Pages

Wednesday, June 8, 2011

Τάρτα με φρέσκιες μούρες (μούρα) - Οι επιπτώσεις μια τάρτας

Το ποστ που ακολουθεί, είναι Μπεν Χουρ. Αν βαριέστε να διαβάστε, πηγαίνετε απευθείας στη συνταγή, που είναι εξίσου μεγάλη, αλλά καθόλου δύσκολη!



Εδώ και μια βδομάδα, η καλή μου η Δέσποινα μου λέει στο φβ:
-Θέλετε μούρες; (μούρες λέγαμε στην Πάτρα και λέμε στη Ζάκυνθο τα μούρα της μουριάς).
Αν ήθελα λέει; Πέρυσι παρακαλούσα να μην κλαδέψουν πρόωρα τις μουριές τους δυο φίλοι, μπας και έπαιρνα μούρες για να συμπληρώσω τη συλλογή μου για το βιβλίο μου. Με το ζόρι μου έδωσαν ένα μπωλάκι μούρες. Οπότε, να είχα τέτοια προσφορά και να έλεγα όχι; Φυσικά και πήγα να πάρω τις μούρες! 1.700 γραμμάρια μούρες!!! Τι δώρο! Ποτέ δεν είχα δει τόσες πολλές!



Όταν ήμουν μικρή, το καλοκαίρι τρώγαμε πολλές, αφού εκεί που ήταν η δουλειά του παππού, είχε μια τεράστια μουριά και όταν ανεβαίναμε στην ταράτσα, τα κλαδιά της ήταν δίπλα μας και οι καρποί της πήγαιναν κατευθείαν στα παιδικά στόματα άπλυτοι φυσικά! Έχω ωραίες αναμνήσεις από μούρες!


Έπλυνα τις μούρες, φόρεσα γάντια και έκοψα τα κοτσανάκια τους, εκτός από εκείνες που θα έκανα μαρμελάδα. Σκεφτόμουν πώς θα αξιοποιήσω το μικρό μου θησαυρό. Άλλη φορά παρακαλούσα να έχω μούρες και τώρα σκεφτόμουν τι να τις πρωτοκάνω τόσες που ήταν! Ήθελα να φτιάξω κάτι που να μην είναι απαραίτητα συνηθισμένο. Έτσι, οι μούρες κατανεμήθηκαν ως εξής:

500 γρ. έγιναν λικέρ


500 γρ. έγιναν μαρμελάδα




100 γρ. περίπου έγιναν cup cakes


500 γρ. έγιναν τάρτα



Και τα υπόλοιπα γραμμάρια που λείπουν ήταν απώλειες (κοτσανάκια, κάποιες φαγώθηκαν ή χαλασμένες που σχεδόν δεν υπήρχαν).

Αφού έκανα τα πρώτα τρία, μετά, κράτησα τις μούρες σχεδόν 3 μέρες στο ψυγείο μου, γιατί δεν είχα αποφασίσει τι να τις κάνω. Η ιδέα της τάρτας, ανοιχτής ή σκεπαστής, μου είχε καρφωθεί από την αρχή στο μυαλό μου. Έτσι, ξεκίνησα να κάνω τη ζύμη. Αφού την έκανα, την άφησα στο ψυγείο μέχρι την επόμενη μέρα, που μπορούσα να τη φτιάξω.

Και εδώ αρχίζουν τα ευτράπελα και το 2ο μέρος του τίτλου: οι επιπτώσεις (και πτώσεις θα προσθέσω) μιας τάρτας.

Την επόμενη μέρα λοιπόν, βγάζω την τάρτα από το ψυγείο και την ανοίγω. Μετά, καταπιάνομαι να φτιάξω την κρέμα. Παράλληλα, παίρνω το τηλέφωνο για να μιλήσω με το φίλο μου το Βασίλη που έχουμε πολύ καιρό να τα πούμε. Προσφιλής μου συνήθεια, να μιλάω στο τηλέφωνο και παράλληλα να μαγειρεύω. Και καλά να μαγειρεύω κάτι συνηθισμένο... Αμ έλα που συνήθως μαγειρεύω κάτι που δεν έχω ξαναφτιάξει!!! Την προηγούμενη φορά που το έκανα αυτό, έφτιαχνα μια τάρτα με πράσα, στην οποία στο τέλος ξέχασα να βάλω τα πράσα! Αυτό, πρέπει να σας το περιγράψω σε άλλο ποστ!

Ξεκινάω να κάνω την κρέμα ενώ παράλληλα μιλάω στο τηλέφωνο. Στο νεροχύτη, βρίσκονται 2 ταψιά το ένα πάνω στον άλλο, βρώμικα, με νερό μέσα...Ω Ναι...!
Καθώς μιλάμε με το Βασίλη, φτιάχνω την κρέμα και τη βγάζω από τη φωτιά. Πίσω μου, έχω ανοίξει στον πάγκο το ράφι του και είμαι ανάμεσα από νεροχύτη και πάγκο, τα οποία απέχουν λιγότερο από ένα μέτρο. Είπαμε: η κουζίνα μου είναι μικρή!!!

Ψήνεται η τάρτα, τη βγάζω, στρώνω τις μούρες, ανοίγω το συρτάρι που είναι τα μαχαιροπήρουνα να πάρω δεν-θυμάμαι-τι, μιλάω παράλληλα, με κάποιο μαγικό τρόπο κουνάω το ένα ταψί, γέρνει, xύνονται τα νερά απότομα που είχε μέσα και ένα μεγάλο μέρος από το βρώμικο νερό πέφτει μέσα στο συρτάρι με τα μαχαιροπήρουνα!

Αρχίζει το πρώτο επιφώνημα: Ωωωωωωωω!
Τι έπαθες; λέει ο Βασίλης. Δεν θα το πιστέψεις του λέω...Και ενώ του το λέω, κάνω γρήγορες κινήσεις με το βιτέξ να μαζέψω τα νερά από το συρτάρι. Το ανοίγω αρκετά, άρα ο χώρος του ενός μέτρου που λέγαμε γίνεται ακόμα μικρότερος, το συρτάρι γέρνει αρκετά (είναι παλιού τύπου-δεν είναι από εκείνα που στέκονται στην ευθεία- και βλέπω ότι καθώς γέρνει, τα νερά αρχίζουν και τρέχουν στο πάτωμα από το συρτάρι! Ουπς! Αυτό ήταν καλό και κακό. Θα άδειαζε μεν, έπρεπε να σκουπίσω το πάτωμα δε!
Σκύβω να μαζέψω τα νερά που τρέχουν στο πάτωμα ενώ παράλληλα πάντα μιλάω. Τα μαζεύω, κάνω λίγο πίσω, σηκώνομαι απότομα και με φόρα για να στίψω το βιτέξ και να ξαναμαζέψω και εκεί γίνεται το πιο ωραίο. Καθώς ανεβαίνω, χτυπάει η μέση μου πίσω στη γωνία του ανοιγμένου ραφιού του πάγκου (remember?) και με τη φόρα που έχω πάρει συν τον ξαφνικό πόνο, με πετάει πάλι κάτω και αφού ταλαντεύομαι κανά δυο φορές κάνοντας τις ύστατες προσπάθειες να ισορροπήσω, πέφτω τελικά στο πάτωμα καθιστή! Εκεί δεν είπα ωωωωωωωωωωω!, αλλά ω! ω! Δύο κοφτά. Συνεχίζω να μιλάω, να γελάω και να λέω στο Βασίλη "Δεν θα το πιστέψεις τι έπαθα". Γέλαγα με τον εαυτό μου και που επιμένω να παθαίνω αβαρίες όταν μιλάω στο τηλέφωνο ενώ παράλληλα μαγειρεύω, αλλά συνεχίζω να μην πτοούμαι.

Εννοείται ότι αποτελείωσα την τάρτα, αφού πρώτα μάζεψα τα νερά, αφού πρώτα στράγγιξαν από το συρτάρι. Μετά, έβγαλα τα μικρά κουταλοπήρουνα (αυτά είχαν πληγεί) και τα έπλυνα και τα τύλιξα όλα σε μια πετσέτα. Εννοείται, ότι σε κάποια στιγμή που χρειάστηκα πετσέτα, παραλίγο να αναποδογυρίσω πάλι όλα τα κουταλοπηρουνάκια που ήταν τυλιγμένα μέσα σε αυτή που επέλεξα να πάρω για να σκουπίσω τα χέρια μου, αλλά ευτυχώς το βάρος της πετσέτας, μου υπενθύμισε ότι κάτι έχει μέσα.

Γελάτε ε; Εγώ να δείτε πόσο. Όμως εγώ δεν πτοούμαι. Τι κι αν έγιναν όλα αυτά; Η τάρτα έγινε, τα νέα μας τα είπαμε, γέλασα κιόλας με τα παθήματά μου και η ζωή συνεχίζεται.

Καιρός να πάμε στη συνταγή. Αφού τη διαβάσετε, διαβάστε οπωσδήποτε τα tips!



Τάρτα με φρέσκιες μούρες (μούρα)
Υλικά για ταρτιέρα διαμέτρου 30 εκατοστών
για τη βάση
250 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
50 γρ. αμύγδαλο πούδρα
130 γρ. βούτυρο
1 αυγό
2-3 κ. σ. παγωμένο νερό
1 πρέζα αλάτι
2 κ. σ. ζάχαρη
για τη γέμιση
400-500 γρ. μούρες (μπορείτε να βάλετε και λιγότερες), πλυμένες και κομμένο το κοτσανάκι τους (κάντε το με γάντια και ψαλίδι)
½ λίτρο γάλα (χρησιμοποίησα χαμηλών λιπαρών)
50 γρ. αλεύρι
70 γρ. ζάχαρη
λίγο τριμμένο μοσχοκάρυδο
1 πρέζα αλάτι
1 κρόκο αυγού
1 κ. σ. αμύγδαλο πούδρα
λίγο βούτυρο για το βουτύρωμα της ταρτιέρας
Δείτε τα tips για τα υλικά πριν ξεκινήσετε να την κάνετε


Εκτέλεση
Μέσα σε ένα μπωλ, βάζουμε το αλεύρι, το αμύγδαλο, το αλάτι και τη ζάχαρη και τα ανακατεύουμε.
Χτυπάμε με πηρούνι το αυγό με το νερό.
Προσθέτουμε το βούτυρο παγωμένο σε κομματάκια. Ανακατεύουμε γρήγορα με τα δάχτυλά μας, ώστε να μην ζεσταθεί το μίγμα.
Προσθέτουμε λίγο από το μίγμα νερού-αυγού. Επειδή η βάση έχει μέσα αμύγδαλο (άρα έλαιο αμυγδάλου) δεν παίρνει πολύ. Αν δεν βάλουμε αμύγδαλο και βάλουμε μόνο αλεύρι, θα πάρει περισσότερο υγρό. Βάζουμε όσο υγρό χρειάζεται, έτσι ώστε η ζύμη μας να είναι απαλή, εύπλαστη, αλλά όχι λασπώδης.

Τυλίγουμε τη ζύμη σε ένα κομμάτι μεμβράνη. Αφήνουμε τουλάχιστον μισή ώρα στο ψυγείο. Εγώ την άφησα όλη νύχτα, επειδή δεν είχα χρόνο να τελειώσω εκείνη τη στιγμή το γλυκό.

Μετά από μισή ώρα (ή την επόμενη μέρα):
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180 βαθμούς περίπου.
Ανοίγουμε τη ζύμη με πλάστη, πάνω σε χαρτί ψησίματος. Για ακόμα μεγαλύτερη ευκολία, καλύψτε και από πάνω με χαρτί ψησίματος. Ανοίγουμε τη ζύμη μεγαλύτερη από την ταρτιέρα μας, για να καλύψουμε και τα πλαϊνά.
Με τη βοήθεια του χαρτιού, αναποδογυρίζουμε τη ζύμη στη βουτυρωμένη ταρτιέρα. Στρώνουμε τη ζύμη στον πάτο και στα τοιχώματα της ταρτιέρας.
Την τρυπάμε με πηρούνι σε πολλές μεριές.
Ψήνουμε στους 180 για 20 λεπτά. Αν θέλετε να βάλετε πάνω στη ζύμη βάρος, μπορείτε να το κάνετε. Εγώ δεν το έκανα και δεν φούσκωσε.
Μέχρι να ψηθεί η τάρτα, σε μια κατσαρόλα βάζουμε το μισό και παραπάνω γάλα να ζεσταθεί.
Σε ένα πιάτο, χτυπάμε τον κρόκο του αυγού και τον αφήνουμε στην άκρη.
Σε ένα μπωλάκι, αναμιγνύουμε το αλεύρι με τη ζάχαρη.
Προσθέτουμε στο μίγμα το υπόλοιπο γάλα σιγά-σιγά, ενώ ανακατεύουμε. Αρχικά θα είναι μια πηχτή κρέμα και όσο προσθέτουμε γάλα θα αραιώνει, ανάλογα με το πόσο γάλα έχουμε κρατήσει.
Όταν ζεσταθεί το γάλα στην κατσαρόλα, ρίχνουμε και το μίγμα που κάναμε με αλεύρι-ζάχαρη-γάλα.
Ανακατεύουμε συνέχεια με ξύλινη κουτάλα, ρίxνουμε το αλάτι και λίγο μοσχοκάρυδο, χαμηλώνουμε τη φωτιά και συνεχίζουμε να ανακατεύουμε μέχρι να πήξει.
Όταν πήξει, αποσύρουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά.
Βάζουμε λίγη από την κρέμα στο πιάτο με το αυγό και ανακατεύουμε καλά.
Βάζουμε 3-4 κουταλιές ακόμα στο αυγό ανακατεύοντας πάντα.
Ρίχνουμε όλο το μίγμα που έχουμε στο πιάτο μέσα στην κατσαρόλα, ανακατεύουμε, το βάζουμε πάλι στη φωτιά να πάρει μια βράση και να ενοποιηθεί το μίγμα και αποσύρουμε από τη φωτιά.

Βγάζουμε την τάρτα από το φούρνο και ρίχνουμε πάνω της τις μούρες, φροντίζοντας να πάνε παντού.
Από πάνω, ρίχνουμε την κρέμα, να πάει παντού.
Πασπαλίζουμε με λίγο μοσχοκάρυδο και με το αμύγδαλο και ψήνουμε πάλι για μισή ώρα περίπου, στις πάνω αντιστάσεις, στους 180 βαθμούς.
Όταν γίνει, αφήνουμε να κρυώσει πριν την κόψουμε, για να σταθεροποιηθεί η κρέμα.


Tip:
Παρόλο που είμαι πολύ γλυκατζού, δεν μου αρέσουν τα γλυκά φρούτα. Μου αρέσουν όσο είναι ακόμα ξινά. Οι μούρες, όταν είναι ώριμες, είναι πάρα πολύ γλυκές. Το γλυκό λοιπόν, ήταν αρκετά γλυκό για τα γούστα μου. Αν είχα κι άλλες μούρες, θα έκανα αυτά που συμβουλεύω παρακάτω. Επειδή όμως δεν έχω, συμβουλεύω εσάς τι να κάνετε. Αν πάλι κάποιος έχει μισό κιλό μούρες περίσσευμα να μου δώσει για να ξαναδοκιμάσω με τις αλλαγές που προτείνω, ευχαρίστως να την ξανακάνω και ας του χαρίσω την τάρτα (αφού τη δοκιμάσω φυσικά! Χεχε!)

Κατ’ αρχή, στο γλυκό πιστεύω ότι άνετα θα πήγαινε μια κρέμα τυριού. Ακόμα, και ενός τυριού ελαφρώς αλατισμένου, όπως το κατίκι. Πιστεύω ότι θα ήταν υπέροχη με κατίκι. Θα της έδινε την ξινάδα που της έλειπε.

Αν σας αρέσουν κι εσάς τα φρουτένια γλυκά που έχουν μια ξινάδα, κάντε ένα από τα παρακάτω, ή και τα δύο:
Βρέξτε τις μούρες με χυμό λεμονιού και αφήστε τις να μαριναριστούν για ώρες.
Αντί για μια σκέτη κρέμα ζαχαροπλαστικής που έκανα εγώ, κάντε μια κρέμα λεμονιού. Ενισχύστε την κρέμα που έκανα με χυμό λεμονιού και κάντε τη όσο ξινή θέλετε, ώστε να ισορροπήσει με τις γλυκές μούρες. Αν βάλετε αρκετό χυμό, προσθέστε λίγο αλευράκι ακόμα. Το χυμό λεμονιού, θα τον προσθέσετε στο αλεύρι και τη ζάχαρη.

Θέλετε και μια πιο extreme πρόταση; Αν έχετε φτιάξει λεμονάδα,  (η συνταγή περιλαμβάνεται και στο βιβλίο μου) σερβίρετε την τάρτα (χωρίς τις προτεινόμενες αλλαγές) περιχυμένη με 2 κουταλιές σιρόπι λεμονάδας. Το δοκίμασα και ήταν τέλειο. Της έδινε το ξινό που της έλειπε!

Το 'γραψα; Ναι το ΄γραψα! ΟΥΦ! Πολλή μούρη η τάρτα!!!

υγ. Πήζω πάλι. Σας το είπα;

28 comments:

  1. xixixixi!!! Kai nomiza oti mono ego kano tarzanies stin kouzina!!!!Mprabo bre kiki mou, geia sta xeria sou! Ekmetalleutikes sto epakro ta ulika sou! Poly tha thela na dokimaso kai to likeraki sou!!!

    ReplyDelete
  2. Πολύ .... μουράτη συνταγή!
    Τα tipάκια όλα ενδιαφέροντα και οι λεμονάτες παραλλαγές μου άρεσαν!
    Φιλιά!

    ReplyDelete
  3. Κική; απ οτι βλεπω τα μουρα σου ειναι μαυρα, γινετε η συνταγη και με λευκα;

    ReplyDelete
  4. Καλά είσαι απίθανη πάντα!!Μα ποιος δεν κάνει αταξίες στην κουζίνα;;όποιος κάνει δουλειές κάνει και ζημίες έλεγε παλιά ο διευθυντής μου.
    Μούρα στην Αθήνα δύσκολα θα βρω στο χωριό δεν ξέρω αν θα τα προλάβω. Βασικά λικέρ και μαρμελάδα θέλω να φτιάξω. Καλό μεσημέρι!!!

    ReplyDelete
  5. Τουλάχιστον είσαι καλά, με όλα αυτά για μια στιγμή φοβήθηκα, χαχα!
    Πολύ ωραία η τάρτα, είχαν οι δικοί μου μουριές και στο πεζοδρόμιο και οι γείτονες φωνάζανε γιατί λέρωναν τα αυτοκίνητα. Πάνε οι μουριές!
    Καλό ξεπήξιμο:)

    ReplyDelete
  6. Καροτάκι αμ δε! Είμαστε πολλές! χαχα! Όταν συναντηθούμε, ελπίζω να θυμηθώ να σου φέρω!

    Έλενα, κι εμένα μου άρεσαν οι λεμονοιδέες μου! χαχα!

    Νίκο πιστεύω πως θα γίνεται. Γιατί όχι; Είναι ξινά ή γλυκά;

    Ξανθή, ίσως τα προλάβεις στο χωριό που κάνει πιο κρύο!

    Μαράκι κι εδώ γι΄αυτό όλοι τις κλαδεύουν. Από το βάψιμο που κάνουν στις αυλές!

    ReplyDelete
  7. AX και μεις είχαμε μια μουριά στην αυλή, αλλά επειδή λέρωνε την κόψαμε.
    Άρα μούρα δεν θα βρώ.
    Να κάνω μια ερώτηση; το τηλέφωνο που ήταν όση ώρα πάθαινες εσύ αυτά; στεκόταν ακόμα στο αυτί σου;
    Φιλιά

    ReplyDelete
  8. Έχουμε λίγες ακόμη μουρνιές στη γειτονιά μας και προχθές τα απόλαυσα νωπά τα μούρνα όπως τα λέμε εμείς.Για τα επόμενα θα μελετήσω τις προτάσεις σου :-)

    ReplyDelete
  9. ax!YΈΡΟΧΟ ΚΑΙ ΤΟ ΛΙΚΈΡ ΚΑΙ Η ΜΑΡΜΕΛΆΔΑ...ΑΛΛΆ ΚΑΙ Η ΤΆΡΤΑ ΛΑΧΤΑΡΙΣΤΉΗΗΗ!
    ευχαριστούμε καλή μου!!!

    ReplyDelete
  10. σου έγραψα ένα κατεβατό για σχόλιο, αλλά δεν ξέρω που πήγε. Το ρεζουμέ ήταν οτι μούρες θα βρεις στο Αργάσι κατάδρομα, πάνω από την παλιά εκκλησία που βρίσκεται επί της ακτής και που τώρα έχουν αναστηλώσει. Νομίζω με τυρί κρέμα και/ή σως λεμονιού θα είναι θεική η τάρτα σου. Φιλιά πολλά

    ReplyDelete
  11. Deli,νόστιμα και πολύ ωφέλιμα τα μούρα!Έχουμε στην παραλία και ευτυχώς αυτοί που καθάρισαν την αυλή δεν την έκοψαν.Ελπίζω μέχρι το Σάββατο να προλάβω.
    Φιλιά!

    ReplyDelete
  12. Πω πω πω! Τι νομιστιές?!?!?! Γειά στα χέρια σας!
    (Όσο για την ταρτο-περιπέτεια, και μη χειρότερα!!!)

    ReplyDelete
  13. Η Δέποινα ανέλαβε το άθλημα της συγκομιδής όσων μουρών παρέμειναν (ελπίζω 500 γρ), ώστε τελικά εγώ να κερδίσω την τάρτα!

    ReplyDelete
  14. Εννοούσα "απέμειναν" κι όχι "παρέμειναν"! Συγγνώνη, φταίει η λαιμαργία!

    ReplyDelete
  15. Καλά, φοβερές συνταγές και επεισοδιακές επίσης! Αλλά το πιο φοβερό είναι το υστερόγραφο!!!!!

    ReplyDelete
  16. Αχααααααααααααααααααααχαααααααααααχαααααααααααααχαααααααααααααχαααααααααααχααααααααααααα!γειάσου αδιώρθωτη Κική μας!καλά και να τα θελες όοοολα,αυτά να τα κάνεις και να το επεδίωκες δεν θα γινότουσαν! αλλά αφού η τάρτα,βγήκε σώα και αβλαβής από όοολα,αυτά πάλι καλά... και'μένα μ'αρέσουν οι μούρες ή τα μούρα?...δοκίμασα φέτος (μας έφερε λίγα)μιά γειτόνισα στο χωριό,μου που μένει απέναντί μας...και ήταν πολύυ ωραία αν εποικοινωνήσω,μαζί της ξανά αν τη πάρα,τηλ θα της πώ να μου στείλει αν μπορεί του χρόνου...πολύυ ωραία πάντως ειδικά τα μάυρα...εγώ όμως,επειδή προσέχω όπως έχουμε πεί,θα προτιμήσω το λικεράκι και τη μαρμελαδίτσα σου!θα βάλεις τη συνταγές για λικέρ-μαρμελάδα έεεεεεεεεεεεεεεεεεεεελα!καλημέρες....και συνέχισε να μας δίνει ωραίες συνταγές από εδώ!....

    ReplyDelete
  17. Den katalaveno olla post sou, alla xero stin gallia den akomi ehoume mavra moupa, mono kerassia...
    Marie

    ReplyDelete
  18. τελεια η ταρτα. και οι φωτο με τα μουρα.............

    ReplyDelete
  19. Βρε Κικίτσα????χαχαχαχα!!! Πάλι καλά που δεν χάλασε και το γλυκό...γιατί όπως σε διάβαζα στο μυαλό μου πήγαινε ότι έπεσαν τα του νεροχύτη πάνω στο γλυκάκι....
    Από τέτοια...άλλο καλό..αν γίνει η πρώτη νίλα σε πάει μετά...μπιπ!χαχαχα!!!
    Σούπερ η ταρτα και ψήνομαι και για λεμονογεύση...Σπάω το κεφάλι μου που πήγα να τα πατήσω παραλίγο, κάπου εδώ στη γειτονιά...θα πάρω σβάρνα τα πάρκα μάλλον...λες?
    Φιλιά!

    ReplyDelete
  20. Χαχαχα αχ βρε Κική τί ταλαιπωρία ήταν αυτή για μια τάρτα!! χεχε ατυχήματα στην κουζίνα... πρέπει να γραφτεί ένα βιβλίο γι' αυτά για να γελάει κάθε πικραμένος.
    Πάντως, όλες οι δημιουργίες σου φαίνονται πεντανόστιμες. Ειδικά τα cupcakes.

    ReplyDelete
  21. Οντως Μπεν Χουρ... και βαλε!!! Σε φανταζομαι στην μικρη σου κουζινα...Χαχα!! Και εμενα μου συμβαινουν διαφορα τετοια ατυχηματα και με κανουν και γελαω! Νομιζω οτι εχεις κανει οτι ειναι δυνατων με τα 1700 γρ θησαυρος!!!!! Στις δικες μου μουρα-αναμνησεις, βγαιναν τον αυγουστο....λες να υπαρχει απο τωρα; να γυριζω λιγο την περιοχη να δω;;

    ReplyDelete
  22. Μαρί, όλοι για τη βρωμιά τις κόβουν!
    Το τηλέφωνο; Φυσικά και ήταν στο αυτί μου και συνέχιζα να μιλάω! χαχα!

    Βίτα, να που μάθαμε κι άλλη ονομασία!

    Ιριδα παρακαλώ!

    Ιωάννα, με φαντάζεσαι στο Αργάσι να μαζεύω μούρες;;; χαχα! Φιλιά!

    Ελένη ελπίζω να πρόλαβες!

    ReplyDelete
  23. Δέσποινα, δεν πτοούμαι εγώ καλέ! χαχα!

    Π.Κ. εγώ προσφέρομαι αν τα μαζέψετε να σας την φτιάξω και να σας τη φέρω! ;-)

    Relo, ;-)

    Αθανασία γελάς ε; Δικαίως γελάς! Εδώ γελούσα εγώ!

    ReplyDelete
  24. Marie, θα έχετε σύντομα φαντάζομαι!

    great ευχαριστώ!

    Έφη άσε...Αυτό θα ήταν το χειρότερο σενάριο! Να είχε πέσει βρώμικο νερό μέσα στην τάρτα! Μπρρρρ!!!

    Μάγδα, για όλα φταίει η μικρή κουζίνα και η μανία να κάνω πολλά πράγματα ταυτοχρόνως! ;-)

    Κάθυ κάθεσαι ακόμα; Κάνε μια βολτίτσα να δεις!

    ReplyDelete
  25. Καλησπέρα! μόλις έπεσαν και εμένα στα χέρια από φίλους 2 κιλά μούρα! μετά από δύο ώρες καθαρίσματος τα περισσότερα θα γίνουν μαρμελάδα (την οποία την λιγουρεύομαι πάνω σε ένα cheesecake λεμονιού...μιαμ!!!) αλλά θέλω να κάνω και το λικέρ! ήθελα λοιπόν να ρωτήσω εκτός από ζαχαρίτσα και αλκοόλ έβαλες κάποιο μυρωδικό άλλο στο λικέρ?ευχαριστώ!

    ReplyDelete
  26. Aelin καλωσήρθες. Στα λικέρ μου αποφεύγω να βάζω μπαχαρικά, γιατί καλύπτουν τη μυρωδιά του φρουτου. Αν βάλω, βάζω με μέτρο. Σ' αυτό μπορείς να βάλεις μοσχοκάρυδο ή κανέλλα ή γαρίφαλο, ή μαζί όλα, αλλά θα είναι πολλά.

    ReplyDelete
  27. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  28. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete