Στα Ξύγκια

Το έχω πει πολλές φορές, μία από τις καλύτερες ταβέρνες στη Ζάκυνθο (πάντα προσωπική άποψη), είναι η ταβέρνα του Σπύρου στα Ξύγκια. Για μένα, αυτή η ταβέρνα συνδυάζει πάρα πολλά θετικά χαρακτηριστικά. Τέλεια θέα, πολύ καλό φαγητό, αφεντικό με άποψη και καλές τιμές ανάλογα με το τι θα φας. Φάγαμε πριν λίγες μέρες εκεί με φίλους. Όλα τα καλά του Θεού! Πάμε να σας ξεναγήσω γευστικά...

Να λύσω τυχόν απορίες και να σας πω να γελάσετε για τον ερωτευμένο γαύρο.

Αρχή του μαγαζιού είναι να φέρνει πάντα ψωμάκι με ντομάτα λάδι και τυρί. Βάλσαμο είναι μετά τη θάλασσα!

Η πρέντζα είναι ντόπιο τυρί που υπάρχει αυτή την εποχή του χρόνου. Μοιάζει γευστικά με τη φέτα, είναι πιο ξινή, και είναι πάρα πολύ νόστιμη. Οι ειδικοί λένε πως δεν πρέπει να έχει κομμάτια τυριού μέσα, αλλά να είναι λιωμένη.

Τα σέσκλα πιθανόν να τα ξέρετε και σέσκουλα.

Τα κρίταμα τα έφαγα πρώτη φορά. Ήταν θεϊκά! Προσπαθούσαμε με τη φίλη μας που φάγαμε μαζί εκεί, να θυμηθούμε από πού αλλού τα ξέρουμε. Καταλήξαμε ότι στην Κέρκυρα από όπου κατάγεται τα λένε αλμύρα (αν και δεν είμαι απόλυτα σίγουρη ότι είναι το ίδιο), ενώ εμένα μου θύμιζε τα τσιτσίραβλα του Πηλίου. Πάντως εγώ, πριν λίγες μέρες είδα στο σμ αλμύρα και τα αγόρασα για να δω αν είναι το ίδιο!

Από τις φωτό λείπει η χοιρινή μπριζόλα και η παντσέτα που τσάκισε ο σύζυξ και ο υιός. Εγώ κατατσάκισα όλα τα χορταρικά! Οι σαρδέλες ήταν εξαιρετικές και η μερίδα τεράστια. Οι πατατόφλουδες είναι όντως φλούδες πατάτας χοντροκομμένες, με τυρί και μπέικον. Αρέσει πολύ στα παιδιά (και στους μεγάλους)!

Και τώρα ο γαύρος. Ο μεν μαρινάτος είναι γκουρμεδιά που φτιάχνει το μαγαζί. Πάντα ζητάω και πάντα φροντίζει ο Σπύρος να μου φέρει έστω και λίγο αν δεν έχει κανονική μερίδα.
Όσο για τον ερωτευμένο, έγινε μεγάλη πλάκα. Ρωτάω πάντα τον Σπύρο τι να φάω. Είχα μια όρεξη για ψάρι, αλλά δεν μου αρέσουν ιδιαίτερα τα μικρά ψάρια επειδή έχουν κόκκαλα.
Και ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος:
-Σπύρος τι να φάω; Τι υπάρχει σε ψάρι και ψαρικό;
-Να φας γαύρο.
-Μαρινάτο; Ε, αυτό εννοείται ότι θα φέρεις!
-Όχι, να φας γαύρο ερωτευμένο.
-Τι να φάω; Ερωτευμένο γαύρο; Τι είναι αυτό πάλι;
-Φάε και θα δεις!
-Μα δεν μ΄αρέσουν τα μικρά ψάρια γιατί έχουν κόκκαλα!
-Βρε φάε απ' αυτό που σου λέω. Αυτός δεν έχει κόκκαλα! Είναι ερωτευμένος λέμε! Θα σ' αρέσει!
-Ερωτευμένος ή παντρεμένος; (άρχισα τα λογοπαίγνια εγώ, όπως λέμε παντρεμένη φάβα κλπ)
-Όχι Κική μου, ερωτευμένος σκέτο είναι ο γαύρος. Γιατί όπως ξέρεις ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα!
Ρίχνουμε το πρώτο γέλιο.
-Άντε, φέρε τον ερωτευμένο να δω τι έχεις κάνει πάλι.

Φέρνει το γαύρο που βλέπετε στη φωτό. Περίμενα να δω γιατί τον λέει ερωτευμένο! Κοιτάω...τι να δω; Δυο δυο τα γαυράκια, φιλεταρισμένα και τηγανισμένα σε ζευγαράκια. Ρίχνω δεύτερο γέλιο και αρχίσαμε να γελάμε όλοι μαζί βλέποντας τα ερωτευμένα γαυράκια.
-Με παραδέχεσαι; Λέει ο Σπύρος
-Άξιος! Άψογος ο ερωτευμένος!

Ο ερωτευμένος γαύρος, εκτός από ερωτοχτυπημένος ήταν και γεμιστός. Ένα παιχνίδι που μου αρέσει να παίζω όταν είμαι εκεί, είναι να προσπαθώ να μαντέψω τι έχει μέσα η γέμιση ή το πιάτο που μου φέρνει. Μοναδικός οδηγός η γεύση μου. Το παιχνίδι αποκτά ενδιαφέρον, γιατί εγώ μαντεύω σωστά, στην αρχή ο Σπύρος δεν λέει τι έχει, μετά δεν το παραδέχεται, μέχρι που στο τέλος παραδέχεται ότι το βρήκα. Τα γαυράκια ήταν γεμιστά λοιπόν, αλλά δεν θα πω με τι. Μυστικό του μαγαζιού! Σας αφήνω να το μαντέψετε μόνοι σας αν βρεθείτε εκεί. Το μαγαζί κερνάει πάντα γλυκάκι στο τέλος. Καταλάβατε λοιπόν γιατί έχω αδυναμία γενικώς!



update:
Κυρίες και κύριοι, ξέχασα το πιο σημαντικό. Να σας δείξω τη θέα από τα Ξύγκια! Η αλήθεια είναι ότι το είδα αφού φόρτωσα το slide show ότι δεν είχα βάλει μέσα φωτό, αλλά είπα δεν βαριέσαι...Μου το θύμησε όμως τώρα η Χαρά Θ. Εδώ μπορείτε να δείτε ένα μέρος από τη θέα. Για περισσότερες φωτό, κοιτάξτε εδώ!