, η σταφίδα, ο μούστος, το κρασί (αν δεν βάλω έμμεσα τη μαγειρική μέσα, δεν αντέχω!!!). Η εκδήλωση που ήταν από καιρό κανονισμένη για χτες, κόντεψε να ματαιωθεί, λόγω των τελευταίων λυπηρών γεγονότων στη χώρα μας. Ήταν κρίμα όμως να μη χαρούν τα παιδιά, μια εκδήλωση, που γίνεται για να ανταμειφθούν και για να δείξουν τι έκαναν όλη τη χρονιά. Τα παιδιά, όταν φεύγουν από τα σχολεία, να είστε σίγουροι, ότι μόνο αυτά θυμούνται. Δεν έπρεπε να το στερηθούν λοιπόν. Οι υπεύθυνοι, για τους λόγους αυτούς, έκοψαν μέρος από την εκδήλωση και άφησαν να γίνει το τελευταίο μέρος της, η συγκέντρωση των μαθητών στην κεντρική πλατεία, όπου είδαν οι μαθητές τα προγράμματα των άλλων σχολείων και άκουσαν μουσική από συμμαθητές τους.
Τα δικά μου παιδιά, συγκέντρωσαν πληροφορίες για την ιστορία των παραδοσιακών προϊόντων. Για να δείξουμε στον κόσμο τι κάναμε, φτιάξαμε πουγκάκια με μαύρη ζακυνθινή σταφίδα και τη μοιράσαμε στον κόσμο. Φτιάξαμε ένα πλακάτ με φωτογραφίες και τυπώσαμε και ένα 56σέλιδο λεύκωμα με τις πληροφορίες που έφεραν. Είναι πολύ ωραίο να βλέπεις τα παιδιά πόσο χαίρονται με αυτές τις εκδηλώσεις και τα προγράμματα. Οι υπεύθυνες των προγραμμάτων τα κέρασαν διάφορα καλούδια και συντόνισαν ωραία την εκδήλωση. Και του χρόνου να είμαστε καλά και να καταπιαστούμε πάλι με αυτά τα όμορφα πράγματα!