Φαγητό στη Σαντορίνη. Μέρα 1η: Ταβέρνα Διόνυσος

Φαγητό στη Σαντορίνη. Τι κεφάλαιο κι αυτό! Τα παλιά χρόνια, όταν ήμουν νια και δεν είχα πορωθεί τόσο πολύ με τη μαγειρική, δεν με ένοιαζε και πολύ τι και πού θα έτρωγα όταν ταξίδευα. Εδώ και αρκετά χρόνια όμως, θέλω όπου πηγαίνω, να δοκιμάζω τις ντόπιες νοστιμιές, τα τοπικά προϊόντα και τα παραδοσιακά πιάτα. Περίμενα πώς και πώς αυτό το ταξίδι και γι' αυτό το λόγο.

Το πρώτο βράδυ που φτάσαμε αργά, φάγαμε πρόχειρα (the famous greek souvlaki και σαλάτα) σε ένα μαγαζί εκεί. Μια χαρά ήταν.

Το 2ο βράδυ όμως, κουρασμένοι και πεινασμένοι, πηγαίναμε δαγκωτοί για την ταβέρνα της Βάσως στο παλιό λιμάνι. Είχε πλάκα, γιατί φύγαμε από το σπίτι μετά τις 6 με σκοπό να πάμε στο παλιό λιμάνι, και τελικά, μετά από περιπέτειες, καταλήξαμε να τρώμε μετά τις 8. Ποιες ήταν οι περιπέτειες; Είπαμε, για 1η φορά, να κατεβούμε με τα πόδια τα 600 (ναι, 600) πλατύσκαλα αντί να κατεβούμε με το τελεφερίκ. Παρόλη την προειδοποίηση της ξενοδόχου που είπε ότι δεν είναι η καλύτερη ιδέα, επειδή τα σκαλιά βρωμίζουν από τα γαϊδούρια, εμείς κατεβήκαμε. Τι λάθος όταν πεινάς!!! Κατ' αρχήν, τα σκαλιά βρωμίζουν όντως από τα συμπαθέστατα τετράποδα. Έτσι, έχεις να αντιμετωπίσεις τις γλύστρες από τα κακά τους και τις γλύστρες από τις γυαλισμένες από το χρόνο και χρήση πέτρες στα σκαλιά. Βάλτε επιπλέον τη διαβολεμένη ζέστη που έκανε, χρειάστηκαν 40 λεπτά για να τα κατέβουμε! Ένα θα σας πω: τρέμανε τα κατσακλίδια μας όταν φτάσαμε κάτω! Η περιπέτεια δεν τέλειωσε όμως εκεί. Όταν φτάσαμε, αναζητήσαμε την ταβέρνα (για την οποία θα σας μιλήσω σε επόμενο ποστ). Καθόμαστε λοιπόν πεινασμένοι και τρεμάμενοι και με το που καθόμαστε, έρχεται το αφεντικό ο Γιώργος και μας λέει: συγγνώμη, κλείνουμε γιατί κάτι μας έτυχε!!! Ουπς! Φύγαμε λέγοντας πως θα κατέβουμε την επόμενη μέρα και ανεβήκαμε με το τελεφερίκ χωρις δεύτερη κουβέντα, αποφασισμένοι να μπούμε και να φάμε στην πρώτη ταβέρνα που θα βρισκόταν μπροστά μας, όπως και έγινε.

Η ώρα κόντευε 8 και πράγματι, κοντοσταθήκαμε σε μια ταβέρνα που λεγόταν Διόνυσος, μας φάνηκε καλή και μπήκαμε μέσα. Για 1ο βράδυ σε ταβέρνα, και τυχαία επιλογή, ήταν καλά.

Τι φάγαμε: Μας έφεραν ψωμάκι άσπρο και μαύρο, με πάστα ελιάς. Φυσικά φάβα Σαντορίνης και ντοματοκεφτέδες. Σαλάτα, και για κύριο ένα ωραιότατο φιλέτο κοτόπουλο με κρέμα γάλακτος, πάνω σε καλαθάκι καταϊφιού. Τέλειο ήταν! Όλα αυτά, μαζί με ένα μπουκάλι νερό (το νερό εκεί όπως κι εδώ, δεν πίνεται), ένα αναψυκτικό και μία μπύρα, 40 ευρώ. Μας κέρασαν επίσης και λικέρ. Για 1η φορά και τυχαία ξαναλέω επιλογή, ήταν καλά...