Όταν ήμουν μικρή, κατά καιρούς ο πατέρας μου έφερνε άγριες μικρές και αγκαθωτές αγκινάρες. Αυτές, η μάνα μου τις έκανε μόνο βραστές και τις τρώγαμε φύλλο φύλλο. Ήταν πεντανόστιμες και δεν ξανάδα τέτοιες από τότε.
Για τις αγκινάρες έχω ξαναγράψει στο παρελθόν. Για το καθάρισμά τους, για τις παραγεμιστές αγκινάρες, το ζακυνθινό φαγητό που φτιάχνουμε εδώ τη Μεγάλη Πέμπτη και λοιπά. Έχω επίσης δείξει με φωτογραφίες πώς τις καθαρίζουμε.
Σήμερα θα σας δείξω και με βιντεάκι το καθάρισμά τους, όπως επίσης πώς μπορούμε να τις συντηρήσουμε στην κατάψυξη.
Πρόσφατα μου χάρισαν μια ολόκληρη τσάντα με αγκινάρες. Ήταν μικρούλες, εκτός από μερικές που ήταν λίγο μεγαλύτερες. Το καθάρισμά τους είναι λίγο μπελάς, παρόλα αυτά όμως γίνεται εύκολα και γρήγορα.
Αν καθαρίσετε αγκινάρες, φορέστε γάντια αν δεν θέλετε να καταλήξετε με μαύρα δαχτυλάκια. Στο βιντεάκι φοράω γάντια. Όχι. Δεν θα ισχυριστώ ότι φοράω γάντια όταν μαγειρεύω. Τα γάντια μπήκαν μόνο και μόνο για να μην μαυρίσουν τα χεράκια μου.
Τι θα χρειαστούμε:
αγκινάρες
νερό
αλάτι
χυμό λεμονιού
1-2 κ. σ. αλεύρι*
Γεμίζουμε ένα μεγάλο μπωλ με νερό και χυμό από μισό-1 λεμόνι. Προσθέτουμε και 1-2 κουταλιές σούπας αλεύρι*
Καθαρίζουμε εξωτερικά τα σκληρά φύλλα της αγκινάρας. Σταματάμε να καθαρίζουμε όταν φτάσουμε σε πιο τρυφερά φύλλα. Θα το καταλάβετε και από το χρώμα (είναι πιο ανοιχτόχρωμα) αλλά θα δείτε ότι αυτά τα τρυφερά φύλλα αποκολλούνται πιο εύκολα από τη βάση τους. Δοκιμάστε ωμά να φάτε την άκρη του φύλλου, εκείνο το λευκό "μαξιλαράκι" στη βάση του. Είναι το πιο νόστιμο σημείο της αγκινάρας μαζί με την καρδιά.
Καθαρίζουμε από πάνω το κοτσάνι και ό,τι άλλο χρειάζεται για να έχουμε μια τρυφερή αγκινάρα.
Κόβουμε την αγκινάρα και αφήνουμε από τη βάση 2-3 εκατοστά, ανάλογα το μέγεθος.
Αν η αγκινάρα είναι μεγάλη, βάζοντας σε γωνία το μαχαίρι μας, καθαρίζουμε κάθετα και πλαγίως τα φύλλα, προκειμένου να μείνει η βάση της αγκινάρας, αλλά να φύγουν τα τυχόν σκληρά φύλλα που έχουν απομείνει. Δείτε στο βίντεο που ακολουθεί αλλά και τις φωτογραφίες εδώ.
Κόβουμε την αγκινάρα στη μέση. Καθαρίζουμε στο κέντρο το χνούδι της (μαλλιά το έλεγε η μάνα μου) προσέχοντας να μην πάρουμε μέρος από την καρδιά.
Τσεκάρουμε για τελευταία φορά αν τα φύλλα που έχουμε κρατήσει είναι τρυφερά (φαίνονται στην αφή), ξανακόβουμε αν χρειάζεται κάτι και τη ρίχνουμε στο νερό.
* Το λεμόνι στο νερό μπαίνει για να μη μαυρίσει η αγκινάρα. Έτσι κάναμε και στο σπίτι μου. Το αλεύρι το έμαθα αργότερα. Λένε πως κάνει τις αγκινάρες πιο νόστιμες και μάλλον είναι αλήθεια :)
Καθαρίζουμε έτσι όλες τις αγκινάρες. Θα εκπλαγείτε στο τέλος βλέποντας ότι περισσότερα είναι αυτά που πετάξατε, παρά αυτά που σας έμειναν :)
Βάζουμε νερό να βράσει και αλατίζουμε ελαφρώς.
Όταν βράσει, ρίχνουμε τις αγκινάρες και βράζουμε για 3-4 λεπτά.
Σουρώνουμε και αφήνουμε να κρυώσουν.
Όταν κρυώσουν τις αραδιάζουμε σε μικρά ταψάκια αραιά τη μια από την άλλη (βασικά να μην κολλάνε μεταξύ τους) και τις βάζουμε στην κατάψυξη, Όταν παγώσουν, δεν χρειάζεται να μείνουν σε ταψάκι, αλλά βάζουμε την ποσότητα που θέλουμε σε σακουλάκι. Όταν θελήσουμε να μαγειρέψουμε, αποψύχουμε και μαγειρεύουμε όπως θέλουμε.
Για τις αγκινάρες έχω ξαναγράψει στο παρελθόν. Για το καθάρισμά τους, για τις παραγεμιστές αγκινάρες, το ζακυνθινό φαγητό που φτιάχνουμε εδώ τη Μεγάλη Πέμπτη και λοιπά. Έχω επίσης δείξει με φωτογραφίες πώς τις καθαρίζουμε.
Σήμερα θα σας δείξω και με βιντεάκι το καθάρισμά τους, όπως επίσης πώς μπορούμε να τις συντηρήσουμε στην κατάψυξη.
Πρόσφατα μου χάρισαν μια ολόκληρη τσάντα με αγκινάρες. Ήταν μικρούλες, εκτός από μερικές που ήταν λίγο μεγαλύτερες. Το καθάρισμά τους είναι λίγο μπελάς, παρόλα αυτά όμως γίνεται εύκολα και γρήγορα.
Αν καθαρίσετε αγκινάρες, φορέστε γάντια αν δεν θέλετε να καταλήξετε με μαύρα δαχτυλάκια. Στο βιντεάκι φοράω γάντια. Όχι. Δεν θα ισχυριστώ ότι φοράω γάντια όταν μαγειρεύω. Τα γάντια μπήκαν μόνο και μόνο για να μην μαυρίσουν τα χεράκια μου.
Τι θα χρειαστούμε:
αγκινάρες
νερό
αλάτι
χυμό λεμονιού
1-2 κ. σ. αλεύρι*
Γεμίζουμε ένα μεγάλο μπωλ με νερό και χυμό από μισό-1 λεμόνι. Προσθέτουμε και 1-2 κουταλιές σούπας αλεύρι*
Καθαρίζουμε εξωτερικά τα σκληρά φύλλα της αγκινάρας. Σταματάμε να καθαρίζουμε όταν φτάσουμε σε πιο τρυφερά φύλλα. Θα το καταλάβετε και από το χρώμα (είναι πιο ανοιχτόχρωμα) αλλά θα δείτε ότι αυτά τα τρυφερά φύλλα αποκολλούνται πιο εύκολα από τη βάση τους. Δοκιμάστε ωμά να φάτε την άκρη του φύλλου, εκείνο το λευκό "μαξιλαράκι" στη βάση του. Είναι το πιο νόστιμο σημείο της αγκινάρας μαζί με την καρδιά.
Καθαρίζουμε από πάνω το κοτσάνι και ό,τι άλλο χρειάζεται για να έχουμε μια τρυφερή αγκινάρα.
Κόβουμε την αγκινάρα και αφήνουμε από τη βάση 2-3 εκατοστά, ανάλογα το μέγεθος.
Αν η αγκινάρα είναι μεγάλη, βάζοντας σε γωνία το μαχαίρι μας, καθαρίζουμε κάθετα και πλαγίως τα φύλλα, προκειμένου να μείνει η βάση της αγκινάρας, αλλά να φύγουν τα τυχόν σκληρά φύλλα που έχουν απομείνει. Δείτε στο βίντεο που ακολουθεί αλλά και τις φωτογραφίες εδώ.
Κόβουμε την αγκινάρα στη μέση. Καθαρίζουμε στο κέντρο το χνούδι της (μαλλιά το έλεγε η μάνα μου) προσέχοντας να μην πάρουμε μέρος από την καρδιά.
Τσεκάρουμε για τελευταία φορά αν τα φύλλα που έχουμε κρατήσει είναι τρυφερά (φαίνονται στην αφή), ξανακόβουμε αν χρειάζεται κάτι και τη ρίχνουμε στο νερό.
* Το λεμόνι στο νερό μπαίνει για να μη μαυρίσει η αγκινάρα. Έτσι κάναμε και στο σπίτι μου. Το αλεύρι το έμαθα αργότερα. Λένε πως κάνει τις αγκινάρες πιο νόστιμες και μάλλον είναι αλήθεια :)
Καθαρίζουμε έτσι όλες τις αγκινάρες. Θα εκπλαγείτε στο τέλος βλέποντας ότι περισσότερα είναι αυτά που πετάξατε, παρά αυτά που σας έμειναν :)
Βάζουμε νερό να βράσει και αλατίζουμε ελαφρώς.
Όταν βράσει, ρίχνουμε τις αγκινάρες και βράζουμε για 3-4 λεπτά.
Σουρώνουμε και αφήνουμε να κρυώσουν.
Όταν κρυώσουν τις αραδιάζουμε σε μικρά ταψάκια αραιά τη μια από την άλλη (βασικά να μην κολλάνε μεταξύ τους) και τις βάζουμε στην κατάψυξη, Όταν παγώσουν, δεν χρειάζεται να μείνουν σε ταψάκι, αλλά βάζουμε την ποσότητα που θέλουμε σε σακουλάκι. Όταν θελήσουμε να μαγειρέψουμε, αποψύχουμε και μαγειρεύουμε όπως θέλουμε.
Πολύ χρήσιμη ανάρτηση! Μακάρι να μου τρώγανε τις αγκινάρες!
ReplyDelete