Λατρεύω τα κόλλυβα από μικρό παιδί. Όμως, στα κόλλυβα που έχω μεγάλη αδυναμία, είναι σε κείνα που έχουν φτιαχτεί περίτεχνα, με κείνο το ζαχαρένιο πέπλο πάνω τους να τα καλύπτει.
Όταν ήμουν μικρή, έβλεπα τους περίτεχνα διακοσμημένους δίσκους με τα κόλλυβα και περίμενα τη στιγμή που κάποιο χέρι θα ανακάτευε όλο το υλικό και το διάκοσμο με τη ζάχαρη και τις ασημένιες μπίλιες θα εισχωρούσε στους ζουμερούς καρπούς. Η υγρασία των υλικών, διαπερνούσε ελαφρώς το προστατευμένο από αλεύρι (!!!) τείχος και προκαλούσε την ενοποίηση της ζάχαρης σε μεγάλα κομμάτια κατά τόπους. Μου ερχόταν να φωνάξω στο άτομο που έσπαζε το διακοσμητικό πέπλο "Μηηηηηηηηηηηηη"! Ήθελα να πάω στη θέση του, να σπάσω τελετουργικά την επικάλυψη και να φροντίσω να μείνουν μεγάλα κομμάτια ζάχαρης για όλους.
Μαζί με τα τεράστια κουφέτα που συνόδευαν τα κόλλυβα, τους κόκκινους γλυκόξινους καρπούς του ροδιού και τα καβουρντισμένα αμύγδαλα, ήταν τα must για μένα σε υλικά, που μετέτρεπαν αυτό το παραδοσιακό έδεσμα, το γεμάτο μηνύματα για τη θρησκεία μας, σε απόλυτα γκουρμέ πιάτο!
Λατρεύω τόσο πολύ τα κόλλυβα, που δεν θα μου έκανε καθόλου εντύπωση, αυτό που κάποια στιγμή ρώτησε στο φβ η Μαρία: πώς θα σας φαινόταν να σερβίρουν κόλλυβα σαν επιδόρπιο σε ένα εστιατόριο; Δεν θα το θεωρούσα καθόλου άσχημο! Ίσα-ίσα, θα το θεωρούσα πολύ προχωρημένο, και σύμφωνα με όλα όσα έλεγα την περασμένη φορά, θα ήταν ιδανικό για να θυμόμαστε την παράδοσή μας και να προβάλουμε τα δικά μας ελληνικά προϊόντα και εδέσματα κι ας προκαλούσαμε μια μικρή ανατριχίλα σε όσους έχουν συνδυάσει τα κόλλυβα, μία τόσο θρεπτική και δυναμωτική τροφή, μόνο με μνημόσυνα.
Όταν είχα βάλει το ποστ για τα κόλλυβα, για πρώτη φορά άκουσα ότι μπαίνει αλεύρι σαν "μονωτικό" υλικό για την υγρασία. Η καλή μου η Venceremos, είχε την καλή διάθεση να μας κατατοπίσει και να μας πει περισσότερα για το θέμα. Διαβάστε τα σχόλιά της στο προπέρσινο ποστ και θα καταλάβετε.
Εδώ και λίγες μέρες, είδα το ποστ για κόλλυβα στο μπλογκ της Ρεγγίνας και για άλλη μια φορά θαύμασα την καλλιτεχνική της πλευρά. Πέρα από τη θρησκευτική ευλάβεια και σεβασμό που περιέβαλλαν όλη την περιγραφή της, ήταν τόσο περίτεχνα και πανέμορφα, που δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο πέρα από το να τα θαυμάσω. Επειδή το Σάββατο που μας έρχεται είναι ψυχοσάββατο, ζήτησα από τη Ρεγγίνα να μεταφέρω αυτό το ποστ εδώ, στη μικρή μου κουζίνα και δέχτηκε με χαρά.
Αφήνω τα υλικά εδώ, αλλά θα σας παραπέμψω στο μπλογκ της για την εκτέλεση, για δύο λόγους.
1) Το ποστ και οι φωτογραφίες, είναι της Ρεγγίνας. Αξίζει λοιπόν να διαβαστεί εκεί. Στο δικό της σπίτι, με τον τρόπο που περιγράφει αυτή.
2) Επειδή στην παρασκευή υπήρχε μια απορία μου σχετικά με το πόσο αλεύρι πάει πού, αξίζει να διαβάσετε τα σχόλια στο μπλογκ της, για να κατατοπιστείτε πλήρως σχετικά με την σωστή κατανομή του αλευριού.
Υλικά:
2 κιλά σιτάρι αναποφλοίωτο
300gr αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1 κιλό ζάχαρη άχνη
1 κιλό ζάχαρη κρυσταλλική
500 gr καρύδια
500 gr αμύγδαλα ασπρισμένα
300 gr σουσάμι
200 gr κουκουνάρια
200 gr φουντούκια
300 gr σταφίδες άσπρες
300 gr σταφίδες μαύρες
50 gr κανέλα
50 gr μοσχοκάρυδο
50 gr γαρύφαλλο
50 gr κόλλιανδρο
50 gr γλυκάνισο
Ασημένια κουφετάκια για το στόλισμα.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι στην Κέρκυρα, βάζουν ρόδι μόνο στα σπερνά που γίνονται για τη μνήμη Αγίων. Στα κόλλυβα, δεν βάζουν ούτε ρόδι, ούτε κουφέτα!
Για την εκτέλεση της συνταγής και τις διορθώσεις περί αλευριού ελάτε μαζί μου εδώ, στο μπλογκ της Ρεγγίνας.
Ρεγγίνα, σ' ευχαριστώ πολύ και εύχομαι να είσαι πάντα καλά και να φτιάχνεις κόλλυβα στη μνήμη των αγαπημένων σου προσώπων.
Deli,μενού κόλυβα για σήμερα!
ReplyDeleteΔεν μπορώ να πω ότι τρελαίνομαι,αλλά τα κορίτσια μου δεν αφήνουν ούτε σπυράκι να πάει χαμένο.
Φιλιά!
mpravo
Deletempravo olous
DeleteΚαλημέρα και καλή εβδομάδα.
ReplyDeleteΠέρσι έφτιαξα κόλλυβα με τη συνταγή σου και με ρωτούσαν όλοι για τα χρώματα, τους έκαναν εντύπωση.
Έχω μάθει από τη μάνα να τα φτιάχνω και τώρα όπως ξέρεις ήρθε η σειρά να τα φτιάξω για εκείνη.
Σε ευχαριστούμε για την παρουσίαση της συνταγής της Ρεγγίνας, εξαιρετική!!και με πολύ αγάπη.
λατρεύω τα κόλλυβα!
ReplyDeleteΤα κόλυβα μου αρέσουν πολύ, και θα τα έτρωγα ευχαρίστως σε οποιοδήποτε εστιατόριο!
ReplyDeleteΝα είναι καλά η Ρεγγίνα!
Καλημέρες πολλές. Ωραία και η δική σου ανάρτηση αλλά και της Ρεγγίνας.
ReplyDeleteΠαρομοίως κάνω κι' εγώ τα δικά μου κόλλυβα, αντί όμως γι' αλεύρι αλέθω μπισκότα μιράντα (αφαιρώντας έτσι μέρος της ζάχαρης) κι' αντί για κόλλιανδρο βάζω φρέσκο μαϊντανό και σπόρους ροδιού
Πάντα γίνονται πολύ νόστιμα και τα στολίζω με στρώμα άχνης και ότι άλλο μου αρέσει για ντεκόρ.
Πολύ ωραίες, κατατοπιστικές και συγκινητικές και οι δύο αναρτήσεις!
ReplyDeleteκαλημέρα και καλή βδομάδα
Πεντανόστιμα είναι τα κόλλυβα!!!!!
ReplyDeleteΒάλτε κι εμένα στην παρέα που αρέσουν τα κόλυβα!
ReplyDeleteΤρελλαίνομαι!!!
Οσο για το πόστ της Ρεγγίνας όπως όλα της ακόμα κι αυτό με αριστοκρατική ευαισθησία και σεβασμό στην θρησκευτική παράδοση,όπως αρμόζει σε μια βέρα Κερκυραία!
Και εγώ ξέρω ότι μπαίνει αλεύρι στα κολυβα.αυτο που μ αρέσει εμένα πολυ από μικρή είναι ο χυλος που φτιάχνουν το πρωί του ψυχοσαββατου με τα κολυβα.τέλειος!!δεν ξέρω όμως Να τα φτιαχνω!!
ReplyDeletepolu kalo arhro kai polu wraies eikones...
ReplyDeleteΗ επαφή μου με τα κόλυβα ξεκινάει από μωρό, μα πολύ μωρό.
ReplyDeleteΒλέπε-βλέπε εντύπωσα τον τρόπο και άκουγα και κρίσεις για τα "ετοιματζίδικα".
Τις μεγάλες ποσότητες η μητέρα μου τις παράγγελνε σε μια γειτόνισσα, φημισμένη για τα κόλυβα της.
Η αμυγδαλόπαστα, όνειρο!
Και όταν, λόγω πολλών "απωλειών", αναγκάστηκα να φτιάξω, ήξερα ολες τις λεπτομέρειες.
Πολλές φορές κάνω και με αμυγδαλόπαστα, συνήθως όταν έχω εσανς πικραμύγδαλου.
Για το κολυβόζουμο όμως δεν γράφεις!
Καταπληκτικό ρόφημα, πασπαλισμένο με κανέλλα και τριμμένο καβουρντισμένο αμύγδαλο (ή και σουσάμι).
Πολύ χρήσιμη η ανάρτηση σου, για εκείνους που νομίζουν ότι είναι δύσκολη δουλειά!
Καλή Εβδομάδα!
ΥΓ: Με τη ευκαιρία να πω ότι η τεντούρα βγαίνει στις 10/3, αλλά η κόρη ποτοποιού από το Αίγιο, που πήγα και παντρεύτηκα, δεν ξέρει κανένα μυστικό να μου πει!
Το "44" βγαίνει μια βδομάδα νωρίτερα. Θα ενημερώσω.
Σε ευχαριστώ πολύ για τις πληροφορίες αλλά και την παραπομπή!!!
ReplyDeleteΜπα... μακαβρια πραματα!! βρε φτιαξε εκει μια τιγανια να ξερουμε τι κανουμε ;) Φιλακια πολλα.
ReplyDeleteΧρησιμο το ποστ κική πολύ.
ReplyDeleteΘυμαμαι πιτσιρικι που εφτιαχναν τους δισκους των μνημοσύνων στο σπίτι και μου αρεσε πολύ το γλασο με αχνη και λεμονι που το βαζαμε σ'ενα χωνακι και το χρησιμοποιούσαμε για να ενωθούν και να σταθούν τα κουφετα.
Η μητερα μου για την υγρασία βαζει πριν την ζαχαρη φρυγανια τριμμενη. Πηνελόπη νομιζω οτι τα κολυβα πρεπει να ειναι νηστισιμα. Αρα πρεπει να αλλαξεις μου φαινεται τα μιραντα. Καλα αν μπει αλευρι δεν επηρρεαζει τη γευση;
Το "Αλατσι" εδώ και χρονια σερβιρει κολυβα για επιδορπιο και πολύ μου αρεσε.
Συγχαρητήρια για το post.Θα ανεβάσω κι εγώ αργότερα τη συνταγή για τα δικά μας κόλυββα που μοιάζουν αλλά και διαφέρουν σε ουσιαστικές λεπτομέρειες από αυτά που περιγράφεις.Έχω μάνα μαστόρισσα στο είδος και με μεγάλη πείρα
ReplyDeleteΑΧ!Τα κόλλυβα!Χρόνια τώρα να προσπαθείς να εξηγήσεις στους φίλους στο εξωτερικό τη σημασία για τη θρησκεία μας και τη γεύση τους ταυτόχρονα..
ReplyDeleteΜου αρέσουν τόόόσο πολύ!!Μάταια και ας μη παρεξηγηθώ δεν ήταν καπρίτσιο, ζητούσα στο γάμο μου να μοιραστεί τούρτα κόλλυβων [τυχαίο?.. χι,χι] και εκείνες οι τέλειες ελίτσες οι σοκολατένιες γιατί απλά δεν μου αρέσουν τα κουφέτα...
Και πόσο μπερδεμένη ένιωσα όταν έξω οι σοκολατένιες ελίτσες σε υπέροχες συσκευασίες ήταν δωράκι αγάπης και φιλίας ενώ τα κόλλυβά μας σε αφυδατωμένη μορφή βέβαια, στην Ελβετία κάθε μέρα στο πρωινό μας μετονομάζονταν βιταμινούχο "Μuesli Suisse"!
Και ένα tip Κική μου: Στην οικογένεια των μυλωθρών λένε πως για να μη λασπώσουν τα κόλλυβα πρέπει να προστεθεί καβουρδισμένο αλεύρι ολικής με πίτουρο!
[Βisous από μακριά καθώς το φλερτάρισμα με τη γρίππη καλά κρατεί αλλά δε μας ρίχνει.]
θα συμφωνησω για το γκουρμε!όταν τα φας φτιαγμενα από χέρι που ξέρει είναι ασυγκριτα....(τα θελω κι εγω ζαχαρενια,με ροδι και μια ιδεα μαιντανου...)
ReplyDeleteΣυμφωνώ, λατρεύω τα κόλλυβα και θα τα έτρωγα ευχαρίστως σαν γλυκό.
ReplyDeleteΑπό μικρή έβλεπα τη μαμά μου να τα φτιάχνει......και τώρα τα φτιάχνω εγώ για εκείνη. Νομίζω πως κάπως έτσι της δείχνω την αγάπη μου.
ReplyDeleteΟ τρόπος που τα φτιάχνω είναι ακριβώς ο ίδιος με τον δικό σου.....και σε πληροφορώ δε μένει ούτε ένα σιταράκι....γίνονται ανάρπαστα!!!
Κική μου, τιμή μου που με φιλοξενείς!
ReplyDeleteΔιότι είσαι η ειδική και δεν είμαι παρά ερασιτέχνης.
Σ ευχαριστώ πολύ πολύ για τα τόσο γενναιόδωρα λόγια.
Το Σάββατο που μας έρχεται είναι των ψυχών και είναι πολύ κατάλληλος χρόνος για τα κόλλυβα.
Να είσαι πολύ καλά και να συνεχίσεις να μας προσφέρεις τις υπέροχες δημιουργίες σου.
Φιλιά
Κι εμενα μου αρεσουν τα κολυβα, αλλα τα σπιτικα.
ReplyDeleteΕυχαριστώ...Θα προσπαθήσω να τα φτιάξω στο όνομα της αγαπημένης μου πεθεράς που είναι με τους αγγέλους εδώ και 5 μήνες.
ReplyDeleteΚαι εμένα μου αρέσουν τα κόλυβα, ειδικά αυτά με το ζαχαρένιο άσπρο από πάνω.
ReplyDeleteΕλένη, εγώ όπου τα βρω, τα τσακίζω!
ReplyDeleteΞανθή χαίρομαι που σου άρεσε η συνταγή! Καλά κάνεις και θα τα φτιάξεις για τη μανούλα σου! Να είσαι καλά να της φτιάχνεις!
Eve κι εγώ!!!
Μαρία κι εγώ!
Πηνελόπη, για μπισκότα μου είχε πει και η Venceremos. Πολύ ωραία θα είναι κι έτσι!
Μαρία ευχαριστούμε!
ReplyDeleteΜανουσίνα συμφωνώ!
Χαρά, α γειά σου!!!
Ανώνυμε, λες για το κολλυβοζούμι! Δεν έχω δοκιμάσει να πω την αλήθεια. Κολλυβα όμως μπορείς να φτιάξεις!
Μαρία, ευχαριστώ!
Δίσπιστε, κολλυβόζουμο δεν έχω πιει ποτέ! Περιέργεια έχω!
ReplyDeleteΤεντούρα, πορτοκάλι, πορτοκάλι-καφές φιλτράρονται. Σύντομα μανταρίνι και καρύδα! ;-)
Μαρία Ζ παρακαλώ!
Benikos, χαχα! Μακάβρια αλλά νόστιμα! ;-)
Σταυρούλα κι εγώ είχα απορήσει για το αλεύρι όταν το πρωτοάκουσα! Μια δοκιμή θα με πείσει!
Vita, περιμένω να τη δω! Με ενδιαφέρει!
Πέννυ, τις σοκολατένιες ελιές στα κόλλυβα, τις βρίσκω πολύ προχώ! χαχα! Αλλά κι εσύ! Να ζητάς στο γάο να μοιράσουν κόλυβα! Εσύ κι αν είσαι προχώ! Κάποιος είχε γράψει όμως ότι τα μοιράζουν σε χαρές σε κάποιο μέρος! Αυτό πάλι; Να τα τρώμε στο μούσλι αλλά να μας φαίνεται περίεργο να τα φάμε σαν κόλλυβα; Άβυσσος!
ReplyDeleteΚουκ, μαζί σου!
Κατερίνα κι εγώ!
Anthivolon μπράβο που τα φτιάχνεις!
Ρεγγίνα, η τιμή είναι όλη δική μου! Κι εγώ ερασσιτέχνις! Μην το ξεχνάς! ;-)
ReplyDeleteΕυχαριστώ και πάλι!
Δημιουργία έχουν πολλούς οπαδούς τελικά!
Μαρίνα, φτιάξε τα απλά! Θα σου αρέσουν!
Έφη κι εμέναααα!
Τα κόλλυβα τα αγαπώ εξαιρετικά, εμείς εκτός από αυτή την εκδοχή κάνουμε και χυλό που με τρελαίνει.
ReplyDeleteΣυμφωνώ απόλυτα ότι είναι ένα εξαιρετικό επιδόρπιο.
Μπράβο σου που τη μοιράστηκες μαζί μας.
Φιλιά
Πολύ ωραία τα κόλυβα!! Συγχαρητήρια για την ανάρτηση!!!Η μαμά μου βάζει μέσα για την υγρασία, φρυγανιά τριμμένη και με το ζωμό από το βρασμένο σιτάρι κάνει τον "κολυβόσμο" όπως τον λένε στο χωριό της, που σερβίρεται κρύος με κανέλα. Είναι μια καταπληκτικό γεύση!!! Θα τον αναρτήσω κάποια στιγμή!!
ReplyDeleteΣυγχαρητήρια υπέροχη ανάρτηση!
ReplyDeleteΕχω δει από κοντά πολλές φορές να κάνου το πεπλο..που λες κι εσύ από ζάχαρη!
Πραγματικά είναι από τα καλύτερα εδέσματα της Ελληνική Παραδοσιακής κουζίνας!
Κρίμα που τα έχουν συνδέσει με το δυσάρεστο γεγονός του θανάτου!
Στο Αλάτσι σερβίρουν για επιδόρπιο κόλυβα..υπέροχα!
Την αγάπη μου και πολλά φιλάκια Κική μο!
Πόπη, αυτό το χυλό πρέπει να τον δοκιμάσω!
ReplyDeleteTante Kiki καλωσήρθες. Περιμενω να βάλεις το κολλυβόζουμο!
Εύα κι εσυ φαν; Έτσι είναι όταν συνδέεις κάτι από μικρός!
Καλημέρα, στην Κρήτη τα κόλλυβα τα κάνουν με ρεβύθι-στραγάλι αλεσμένο για να πάρει την υγρασία, αντί για αλεύρι που θεωρώ ότι θα είναι άνοστο. Επιπλέον διόσμος αντί για μαιντανό και οπωσδήποτε ρόδι.
ReplyDeleteΔοκιμάσαμε όμως με επιπλέον το κουκουνάρι και το φυστίκι αιγίνης μέσα και για επιπλέον στόλισμα από πάνω αντί για τα χρυσοκούφετα.
Μάλλον είναι καλύτερα.
Μέσα μπορούμε να βάλουμε και πτι-μπερ τριμένο για πιο γλυκιά γεύση αντί για αλεύρι.
Το Σάββατο 12/3 είναι των Κολλύβων, φτιάχνουνε κόλλυβα;
Για τα κρητικά κόλλυβα έγραψε πολύ ωραίο ποστ η Vita. Δες στο μπλογκ της. Δεν πιστεύω ότι θα είναι ανοστα με το ρεβύθι.
ReplyDeleteΤο κουκουνάρι και το φυστίκι μου φαίνονται πολύ γκουρμέ για τα κόλλυβα, που περιμένει κάποιος να τα δει με παραδοσιακά υλικά! χεχε! Πάντως θα είναι σίγουρα νόστιμα! Τα πτι μπερ πολλοί τα χρησιμοποιούν, αλλά δεν ξέρω σε περίπτωση νηστείας αν παίζουν. Δεν κατάλαβα αν ρωτάς για τις 12/3. Διάβασε εδώ, ποια είναι τα Ψυχοσάββατα που είχα γράψει παλιότερα. http://mikrikouzina.blogspot.com/2009/02/blog-post_20.html
Καλή σαρακοστή!
Καλημερα, βρηκα τη συνταγη σας για τα κολυβα στο δυαδικτιο. Το αλευρι,τη ζαχαρη και την αχνη μπορουμε να τα βαλουμε απο το βραδυ η μηπως την αχνη ζαχαρη θα παρει την υγρασια και ειναι καλυτερα να βαλω τα υπολοιπα και την αχνη 1 ωρα πριν την εκκλησια; Ευχαριστω πολυ.
ReplyDeleteΓεια σου Ζέτα. Αν διαβάσεις τα σχόλια και τις συνταγές, θα δεις ότι οι περισσότεροι έμπειροι προτείνουν η ζάχαρη να μπει όσο το δυνατόν αργότερα γίνεται. Αν έχεις τη δυνατότητα χρόνου, προτίμησε να το κάνεις πριν την εκκλησία ή λίγες ώρες πριν.
ReplyDeleteΕυχαριστω Κικη. Και εγω ετσι ειχα σκοπο να το κανω αλλα δεν ειναι καλυτερα να ρωτησεις τους εμπειρους για να εισαι σιγουρος. Ευχαριστω και παλι.
ReplyDeleteΚαλά έκανες! :-) Καλημέρα!
ReplyDelete