1st Greek Food Blog camp.

5-6 μέρες χωρίς ίντερνετ, είναι πολύ για να γίνουν τα νεύρα κρόσια. Δεν είναι; Για να ανεβάσω τις φωτό σ' αυτό το βιντεάκι, το έκανα σε 5-6 δόσεις προκειμένου να μπορούν να ανεβούν χωρίς να κόβεται το ίντερνετ. Κατά τ' άλλα, πληρώνουμε παροχές και μάλιστα αδρά. Έχε χάρη, που δεν έχουμε ισχυρό σύλλογο καταναλωτών. Αλλιώς, θα σου 'λεγα εγώ πώς πιέζεις για να έχεις παροχές... Ουφ!

Στο θέμα μας....Λίγο πολύ, το event το είδαμε αλλού, το είδαμε στο fb ή το είδατε live από το streaming video.

Εκείνο που έχω να πω, ε;iναι ότι όσοι μπορούσατε να έρθετε και δεν ήρθατε, χάσατε. Όσοι δεν μπορούσατε να έρθετε πάλι χάσατε, αλλά εύχομαι όλοι να μπορείτε την επόμενη φορά. Είχαμε όλοι τη χαρά να δούμε από κοντά ο ένας τον άλλον, διαδικτυακοί φίλοι που ο καθένας είχε πλάσει μια εικόνα για τον άλλον στη φαντασία του. Εκείνη τη μέρα, η εικόνα πήρε σάρκα και οστά. Εκτός από τους γνωστούς φίλους που τα λέμε συνέχεια από δω, γνώρισα και άλλους μπλογκερς, των οποίων τα μπλογκ, άλλα γνώριζα και άλλα όχι. Τελικά έχουμε γίνει πάρα πολλοί.

Η διοργάνωση, πρέπει να σας πω ότι ήταν μια άρτια και καλοστημένη διοργάνωση. Παρόλο που ήταν μεγάλης χρονικής διάρκειας, δεν έκανε κοιλιά και κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον όλων μας. Μπράβο στη Βίκυ Κουμάντου και στο Γιώργο Δέτση, που φάνηκαν οι ώρες που είχαν ξοδέψει για να στήσουν όλο αυτό που ζήσαμε.

Ακούσαμε ενδιαφέροντα πράγματα, μάθαμε, γευτήκαμε, ήπιαμε, συζητήσαμε. Όλοι οι ομιλητές ήταν πολύ καλοί, αλλά επιτρέψτε μου να ξεχωρίσω λιγάκι τον φωτογράφο Παναγιώτη Μπελτζινίτη, λόγω της αδυναμίας που έχω στη φωτογραφία, αλλά και στο πολύ καλό και πηγαίο χιούμορ του και μεταδοτικότητά του. Πολύ καλές ήταν επίσης οι συμβουλές του e-lawyer Βασίλη Σωτηρόπουλου, που μας κατατόπισε σχετικά με τα πνευματικά δικαιώματα στο ίντερνετ.

Η συναισθηματική πλευρά των πραγμάτων τώρα. Χάρηκα πάρα πολύ που γνώρισα τις φίλες που τα λέγαμε εδώ, την Κατερίνα, τη Μάριον, τη Μαρία (που δεν είχαμε καταφέρει να τα πούμε όταν ήρθε στο νησί), το Γιώργο Δέτση, τη Δήμητρα Βέργου, τη Μπέττυ, το Γιώργο Βαρβάκη, την Πέννυ-Πυξίδα, τον ΚίτσοΜήτσο (το είπα πως θα ξεχασω κάποιον, δεν το είπα;;;). Χάρηκα που ξαναείδα φίλους: τη Μαρία, την Ξανθή, το Γιάννη, την Αθηνά, τη Βίκυ. Χάρηκα που γνώρισα καινούριους: τη Μαριάννα, την Ήβη, τη Στέλλα Σπανού, την Πόπη, την Φοίβη την Ιωάννα. Είναι και πολλοί που δεν πρόλαβα να τους γνωρίσω καλύτερα. Είπαμε: είμαστε πολλοί! Ελπίζω να μην ξέχασα κανέναν!

Μια δυνατή στιγμή στη συνάντηση, ήταν όταν συνδεθήκαμε με skype και μιλήσαμε με τον Πήτερ στο Τορόντο, την Ελένη στη Φιλαδέλφεια, τη Μαρία στα Χανιά και τον Τριαντάφυλλο στη Ρόδο. Εκεί νιώσαμε όλοι τι σημαίνει να σε φέρνει η τεχνολογία κοντά...

Τελικά όταν μίλησα εγώ, ήταν αδύνατο να συγκρατήσω το τρέμουλό μου. Εγώ, που μιλάω καθημερινά σε εκατοντάδες, όταν ξέρω ότι θα με προσέξουν άγνωστοι, πάει η καρδιά μου περίπατο. Τι τα θες; Αυτά δεν ξεπερνιούνται...


Η ομαδική φωτο, είναι ευγενική προσφορά της Φοίβης.


Προσωπική χαρούμενη στιγμή, όταν η Ελένη, μια άγνωστη σε μένα όμορφη κοπέλα και η Αλεξία, μια γνωστή (σε μένα) από τη Ζάκυνθο κοπέλα, ήρθαν και μου είπαν ότι με παρακολουθούν και ήθελαν να με δουν από κοντά. Τι ωραία που ένιωσα! Κορίτσια, φιλάκια!

Θα μπορούσα να μιλάω για ώρες, αλλά δεν θα εχω σταματημό, οπότε κλείνω με την ευχή να ξαναβρεθούμε όλοι μαζί πάλι του χρόνου!