Χαλβάς με αλεύρι

Λοιποοοοοοοοοόν…. Να μην σας κρατάω άλλο σε αγωνία. Τον ξανάκανα χτες οπότε έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης… Πριν περάσω στη συνταγή (χεχε) να σας πω το χτεσινό μενού:

Πρωινό:
Πορτοκαλάδα, καφές, γάλα με δημητριακά για να με κρατάνε και να μην πεινάω.

Γυρίζω από δουλειά. Η κοιλιά μου παίζει το Yes my Lord. Κοινώς, με έχει κόψει η λόρδα. Χτυπάω 2 χαλβάδες (τους τελευταίους).

Φτιάχνω καινούριο χαλβά.

Μεσημεριανό:
3 μεγάλες γαρίδες τηγανητές (οι γαρίδες αυτές είναι θέμα για άλλο ποστ)
2 χαλβάδες new version

Απογευματινό:
Καφές
Αντιστέκομαι σε χαλβά.

Βραδυνό: Δεν τρώμε το βράδυ παχαίνει, χεχε! Ψέμα. Χτες χτύπησα ένα σουβλάκι με πατάτες + δύο χαλβάδες.

Υπολογίστε πόσους χαλβάδες έφαγα χτες… Γι αυτό, ό,τι φτιάξαμε, φτιάξαμε. Σώνει μας.

Συνταγούλα τώρα. Εγώ θα σας πω τι έκανα και τις δύο φορές και τις εντυπώσεις και εσείς κάντε ό,τι καταλαβαίνετε.

Χαλβάς με αλεύρι
1η προσπάθεια
½ ποτ. κρασιού λάδι
1 ποτ. κρασιού αλεύρι σκληρό
1 ½ ποτ. κρασιού ζάχαρη
2 ποτ. κρασιού νερό
για το στόλισμα
ζάχαρη
κανέλλα

2η προσπάθεια
1/3 ποτ. κρασιού λάδι
1 ποτ. κρασιού αλεύρι σκληρό
1 1/3 ποτ. κρασιού ζάχαρη (και 1 μόνο να βάλετε, ακόμα καλύτερα)
1 ½ ποτ. κρασιού νερό
για το στόλισμα
ζάχαρη
κανέλλα

Και στις δύο περιπτώσεις η εκτέλεση είναι η εξής:
Ζεσταίνουμε το λάδι σε κατσαρόλα.
Ρίχνουμε σιγά-σιγά το αλεύρι.

Χαμηλώνουμε τη φωτιά στο 2 (με διαβάθμιση 1-3) και ανακατεύουμε συνέχεια με ξύλινη κουτάλα μέχρι να σκουρύνει ελαφρώς το αλεύρι.
Όταν σκουρύνει ελαφρώς και όχι βαρέως, κάνουμε κάτι που δεν το λέμε στη μαμά. Αντί να φτιάξουμε σιρόπι, ρίχνουμε τη ζάχαρη, ανακατεύουμε και ρίχνουμε και το νερό.
Ανακατεύουμε και γυρίζουμε συνέχεια μέχρι να πήξει και να αφήνει πίσω της η κουτάλα αυλάκια. Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν είναι έτοιμος ο χαλβάς (και ο αλευρένιος και ο σιμιγδαλένιος) ότι κολλάει λίγο στον πάτο της κατσαρόλας και όπως γυρίζουμε την κουτάλα στην κατσαρόλα, παρασύρει όλο το υλικό, αφήνοντας αυλάκια πίσω της.

Κανονικά, και στον σιμιγδαλένιο και στον αλευρένιο, φτιάχνουμε σιρόπι πριν καβουρντίσουμε τον χαλβά. Όμως, τα τελευταία χρόνια εγώ, ρίχνω ζάχαρη και νερό μαζί και δεν φτιάχνω σιρόπι. Είναι ένα τιπ που είχα δει σε εκπομπή του Ηλία Μαμαλάκη και την υιοθέτησα.

Αφού πήξει ο χαλβάς, τον αποσύρουμε από την φωτιά.
Παίρνουμε ένα κουτάλι σούπας και όπως είναι ζεστός ο χαλβάς, παίρνουμε μια κουταλιά και την στρώνουμε με το άλλο μας χέρι μας για να γίνει ομοιόμορφη. Προσοχή γιατί καίει. Την αδειάζουμε με ένα απαλό χτύπημα στο χέρι μας και τη βάζουμε σε πιάτο.
Συνεχίζουμε έτσι με όλο το υλικό. Ο χαλβάς πρέπει να πλαστεί όσο είναι ζεστός και φροντίζουμε να έχουμε όλο το υλικό μαζεμένο σε μια μεριά της κατσαρόλας γιατί αν κρυώσει δεν δένει και διαλύεται.

Όταν τελειώσουμε με το πλάσιμο, ρίχνουμε από πάνω ζάχαρη κρυσταλλική και κανέλλα.

Εντυπώσεις:
Ο 1ος έγινε πολύ ωραίος σε εμφάνιση αλλά είχε πολύ λάδι. Ήταν βαρύς και την επόμενη μέρα έβγαλε το περίσσιο λάδι.

Ο 2ος έγινε πολύ καλύτερος σε γεύση, τον καβούρντισα λιγότερο, έβαλα λιγότερο λάδι, ζάχαρη, νερό και ήταν εμφανώς καλύτερος. Το μόνο που δεν πήγε καλά στον 2ο είναι ότι έκανε κάτι γρομπαλάκια το αλεύρι, ίσως επειδή δεν το έριξα σιγά-σιγά αλλά όλο μαζί στο λάδι. Δεν ήταν άσχημος όμως και δεν τα ένιωθες άσχημα στο στόμα. Δεν ήταν βαρύς σε σχέση με τον πρώτο. Το αποδεικνύει ο αριθμός χαλβάδων που έφαγα! Χαχα! Και στις 2 περιπτώσεις βγήκαν 14 κουταλιές-χαλβαδάκια.

Αν αποφασίσετε να τον δοκιμάσετε, επειδή πραγματικά έχει εντελώς διαφορετική γεύση από τον σιμιγδαλένιο, κάντε μικρή δόση, όπως έκανα κι εγώ, έτσι ώστε να μην πάνε χαμένα τα υλικά και ο κόπος σας. Μην καβουρντίσετε πολύ το αλεύρι. Το σκούρο χρώμα του το παίρνει όχι μόνο από το καβούρντισμα, αλλά και από το σιρόπι. Όταν έχει καβουρντιστεί, είναι σκούρο μπεζ. Όχι καφέ σκούρο όπως φαίνεται στο πιάτο.

Εύχομαι καλή επιτυχία σε όσους τον δοκιμάσουν και εύχομαι να σας αρέσει. Αν δεν σας αρέσει πάλι, τα παράπονα … στη μαμά! :-)))
Καλό πσκ!