Pages

Tuesday, April 21, 2009

Ο μεζές του ζακυνθινού

Αν αναρωτιέστε τι μεζεδάκι θα έτρωγε ένας ζακυνθινός την ημέρα του Πάσχα, το ίδιο βράδυ ή την επόμενη μέρα, η φωτό θα σας λύσει την απορία. Ψωμί, αλλά όχι οποιοδήποτε ψωμί. Λαμπροκουλούρα με γλυκάνισο μέσα, η οποία γλυκίζει ελαφρώς. Δεξιά βλέπετε Λαμπροκουλούρα από το χωριό Λαγωπόδο και αριστερά από το χωριό Κερί.

Ζακυνθινά τυριά: Γραβιέρα και λαδοτύρι νιό, δηλαδή φρεσκοφτιαγμένο. Το ντόπιο λαδοτύρι, όταν είναι νιο, (φρέσκο), μοιάζει με γραβιέρα ή πικάντικο κασέρι. Μετά, μπαίνει σε λάδι, με αποτέλεσμα όσο περνάει ο καιρός, να γίνεται πικάντικο. Εμένα μου αρέσει φρέσκο!

Χοιρομέρι. Νομίζω ότι το έθιμο να τρώνε χοιρομέρι την Ανάσταση (είδος παστού χοιρινού που έχει ψηθεί στον ήλιο και γίνεται από τα λιπαρά μέρη του χοίρου, το οποίο καρυκεύεται με πιπέρι δάφνη και σκόρδο), το έχουν μόνο τα επτάνησα. Δεν υπάρχει σπίτι ζακυνθινό, που να λείπει το χοιρομέρι από το αναστάσιμο τραπέζι του. Εδώ θα σταθώ και σ' αυτό τον περίεργο και καταπληκτικό σε γεύση συνδιασμό. Γλυκό (ψωμί) και αλμυρό (χοιρομέρι). Ίσως η συνήθεια και η αγάπη του ζακυνθινού να τρώει γλυκό και αλμυρό μαζί, να κρατάει από συνήθειες των Ενετών. Ας μην ξεχνάμε τον αγαπημένο μεζέ των Ιταλών, προσούτο με πεπόνι, συνήθεια που αγαπάνε και οι Ζακυνθινοί. Ξαναλέω ότι δεν είμαι σίγουρη γι' αυτό που λέω, αλλά το δέσιμο των 2 γεύσεων μου θυμίζει συνήθεια των Ιταλών.

Όλες αυτές οι νοστιμιές, συνοδεύονται με ένα καλό ποτήρι κρασί Αυγουστιάτη (κόκκινο γλυκό βαρύ κρασί).
Παρόλο που είμαι χρόνια εδώ, μόλις πέρυσι έφαγα Λαμπροκουλούρα, εκτός και έχω φάει και δεν το θυμάμαι. Αν καταφέρω να βρω καλή συνταγή, θα τη δοκιμάσω για να τη μοιραστώ μαζί σας.
Τώρα... φάτε ό,τι κουλουράκι έμεινε, ό,τι τσουρεκάκι έμεινε και όπως είπαμε, από Δευτέρα δίαιτα και τα κεφάλια μέσα! Τώρα ποια Δευτέρα θα είναι αυτή...δεν ξέρω. Η επόμενη Μεγάλη Δευτέρα, η Καθαρή Δευτέρα, τι να σας πω...Ιδέα δεν έχω!

23 comments:

  1. Χρόνια Πολλά Κική, να περνάτε πάντα ωραία.
    ΥΓ. Ξέρεις τι μου μύρισε και μπήκα ε;

    ReplyDelete
  2. Αυτη ειναι και η δικη μου απορια, ποια Δευτερα θα ξεκινησουμε διαιτα...

    Ενα ντοπιο λαδοτυρι που εχω δοκιμασει ισως ηταν το πιο πικαντικο τυρι που εχω φαει, αλλά ηταν καταπληκτικο στη γευση.
    Το χοιρομερι πως ακριβως γινεται;

    Χρονια πολλα!

    ReplyDelete
  3. Βρε Γιάννη!!! Δεν πρόλαβα να το βάλω και έφτασε η μυρωδία εκεί κάτω; Χαχαχαχα! Ξέρω την αδυναμία σου στο ντόπιο τυρί μας! χαχα! Έχω στο ψυγείο ακόμα. Έχω και ρακή από τη Σητεία. Έλα για μεζέ!
    Χρόνια πολλά και καλά!

    Αντώνη, ίσως τη Δευτέρα παρουσία... Χεχε!

    Το ντόπιο που είχες δοκιμάσει και έκαιγε ήταν αυτό που λέω. Στην αρχή είναι σαν κασέρι περίπου. Μετά, όσο μένει στο λάδι γίνεται καυτερό, πικάντικο και σκληραινει. Το χοιρομέρι γίνεται όπως τα παστά κρέατα, Ψήνεται με καρυκεύματα στον ήλιο αλλά δεν ξέρω ακριβώς πως. Αν θες να ψάξω και να σου πω περίπου.
    Χρόνια πολλά και καλά!

    ReplyDelete
  4. Deli μου αδυναμία μου η μείξη γλυκιάς και αλμυρής γεύσης.Τη μαγειρίτσα με τσουρέκι την τρώμε,αλλά και με τυράκι πάει περίφημα.Αδυναμία μου τα τυράκια με πρώτη τη φέτα-το καλοκαίρι με φρούτα ξέρεις πόσο τυρί μπορώ να φάω;
    Οι λαμπροκουλούρες με το γλυκάνισο θα είναι τέλειες,όπως και τα τυράκια σας-λαδοτύρι δεν έχω δοκιμάσει,αλλά το μόνο που δε μ΄αρέσει είναι το ροκφόρ.
    Με ξεσήκωσες,πάω να τσιμπήσω τσουρεκάκι με τυρί,αφού αργεί ακόμη η ώρα του φαγητού.
    Φιλιά!

    ReplyDelete
  5. εγώ στα τυριά κόλλησα, τ' αλλα δεν με πολυενδιαφέρουν :))

    αλλά το τυρακι, αχχχχ
    έρως μεγας!

    καλη όρεξη να 'χουμε :ΡΡ

    ReplyDelete
  6. Εγώ πάλι στη Λαμπροκουλούρα με τον γλυκάνισο κόλλησα!!
    Πρέπει να είναι τέλειααααα:))

    ReplyDelete
  7. όλα νοστιμότατα! ξεχάσατε το ζακυνθινό παξιμάδι ντίαρ..(μιαμ;-)

    ReplyDelete
  8. kiki χρονιά πολλά
    τρελαινομαι για γλυκάνισο δίνει φοβέρο άρωμα και γευση στο ψωμί

    ReplyDelete
  9. από νοστιμιές η Ελλάδα άλλο τίποτε, γιατί να μείνει πίσω η Ζάκυνθος, την συνήθεια να τρώμε γλυκό με αλμυρό την κληρονομήσαμε από τους αρχαίους προγονους μας, σε όλη την Ελλάδα οι παππούδες και οι προπαππούδες μας συνήθιζαν να τρώνε αλμυρή φέτα με μέλι, και οι Ιταλοί απόγονοι Ελλήνων είναι από την ΡΏΜΗ και κάτω και είναι περήφανοι γι' αυτό, σε αντίθεση με πολλους Γραικύλους

    ReplyDelete
  10. Κι εγώ σαν την ΕΛΕΝΑ στη Λαμπροκουλούρα κόλλησα... πω πω... υπέροχη...
    να 'χα ένα κομμάτι !
    Χριστός Ανέστη!

    ReplyDelete
  11. Εγώ πάλι η κοιλιόδουλη κόλλησα σε όλα. Μα να μην έχω δοκιμάσει τίποτα από τα τρία αυτά. Τσ τσ...Κική χωράει άλλος ένας επισκέπτης? :)

    ReplyDelete
  12. Ελένη , ο πεθερός μου το καλοκαίρι τρώει πεπόνι με φέτα και λάδι!!! Καλα, οι ζακυνθινοί βεβαια βάζουν λάδι όπου να 'ναι! χαχα! Περισσεύει, γι' αυτό! Κι εμένα μ' αρέσει ο συνδιασμός γλυκού-αλμυρού. Απόψε πήγα επίσκεψη σε φίλη μου και φάγαμε ακριβώς αυτά πυ βλέπετε, τα οποία είχα φωτογραφίσει στο σπίτι της πέρυσι τέτοιες μέρες.

    Μαριλένα , να περιμένεις το ποστ που θα βάλω σε λίγες μέρες για το πώς φτιάχνουμε τυρί. :-)

    Έλενα , είναι τέλεια!

    Μαγισσουλα το ζακυνθινό παξιμάδι είναι μαστ, αλλά απουσιάζει από το πασχαλιάτικο τραπέζι :-)

    Μαμά Βίκυ κι εμένα μου αρέσει πολύ η γεύση του!

    Γαστεροπλήξ , ε, αφού τρώγανε στην αρχαια Ελλάδα αλμυρό και γλυκό μπράβο τους! Ξέραν τι τρώνε οι άνθρωποι!

    Μπέττυ καλωσήρθες. Κάθισε να σε κεράσουμε λαμπροκουλούρα!

    Delicieuses , και πολύ καλά έκανες και κόλλησες. Εύχομαι να δοκιμάσεις σύντομα αυτές τις γεύσεις.
    Όλοι οι καλοί χωράνε φυσικά! Φέρνω καρεκλίτσα!

    ReplyDelete
  13. Πω πω τι γεύσεις είναι αυτές! Απλές και νοστιμότατες! Και εγώ κόλλησα σε όλα! Χρόνια πολλά kiki!

    ReplyDelete
  14. Καλά είμαστε όλοι κι όλες αδιόρθωτοι, αυτό το μάτι όμως να μην χορταίνει με τίποτε!!!

    χαχαχχχχχαααα

    ReplyDelete
  15. Κι εγώ ενδιαφέρομαι να δω πώς φτιάχνουν τυρί.Θα περιμένω τις οδηγίες.

    ReplyDelete
  16. Πολύ ωραίο κι αυτό το μπλογκ σου Κική μου, τώρα το ανακάλυψα! Να είσαι καλά, πολλά φιλιά!

    ReplyDelete
  17. Χριστός Ανέστη και χρόνια πολλά.
    Κική πιστεύω πως πέρασες καλά ...απ΄ότι βλέπω.
    Φιλιά

    ReplyDelete
  18. Big mama , χρόνια πολλά και καλά! Η νοστιμιά στην απλότητα!

    Γαστεροπλήξ εμ δεν είμαστε;

    Ελένη , αναμείνατε!

    Μαρία Τζιρίτα καλωσήρθες. Έλα να σε κεράσω ό,τι θες!

    Δήμητρα , δόξα το Θεό, καλά περάσαμε! Φιλιά!

    Μαγισσούλι μπονζούρ! Να σε χαιρόμαστε!

    ReplyDelete
  19. Θα με κάνεις να έρθω στη Ζάκυνθο....

    ReplyDelete
  20. Ειδικά αυτός ο μεζές είναι ο πιο μερακλίδικος. Δεν ξέρω το ζακυνθινό χοιρομέρι, αλλά το μανιάτικο που είναι τρέλλα! Ξέρεις που μπορούμε να βρούμε ζακυνθινό, εκτός Ζακύνθου;

    ReplyDelete
  21. Heliotypon, δεν ξέρω στην Αθήνα που μπορείς να βρεις. Υπάρχουν μαγαζιά που φέρνουν ζακυνθινά προϊόντα όμως. Συνήθως σε ντελικατέσεν ή πολύ μεγάλα σουπερ μάρκετ.

    ReplyDelete