Pages

Thursday, April 26, 2012

Κρητικές μυζηθρόπιτες του Κωνσταντίνου

Μερικά ποστ, είναι απλώς στη μοίρα τους γραμμένο να φυλάσονται για πολύ καιρό πριν βγουν στο φως της δημοσιότητας. Έτσι ακριβώς συνέβη και μ΄αυτές τις μυζηθρόπιτες του Κωνσταντίνου. Ο Κωνσταντίνος, κατάγεται κατά το ήμισι από την Κρήτη. Όταν άνοιξα το μπλογκ, μου είχε στείλει συνταγή και φωτό από τις μυζηθρόπιτες που είχε κάνει.



Επειδή η λατρεία μου για τις κρητικές μυζηθρόπιτες, καλιτσούνια και άλλα τινά, είναι γνωστή, όπως γνωστή είναι και η αγάπη μου για τα γλυκά, καθυστερούσα επίτηδες να τις φτιάξω. Ήξερα τη μοίρα τους! Και ως τελειομανής που είμαι μερικές φορές (ή μήπως πιο πολλές από μερικές; Τεσπα...), ήθελα να έχω άποψη η ίδια, αλλά ήθελα να μετρήσω και τα υλικά επακριβώς, ώστε να ξέρω πόσο είναι το "όσο πάρει". Τι το ήθελα; Με πήρε και με σήκωσε, σαν το αλεύρι ένα πράμα! χαχα! Βγαίνουν και αρκετές οι άτιμες (γι' αυτό δεν ήθελα να τις κάνω...). Τέλος πάντων, θυσιάστηκα για να τις δοκιμάσω,  αφού περίμεναν καρτερικά 3 ολόκληρα χρόνια...Ελπίζω να τις ξαναφτιάξω μετά από 3 χρόνια πάλι, γιατί έτσι δεν κάνουμε δουλειά.


Επειδή οι οδηγίες του Κωνσταντίνου δεν έλεγαν αν το αλεύρι ήταν αυτοφούσκωτο ή μη, έψαξα (πού αλλού;) στο μπλογκ της Βαγγελιώς, για να εντρυφήσω στη μυζηθρολογία και να σιγουρευτώ, ποιες μυζηθρόπιτες ήταν αυτές ακριβώς! Τα υλικά με οδήγησαν στις σφακιανόπιτες (τις οποίες απέκλεισα λόγω διαφοράς στην τεχνική και εμφάνιση) και η όψη στις αγνιόπιτες. Αυτές έφερναν πιο πολύ στην εμφάνιση με τις πίτες του Κωνσταντίνου. Βαγγελιώ μου, να τις βαφτίσω αγνιόπιτες; Τι λες; Όπως και να έχει, είναι κρητικές μυζηθρόπιτες, με όσα ελαττώματα μπορεί να έχουν εμφανισιακά, όταν φτιάχνονται από κάποια που δεν είναι κρητικιά!

 

 Να σας πω και κάτι σημαντικό. Παρά το γεγονός ότι ήταν πάρα πολύ νόστιμες, δεν τις μέλωσα, ούτε τις καταναλώσαμε όλες την ίδια μέρα. Έτσι, αυτές που έμειναν για την επόμενη, ειίτε φαγώθηκαν πάλι με μέλι στο πρωινό, είτε φαγώθηκαν σκέτες, με το κύριο γεύμα μας. Ήταν εξίσου εξαιρετικές ακόμα και την επόμενη μέρα, ακόμα και σκέτες! Τώρα που είναι η εποχή της μυζήθρας και του ανθότυρου, δοκιμάστε τις, όπως επίσης και τα κρητικά γλυκά καλιτσούνια.

Οι φωτογραφίες που ακολουθούν (εκτός από την πρώτη και τρίτη) είναι του Κωνσταντίνου, και αυτές στο βίντεο είναι δικές μου.


Κρητικές μυζηθρόπιτες του Κωνσταντίνου
Υλικά
1 φλυτζάνι καφέ λάδι
3 φλυτζάνια καφέ νερό
λίγο αλάτι
αλεύρι (που φουσκώνει μόνο του) όσο πάρει για να είναι σφιχτή η ζύμη και να ανοίγει με το χέρι (πήρε 3 κούπες συν λίγο ακόμα)
250 γρ. περίπου μυζήθρα κρητική μαλακή ή ανθότυρο ή μανούρι (ανάλατα τυριά)
λίγο λάδι για το τηγάνι
μέλι
(κανέλλα-άχνη)

Εκτέλεση
Κοσκινίζουμε το αλεύρι (ομολογώ ότι δεν το κοσκίνισα).
Λιώνουμε σε ένα πιάτο με πηρούνι τη μυζήθρα.

Μέσα σε ένα μπωλ ρίχνουμε το λάδι και το νερό.
Προσθέτουμε αλεύρι μέχρι να έχουμε μια ζύμη σφιχτή που να μην κολλάει στα χέρια αλλά να είναι ελαστική και να ανοίγει καθώς την πλάθουμε στα χέρια (πήρε 3 κούπες και λίγο ακόμα).

Ανοίγουμε με το χέρι μικρά πιτάκια (εγώ χώρισα τη ζύμη σε 16 μπαλάκια και τα άφησα να ξεκουραστούν μέχρι να ετοιμάσω τη μυζήθρα και να ζεσταθεί το λάδι).

Βάζουμε μια μικρή ποσότητα μυζήθρας πάνω στο πιτάκι (2 κ. γ. περίπου).

Το κλείνουμε καλά και το ξανα-ανοίγουμε (με το χέρι) να πάρει στρογγυλό και πλακουτσό σχήμα.

Τηγανίζουμε σε αντικολλητικό τηγάνι με ελάχιστο λάδι (το οποίο ελάχιστο λάδι το πίνει και θα χρειαστεί να προσθέτετε, αλλά πάντα λίγο).



Σερβίρονται περιχυμένα με μέλι (ή άχνη-κανέλλα που λέει και η Βαγγελιώ).

25 comments:

  1. Αυτά τα Κρητικά με τρελαίνουν!!Κι επειδή έχω καλή φίλη μου έχει στείλει δυο κουτιά τα έχω στην κατάψυξη, ψήνω λίγα λίγα και τα απολαμβάνω!!
    Καλημέρα!!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Εμένα να δεις!
      Αχ εσύ είσαι τυχερήηηηηη!

      Delete
  2. Μιαμ μιαμ μιαμ... με ξετρέλανες τώρα... υπέροχες και τις θέλω!!!!!!!!!!!
    Μου τρέχουν τα σάλια... θέλω να τις κάνω κάποια στιγμή καθώς η μέλουσα πεθερά μου, είναι από την Κρήτη οπότε... ! Πολύ ωραίες.. μπράβο!!!
    Καλημέρα!!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μέλλουσα πεθερά; Ε ρε καλούδια που θα σου φτιάχνει!

      Delete
  3. Ο αγαπημένος μου τρόπος να σφραγίζω ένα γεύμα, όποτε βρίσκομαι στην Κρήτη! Θέλουν μαεστρία αυτές οι πιτούλες και είναι τόσο νόστιμες! Μπράβο Κική και σε σένα και στον Κωνσταντίνο για τις όμορφες φωτογραφίες!
    Φιλιά!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ευχαριστούμε! Πώς θέλω να ξαναπάω στην Κρήτη, μόνο και μόνο για τα γαστρονομικά της και μετά για την ομορφιά της!

      Delete
  4. Φαίνονται πολύ εύκολες και λαχταριστές. Θα τις δοκιμάσω το Σ/Κ και θα σου πω!
    Δίαιτα θα κάνω ποτέ; Αχ βαχ!!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Καλή επιτυχία!
      Δίαιτα; Εγώ έχω απελπιστεί!

      Delete
  5. Καλησπέρα Κική μου! Οι μυζηθρόπιτες είναι απο τα αγαπημένα μου πιτάκια, τι τέλεια που είναι! Σλουρπ σλουρπ!!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Κόλαση δεν είναι;;; Μιαμ!

      Delete
  6. Εκτός από την γνωστή φωτογραφική δεξιότητα, παρατηρώ επίσης και εικαστική / πλαστική δεξιότητα επι των μυζηθροπιτών εκ μέρους της Mikris!!

    ReplyDelete
  7. τυρενια κολαση!και με μελι απο πανω...αχ βαχ....

    ReplyDelete
  8. Λοιπόν Κική μου κι εγώ τις ζήλεψα τις μυζηθρόπιτές σου γιατή μετά την άφθονη πασχαλινή κατανάλωση αποφεύγω τα μυζηθροπαρασκευάσματα την εβδομάδα αυτή. Λοιπόν δεν μπορώ να σου τις κατατάξω :-)! Οι αγνιόπιτες όπως λέει και το όνομά τους είναι με πολύ αραιή ζύμη. Ίσα να μη κολλάει στα χέρια, για να μη σου πω ότι πρέπει και να κολλάει λίγο. Αγνιά ζύμη στα κρητικά σημαίνει αραιή ζύμη, πολύ μαλακή. Επίσης το ελάχιστο λάδι που λες για το τηγάνισμα αφορά τις σφακιανόπιτες. Οι άλλες θέλουν κανονικό (εκτός αν θέλουμε να περιορίσουμε θερμίδες, κι εμείς συνήθως θέλουμε :-) ). Η τεχνική πάντως είναι η ίδια με τις αγνιόπιτες. Στη ζυμη τους- πάντα αγνιά- βάζουμε είτε αλεύρι που φουσκώνει μόνο του, είτε μπέικιν ανάλογο, είτε μαγιά αν δεν βιαζόμαστε και τότε τις λέμε ανεβατές.
    Πάντως μη νομίζεις, όλο και αυτοσχεδιάζουμε στις μυζηθρόπιτες! Μόνο καλή μυζήθρα νάχουμε κι είναι νόστιμες όπως κι αν τις φτιάξουμε.
    Ευχαριστώ πολύ για την αναφορά και το link και για όλα τα άλλα...Ξέρεις εσύ!
    Φιλιά και καλοφάγωτες!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Οπότε τις ονοματίζω απλά μυζηθρόπιτες. Όπως και να ΄χει είναι πεντανόστιμες!
      Κι εγώ ευχαριστώ!

      Delete
  9. kiki, καλησπέρα. Οι μυζηθρόπιτές σου, έγιναν πολύ καλές. Πολλές παρασκευές με βάση τη μυζήθρα ή τον ανθότυρο και το ζυμάρι, έχουμε και εμείς στην Κάρπαθο, κυρίως για την αποκριά και το Πάσχα, που είναι στο φόρτε τους, τα συγκεκριμένα τυριά. Βέβαια τώρα τα βρίσκουμε όλες τις εποχές στις πόλεις ειδικά. Αρκετές φορές μάλιστα χρησιμοποιούμε μαζι με τη μυζήθρα και τη σιτάκα, ένα άλλο εξαιρετικο, τοπικό, γαλακτοκομικό παράγωγο, που δίνει στα εδέσματά μας, ιδιαίτερη γεύση. Κάποια παρασκευή με μυζήθρα υπήρχε πάντα τις γιορτινές ημέρες στο σπίτι μας. Και στο δικό μου σπίτι πλέον, εξακολουθεί να γίνεται το ίδιο.
    Νομίζω ότι τη δεύτερη ημέρα οι μυζηθρόπιτες είναι πιο νόστιμες είτε με μέλι είτε όχι.
    Καλοφάγωτες και καλό βράδυ.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Πολύ ενδιαφέροντα όλα Ειρήνη! Άραγε η σιτάκα σας ειναι σαν τη στάκα την κρητική;
      Τη 2η μέρα ηταν πραγματικά τέλειες!

      Delete
    2. Kiki,καλησπέρα. Η σιτάκα είναι περίπου στην ίδια φιλοσοφία με τη στάκα. Ψήνεται όμως περισσότερο, έχει σκούρο χρώμα, μπεζ σκούρο για την ακρίβεια. Κατά την γνώμη μου έχει πιο έντονη γεύση από της στάκας και είναι λιγότερο λιπαρή. Όπως θα κατάλαβες ήδη τις τιμώ και τις δύο δεόντως, όταν τις βρω.
      Είναι εξαιρετικά εδέσματα και θεωρώ ότι είναι τυχεροί όσοι τις γεύονται.
      Όσον αφορά την μυζήθρα και τον ανθότυρο, δεν ξέρω αν το έχεις παρατηρήσει, συνταγές με αυτά τα υλικά, συναντάς κυρίως στα νησιά του Αιγαίου.

      Delete
    3. Πολύ ενδιαφέροντα και πάλι! Δεν έχω δοκιμάσει τίποτα από τα δύο!
      Ναι, το έχω παρατηρήσει. Και τα λυχναράκια του Αιγαίου μοιάζουν πολύ με τα καλιτσούνια τα κρητικά!

      Delete
  10. Δεν τις έχω δοκιμάσει αυτές τις μυζηθρόπιτες (ούτε να τις φτιάξω, ούτε να τις φαω).
    Πολύ ωραίες είναι Κική μου

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ευχαριστώ! Είναι πολύ νόστιμες!

      Delete
  11. Τις πιτούλες αυτές τις φτιάχνω με ξινοτύρι {Σερβιώτικο} και μπορώ να πω πως γίνονται εξαιρετικές.
    Σκέτες όμως και ζεστές-ζεστές είναι τέλειες.
    Θα τις δοκιμάσω όμως και με μυζήθρα.
    Φιλιά.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Και κρύες είναι τέλειες Στέλλα!

      Delete
  12. καλό μήνα,αγαπημένη Κική,Χριστός ανέστη και χρόνια πολλά.Μπήκα σήμερα με την ελπίδα ότι θα είχες κάποιο κουίζ.....όπως πέρυσι...θα πεις όλο τα ίδια θα παρουσιάζω,και εξεπλάγη με την παραπάνω συνταγή...αυτές τις πίτες τις φτιάχνανε οι αγρότισσες σχεδόν κάθε μέρα,ακόμη κι όταν γυρίζανε το σούρουπο από τα χωράφια τους...είχα τη τύχη να τις φάω,ζεστές-ζεστές και έχω τη συνταγή,η οποία είναι πανεύκολη.Φύλλο για αγνιόπιττες,στο ταψί ή στο τηγάνι..Ι φλυτζάνι του καφέ λάδι,Ι ποτήρι νερού χλιαρό νερό,Ι κουταλάκι γλυκού αλάτι,1 και μισό φακελλάκι ξηρή μαγιά,Ι/2 φλυτζάνι καφέ χυμό λεμονιού ή ρακί..η εκτέλεση είναι αυτή ακριβώς που πολύ όμορφα περιγράφεις,στη γέμιση συνήθως χρησιμοποιούν ξυνή μηζύθρα,όπως λέγεται εδώ στην Κρήτη,είναι πιστεύω ο γνωστός ανθότυρος με νωπή μορφή.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Καλώς τη Μινωίτισσα! Αληθώς ανέστη!
      Κουίζ σκέφτομαι να βάλω να σου πω την αλήθεια! Χαχα!
      Θα τη δοκιμάσω κι αυτή τη συνταγή! Σ' ευχαριστώ! Έχω μια τρελή αγάπη στις κρητικές πίτες. Να είναι καλά μια κρητικιά που τις έφτιαχνε όταν είχα πάει!
      Ευχαριστώωω!

      Delete