Pages

Friday, August 26, 2011

Μαρμελάδα βατόμουρα

Ζούμε σε ένα σπίτι μέσα σε ελαιώνα. Δέντρα, φυτά, πουλιά, έντομα, αγριόχορτα και άλλα πολλά, είναι στοιχεία που συνθέτουν την εικόνα της φύσης τριγύρω. Σε μια μεριά του σπιτιού, υπάρχουν θάμνοι αγκαθωτοί, που μέχρι πριν 3-4 χρόνια νόμιζα ότι ήταν θάμνοι με επικίνδυνους καρπούς. Οι επικίνδυνοι καρποί, αποδείχτηκαν να είναι βατόμουρα! Τι γελάτε καλέ; Αυτά παθαίνει κανείς όταν μικρός βλέπει τη Γαλάζια Λίμνη (ταινία του 1980, όπου οι 2 πρωταγωνιστές, στο τέλος, αποκοιμιούνται [ή πεθαίνουν;] τρώγοντας καρπούς από θάμνους)...


Μέχρι πριν λίγα χρόνια λοιπόν, κόβαμε μετά μανίας τους θάμνους, οι οποίοι, αν τους αφήσεις, εξαπλώνονται ανελέητα παντού με τα αγκαθωτά τους κλαδιά. Μέχρι τότε, δεν είχα εντρυφήσει στη συλλογή βατόμουρων. Καλά-καλά, δεν προλάβαινα να δω τι καρπό βγάζουν οι θάμνοι που υπήρχαν κοντά στο σπίτι, αφού τους κουτσουρεύαμε πριν προλάβουν να πουν κίμινο (λέμε τώρα)! Και όταν κατάφερνε κανένα κλαδί να πετάξει καρπό, είτε δεν έδινα και μεγάλη σημασία, είτε το έβλεπα ήδη ξερό, ή τέλος πάντων δεν πήγαινε το μυαλό μου ότι στην αυλή μου υπάρχουν βατόμουρα.




Κάποια στιγμή, και σε μια ξενάγηση φίλων στο νησί, η witch, άπλωσε το χέρι να μαζέψει βατόμουρα. Μηηηηηηηηηηηηη! Της φωνάζω εγώ! Τι έπαθες καλέ; λέει. Αυτά είναι επικίνδυνα, έχω και στο σπίτι μου, απαντώ εγώ ενθυμούμενη τη γαλάζια λίμνη (καλά λένε για παιδικά τραύματα). Παιδάκι μου πας καλά; Αυτά είναι βατόμουρα λέει και χλαπ! Τρώει μερικά! Εγώ περίμενα να τη δω να αποκοιμιέται, ή να αλλάζει χρώμα, ή να έχει κάποια αντίδραση από το δηλητηριώδες φυτό τέλος πάντων, μουρμουρίζοντας "να ξέρεις ότι σε αγαπούσα", "θα σε θυμάμαι πάντα", "εγώ δεν τρώω, έχω μικρά παιδιά" και άλλα τέτοια κουλά! Αφού πείστηκα ότι ζει και ότι είναι όντως βατόμουρα, μάζεψα κι εγώ τα πρώτα μου. Γυρίζοντας σπίτι, λέω του σύζυξ: τους βλέπεις αυτούς τους θάμνους; Δεν θα τους ξανακόψεις γιατί θέλω τα βατόμουρα!


Έκτοτε, κάθε χρόνο μαζεύω τους πολύτιμους καρπούς. Και εννοείται, ότι κάθε φορά που πάω να μαζέψω, ειδικά τη χρονιά που είχε πολλά, γινόμουν "βορά" των κουνουπιών, για να μην συζητήσω το γεγονός ότι γινόμουν αγκαθούρα (βλέπε "βασιλιάς των λιονταριών"...Οκ, το παράκανα με τις ταινίες σήμερα)! Άλλες χρονιές δίνουν αρκετούς, άλλες, ίσα-ίσα φτάνουν για να φτιάξω κάτι. Και κάθε χρόνο, προσπαθώ να τους αξιοποιήσω διαφορετικά.

Άλλες φορές, φτιάχνοντας μαρμελάδα...


 άλλες, φτιάχνοντας λικέρ (φτιάξτε αν βρείτε. Κάνουν καταπληκτικό λικέρ)...




άλλες, φτιάχνοντας κέικ με βατόμουρα...


άλλες, φτιάχνοντας γλυκό του κουταλιού...


 άλλες, φτιάχνοντας cup cakes βατόμουρο (φετινή έμπνευση)...



και άλλες, πάντα πειραματιζόμενη, φτιάχνοντας αρωματικό ξύδι με βατόμουρα. Αυτό μόλις μπήκε στη γυάλα και περιμένω να δω τι θα βγει, αν και νομίζω ότι κάτι είχα ξαναφτιάξει, χωρίς να κρατήσω σημειώσεις.

Αν φτιάξετε λικέρ βατόμουρο, βάλτε μετά τα βατόμουρα μέσα σε ξύδι και αφήστε τα για λίγες μέρες. Σίγουρα θα δώσει άρωμα στο ξύδι σας, παρόλο που θα έχουν χρησιμοποιηθεί στο λικέρ. Για όσους δεν είναι τυχεροί να ζουν σε επαρχία και σε βάτα (λέμε τώρα), τέτοια εποχή, τα μεγάλα σούπερ μάρκετ φέρνουν βατόμουρα και αν θυμάμαι καλά, δεν είναι και φτηνά. Πέρυσι, διάβαζα ότι στην Ελλάδα πια, καλλιεργούνται βατόμουρα και μου έκανε εντύπωση!

Ας φτιάξουμε μαρμελάδα βατόμουρο λοιπόν. Μην απορείτε για τη μικρή ποσότητα στα υλικά. Τα βατόμουρα που μαζεύω, δεν είναι ποτέ περισσότερα από 200-300 γρ. Έτσι, όλες οι συνταγές γίνονται με μικρές ποσότητες και ο καθένας τις προσαρμόζει ανάλογα με το υλικό που έχει.



Μαρμελάδα βατόμουρο
Υλικά
200 γρ. ώριμα βατόμουρα
110 γρ. ζάχαρη
½ κούπα νερό



Εκτέλεση
Καθαρίζουμε από τα κοτσανάκια και πλένουμε τα βατόμουρα.
Βάζουμε τα βατόμουρα στην κατσαρόλα, τα σκεπάζουμε με τη ζάχαρη και τα αφήνουμε έτσι μισή ώρα.
Προσθέτουμε μισή κούπα νερό και τα βράζουμε για 10 λεπτά.
Αποσύρουμε από τη φωτιά, τα λιώνουμε με το ειδικό εργαλείο και τα ξαναβάζουμε στη φωτιά για 2-3 λεπτά ακόμα. Αν είναι πολύ πηχτή η μαρμελάδα, προσθέτουμε ελάχιστο νερό.
Φυλάμε σε καθαρό βάζο.


Θυμηθείτε σήμερα να φτιάξετε Φανουρόπιτα, έτσι για το καλό.

Τέλος, να πω το εξής: Η Ζάκυνθος φλέγεται για άλλη μια φορά από χτες. Μπορεί να μιλάω για συνταγές, αλλά η ψυχή μου πονάει που βλέπω τον τόπο μας να καταστρέφεται, να κινδεύουν άνθρωποι και περιουσίες, και εύχομαι το χέρι που τολμάει και βάζει φωτιά, να έχει την τύχη που του αξίζει...

Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους!

17 comments:

  1. Ξεκινάω από τις φωτιές. Τι καταστροφή πάλι και φέτος!
    Πολύ λαχταριστά φαίνονται τα βατόμουρα, τι τυχεροί που είστε εσείς στην εξοχή!

    ReplyDelete
  2. Αν δεν έπρεπε να γυρίσουμε ΑΘήνα ακόμη στις βατομουριές του Βραχατίου θα ήμουν κι όχι τίποτα άλλο ήταν και σε δύσβατα μέρη και παραλίγο να πέσω μέσα στα αγκάθια.
    Τώρα αν θα βρω στο χωριό θα τα μαζέψω όλα!!!!!
    Αυτό με τις φωτιές πονάει πολύ!!!
    Πολλά φιλιά.

    ReplyDelete
  3. Το τι κολλιτσίδα κόλλησε πάνω μου εκεί που μάζευα φέτος...δεν λέγεται..χώρια που είχα πάει με την παντοφλίτσα και έτρεμα μη με τσιμπήσει τίποτα...
    Αμ, το καλύτερο?? Μου είχε πει ο Μ. οτι έχει μπόλικες και γεμάτες στην άκρη του χωριού και όπως κατέβαινα και ήταν και απόμερα..με πήραν στο κυνήγι καμιά 8αριά σκυλιά που τα μάζευε κάποιος εκεί κοντά...και ευτυχώς έτυχε να έρχεται με το αυτοκίνητο ο Μ. και με μάζεψε...χαχαχα!! Το τι κοροϊδία έφαγα δεν λέγεται!
    Πάντως εγώ μάζεψα...!!

    ReplyDelete
  4. πολυ σε ζηλευω που ζεις σε τετοιο μερος! υπεροχα ολα με τα βατομουρα.

    οσο για τις φωτιες τι να πω!
    καθε χρονο τα ιδια και τα ιδια.
    δυστυχως!
    και εμεις εδω το ιδιο. η λιγκουρια καιγεται!

    ReplyDelete
  5. Ζηλεύωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω....

    όχι τα βατόμουρα, το μέρος που βρίσκεται το σπίτι σου, μέσα στην ομορφιά της εξοχής!!!

    να είσαι καλά Κικίτσα, να το χαίρεσαι!
    φιλάκια...

    ReplyDelete
  6. Ήμασταν διακοπές στη Χαλκιδική θυμάμαι πριν αρκετά χρόνια. Κάπου σε ένα δρομάκι προς την παραλία ανακαλύψαμε ένα σωρό βατομουριές!! Αγαπημένα του πατέρα μου πέρασε ένα ολόκληρο απόγευμα μαζεύοντας τα!! Η δε μαμά έφτιαξε επιτόπου μαρμελάδα!! (ευτυχώς είχαμε κουζίνα εκεί που μέναμε). Ακόμη θυμάμαι τη μαμά μου που με έστειλε να βρω μινι μαρκετ και να πάρω ζάχαρη για να κάνει τη μαρμελάδα!! Αλλά άξιζε και με το παραπάνω!!!

    ReplyDelete
  7. Και εγώ αγαπώ πολύ τα βατόμουρα και στο χωρίο του πατέρα μου έχει πάρα πολλές βατομουριές, τα θυμάμαι και εγώ απο την παιδική μου ηλικία, μου άρεσαν πάντα. Τι κρίμα που δεν ειμαι φέτος εκει να τα φάω κατευθείαν απο τον θάμνο!
    Για τις φωτιές ειλικρινά πιστεύω οτι πρόκειται για σχιζοφρενής ανθρώπους των οποίων ο αριθμός συνεχώς αυξάνεται..

    ReplyDelete
  8. Καλησπέρα Κική,
    εμείς στην πόλη μόνο κατεψυγμένα βρίσκουμε. Πέρυσι , βρήκα σε γνωστό κατάστημα τροφίμων, φρέσκα , τα 200 γρ. 8 ευρώ. Ο κούκος αηδόνι.

    ReplyDelete
  9. Αγκαθωτές μεν γλυκές δε, κοιμισμένη Βασιλοπούλα! Δεν ήξερες δε ρώταγες; Μ' εκείνη η μαρμελάδα μου τρέοχυν τα σάλια,οχι οτι με τ άλλα τη γλύτωσαν αλλά έτσι λαχταριστή...σλουπ, σλουπ.
    Αντε να βγω κι εγω παγανιά μήπως κάνω και τίποτε άλλο απο χαρτοπετσέτες.
    Φιλάκια εξυπνοπούλι μου!!!

    ReplyDelete
  10. Mούρλια η μαρμελάδα σου Κική, ζήλεψα πραγματικά.....άντε όμως να βρω βατόμουρα για να τη φτιάξω!!!
    Λυπάμαι πραγματικά για τις φωτιές στο νησί σου.....κρίμα να καταστρέφεται τόση ομορφιά!!!
    Όσο για τη φανουρόπιτα....την έφτιαξα και φέτος!!! Και του χρόνου με υγεία!!

    ReplyDelete
  11. crete is too dry for these black berried to grow big enough so that i can collect a lot - it is very hard to gather enough to make jam - i personally love them!

    ReplyDelete
  12. Βατόμουρα πολλά είχαμε όταν ήμουν μικρή, τώρα τίποτα δεν έχω δει και γίνονται πολύ νόστιμη μαρμελάδα.
    Φιλιά

    ReplyDelete
  13. Un blog bellissimo, ricco di ricette interessanti. Ti seguirò con piacere! A presto, un bacione dall'Italia :-)

    ReplyDelete
  14. Xaxaxa! Τα παιδικά τραύματα με κάνουν να χτυπιέμαι στα γέλια!

    Αν και δεν ζω σε εξοχή, βρίσκω βατόμουρα (blackberry) όταν είναι η εποχή τους στο Σούπερ Μάρκετ της Ν Αφρικής! Καθαρισμένα, πλυμένα, μακριά από κουνούπια, σε πλαστική συσκευασία για να μη καταστραφούν! Δεν μένει παρά να ακολουθήσω τις προτάσεις σου! Προς το παρόν τα τσακίζω ωμά (ως έχουν ή με γιούρτι), αλλά και ψητά σε κέικ, μάφιν και τάρτα μήλου και blackberry (προσοχή όχι το τηλέφωνο)!

    ReplyDelete
  15. Μαρία άστα...Πίκρα!

    Ξανθή, αν βρεις μαζεψε!

    Έφη, αφού τη γλύτωσες από τα σκυλιά!!! χαχα!

    great παντού τα ίδια δυστυχώς!

    Μπέττυ, κάθε πράγμα έχει θετικά και αρνητικά :-)

    ReplyDelete
  16. Άρτι, η μαμά σου και δεν θα έβρισκε τρόπο οπουδήποτε να κάνει μαρμελάδα! χαχα!

    Eri συμφωνώ μαζί σου για τις φωτιές...

    para-kelsoscooks πανάκριβα! Το ίδιο κι εδώ!

    Χαρά, έχεις κι εσύ βάτα;

    ReplyDelete
  17. anthivolon έφτιαξες φανουρόπιτα; Και του χρόνου!

    Μαρία, εδω δεν γίνονται πολύ μεγάλα σε μένα. Μεγάλος μπελάς να τα μαζέψεις!

    Μαρί, αν ψάξεις, σίγουρα κάπου θα ξαναβρείς!

    Lucia, grazie per tutto!

    Αγγελική κι εσύ μάζευες ε; Τυχερή που τα βρίσκεις εκεί!

    ReplyDelete