Άλλο ένα λάφυρο της βόλτας στο κοντινό κτήμα, ήταν μούρα (μούρες όπως τις λέγαμε εμείς από μικρά), από μουριά (κατά το πορτοκαλάδα από πορτοκάλια! χαχα!). Οι μουριές, αυτό τον καιρό είναι κατάφορτες και αν έχουν γλυτώσει από τους ιδιοκτήτες τους και δεν τις έχουν κουτσουρέψει πρόωρα (επειδή λερώνουν όταν πέφτουν οι μουρίτσες), είναι η ιδανική εποχή να μαζέψετε. Υπάρχουν μουριές που κάνουν από ανοιχτά έως σκούρα μούρα. Σ' αυτή που πήγα εγώ, δεν ήταν πολύ σκούρα, αν και οι πολύ ώριμες ήταν. Ακόμα όμως και οι ανοιχτόχρωμες ήταν μέλι!
Γέμισα με τη Σία ένα μπουκάλι του 1,5 λίτρου μούρες (πώς σας φαίνεται το αποθηκευτικό μέσον;), προκειμένου να μην μπουν σε σακούλα και μου λιώσουν καθώς θα γύριζα με τα πόδια και θα τις έβαζα στην τσάντα του ώμου! Οπότε, γύρισα πίσω με 800 γρ. περίπου μούρες.
Το μισό κιλό από αυτές, έγιναν γλυκό του κουταλιού, τα 160 γρ. έγιναν αρωματικό ξύδι και μερικές φαγώθηκαν έτσι. Αν ξαναπάω, πάλι θα έχει να μαζέψω! Πέρυσι τις είχα κάνει λικέρ, τάρτα κλπ. Φέτος δεν ήθελα να κάνω γλυκό, γιατί μαντέψτε ποια θα το έτρωγε! Οπότε, προτίμησα τις άλλες λύσεις.
Γέμισα με τη Σία ένα μπουκάλι του 1,5 λίτρου μούρες (πώς σας φαίνεται το αποθηκευτικό μέσον;), προκειμένου να μην μπουν σε σακούλα και μου λιώσουν καθώς θα γύριζα με τα πόδια και θα τις έβαζα στην τσάντα του ώμου! Οπότε, γύρισα πίσω με 800 γρ. περίπου μούρες.
Το μισό κιλό από αυτές, έγιναν γλυκό του κουταλιού, τα 160 γρ. έγιναν αρωματικό ξύδι και μερικές φαγώθηκαν έτσι. Αν ξαναπάω, πάλι θα έχει να μαζέψω! Πέρυσι τις είχα κάνει λικέρ, τάρτα κλπ. Φέτος δεν ήθελα να κάνω γλυκό, γιατί μαντέψτε ποια θα το έτρωγε! Οπότε, προτίμησα τις άλλες λύσεις.
Γλυκό κουταλιού μούρο (από μουριά)
Υλικά
500 γρ. μούρα400 γρ. ζάχαρη
1 ½ κούπα νερό
γάντια
Εκτέλεση
Πλένουμε και κόβουμε με ψαλίδι κουζίνας αφού φορέσουμε γάντια, τα κοτσανάκια των μούρων.
Βάζουμε σε κατσαρόλα τη ζάχαρη και το νερό και αφήνουμε να βράσουν για 3-4 λεπτά.
Προσθέτουμε τα μούρα και σβήνουμε τη φωτιά.Αφήνουμε το γλυκό πάνω στο μάτι να πάρει όση θερμότητα έχει. Αν συνεχίζει να βράζει πάνω από 5 λεπτά, το τραβάμε.
Αφήνουμε να σταθούν από 12 έως 24 ώρες.
Την επόμενη μέρα, βράζουμε για 10 λεπτά σε δυνατή φωτιά, ενώ ξαφρίζουμε το γλυκό.
Σβήνουμε και αποσύρουμε από τη φωτιά. Φυλάμε σε καθαρό βάζο.
Το κοτσανάκι που έχει εσωτερικά, είχε μαλακώσει μετά το βράσιμο. Ένας λόγος που βαρέθηκα να κάνω μαρμελάδα, είναι επειδή έπρεπε να το βγάλω ή να το περάσω από σίτα μετά. Με το βράσιμο πάντως ούτε που φαινόταν καθόλου στο μάσημα. Είναι πολύ ωραίο γλυκάκι και ταιριάζει με παγωτό!
Αν ζείτε στη Ζάκυνθο και έχετε μικρά παιδάκια, μην ξεχάστε να διαβάσετε το προηγούμενο ποστ! Μπορεί να σας ενδιαφέρει!
Καλή εβδομάδα και καλή επιτυχία, δύναμη και υπομονή σε όοοοοολα τα παιδάκια που αρχίζουν πανελλήνιες εξετάσεις σήμερα!Χρίνια πολλά επίσης σε όσες και όσους γιορτάζουν σήμερα!
Τι μου θύμισες νυχτιάτικα!!!όχι δεν έχω μούρα ξεχασμένα στο ψυγείο και δε τάφαγα...παιδικά χρονια αλησμόνητα,να κρεμαλιαζόμαστε απο τσι μουρίες και να κάνουμε κάτι ρούχα σύχριστα απο τσι μάκιες,αλλά μέλι οι μούρες!!!
ReplyDeleteΝάχεις την υγειά σου
Μία από τα ίδια...:-)
DeleteΤο γλυκάκι είναι τόσο λυμπιστικό έτσι που μας το σερβίρισες, αλλά είναι τόσο σπάνια και γεμάτα γλύκα τα μούρα, που δεν σου κάνει καρδιά να τα κάνεις γλυκό αααααν τα βρεις.
ReplyDeleteΓι αυτό θα πάρω από το δικό σου βάζο, χαχα.
Καλή εβδομάδα.
Γιατί λες ότι σπάνια είναι γεμάτα γλύκα; Όταν είναι ώριμα είναι υπερβολικά γλυκά θα έλεγα όσα έχω δοκιμάσει! Εκτός και τα τρως άγουρα. Το βάζο δικό σου! χαχα!
DeleteΠεθαίνω για φρέσκα μούρα! Φαντάζομαι το γλυκό! Φιλιά Κική μου!
ReplyDeleteΚαι το γλυκό τέλειο Έρη!
DeleteΚαλημέρα Κική μου και καλή εβδομάδα,αν και δεν το έχω δοκιμάσει ποτέ θα πρέπει να είναι πολύ ωραίο!!!!
ReplyDeleteΕίναι, είναι! ;-)
DeleteΔεν μπορώ να σου πω τι... ταρζανιές έχω κάνει για να κλέψω μούρα! Σκαρφάλωμα σε μάντρες, δέντρα, πλάτες φίλων και τι δεν έχω κάνει! Και τι τρέξιμο έχω ρίξει να αποφύγω το ξύλο για τα κατεστραμμένα από τους λεκέδες (και τις ηρωικές προσπάθειες να φτάσω τα φρούτα) ρούχα μου. Πάντα τα τρώω κατ ευθείαν από το δέντρο! Ποτέ δεν τα σκέφτηκα καν σαν γλυκό υπέροχο σαν το δικό σου!
ReplyDeleteΥπέροχες οι φωτογραφίες σου!
Χαχα! Τελικά ποιος δεν έχει κάνει ταρζανιές για μούρα! Άσε τα ρούχα...
DeleteΕυχαριστώ! ;-)
τι μου θυμισες. οταν η κορη μου ηταν καπου 5 χρονων, ειχαμε παει διακοπες στην κορσικη. ε, μερικες φορες πηγαινω και αλλου!!!!. απο το σπιτι για την θαλασσα περνουσαμε απο ενα δρομακι γεματο μουριες. μην τις φας, της λεω μια μερα, στον γυρισμο θα μαζεψουμε και θα τις βαλουμε στο κουβαδακι, να τις πλυνουμε πρωτα.
ReplyDeleteκαποια στιγμη, αφαιρεθηκα μιλωντας με τους φιλους, γυριζω και την βλεπω μαυρη και με μαυρα χερια. δεν σου ηπα να μην φας. της λεω.
μα δεν εφαγα!! που απανταει..... χα χα χα
τι μου θυμισες. νασαι καλα.
καλη εβδομαδα
ειρηνη
Χαχα! Τελικά όλα τα παιδιά τα ίδια κάνουν!
DeleteΕμείς Κική μου τα λέμε και σκάμνα από τη σκαμνιά.
ReplyDeleteΠολύ ενδιαφέρουσα εξέλιξη είχαν στα χέρια σου τα όντως ευαίσθητα σκάμνα.
Υπέροχο φαίνεται και ολωσδιόλου..διαίτης!
Καλά βλέποντας τα πιο πάνω σχόλια θυμήθηκα τι έπαθα πέρσι.
ReplyDeleteΠήγαμε με την κόρη σε βάπτιση σε ένα μοναστήρι, και νάσου μια μουριά, εγώ λοιπόν λέω θα μαζέψω!!πλάτσ και σκάει μια πάνω στο άσπρο μου πουκάμισο!!!Ευτυχώς που υπήρχε κάτι στο αυτοκίνητο να αλλάξω. Ελπίζω να τις προλάβω στο χωριό!!
Καλημέρα και καλή επιτυχία στις εξετάσεις!!
Αααα! Καλή σε βρίσκω κι εσένα! Χαχα!
DeleteΕυχαριστούμε!
Μούρα τα αγαπημένα! Είχαμε μια μεγάλη μουριά στο εξοχικό και τα καλοκαίρια κρεμιόμασταν από πάνω της και μαζεύαμε όσα περισσότερα μπορούσαμε!
ReplyDeleteΣε γλυκό του κουταλιού φαντάζομαι ότι θα είναι υπέροχα!
Φιλιά Κική μου!
Φιλιά Ερμιόνη!
DeleteΕγώ πάλι τη μουριά την έχω μέσα στα πόδια μου, 2 μουριές μάλιστα, άσπρη και μαύρη! Φέτος βαριέμαι αφάνταστα και πάω μόνο επιτόπου και τρώω μούρα, όσα πέφτουν κάτω τα τρώνε οι κότες....!!!!
ReplyDeleteΚαι το επί τόπου, καλό είναι. Εμείς μαζεύαμε και τις μισές τις τρώγαμε! χαχα!
DeleteΑυτό το γλυκό είναι πρώτη φορά που το βλέπω!!!Παιδί μου είσαι..φοβερή.Ευχαριστώ για τις ευχές γλυκιά μου..
ReplyDeleteΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΥΔΕΑ !!!!!!ΘΑ ΠΑΩ ΣΤΗ ΛΙΛΑ ΝΑ ΠΑΡΩ ΜΟΥΡΑ ΠΟΥ ΤΑ ΤΡΩΝΕ ΟΙ ΚΟΤΕΣ !!!!!!!!!!!ΧΙΧΙΧΙ ΝΑ ΦΤΙΑΞΩ ΓΛΥΚΟ .ΦΙΛΙΑ!!
ReplyDeleteΧαχα! Καλό!
DeleteΚαλωσήρθες!
Τι ωραία που φαίνονται στην φωτογραφία.
ReplyDeleteΑχ, και να ήξερα τη συνταγή νωρίτερα που μάζευα τα μούρα απ΄την μουριά του γείτονα και απλώς τα έπλενα και τα έτρωγα. Φέτος δεν έχει μιας και την έκοψε κι αυτός όπως οι περισσότεροι επειδή, όπως λένε, λερώνουν την αυλή.
Καλώς τη Στέλλα! Κράτα τη για του χρόνου!
DeleteΚΙΚΗ ΜΟΥ ΠΩΣ ΜΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ ΤΑ ΜΟΥΡΑ!!!!!!!
ReplyDeleteΓΛΥΚΟ ΔΕΝ ΕΧΩ ΞΑΝΑΔΕΙ...ΙΣΩΣ ΜΑΡΜΕΛΑΔΑ...ΜΠΡΑΒΟ!
Ευχαριστώ!
DeleteΚική μου καταπληκτική, τα μούρα έχουν εξαιρετικό άρωμα και γεύση!!!!!!!!!
ReplyDeleteΦιλιά!!!
Ευχαριστώ! Φιλιά!
DeleteΚαι 'γω σαν τη Ρεγγίνα σκάμνα τα λέω :)
ReplyDeleteΜε έκανες και θυμήθηκα τη γιαγιά μου που τα μάζευε μαύρα και φρέσκα και μας τα έδινε! Δυστυχώς τότε που τα είχαμε άφθονα, δεν ξέραμε συνταγές για να τα αξιοποιήσουμε!
Θα γίνονται τέλειο γλυκό κουταλιού, αν ποτέ βρεθώ στο νησί τέτοια εποχή και τα βρω/μαζέψω, θα το επιχειρήσω!
Είδες για να είσαστε και οι δύο από την Κέρκυρα;
DeleteΚαλοφαγωτο το γλυκακι,και του χρονου να εισαι καλα να ξαναφτιαξεις.
ReplyDeleteΕυχαριστώ!
DeleteΠολύ ωραίο χρώμα και ωραίο "δέσιμο" έχει το γλυκό σου Κική μου.
ReplyDeleteΤα βλέπω να πέφτουν στις μουριές των δρόμων της περιοχής μας και τα λυπάμαι...αλλά σκέφτομαι ότι έχουν και αρκετό καυσαέριο.
Ευχαριστώ!
DeleteΆσε...Του δρόμου (μούρα, νεράτζια κλπ) δεν είναι να τα εμπιστεύεσαι!
Πολύ όμορφο! Και τι υπέροχο χρώμα!
ReplyDeleteΕυχαριστώ Μαράκι!
DeleteKiki, ωραία που είναι τα μούρα, αλλά ευαίσθητα ως φρούτα!! Τώρα σαν μέσον μεταφοράς τα μπουκάλια του ενάμισι λίτρου, δεν τα είχα σκεφτεί!!! Να που όσο ζει κανείς, μαθαίνει. Αυτή η ποικιλία μούρων είναι ανοιχτόχρωμη, εγώ έχω δει τα σκούρα μόνο. Αν βρω στην αγορά του Πειραιά, θα επιχειρήσω να φτιάξω το γλυκό. Βέβαια δεν ξέρω αν θα προλάβω, πριν τα δει η κόρη μου, γιατί μετά....θα πρέπει να ξανακατεβώ στην αγορά, για νέες προμήθειες!!! Καλοφάγωτο το γλυκό.
ReplyDeleteΚαλό σου απόγευμα.
Κοίτα να δεις...Θα πήγαινα με τα πόδια στην περιοχή, 10-15 λεπτά περπάτημα και σκέφτηκα ότι θα ταλαιπωριόντουσαν σε σακούλα αφού θα τα έβαζα μετά στην τσάντα που είχα στον ώμο μου, οπότε το μπουκάλι ήταν η τέλεια λύση για μένα! χαχα! Ευρεσιτεχνίες!
DeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDeleteΚαλώς τονε!
DeleteΛοιπόν, 4 λεπτά μετράμε από την ώρα που θα βράσει. Στη δική μου κουζίνα ήταν στο 3, με διαβάθμιση 1-3, άρα σε δυνατή φωτιά.
Εδώ θα βρεις ξύδι που έβαλα πρόσφατα http://mikrikouzina.blogspot.gr/2013/05/blog-post_16.html
Λικεράκι δεν θα βρεις στο μπλογκ γιατί για την ώρα το έχω μόνο στο βιβλιο μου.
Καλό καλοκαίρι και σε σένα.
This comment has been removed by the author.
ReplyDeleteΚαλησπέρα!!!! Τι γλυκάκι σου τέλειο!!! Μπορώ να το κάνω και με άσπρα μούρα? Μην πάνε χαμένα τόσα μουρα της μουρίτσας μου....
ReplyDeleteΝαι αμέ! Γιατί όχι; ☺️
DeleteΘα μπορουσα να ρωτησω
ReplyDeleteΣε ποιο σημειο της ζακυνθου βρισκει κανεις μουρια?
Ψαχνω παντου αλλα ειναι μονο αυτες για σκια
Η συγκεκριμένη μουριά, ήταν στο Λαγωποδο. Δεν υπάρχουν συγκεκριμένα μέρη. Ρώτα φίλους στα χωριά, αν έχουν μουριες. Και από το Βανατο μου έχουν δώσει επίσης.
Delete