Κεχρί με σάλτσα λεμόνι-ταχίνι

Μπαίνοντας σε ένα μπλογκ, συναντάς από πολύ καλές φωτογραφίες έως χάλια φωτογραφίες. Η φωτογραφία, η σύνθεση ενός πιάτου και το στήσιμο είναι ταλέντο. Συχνά όμως οι συνθήκες που επικρατούν στο χώρο του καθενός κάνουν αυτή τη δουλειά ακόμα πιο δύσκολη ή πιο εύκολη. Αν οι φωτογραφίες είχαν στόμα, η καθεμιά θα είχε τη δική της ιστορία να διηγηθεί. Πόσο μάλλον, μια φωτογραφία φαγητού.  Για παράδειγμα, οι παρακάτω φωτογραφίες.

Ας περιγράψω μια συνηθισμένη δική μου φωτογράφιση.

Στο σπίτι μου στο εσωτερικό, επικρατεί πολύ κακός φωτισμός. Η κουζίνα είναι σε βορινό σημείο, με αποτέλεσμα, κουζίνα και σαλόνι να είναι πάντα σκοτεινά. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να φωτογραφίζω με φλας μέσα (που το σιχαίνομαι και το αποφεύγω) ή με τρίποδο (που συχνά βαριέμαι να στήσω) ή με πολύ σταθερό χέρι. Μέσα, με τεχνητό φως και χωρίς ειδικό εξοπλισμό, είναι αδύνατον να αποφύγεις σκιές κλπ. Οπότε, όταν ο καιρός το επιτρέπει, πάω το φαγητό...βόλτα. Έξω. Έξω έχω ένα τραπέζι μαρμάρινο, ένα υπόστεγο που αν βρέχει βρέχομαι για να φωτογραφίσω και 4 γάτες κι ένα σκύλο που καραδοκούν να κοιτάξω αλλού για να αρπάξουν αυτό που φωτογραφίζω (οι γάτες βασικά είναι το πρόβλημα).

Τις προάλλες που φωτογράφιζα αυτό το πιάτο γινόταν το εξής: Πήρα έξω τη μηχανή και τη βάση πάνω στο οποίο θα έβαζα το πιάτο. Φυσούσε πάρα πολύ και ξέχασα να πάρω κάποιες πέτρες που χρησιμοποιώ για να μην μετακινείται το ύφασμα, χαρτί ή ό,τι βάζω για βάση. Μέγα λάθος. Άντε τώρα με το πιάτο στημένο, να μπω να πάρω τις πέτρες και με τις γάτες να με κοιτάζουν. Με το ένα χέρι κρατούσα τη μηχανή, με το άλλο προσπαθούσα να μην μου παίρνει ο αέρας το ύφασμα. Αδύνατον. Κάμποσες φορές ο αέρας σκέπαζε το πιάτο, μου έπαιρνε τη σάλτσα ή τον δυόσμο και εγώ άρχιζα τα γαλλικά...Κάποια στιγμή μπήκα μέσα με ταχύτητα παγκόσμιου πρωταθλητή για να φέρω κάτι ενώ παράλληλα φώναζα ξουυυυυυυυυυυ για να τις ψαρώσω και να μην πλησιάσουν.

Πάρα πολλές φορές κατά τη φωτογράφηση έχω αναγκαστεί να πάρω μέσα όλα τα πράγματα και να τα ξαναβγάλω, μόνο και μόνο για να μην πάνε οι γάτες επάνω. Μεγάλος μπελάς. Συχνά δε, οι γάτες έχουν γίνει μέρος της φωτογραφίας :-)

Οπότε, ας είμαστε επιεικείς όταν βλέπουμε μια μέτρια φωτογραφία φαγητού. Ποτέ δεν ξέρεις τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ο καθένας φωτογραφίζει...Επίσης, για όλα όσα τραβάμε, διαολιζόμαστε όταν κάποιος απλά αντιγράφει κείμενα και φωτογραφίες. Εμείς τραβάμε ένα πολύωρο ζόρι και ο άλλος ξεμπερδεύει με αντιγραφή 5 λεπτών...

Ας πάμε όμως στο σημερινό φαγητό.

Αν όταν ακούτε τη λέξη κεχρί, το μυαλό σας πάει στα...πουλιά, τότε οκ. Είσαστε σαν κι εμένα. Χαχα! Ομολογώ. Όταν πρωτάκουσα για το κεχρί, το μυαλό μου πήγαινε σε καναρίνια, γαρδέλια και γενικά το είχα στη μνήμη μου σαν τροφή πουλιών. Τα τελευταία χρόνια, έρχονται στην επιφάνεια (ή στη μόδα) τροφές που υπήρχαν ακόμα και στην αρχαιότητα, με μεγάλη διατροφική αξία, όπως το κεχρί. Πολλές από αυτές, προτιμούνται, λόγω της έλλειψής τους σε γλουτένη, γεγονός που τις καθιστά ιδανικές για τα άτομα που τις αποφεύγουν.

Το κεχρί σε γεύση αφού μαγειρευτεί θυμίζει ρύζι. Τουλάχιστον εμένα αυτό μου θύμισε. Είναι πλούσιο σε φώσφορο, μαγνήσιο, φυτικές ίνες, δεν περιέχει γλουτένη, δημιουργεί αίσθημα πληρότητας κλπ. Για να μαγειρέψετε το κεχρί, η αναλογία είναι 1 κούπα κεχρί, 2-2,5 κούπες νερό (η συγκεκριμένη ποσότητα είναι πολύ μεγάλη!). Μπορεί να καταναλωθεί σκέτο αλλά και να προστεθεί σε φαγητά που θα βάζατε ρύζι.

Κεχρί με σάλτσα λεμόνι-ταχίνι
Υλικά για ένα μπωλ

1/2 κούπα κεχρί
1 κούπα νερό (ίσως και λίγο παραπάνω)

2-3 κλαράκια δυόσμο φρέσκο ψιλοκομμένο

1-2 κλαράκια φρέσκια ρίγανη ψιλοκομμένη*

3-4 κ. σ. ταχίνι*

1-2 κ. σ. χυμό λεμονιού

2-3 κ. σ. νερό

λίγο αλάτι

λίγο λευκό πιπέρι

Εκτέλεση

Βράζουμε το κεχρί σε ελαφρώς αλατισμένο νερό για περίπου 20 λεπτά.

Όταν γίνει, το ανακατεύουμε με τον δυόσμο και τη ρίγανη (αν η γεύση της ρίγανης δεν σας αρέσει, βάλτε μόνο δυόσμο που ταιριάζει με όλα τα υπόλοιπα υλικά). Αλατίζουμε αν χρειάζεται.

Σε ένα μπωλάκι, ανακατεύουμε το ταχίνι με λίγο από το λεμόνι και νερό. Το αραιώνουμε όσο θέλουμε με νερό.

Αλατοπιπερώνουμε και δοκιμάζουμε τη γεύση.  Αν μας λείπει κάτι το προσθέτουμε.

Το δικό μου ταχίνι ήταν μισό κανονικό και μισό ολικής άλεσης.
Σερβίρουμε απευθείας στη σαλατιέρα με τη σάλτσα ή σε ατομικές μερίδες.

Καλή εβδομάδα!

Κέικ με γέμιση ζύμης μπισκότου και oreo cookies

Κατ' αρχήν ας αρχίσουμε από τα απλά: το ξέρατε ότι υπάρχουν μπισκότα oreo με γέμιση ζύμης μπισκότου;;; Μάλλον δεν ξεκίνησα καλά. Ας ξαναξεκινήσω.

Όταν φτιάχνετε ζύμη για μπισκότα, τρώτε τη ζύμη; Ελάτε τώραααα! Μεταξύ μας είμαστε! Εμένα πολλές φορές τα μπισκότα μου είναι λειψά, γιατί -ειδικά αν είμαι παρέα με την κόρη μου- τρώμε πιο πολύ τη ζύμη σκέτη, παρά ψημένη. Η δε κόρη μου, σε κάποια συγκεκριμένα μπισκότα που φτιάχνουμε αναρωτιέται: γιατί πρέπει να τα ψήνουμε; Αφού η ζύμη είναι πιο ωραία άψητη!!!

Φαίνεται ότι αυτό (το ότι είναι πιο ωραία η ζύμη άψητη) κάποιος το σκέφτηκε πιο σοβαρά, και τη ζύμη μπισκότου την έκανε βρώσιμη και ακίνδυνη ως προς τα αυγά. Όσες κυκλοφορείτε σε ξένα site ή στο pinterest, ίσως έχετε πέσει επάνω σε τρούφες που φτιάχνονται από ζύμη μπισκότου. Το φαντάζεστε; Όσες τρώτε ωμή τη ζύμη των μπισκότων, μπορείτε να με καταλάβετε. Είμαστε πολλές. ς φτιάξουμε σύλλογο :-p

Και ξαναρωτώ: το ξέρατε ότι κυκλοφορούν μπισκότα oreo με γέμιση ζύμη μπισκότου; όχι ε; Ούτε εγώ! Δυστυχώς δεν κυκλοφορούν στην Ελλάδα, ή τουλάχιστον όχι στη Ζάκυνθο. Είναι άδικος αυτός ο κόσμος όμως έτσι; Γιατί κύριος βγάζεις oreo με τέτοια γέμιση και δεν τα φέρνεις κι εδώ; Εγώ η μαγείρισσα πώς θα έχω άποψη;;; Αχ! Άδικη η ζωή... :-p

Συνταγή δεν θα σας δώσω. Σε συνταγή όμως θα σας παραπέμψω. Τη συνταγή τη βρήκα πέρυσι, σε φάση αναζήτησης νέων γεύσεων. Μου έκανε κλικ και μας άρεσε! Δοκιμάστε τη! Είναι ένα πλούσιο γεμιστό κέικ. Όχι ανάλαφρο και αέρινο! Σοκολατένιο και πλούσιο! Αν η γέμιση σαν φαίνεται παχιά, αραιώστε τη με λίγο γάλα για να μπορείτε να την απλώσετε. Η συνταγή εδώ :-)

 Καλό τριήμερο!

Στακοφύσι Κερκυραϊκό

Το στακοφύσι (stock fish) είναι παραδοσιακό Κερκυραϊκό φαγητό, που το κάνουν με βακαλάο στις 25 Μαρτίου ή την Κυριακή των Βαΐων. Ο βακαλάος, δεν είναι ο παστός που παίρνουμε για τη σκορδαλιά, αλλά ξερός και αφυδατωμένος τόσο πολύ, που μοιάζει σε υφή με ξύλο και στον κόβουν...με πριόνι! Εντυπωσιακό; Τον βρίσκεις πια σε παραδοσιακά μπακάλικα στην Κέρκυρα και ειλικρινά δεν ξέρω αν υπάρχει στη Ζάκυνθο. Δεν έχω δει ποτέ, αλλά δεν έχω ψάξει κιόλας. Το ψάρι κόβεται, μουσκεύεται και δένεται με βαμβακερή κλωστή, για να μην διαλυθεί κατά το βράσιμο που θα διαρκέσει δύο ώρες! Το πολύωρο βράσιμο δίνει μια σάλτσα (σούγο που λέμε στα Ιόνια νησιά) απαλή σαν βελούδο, με πυκνότητα μαγιονέζας, σαν αφρός.

Όλες αυτές τις ωραίες πληροφορίες, καθώς και τη συνταγή, μου της έδωσε η Κερκυραία φίλη μου Τατιάνα. Η περιγραφή και η φωτογραφία είναι δική της. Η περιγραφή δε, είναι όπως ακριβώς της την έδωσε η μαμά της. Πολύτιμος θησαυρός δηλαδή! Ευχαριστώ Τατιάνα!

Στακοφύσι μπιάνκο

Ομολογώ ότι το στακοφύσι είναι από τα πιο αγαπημένα μου φαγητά που δεν το τρώω συχνά. Το έχουμε απολαύσει με τη βελούδινη άσπρη παχύρρευστη σάλτσα του, συνήθως την ημέρα του Ευαγγελισμού ή των Βαΐων, αλλά τρώγεται όποτε θέλουμε ειδικά το χειμώνα. Το δοκίμασα από τα χέρια της μητέρας μου και στην ηλεκτρική κουζίνα και εξακολουθούσε να έχει εκείνη την ανεπανάληπτη γεύση. Αλλά μαγειρεμένο σε ξύλα στο τζάκι από εκείνη, σε μια υπομονετική φωτιά, και πριν ακόμη απλωθεί η άσπρη παχύρρευστη απαλή σάλτσα του στο πιάτο, κάπου εκεί είναι χαμένη στις αναμνήσεις μου, η καλύτερή του εκδοχή. Κι επειδή συγκρινόμενο το δικό μου στακοφύσι, αμέσως ..αποχρωματίζεται, κάποια μέρα, αν και ήξερα τον τρόπο παρασκευής, της ζήτησα με πολύ λεπτομερή περιγραφή τη συνταγή της. Αυτό είναι το στακοφύσι έτσι όπως το έφτιαχνε η μητέρα μου και όπως το κατέγραψα κατά λέξη με τα δικά της λόγια:

Στακοφύσι (Στακοφύσι - Stock-fish)

Είπε λοιπόν: "Μουσκεύεις το στακοφύσι -που είναι ήδη κομμένο σε χοντρές ροδέλες- για δύο ημέρες. Αλλάζεις το νερό πολλές φορές σ αυτό το διάστημα. Μετά το καθαρίζεις από τα λέπια, και το δένεις με βαμβακερή κλωστή. Το τοποθετείς σε κατσαρόλα με νερό να βράσει σε κανονική φωτιά, με μια κουταλιά της σούπας αλάτι, πιπέρι άσπρο, και ένα κεφάλι σκόρδο ψιλοκομμένο. Το νερό πρέπει να καλύπτει το ψάρι και το βράσιμο θα διαρκέσει δύο ώρες. Βγάζεις το στακοφύσι και τοποθετείς στην κατσαρόλα τις πατάτες μια στρώση και από πάνω βάζεις το στακοφύσι. Συμπληρώνεις λάδι σε ποσότητα ένα ποτηράκι του κρασιού και νερό όσο χρειάζεται για να καλύψει το φαγητό. Το βράζεις ώσπου να βράσουν οι πατάτες και να στύψει το ζουμί. Στο τέλος ρίχνει το λεμόνι- ένα ολόκληρο λεμόνι και λίγο ακόμη. Παίρνει ακόμη δυο τρεις βράσεις και είναι έτοιμο!"

Καλή όρεξη!

Λαχανόρυζο

Καλή Σαρακοστή σε όλους! Ελπίζω να περάσατε τέλεια τις προηγούμενες μέρες, παρόλο που ο καιρός δεν βοήθησε και πολύ.

Πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός αλήθεια...Μόλις πριν λίγο καιρό ξεστολίζαμε και τώρα βαδίζουμε ολοταχώς για το Πάσχα... Σαρακοστή λοιπόν και πολλοί είναι αυτοί που θα νηστέψουν. Καλή δύναμη τους εύχομαι!

Σας έχω πει πόσο αγαπώ τις συνταγές με ελάχιστα υλικά ε; Είναι γρήγορες, απλές, οικονομικές, ευέλικτες, ό,τι πρέπει δηλαδή για την εργαζόμενη (και μη) γυναίκα.

Το λαχανόρυζο είναι μια καλή λύση για όσους δεν λατρεύουν το σπανάκι. Εδώ να σας πω ένα αστείο. Όταν ήμουν έγκυος στο πρώτο μου παιδί, εκεί κατά τον έκτο μήνα μου ήρθε να φτιάξω λαχανόρυζο. Τι το ήθελα η έγκυος;;; Νόμισα πως θα γεννήσω εκείνη τη μέρα από τη βαρυστομαχιά! Λαχανόρυζο έκανα χρόνια να ξαναφάω μετά από αυτό.  Προσοχή λοιπόν στα ευαίσθητα στομαχάκια. Αυτή τη φορά πάντως, δεν μας πείραξε καθόλου!

Λαχανόρυζο

για 3-4 μερίδες

περίπου 1 κιλό λάχανο

(1 κρεμμύδι ξερό, 2-3 φρέσκα κρεμμυδάκια)

1 φλυτζανάκι του καφέ ρύζι

ελαιόλαδο

1 κ. γ. πάστα ντομάτας

αλάτι

πιπέρι

χυμό λεμονιού

Εκτέλεση

Κόβουμε το λάχανο στα 4.

Πλένουμε και καθαρίζουμε από τα σκληρά εξωτερικά φύλλα και σκληρά μέρη.

Χοντροκόβουμε το λάχανο (σαν χοντροκομμένη σαλάτα) και το βάζουμε με νερό που το καλύπτει σχεδόν, να βράσει για δέκα λεπτά. Παράλληλα, προσθέτουμε την πάστα ντομάτας και το ελαιόλαδο.

Προσθέτουμε μετά το δεκάλεπτο και το ρύζι για βράζουμε άλλα 15 λεπτά περίπου, μέχρι να μαλακώσει.

Σερβίρουμε με χυμό λεμονιού.

Tip: εξαιτίας των ευαίσθητων στομαχιών μας, δεν πρόσθεσα κρεμμύδια που κανονικά του πάνε. Αν θέλετε να βάλετε κρεμμύδια, θα τα ψιλοκόψετε και θα τα σωτάρετε λίγο στην αρχή με το λάδι. Στη συνέχεια θα προσθέσετε το λάχανο και τα υπόλοιπα υλικά. 

Σαλάτα με φαγόπυρο (μαυροσίταρο), σταφίδα και αμύγδαλο

Οι μέρες κυλούν καρναβαλικά, με πολλές υποχρεώσεις και δεν υπάρχει χρόνος για πολλά λόγια! Τελευταίο ποστ πριν τα Καρναβάλια και την Καθαρή Δευτέρα!

Για το φαγόπυρο σας έχω ξαναγράψει. Μια σαλάτα με φαγόπυρο σας προτείνω για την Καθαρή Δευτέρα αλλά και για όλη τη Σαρακοστή που ξεκινάει. Υγιεινή αλλά και νόστιμη.

Περισσότερες ιδέες για αλμυρά και γλυκά που μπορείτε να φτιάξετε εκείνη τη μέρα και όλο το διάστημα, μπορείτε να βρείτε αν κάνετε κλικ ΕΔΩ! 

Σαλάτα με φαγόπυρο, σταφίδα και αμύγδαλο
Υλικά
2/3 κούπας φαγόπυρο
1, 5 κούπα νερό
1 κίτρινη πιπεριά
1 καρότο πολύ ψιλοκομμένο 
1-2 κ. σ. μπαλσάμικο
1-2 κ. σ. ελαιόλαδο 
2-3 κ. σ. μαύρη σταφίδα

2 κ. σ. αμύγδαλο φιλέ

αλάτι 

Εκτέλεση 
Βάζουμε το νερό να βράσει.
Ξεπλένουμε το φαγόπυρο και το βάζουμε να βράσει όταν πάρει βράση το νερό. Προσθέτουμε λίγο αλάτι.
Βράζουμε μέχρι να τελειώσει το νερό (δεν παίρνει πολύ χρόνο, περίπου 10-12 λεπτά).
Αφήνουμε να κρυώσει λίγο.
Μέσα στη σαλατιέρα βάζουμε το καρότο και την πιπεριά.
Προσθέτουμε το φαγόπυρο.
Ανακατεύουμε και όλα τα υπόλοιπα υλικά.
Ρίχνουμε λίγο λάδι και μπαλσάμικο.
Αλατίζουμε αν χρειάζεται.

Καλή Αποκριά και καλή Καθαρή δευτέρα!

Πρασοπιτάκια με χειροποίητο φύλλο

Δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτή η εποχή στο μυαλό μου είναι συνδυασμένη με πίτες. Ίσως επειδή υπάρχουν χόρτα άγρια για πίτες αυτό τον καιρό. Πάντως πάντα τέτοια εποχή, μου έρχεται η επιθυμία για πίτες και άνοιγμα φύλλου!

Η συγκεκριμένη που σας γράφω δεν είναι φτιαγμένη πρόσφατα. Είναι  φτιαγμένη πριν πολύ καιρό, πριν καν αποκτήσω βέργα για το φύλλο. Αν έχετε βέργα (λεπτό πλάστη) προτιμήστε τη για τα φύλλα πίτας. Αλλιώς, ένας απλός πλάστης σαν τον δικό μου κάνει τη δουλειά του. 

Αυτά τα πρασοπιτάκια θα τα αγαπήσετε, γιατί έχουν τη γλύκα του πράσου και τη νοστιμιά του χειροποίητου φύλλου!

Πρασοπιτάκια με χειροποίητο φύλλο

Υλικά για ένα ταψί (16 πιτάκια) 

Για το φύλλο

2 κούπες αλεύρι για όλες τις χρήσεις (μετράμε πριν κοσκινιστεί)
2 κ. σ. ελαιόλαδο
½  κούπα χλιαρό νερό
2 κ. σ. ξύδι ή λεμόνι
1 κ. γ.  αλάτι

Για τη γέμιση

3 πράσα (το λευκό μέρος και το τρυφερό πράσινο) κομμένα σε ροδέλες

300 γρ. τυρί Δομοκού

2 κ. σ. ελαιόλαδο

1 πρέζα αλάτι

1 πρέζα λευκό πιπέρι

½ κούπα νερό

χαρτί ψησίματος

Εκτέλεση

Για τη γέμιση

Κόβουμε τα πράσα σε ροδέλες.

Σωτάρουμε σε αντικολλητικό τηγάνι για 5-10 λεπτά με 2 κ. σ. ελαιόλαδο.

Προσθέτουμε ½ κούπα νερό, αλάτι και πιπέρι και βράζουμε μέχρι να πιουν το νερό (5-10 λεπτά).

Αφήνουμε να κρυώσει και ενώνουμε με το τυρί Δομοκού.

Για το φύλλο

Κοσκινίζουμε το αλεύρι μέσα σε ένα μπωλ και το ανακατεύουμε με το αλάτι.

Κάνουμε λακκουβίτσα, ρίχνουμε το χλιαρό νερό, τα υπόλοιπα υγρά και ανακατεύουμε.

Ζυμώνουμε καλά μέχρι να απορροφηθεί όλο το αλεύρι.

Η ζύμη μας  πρέπει να είναι απαλή και εύπλαστη, χωρίς να κολλάει.

Αφήνουμε να σταθεί ένα μισάωρο πριν τη χρησιμοποιούμε.

Ανοίγουμε το φύλλο πάνω σε αλευρωμένη επιφάνεια. Αλευρώνουμε με αλεύρι ή με νισεστέ όποτε χρειάζεται για να μην κολλάει το φύλλο.

Ανοίγουμε προς όλες τις κατευθύνσεις, όσο πιο λεπτό φύλλο μπορούμε.

Κόβουμε το φύλλο στις άκρες ώστε να γίνει παραλληλόγραμμο.

Χαράζουμε το φύλλο σε 3 λωρίδες κάθετα και μετά σε 4 οριζόντια έτσι ώστε να βγουν 12 παραλληλόγραμμα  κομμάτια.

Τα «ρετάλια» που μένουν, τα αφήνουμε στην άκρη για να τα χρησιμοποιήσουμε μετά.

Βάζουμε σε κάθε κομμάτι 1 κ. σ. γέμιση και την απλώνουμε κατά μήκος.

Βρέχουμε το φύλλο ολόγυρα με λίγο νερό για να κολλήσει καθώς το τυλίγουμε.

Τυλίγουμε και γυρίζουμε τις άκρες προς τα μέσα.

Επαναλαμβάνουμε το ίδιο για όλα τα κομμάτια ζύμης και τα τοποθετούμε σε ταψί που πάνω έχουμε βάλει χαρτί ψησίματος, με την κλεισμένη πλευρά του φύλλου προς τα κάτω .

Ανοίγουμε πάλι φύλλο με τα «ρετάλια» και φτιάχνουμε άλλα 4 πιτάκια.

Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 190 βαθμούς και ψήνουμε για 20-30 λεπτά στους 190 βαθμούς, μέχρι να πάρει χρώμα το φύλλο.

Καλή εβδομάδα!

Παλμιέ με νουτέλα

Τις τελευταίες μέρες,  τα 24ωρα φαίνονται μικρά. Οι ώρες δεν φτάνουν για όλα όσα πρέπει και θέλω να κάνω. Καλά. Αυτό δεν είναι νέο βέβαια. Συμβαίνει πάρα πολύ συχνά. Υπάρχουν όμως μερικές μέρες που η "μέρα" μου τελειώνει κατά τις 2 τη νύχτα. Και την επόμενη πάλι από την αρχή. Αποτέλεσμα του τρεξίματος ήταν να μην προλάβω να βάλω ποστάκι για την Τσικνοπέμπτη. Γι' αυτό θα σας αποζημιώσω με ένα τέλειο και απλούστατο γλυκάκι!

Το κοριτσάκι μου, γυρίζοντας από ένα ταξίδι, μου έφερε ένα μικρό βιβλιαράκι γεμάτο με συνταγές με νουτέλα. Μεγάλος πειρασμός μιλάμε! Ήδη έχω κάνει κάποιες! Μια πολύ εύκολη, γρήγορη και απλή σας γράφω σήμερα. Στο βιβλίο ήταν με καρύδα, αλλά επειδή δεν αρέσει σε όλους την παρέλειψα. Δοκιμάστε τα και είμαι σίγουρη ότι θα σας αρέσουν!

Παλμιέ με νουτέλα

Υλικά

1 φύλλο σφολιάτας (από τη συσκευασία με τα 2 φύλλα)

νουτέλα (περίπου 150 γρ.)

Εκτέλεση

Ξεπαγώνουμε το ένα φύλλο σφολιάτας. Το ξεπαγώνουμε στη συντήρηση του ψυγείου για να μην μαλακώσει πολύ.

Αφού ξεπαγώσει, βάζουμε χαρτί ψησίματος σε ταψί, απλώνουμε το φύλλο κατά πλάτος και απλώνουμε επάνω τη νουτέλα να πάει παντού.

Ρολάρουμε το φύλλο από πάνω και από κάτω προς το κέντρο ταυτόχρονα (τοποθετήστε το φύλλο όπως στη φωτογραφία, έτσι ώστε να βγουν αρκετά κομμάτια παλμιέ).

Μεταφέρουμε το ταψί (ή μόνο το χαρτί με το φύλλο) πάλι στο ψυγείο για μισή ώρα (ή για 10-15 λεπτά στην κατάψυξη) για να παγώσει λίγο και να μπορούμε να το κόψουμε ευκολότερα.

Βγάζουμε το ταψί από το ψυγείο και προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180 βαθμούς.

Κόβουμε το φύλλο ανά ένα εκατοστό περίπου και αραδιάζουμε τα κομμάτια πάνω στο ταψί.

Ψήνουμε για 15 λεπτά. 

Απολαμβάνουμε ζεστά ή κρύα.

Καλό πσκ!