Μία μέρα στο Αγρίνιο, στο εστιατόριο Ηλιάστρα

Η προχτεσινή μέρα, ήταν η μέρα αφιερωμένη στο Αγρίνιο. Μετά από πρόσκληση των ιδιοκτητών της Ηλιάστρας, του Νεκτάριου και της Χαράς, μέσω του φίλου μου του Βασίλη που είναι σεφ εκεί, πήγα στο εστιατόριό τους, για να παρουσιάσω τα βιβλία μου και να μαγειρέψουμε μαζί με το Βασίλη και το Γιάννη.


Νομίζω ότι και οι τρεις ξεχωριστά, αλλά και ανά δύο, είχαμε ονειρευτεί να μαγειρέψει ο ένας για τον άλλον κάποια στιγμή. Κανένας όμως δεν περίμενε να βρεθούμε και οι τρεις μαζί, μέσα σε μια κουζίνα! Για μένα, ήταν κάτι παραπάνω από μια ονειρική εικόνα, που την σκεφτόμουν με δέος. Η μαγειρική στην κουζίνα του σπιτιού μας, διαφέρει κατά πολύ από τη μαγειρική σε μια επαγγελματική κουζίνα. Όχι (μόνο) επειδή έχεις να κάνεις με επαγγελματικά μηχανήματα που λειτουργούν εντελώς διαφορετικά, αλλά είναι εντελώς διαφορετικό να οργανώνεις μαγείρεμα για 4 άτομα και άλλο να οργανώνεις φαγητό από 10 έως 50 άτομα, χωρίς να ξέρεις απαραίτητα τον ακριβή αριθμό! Εκεί εγώ υποκλίνομαι σε όλους αυτούς που δουλεύουν σε τέτοια μαγαζιά! Βέβαια, εμείς εκεί δεν μαγειρέψαμε έτσι. Κάναμε μόνο συνταγές από το Ψωμιά και ζύμες και δείξαμε τι μπορούμε να κάνουμε από το Λικεράκια και σερμπέτια με τα λικέρ, πέρα από το να τα πιούμε.

Αν ζείτε στο Αγρίνιο και δεν έχετε πάει στην Ηλιάστρα (που αμφιβάλλω), τότε απλά χάνετε...
Αν δεν ζείτε στο Αγρίνιο και σας βγάλει ο δρόμος σας προς τα κει, τότε επιβάλλεται να πάτε!
Έμεινα άφωνη όταν συνειδητοποίησα πόσο όμορφο ήταν το εστιατόριο! Όλα τα υλικά φυσικά. Ξύλο, σίδερο, πέτρα, με βασικό στοιχείο διακόσμησης τον καπνό, αφού παλιά, το μέρος ήταν χώρος επεξεργασίας καπνού. Οι ιδιοκτήτες, Νεκτάριος και Χαρά, έχουν δώσει ολόκληρο το είναι τους για να δημιουργήσουν αυτό το ζεστό χώρο, που δεν ξέρω αν οι φωτογραφίες είναι ικανές να αποδώσουν. Η ατμόσφαιρα ζεστή, ο φωτισμός ο κατάλληλος, η μουσική τέλεια.

Ένας όμορφος χώρος, δένει ακόμα πιο τέλεια, όταν δουλεύουν μέσα οι κατάλληλοι άνθρωποι. Ο Βασίλης Λεωνίδου, ο σεφ του μαγαζιού, ήταν η καταλληλότερη επιλογή γι΄ αυτό το χώρο. Ο Βασίλης είναι σεμνός, μετριόφρων, σεβαστικός, με πολλές γνώσεις, στοιχεία που μου αρέσουν στους ανθρώπους και θα τον πάνε ακόμα πιο μπροστά. Σαν συμπλήρωμα αυτό τον καιρό, εκεί δουλεύει και Γιάννης Γιαννούτσος, ένας ικανότατος σεφ με μεγάλη φαντασία και άνεση στην κουζίνα. Οι δύο φίλοι, συμπληρώνουν ο ένας τον άλλον και δημιουργούν υπέροχα πιάτα για τους πελάτες του εστιατορίου.

Κι έτσι, εγώ, είχα προχτές την τύχη να είμαι ανάμεσα σε όλα αυτά! Ανάμεσα σε ένα κοινό που ήταν φιλικό, σε φίλους με τους οποίους διασκεδάζαμε με αυτά που κάναμε, που πειραζόμασταν, που περνούσαμε ωραία!

Δύο τρεις ιδιαίτερες στιγμές από κείνη την ημέρα, ήταν ότι ανάμεσα στους φίλους που είχαν μαζευτεί, ήταν η Ιωάννα, συνάδελφός μου από το Αγρίνιο που ήταν και στην άλλη παρουσίαση, μια κυρία που είπε ότι παρακολουθεί το μπλογκ μου καθημερινά και η μεγαλύτερη έκπληξη απ' όλες, ήταν ότι η Βάνα, που την είχα γνωρίσει από τις Ντελισιέζ και είχαμε πιει καφέ μαζί πέρυσι το καλοκαίρι στην Πάτρα (αφού ζει εκεί), ήρθε ειδικά για την παρουσίαση στο Αγρίνιο. Ήταν η πιο μεγάλη έκπληξη της ημέρας!

Νομίζω πως ήδη είπα πολλά. Τα υπόλοιπα θα σας τα πουν οι φωτογραφίες.



Νεκτάριε, Χαρά, Βασίλη, Γιάννη, σας ευχαριστώ για όλα! Πέρασα υπέροχα και δεν μου έφτασε! Θα ήθελα να μείνω κι άλλο και να μιλάμε για ώρες...
Σας αφιερώνω το τραγούδι που σας αρέσει πολύ! Νίκο, ευχαριστώ για τη βοήθεια!



Κλείνω με ένα από τα τραγούδια που ακούγαμε προχτές και μου αρέσει πολύ! Το αστείο στην υπόθεση: Εδώ και λίγο καιρό, ο Βασίλης μου είχε στείλει αυτό το βίντεο να το δω και με έκπληξη είδα ότι στο 1.22 λεπτό του βίντεο, έχει μια φωτογραφία δική μου!
Το ακόμα πιο αστείο στην υπόθεση, είναι ότι σήμερα που έψαχνα να βάλω ένα τραγούδι που μου αρέσει για να το αφιερώσω στα παιδιά, χωρίς να θυμάμαι ότι σ αυτό το βιντεάκι είμαι κι εγώ μέσα, διάλεξα πάλι το συγκεκριμένο!



Φιλαράκια, σας ευχαριστώ πολύ για την όμορφη μέρα που περάσαμε μαζί!