Εύκολα Lamingtons, χωρίς ζύγισμα και μίξερ

Πριν λίγες μέρες η φίλη μου η Ντίνα έφτιαξε λάμινγκτονς. Τα λάμινγκτονς τα συναντάς στην Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία αλλά και Νότιο Αφρική. Είναι γλυκό φτιαγμένο από παντεσπάνι, κομμένο σε μικρά κομμάτια, βουτηγμένο σε σοκολάτα και τυλιγμένο σε καρύδα.

Η Ντίνα το έφτιαχνε με τις φίλες της όταν σπούδαζε στη Γερμανία. Όσοι έχετε κάνει φοιτητές, ξέρετε πολύ καλά ότι η ζυγαριά αποτελεί πολυτέλεια (εκτός αν έχεις μάνα foodblogger :-p). Εκείνο τον καιρό των φοιτητικών χρόνων, τα φαγητά γίνονταν με το μάτι, τα γλυκά μετριούνταν σε ποτήρια, κούπες τσαγιού ή ό,τι είχε ο καθένας. 

Την παρακάτω συνταγή την έδωσε μια συμφοιτήτρια της φίλης μου. Και μια και δεν είχαν την πολυτέλια μιας ζυγαριάς κουζίνας, μετρούσαν τα πάντα σε πλαστικά ποτήρια μιας χρήσης. Κρατήστε τις μετρήσεις με ποτήρια για ώρα ανάγκης. Θα σας χρειαστούν αν βρεθείτε σε μέρος χωρίς ζυγαριά (διακοπές, σε μια φίλη, φοιτητές, στο εξοχικό, στο πατρικό κλπ). Για όσους αγαπάνε την ακρίβεια, μέτρησα και σε γραμμάρια. Για τις κουταλιές, να θυμάστε ότι η κουταλιά σούπας είναι 15 ml, ενώ το κουταλάκι γλυκού 5ml.

Λάμινγκτονς

Υλικά

5 αυγά

1 ½ ποτήρι πλαστικό ζάχαρη (270 γρ.)

8 κουταλιές σούπας νερό

4 κουταλιές σούπας λάδι

1 κουταλάκι του γλυκού μπέικιν πάουντερ

2 ποτήρια πλαστικά αλεύρι που φουσκώνει μόνο του (240 γρ.)

Για το γλάσο

1 ποτήρι νερό

300 κουβερτούρα

1 ½ ποτήρι ζάχαρη κρυσταλλική

Όσο ινδοκάρυδο πάρει ή τρούφα (παίρνει αρκετή γιατί γεμίζουν όλες οι πλευρές)

Εκτέλεση

Σε ένα μπωλ, ανακατεύουμε αυγά, υγρά, ζάχαρη και χτυπάμε με σύρμα.

Τέλος προσθέτουμε το αλεύρι ανακατεμένο με το μπέικιν πάουντερ.

Στρώνουμε σε μικρό ταψί χαρτί ψησίματος.

Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180 βαθμούς

Ψήνουμε για 40 λεπτά περίπου ή μέχρι να βγαίνει καθαρή η λάμα ενός μαχαιριού.

Όταν γίνει το γλυκό μας, το αφήνουμε να κρυώσει.

Αφού κρυώσει, το κόβουμε σε τετράγωνα ή παραλληλόγραμμα κομμάτια.

Φτιάχνουμε το γλάσο*. 

Μέσα σε μεταλλικό μπωλ ζεσταίνουμε το νερό, βάζουμε τη ζάχαρη και τη σοκολάτα σε κομμάτια και ανακατεύουμε μέχρι να λιώσει. Το μίγμα θα είναι αραιό.

Στη συνέχεια, βουτάμε τα κομμάτια σε σοκολάτα και αμέσως σε καρύδα. 

Στη φωτογραφία βλέπετε και τρούφα, για όσους δεν αγαπάνε την καρύδα.

Εδώ να διευκρινίσω ότι το γλάσο είναι πολύ ρευστό. Η φίλη που έδωσε τη συνταγή, είχε ξεχάσει να γράψει το βούτυρο. Η Ντίνα (και οι υπόλοιπες φοιτήτριες) συνέχισαν να φτιάχνουν το γλασο χωρίς βούτυρο, από τη στιγμή που δεν τους δημιουργούσε πρόβλημα. Το γλάσο είναι ρευστό για να παραμείνει το γλυκό μόνο με γλάσο, αλλά δεν υπάρχει πρόβλημα αν το τυλίξετε μετά με καρύδα ή τρούφα. Αν σας ενοχελί που είναι αραιό, μειώστε την ποσότητα νερού.

Σαλάτα με παντζάρι, κινόα και πορτοκάλι

Μια πολύ νόστιμη σαλάτα έφτιαξα τώρα τελευταία. Τα παντζάρια μου αρέσουν πολύ! Ομολογώ ότι για ευκολία παίρνω τα έτοιμα βρασμένα και συχνά επιδιώκω να παίρνω τα βιολογικά. Είναι μια μικρή πολυτέλεια η οποία δεν κοστίζει ακριβά και με γλιτώνει από χρόνο και φασαρία.

Η κινόα πάλι μου αρέσει επίσης. Είναι νόστιμη και παιχνιδιάρικη στη γεύση! Αυτά τα δύο, σκέφτηκα να τα κάνω σαλάτα, βασικό γεύμα για μένα. Πρόσθεσα επιπλέον πορτοκάλι και η σαλάτα έγινε ένας γλυκός πειρασμός. Δεν έμεινε καθόλου! Δοκιμάστε τη!

Σαλάτα με παντζάρι, κινόα και πορτοκάλι
Υλικά για μια σαλατιέρα

3 κεφάλια παντζάρι βρασμένο

¾ κούπας κινόα

1 ½ κούπα νερό

1 μέτριο πορτοκάλι

για το ντρέσινγκ

2-3 κ. σ. ελαιόλαδο

χυμός ενός μέτριου πορτοκαλιού

αλάτι

πιπέρι

1 κ. σ. αγαύη ή μέλι

1 κ. γ. μουστάρδα

Εκτέλεση

Ξεπλένουμε την κινόα καλά σε τρεχούμενο νερό σε ψιλό σουρωτήρι.

Τη βράζουμε με το νερό ελαφρώς αλατισμένο για περίπου 15 λεπτά, μέχρι να πάρει όλο το νερό καλά.

Αφήνουμε στην άκρη να γίνει χλιαρή ή να κρυώσει.

Κόβουμε τα παντζάρια σε μικρά καρεδάκια.

Καθαρίζουμε και κόβουμε και το πορτοκάλι σε κύβους.

Σε βαζάκι που κλείνει χτυπάμε τα υλικά του ντρέσινγκ.

Σε σαλατιέρα ανακατεύουμε τα παντζάρια, την κινόα και το πορτοκάλι.

Περιχύνουμε με το ντρέσινγκ.
Απολαμβάνουμε!

Πίτσα γκοργκοντζόλα

Όπως σας έλεγα προχτές, η συνέχεια του ποστ μου βρίσκεται σήμερα εδώ.
Με το ζυμαράκι που έφτιαξα, έγιναν 3 πίτσες και 1 ζύμη βρίσκεται ακόμα στην κατάψυξη. Η πρώτη, που φωτογραφήθηκε ανθρωπινά και με συνθήκες νορμάλ (ας πούμε), έγινε με γκοργκοντζόλα. Οι δύο επόμενες έγιναν απλά με τυρί και μάλιστα λάιτ.

Το τυρί γκοργκοντζόλα θυμίζει ελαφρώς ροκφόρ ή μπλε τυρί. Τη μουχλίτσα του την έχει δηλαδή. Είναι αλμυρό, οπότε προσέξτε τις προσθήκες αν βάλετε και κάτι ακόμα. Το έχω λατρέψει αυτό το τυρί, προ Ιταλίας. Εκτός από γλυκατζού και μακαρονού, είμαι ΚΑΙ τυρού. Όλα όσα παχαίνουν δηλαδή τα άτιμα.

 Στη βάση της πίτσας εγώ έβαλα λίγη έτοιμη σάλτσα ντομάτας που είχα για ζυμαρικά (με γκοργκοντζόλα κι αυτή). Στις 2 επόμενες έβαλα απλά λίγη κέτσαπ.

Πίτσα με τυρί, ντοματίνια και φρέσκα μανιτάρια 

Πίτσα με τυρί

Στη συγκεκριμένη πίτσα, επειδή το τυρί λιώνει στο πεντάλεπτο, έψησα τη ζύμη μόνη της και πρόσθεσα στο τέλος το τυρί. Αυτό δεν χρειάζεται να το κάνετε αν το τυρί σας λιώνει και ψήνεται σε ανάλογο χρόνο με τη ζύμη, η οποία δεν αργεί. Όπως στις περισσότερες πίτσες στο 15λεπτο είναι έτοιμη. Μόνο για τα τυριά τύπου κρέμα μπορεί να χρειαστεί να ψήστε μόνο το ζυμάρι (λέω εγώ τώρα).

Οπότε...

Πίτσα γκοργκοντζόλα
Υλικά για μία πίτσα κανονική 8 κομματιών
1/4 από το ζυμάρι που έχω περιγράψει εδώ
100-120 γρ. τυρί γκοργκοντζόλα
λίγη κέτσαπ ή σάλτσα κόκκινη από ζυμαρικά

Εκτέλεση
Ανοίγουμε το ζυμαράκι μας με χέρια ή πλάστη και το βάζουμε σε ελαφρώς λαδωμένο ταψί.

Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180 βαθμούς με αέρα.

Ψήνουμε τη ζύμη της πίτσας μαζί με τη σάλτσα για 10-15 λεπτά, μέχρι να πάρουν χρώμα οι άκρες.

Τη βγάζουμε, βάζουμε το τυρί σε κομμάτια και την ξαναβάζουμε στον φούρνο για άλλα 5-10 λεπτά. Καθώς λιώνει το τυρί, ανοίξτε το φούρνο και απλώστε το να πάει παντού στην πίτσα. Ξανακλείστε για 2-3 λεπτά.

Απολαύστε τη!

Ζύμη για λεπτή, ιταλική πίτσα

Όπως σας έλεγα και τις προάλλες, μετά την Ιταλία, επικράτησε μανία με ιταλικές συνταγές. Πίτσα, πανακότα και άλλα. Λατρεύω τις ιταλικές πίτσες. Αυτές με το λεπτό ζυμαράκι χωρίς λαδούμπα, με τις ελαφριές γεμίσεις που δεν έχουν επάνω την Άρτα και τα Γιάννενα. Από παιδί, απορούσα με όσους έλεγαν ότι μπορούσαν να φάνε μια ολόκληρη πίτσα μόνοι τους. Με τις έτοιμες πίτσες από πιτσαρίες, συχνά λιγωνόμουν από το πολύ λάδι ή το πολύ αλλαντικό που είχαν επάνω. Όχι. Εγώ δεν μπορούσα να φάω μια ολόκληρη πίτσα μόνη μου! Μα πώς το κάνουν; Απορούσα!

Απορούσα, μέχρι που πήγα το πρώτο ταξίδι στην Ιταλία. Το συνειδητοποίησα στο δεύτερο. Τότε που έφαγα μια ολόκληρη πίτσα μόνη μου και κατάλαβα γιατί εκεί μπορούσα. Ούτε λαδούμπα, ούτε ψωμούρα, ούτε 500 αλλαντικά επάνω! Αυτή μάλιστα! Αυτή ήταν μια πίτσα για μένα! Αυτό το χάρτινο ζυμαράκι που το σηκώνεις και λες θα μου πέσει δεν θα μου πέσει, αυτό είναι ειδικά σχεδιασμένο για μένα!

Τέτοιες πίτσες φάγαμε και αυτή τη φορά που πήγαμε. Κάθε μέρα! Στον γυρισμό, έψαξα να βρω συνταγές, να δω τι το διαφορετικό έκαναν από τη δική μου. Είδα συνταγές με πολλή μαγιά και είδα συνταγές με ελάχιστη μαγιά. Η λογική λέει ότι για να είναι λεπτή και όχι σαν ψωμί, θέλει λίγη μαγιά. Αλλά όχι καθόλου γιατί τότε το αποτέλεσμα θα είναι απογοητευτικό.

Η παρακάτω ζύμη, δίνει 4 ζυμαράκια για πίτσα. Τα ζυμαράκια σας, αν δεν τα χρησιμοποιήσετε όλα, μπορείτε άνετα να τα καταψύξετε!

Ζύμη για λεπτή, ιταλική πίτσα

Η ιδέα από εδώ

Υλικά για 4 ζυμαράκια διαμέτρου 28-30 εκ.

800-850 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις (θα δοκιμαστεί και με σκληρό)

1 πρέζα ζάχαρη

1-2 κ. σ. ελαιόλαδο

20 γρ. αλάτι

2 γρ. ξηρή μαγιά

½ λίτρο χλιαρό (προς ζεστό) νερό

Εκτέλεση

Μέσα σε ένα μπωλ βάζουμε το αλεύρι, τη ζάχαρη, το αλάτι, τη μαγιά, ανακατεύουμε και κάνουμε λακκούβα.

Ρίχνουμε το λάδι και το ζεστό νερό και ανακατεύουμε.

Ζυμώνουμε μέχρι να έχουμε μια ζύμη λεία και απαλή που δεν κολλάει στα χέρια. Αν κολλάει, βάζουμε λίγο αλεύρι ακόμα.

Αφήνουμε τη ζύμη σε ζεστό περιβάλλον να ξεκουραστεί για μισή ώρα. Θα φουσκώσει ελαφρώς.

Μετά τη μισή ώρα, χωρίζουμε τη ζύμη στα 4 και πασπαλίζουμε τα ζυμαράκια με αλεύρι πάνω-κάτω.

Αν χρειάζεται, πασπαλίζουμε με λίγο αλεύρι την επιφάνεια που θα δουλέψουμε και ανοίγουμε με τα χέρια  ή με πλάστη το φύλλο της πίτσας λεπτό, με διάμετρο περίπου 28-30 εκ. Είναι τόσο ωραίο ζυμαράκι, που θα παριστάνετε ιταλό πιτσαδόρο και θα έχετε τη διάθεση να γυρίσετε τη ζύμη στον αέρα :-p Ανοίγει άνετα με τα χέρια! Το πρώτο το άνοιξα με χέρια αρχικά και μετά με πλάστη. Με τα χέρια ελέγχετε καλύτερα το πάχος στις άκρες, που εγώ το ήθελα λίγο πιο παχύ.

Λαδώνουμε ταψί και βάζουμε το φύλλο επάνω.

Το ψήνουμε χωριστά ή μαζί με τα υλικά μας, ανάλογα τι θα βάλουμε επάνω. 

Αν δεν χρησιμοποιήσετε τα ζυμαράκια όλα, μπορείτε να τα βάλετε ένα-ένα σε σακούλα τροφίμων και να τα καταψύξετε. Κατέψυξα τα 2 ζυμαράκια. Το ένα το χρησιμοποίησα πριν λίγες μέρες. Δεν χρειάστηκε ούτε να το αλευρώσω. Το άνοιξα πάλι με τα χέρια, πάνω σε λαδωμένο ταψί.

Θα ακολουθήσει πίτσα ιταλική!

Καλή εβδομάδα!

Αλμυρά παλμιέ με τέσσερα τυριά

Τις προηγούμενες μέρες, καλούδια κατέφτασαν από την Κομοτηνή. Σουτζούκι και παστουρμάς, το ένα καλύτερο από το άλλο. Τα νόστιμα πράγματα που δύσκολα τα βρίσκεις εδω, πρέπει να μοιράζονται με φίλους. Έτσι μαζευτήκαμε με την Πέννυ και την οικογένειά της για να τα χαρούμε με ουζάκι. Στην παρέα όμως ήταν και ο μικρούλης της Πέννυς που δεν περίμενα να χαρεί ούτε με σουτζούκι, ούτε με παστουρμά. Στο πι και φι, έφτιαξα παλμιέ με 4 τυριά για να έχει να τσιμπολογάει και ο μικρός της παρέας.

Αυτό το τραπέζι είχε όλα τα καλά του κόσμου. Είχε και Κομοτηνή, είχε και Σέρρες (τυρόπιτα Σερρών), είχε και "Ψωμιά και ζύμες" με φρέσκια μπαγκετούλα που πήγαινε με τα καλούδια και ουζάκι από τον Βορρα αλλά πάνω από όλα είχε καλή παρέα!

Στα παλμιέ δεν έβαλα αυγό. Δεν μου αρέσει το αυγό στις πίτες. Αυτό κάνει το κόψιμο και τη μεταφορά τους μέσα στο ταψί λίγο πιο δύσκολη, αλλά εμένα δεν με πείραξε. Αν θέλετε να κολλήσουν καλά τα τυριά στο φύλλο, μπορείτε να το περάσετε με ένα χτυπημένο αυγό.

Αλμυρά παλμιέ με 4 τυριά
Υλικά για 25-30 παλμιέ
1 φύλλο σφολιάτας (από τη συσκευασία με τα 2 φύλλα)
150-200 γρ. ανάμικτα τυριά (χρησιμοποίησα συσκευασία με έτοιμο μίγμα τεσσάρων τυριών)
προαιρετικά: 1 αυγό χτυπημένο

Εκτέλεση
Αφήνουμε το φύλλο να ξεπαγώσει. Είτε χειμώνας είναι, είτε καλοκαίρι, μην το αφήσετε να ζεσταθεί πολύ, γιατί θα δυσκολέψει τη διαδικασία σας.
Μέσα σε ένα ρηχό ταψί, στρώνουμε χαρτί ψησίματος και βάζουμε από πάνω το φύλλο.
Αν θέλουμε να διευκολύνουμε το κόψιμο και μεταφορά μετά, μπορούμε να απλώσουμε χτυπημένο αυγό πάνω στο φύλλο πριν βάλουμε τα τυριά.
Πάνω στο φύλλο, απλώνουμε το τριμμένο τυρί.
Τυλίγουμε από τις 2 άκρες (την πάνω και την κάτω) προς το κέντρο σφιχτά.
Βάζουμε το φύλλο όπως είναι στο ψυγείο για μισή ώρα, μεταφέροντάς το με το χαρτί ψησίματος.
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180 βαθμούς (έψησα με αέρα).
Το βγάζουμε, το κόβουμε ανά ένα εκατοστό και με τη βοήθεια του μαχαιριού το τοποθετούμε στο χαρτί ψησίματος που είναι πάνω στο ταψί. Αν δεν έχετε βάλει αυγό, μπορεί το τυρί κάποιες φορές να σας φεύγει κατά τη μεταφορά. Μην ανησυχείτε. Μαζέψτε το και ρίξτε το στα κενά που άφησε το παλμιέ.

Ψήνουμε για 15 λεπτά ή μέχρι να πάρουν χρώμα. Τρώγονται ζεστά αφού τα αφήσουμε να σταθούν λίγο εκτός φούρνου (αλλά τρώγονται ευχάριστα και κρύα).

Ζεστή σαλάτα σπανάκι με βούτυρο και παρμεζάνα

Όταν πάω σε ένα άλλο μέρος, δοκιμάζω τα φαγητά του τόπου. Δεν είμαι από κείνους που ψάχνουν την ασφάλεια του γνωστού πιάτου. Θέλω να δοκιμάσω ό,τι παράγει και ό,τι μαγειρεύει ο τόπος που πάω. Οκ. Εξαιρούνται κατσαρίδες, ακρίδες και λοιπά ορθόπτερα και ...πτερα γενικότερα. Είπαμε να δοκιμάσουμε τι φτιάχνει ο τόπος. Όχι να το παίξουμε πεινασμένος στην έρημο!

Η ιταλική...

Κάθε φορά που γυρίζω από ένα ταξίδι, αρχίζω να μαγειρεύω αυτά που έφαγα, να δοκιμάζω καινούριες συνταγές. Πόσο μάλλον όταν γυρίζει κανείς από την Ιταλία. Τις τελευταίες ημέρες επιδίδομαι στην ιταλική κουζίνα. Πίτσες με λεπτή ζύμη, γλυκά ιταλικά, ό,τι δοκίμασα εκεί.

Μία σαλάτα που δοκιμάσαμε, ήταν ζεστό σπανάκι με βούτυρο και παρμεζάνα. Τρία υλικά όλα όλα, αλλά η νοστιμιά στην απλότητά της. Δεν ήταν και τίποτα να το φτιάξω. Αν αναζητήστε τη συνταγή σε ιταλικά σάιτς θα βρείτε πάρα πολλές αναφορές όπως και παραλλαγές της. Είναι σαν να ψάχνεις πώς να φτιάξεις χωριάτικη.

...και η δική μου...

Ζεστή σαλάτα σπανάκι με βούτυρο και παρμεζάνα
Υλικά για 2 άτομα
1/2 κιλό σπανάκι (χρησιμοποίησα κατεψυγμένο 450 γρ. στο φρέσκο υπολογίστε λίγο παραπάνω γιατί θα πετάξετε και κάτι).
1 μεγάλη κ. σ.  βούτυρο αγελαδινό
3-4 κ. σ. τριμμένη παρμεζάνα
λίγο αλάτι

Εκτέλεση
Αν χρησιμοποιήστε φρέσκο σπανάκι (που σαφώς είναι καλύτερο) καθαρίστε το, πλύντε το και κόψτε το σε μεγάλα κομμάτια. Στη συνέχεια κάνετε ό,τι και με το κατεψυγμένο.
Σε κατσαρόλα βάζουμε το σπανάκι με ελάχιστο νερό και το βράζουμε για 4-5 λεπτά. Αλατίζουμε κατά το τέλος.
Το σουρώνουμε σε σουρωτήρι καλά.
Στην κατσαρόλα βάζουμε το βούτυρο να λιώσει.
Ρίχνουμε το σπανάκι ξανά και το γυρίζουμε λίγο.
Προσθέτουμε το 1/3 της παρμεζάνας και την ανακατεύουμε να λιώσει.
Αφού λιώσει, σερβίρουμε σε πιάτο και πασπαλίζουμε με την υπόλοιπη παρμεζάνα.

Καλή εβδομάδα!

Φαγητό στη Ρώμη

Καλή χρονιά φίλοι μου!

Όταν άνοιξα αυτό το μπλογκ, στα λίγα λόγια που έγραψα στο προφίλ μου έλεγα: μαγειρεύω, φωτογραφίζω, ταξιδεύω. Τότε μπορούσα και έκανα τουλάχιστον ένα ταξίδι στο εξωτερικό μια φορά το χρόνο με τον καλό μου. Κάποιες φορές και με τα παιδιά. Μη νομίζετε ακριβά ταξίδια. Ταξίδια με γκρουπ συνήθως, που ήταν οικονομικά και άντεχε η τσέπη μας. Ταξίδια που δεν είχες έννοια πού να πας, πώς να πας κλπ. Ήταν ένας καλός και οικονομικός τρόπος για να γνωρίσεις πολλές πόλεις και πολλές χώρες της Ευρώπης.

Και μετά ήρθε η κρίση... Κάτι η κρίση, κάτι τα παιδιά που μεγάλωσαν και υπήρχαν άλλες ανάγκες και προτεραιότητες πια, μου έμεινε το "μαγειρεύω και φωτογραφίζω". Αν δεν ήταν και το χορευτικό συγκρότημα στο οποίο είμαι, που όλο και κάπου πάμε, θα έβλεπα τα ταξίδια μόνο μέσα από το google.

Η χρονιά που πέρασε ήταν μια δύσκολη χρονιά. Με απώλειες αγαπημένων ανθρώπων, με ατυχήματα με απρόβλεπτα. Είχε και καλές στιγμές, όπως την ορκομωσία της κορούλας μου και τη βάπτιση στην Κομοτηνή, αλλά γενικά ήταν μια χρονιά που ήθελα να τελειώσει. Το ίδιο ίσχυε και για τον άντρα μου, οπότε πάνω που λέγαμε ότι τα δύσκολα τελείωσαν, τον έβαλα να μου υποσχεθεί ότι θα πάμε ένα ταξίδι. Ότι θα τα κανονίσω όλα εγώ και το μόνο που θέλω είναι να με ακολουθήσει. Δεν θα του έλεγα ούτε πού έχω σκοπό να πάμε, αλλά τελικά ομολόγησα.

Βρήκα μια φτηνή πτήση, έκλεισα και ένα φτηνό ξενοδοχείο και πετάξαμε στην αρχή του χρόνου για Ρώμη. Ευτυχώς, με αυτές τις οικονομικές εταιρείες, μπορείς να πας ένα ταξίδι της προκοπής σε όμορφα, αγαπημένα μέρη.

Στην Ιταλία είχαμε ξαναπάει, αλλά πάντα με γκρουπ. Αυτή τη φορά, πήγαμε μόνοι μας. Η Ρώμη είναι μια πόλη στην οποία μπορείς να κινηθείς άνετα μόνος σου. Έχει μετρό που πάει στα κεντρικά μνημεία, αλλά μπορείς να περπατήσεις επίσης ή να κινηθείς με λεωφορείο. Αν σου κάνει και καλό καιρό, είναι τέλεια.

Ας αφήσω όμως τα περί συνθηκών, να σας δείξω τι φάγαμε. Τα περί ταξιδιού θα τα γράψω εδώ.

Τρεις μέρες, τρώγαμε αποκλειστικά και μόνο πίτσα και ζυμαρικά! Δεν υπήρχε περίπτωση να σκεφτώ και να θέλω κάτι άλλο όσο ήμασταν εκεί. Ευχαριστηθήκαμε επίσης καπουτσίνο, τιραμισού, παγωτά!

Ας αρχίσω σχολιάζοντας τα μαγαζιά και λέγοντας κάποια τιπς για όποιον θέλει να πάει στη Ρώμη.

Πρώτη μέρα, σηκωμένοι από τις 4.30, ήμασταν πια πεινασμένοι. Μπήκαμε σε μια trattoria και φάγαμε μόνο πίτσα. Η πίτσα που βλέπετε είναι με γκοργκοντζόλα. La mela d' oro το μαγαζί, μία πίτσα και 2 μπύρες 17 ευρώ. Καλά ήταν. Ευγενέστατοι και χαμογελαστοί.

Πίτσα γκοργκοντζόλα

Το ίδιο βράδυ ξαναπεινάγαμε και φάγαμε σεμια trattoria κοντά στη Φοντάνα ντι Τρέβι. Στάση μετρό Barberini, La fontanella Sistina το μαγαζί. Πίτσες από 8-13 ευρω, μακαρονάδες το ίδιο. Δεν θυμάμαι ακριβώς πόσο δώσαμε εδώ. Περάσαμε τα 30 ευρώ, 2 μπύρες, 2 μακαρονάδες, 1 σαλάτα. Πολύ ωραία όλα.

Καπρέζε (ίσα που την πρόλαβα πριν τη φάμε όλη)

Ραβιόλια γεμιστά με σπανάκι και ρικότα

Καρμπονάρα

Το δεύτερο βράδυ, φάγαμε σε μια trattoria κοντά στην Φοντάνα ντι Τρέβι. Πιο τσιμπημένα λόγω τουριστικής περιοχής, φτάσαμε κοντά 40 ευρώ. Η σαλάτα με το σπανάκι και παρμεζάνα εξαιρετική. Το ίδιο και οι πένες που έφαγα εγώ με γκοργκοντζόλα και κολοκύθι. Δεν θυμάμαι το όνομα δυστυχώς του μαγαζιού...

Σπανάκι με βούτυρο και παρμεζάνα

Πέννες με γκοργκονζόλα και κολοκύθι

Ραβιόλια γεμιστά με σπανάκι και ρικότα

Ιταλία και να μην φας τιραμισού, δεν επιτρέπεται. Ένα πρωινό, βρεθήκαμε στο Τραστέβερε. Η βροχή δεν μας άφησε να κάνουμε και πολλά, οπότε απολαύσαμε σε ένα καφέ καπουτσίνο και τιραμισού. 3 ευρώ έκαστο.

Τιραμισού κλασσικό

Τιραμισού με φυστίκι. ΤΕΛΕΙΟ

Τελευταίο βράδυ, φάγαμε κοντά στο ξενοδοχείο που μέναμε, το οποίο ήταν και πολύ κοντά στο Termini (κεντρικός σταθμός Ρώμης). Pastarito το μαγαζί, οικονομικότατο. Φάγαμε καρμπονάρα-λίγο καυτερή (ο καλός μου αγαπάει τις σταθερές αξίες, ενώ εγώ πάντα δοκιμάζω καινούρια πράγματα) και πίτσα με προσούτο και μανιτάρια. Μία πίτσα, μία μακαρονάδα και 2 μπύρες, 24 ευρώ.

Καρμπονάρα

Πίτσα προσούτο-μανιτάρια

Ό,τι φάγαμε γενικά ήταν πολύ καλό. Στη Ρώμη, ΜΗΝ περιμένετε να σας φέρουν νεράκι αν δεν το ζητήσετε. Να κορακιάσετε, να σκάσετε, δεν σας φέρνουν. Ούτε με τον καφέ, ούτε με το φαγητό, ούτε με τίποτα. Και μην ξανακούσω για ακριβό νερό εδώ. Το νεράκι το χρυσοπληρώναμε στα μαγαζιά. 2,5 ευρώ ένα μικρό μπουκάλι, αλλά και η μπύρα, 3-4 ευρώ τα 200 ml, θεωρώ ότι τσιμπάγανε. Παντού επίσης χρεώνουν κουβέρ, κάτι που εδώ έχει σχεδόν καταργηθεί.

Ένα άλλο επίσης που μου έκανε εντύπωση, ήταν τα εντελώς μικρά τραπεζάκια στις ταβέρνες. Μικρά και στριμωγμένα ώστε να υπάρχουν πολλά. Παντού υπάρχουν εξωτερικοί χώροι στις ταβέρνες για καπνίζοντες με σόμπες, αλλά κι εκεί μικροί. Όχι τύπου "πιάνω όλο το πεζοδρόμιο" αλά Ελλάδα. Τα τραπεζάκια, ήταν τόσο μικρά, που χωρούσαν 3 πιάτα. Στο 4ο είχαμε πρόβλημα. Επίσης, να θυμάστε ότι οι μακαρονάδες εκεί θεωρούνται ορεκτικό. Μην απορήσετε αν η μερίδα σας είναι μικρή. Αυτός, είναι και ένας καλός λόγος, να μην κατηγορούμε τους τουρίστες που έρχονται και τρώνε εδώ μια χωριάτικη για κύριο γεύμα. Όσο παράξενο μπορεί να μας φαίνεται εμάς αυτό, άλλο τόσο παράξενο είναι γι' αυτούς να τρώμε το ορεκτικό τους για κύριο ;-)

Γενικά ΠΙΑ μιλάνε αγγλικά. Σε ξενοδοχεία, σε ταβέρνες, σε μαγαζιά. Και γενικά θα ξαναπήγαινα. Φωτογραφίες και άλλα θα δημοσιεύσω εδώ, στο φωτογραφικό μου μπλογκ, για όποιον θέλει να βολτάρει.

Καλή χρονιά να έχουμε και εύχομαι πολλά ταξίδια σε όλους μας!