Pages

Friday, March 13, 2009

Χαλβάς με αλεύρι

Λοιποοοοοοοοοόν…. Να μην σας κρατάω άλλο σε αγωνία. Τον ξανάκανα χτες οπότε έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης… Πριν περάσω στη συνταγή (χεχε) να σας πω το χτεσινό μενού:

Πρωινό:
Πορτοκαλάδα, καφές, γάλα με δημητριακά για να με κρατάνε και να μην πεινάω.

Γυρίζω από δουλειά. Η κοιλιά μου παίζει το Yes my Lord. Κοινώς, με έχει κόψει η λόρδα. Χτυπάω 2 χαλβάδες (τους τελευταίους).

Φτιάχνω καινούριο χαλβά.

Μεσημεριανό:
3 μεγάλες γαρίδες τηγανητές (οι γαρίδες αυτές είναι θέμα για άλλο ποστ)
2 χαλβάδες new version

Απογευματινό:
Καφές
Αντιστέκομαι σε χαλβά.

Βραδυνό: Δεν τρώμε το βράδυ παχαίνει, χεχε! Ψέμα. Χτες χτύπησα ένα σουβλάκι με πατάτες + δύο χαλβάδες.

Υπολογίστε πόσους χαλβάδες έφαγα χτες… Γι αυτό, ό,τι φτιάξαμε, φτιάξαμε. Σώνει μας.

Συνταγούλα τώρα. Εγώ θα σας πω τι έκανα και τις δύο φορές και τις εντυπώσεις και εσείς κάντε ό,τι καταλαβαίνετε.

Χαλβάς με αλεύρι
1η προσπάθεια
½ ποτ. κρασιού λάδι
1 ποτ. κρασιού αλεύρι σκληρό
1 ½ ποτ. κρασιού ζάχαρη
2 ποτ. κρασιού νερό
για το στόλισμα
ζάχαρη
κανέλλα

2η προσπάθεια
1/3 ποτ. κρασιού λάδι
1 ποτ. κρασιού αλεύρι σκληρό
1 1/3 ποτ. κρασιού ζάχαρη (και 1 μόνο να βάλετε, ακόμα καλύτερα)
1 ½ ποτ. κρασιού νερό
για το στόλισμα
ζάχαρη
κανέλλα

Και στις δύο περιπτώσεις η εκτέλεση είναι η εξής:
Ζεσταίνουμε το λάδι σε κατσαρόλα.
Ρίχνουμε σιγά-σιγά το αλεύρι.

Χαμηλώνουμε τη φωτιά στο 2 (με διαβάθμιση 1-3) και ανακατεύουμε συνέχεια με ξύλινη κουτάλα μέχρι να σκουρύνει ελαφρώς το αλεύρι.
Όταν σκουρύνει ελαφρώς και όχι βαρέως, κάνουμε κάτι που δεν το λέμε στη μαμά. Αντί να φτιάξουμε σιρόπι, ρίχνουμε τη ζάχαρη, ανακατεύουμε και ρίχνουμε και το νερό.
Ανακατεύουμε και γυρίζουμε συνέχεια μέχρι να πήξει και να αφήνει πίσω της η κουτάλα αυλάκια. Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν είναι έτοιμος ο χαλβάς (και ο αλευρένιος και ο σιμιγδαλένιος) ότι κολλάει λίγο στον πάτο της κατσαρόλας και όπως γυρίζουμε την κουτάλα στην κατσαρόλα, παρασύρει όλο το υλικό, αφήνοντας αυλάκια πίσω της.

Κανονικά, και στον σιμιγδαλένιο και στον αλευρένιο, φτιάχνουμε σιρόπι πριν καβουρντίσουμε τον χαλβά. Όμως, τα τελευταία χρόνια εγώ, ρίχνω ζάχαρη και νερό μαζί και δεν φτιάχνω σιρόπι. Είναι ένα τιπ που είχα δει σε εκπομπή του Ηλία Μαμαλάκη και την υιοθέτησα.

Αφού πήξει ο χαλβάς, τον αποσύρουμε από την φωτιά.
Παίρνουμε ένα κουτάλι σούπας και όπως είναι ζεστός ο χαλβάς, παίρνουμε μια κουταλιά και την στρώνουμε με το άλλο μας χέρι μας για να γίνει ομοιόμορφη. Προσοχή γιατί καίει. Την αδειάζουμε με ένα απαλό χτύπημα στο χέρι μας και τη βάζουμε σε πιάτο.
Συνεχίζουμε έτσι με όλο το υλικό. Ο χαλβάς πρέπει να πλαστεί όσο είναι ζεστός και φροντίζουμε να έχουμε όλο το υλικό μαζεμένο σε μια μεριά της κατσαρόλας γιατί αν κρυώσει δεν δένει και διαλύεται.

Όταν τελειώσουμε με το πλάσιμο, ρίχνουμε από πάνω ζάχαρη κρυσταλλική και κανέλλα.

Εντυπώσεις:
Ο 1ος έγινε πολύ ωραίος σε εμφάνιση αλλά είχε πολύ λάδι. Ήταν βαρύς και την επόμενη μέρα έβγαλε το περίσσιο λάδι.

Ο 2ος έγινε πολύ καλύτερος σε γεύση, τον καβούρντισα λιγότερο, έβαλα λιγότερο λάδι, ζάχαρη, νερό και ήταν εμφανώς καλύτερος. Το μόνο που δεν πήγε καλά στον 2ο είναι ότι έκανε κάτι γρομπαλάκια το αλεύρι, ίσως επειδή δεν το έριξα σιγά-σιγά αλλά όλο μαζί στο λάδι. Δεν ήταν άσχημος όμως και δεν τα ένιωθες άσχημα στο στόμα. Δεν ήταν βαρύς σε σχέση με τον πρώτο. Το αποδεικνύει ο αριθμός χαλβάδων που έφαγα! Χαχα! Και στις 2 περιπτώσεις βγήκαν 14 κουταλιές-χαλβαδάκια.

Αν αποφασίσετε να τον δοκιμάσετε, επειδή πραγματικά έχει εντελώς διαφορετική γεύση από τον σιμιγδαλένιο, κάντε μικρή δόση, όπως έκανα κι εγώ, έτσι ώστε να μην πάνε χαμένα τα υλικά και ο κόπος σας. Μην καβουρντίσετε πολύ το αλεύρι. Το σκούρο χρώμα του το παίρνει όχι μόνο από το καβούρντισμα, αλλά και από το σιρόπι. Όταν έχει καβουρντιστεί, είναι σκούρο μπεζ. Όχι καφέ σκούρο όπως φαίνεται στο πιάτο.

Εύχομαι καλή επιτυχία σε όσους τον δοκιμάσουν και εύχομαι να σας αρέσει. Αν δεν σας αρέσει πάλι, τα παράπονα … στη μαμά! :-)))
Καλό πσκ!

26 comments:

  1. ο Επιμένων νικά!
    Κι εσύ είσαι ένα εξαιρετικό παράδειγμα.
    Φιλιά από Κομοτηνή.

    ReplyDelete
  2. Δυσκολεύτηκες...δεν λέω! Αλλά τα κατάφερες!
    Μπράβο Κική μου...

    ReplyDelete
  3. το αποτελεσμα αψογο Κικιτσα!
    (σλουρπ...να ειχα ενα χαλβαδακι τωρα...)

    ReplyDelete
  4. αν ο χαλβάς σου έχει τέτοιο χρώμα από το καβούρντισμα και μόνο, μάλλον έγινε βαρύς διότι ήθελε λιγότερο καβούρντισμα, το αλεύρι καλά το περιγράφεις ότι πρέπει να γίνει καστανόξανθο, πως όμως ξαφνικά σκουραίνει τόσο πολύ αν το σιρόπι είναι μόνο από ζάχαρη;

    ο δικός μου όσο και να τον καβουρντίσω δεν σκουραίνει τόσο και είναι ελαφρύς στη γεύση. τα δικά μου αλευροχαλβαδάκια το σκούρο χρώμα τους (όμοιο με τη φωτό σου στην κατσαρόλα) το οφείλουν στο πετιμέζι που βάζω.

    όταν βρω λίγο χρόνο θα αναρτήσω τις φωτό, αλλά όπου έχω φάει αλευροχαλβά είχε ξανθό σκουρο χρώμα αν είχε μόνο ζάχαρη. εκτός αν βάζεις κανέλα και σκουραίνει έτσι...λύσε μου την απορία...

    όσο για το αν πρέπει να μπαίνει σιρόπι στους χαλβάδες, το φτιάχνουν μόνο και μόνο για να έχει περίπου την ίδια θερμοκρασία με το σιμιγδάλι ή το αλεύρι, ώστε να μην πιτσιλάει, λόγω διαφοράς θερμοκρασίας, και τελειώνει και λίγο γρηγορότερα.

    Στην οικογένεια μου καμμιά ούτε γιαγιάδες ούτε μαμά έβαζαν σιρόπι, η πείρα τους είχε μάθει να ρίχνουν με τέτοιο τρόπο το νερό, ώστε να μην πιτσιλιούνται και καίγονται...συνήθως το σιρόπι το προτείνουμε στους αρχάριους και στους άπειρους για ασφάλεια....τα λέμε αυτά για τους τυχόν άπειρους αρχάριους που διαβάζουν.....να καταλαβαίνουν και να μαθαίνουν.

    ReplyDelete
  5. Deli,τελικά τον έφτιαξες!Μπράβο,θα τον κάνω και θα σου πω.
    Κι εγώ από τη μαμά μου δεν ήξερα σιρόπι.Διαλύω τη ζάχαρη σε νερό και το ρίχνω σιγά σιγά,ανακατεύοντας.Για το λάδι,πάντα βάζω λιγότερο,γιατί ναιεχεις δίκιο,την άλλη μέρα βγαίνει.
    Είναι από τα λίγα γλυκά,που φτιάχνω καλά.
    Φιλιά,καλό βράδυ!

    ReplyDelete
  6. Καλή σου μέρα, Κική μου!Σε ζήλεψα που τα ...κατάφερες με την μάνα σου! Λέω, να πάω το απόγευμα, να μου πεί την συνταγή του νισεστένιου, που είναι πολύ απλοική, όπως μου έχει δηλώσει, και θα σου την στείλω...

    ReplyDelete
  7. Γεια σου Κική με την επιμονή σου! Τα κατάφερες τελικά, μπράβο, δεν είναι και εύκολο να μεταφράσεις το "μάτι" της μαμάς. ;)

    ReplyDelete
  8. καλημέρα κικη.
    επιτέλους η συνταγη εεε..
    εμεις ξεκινάμε πρόβες, γιατι θα έρθει την άλλη εβδομάδα ο Μυλωνας στην Κάρυστο να τραβήξει τους τοπικους μας χορούς.
    αμα μάθω πότε θα τους δείξει θα σου πω..
    και άμα καταφέρω θ ανεβάσω ερασιτεχνικο βιντεάκι..
    καλο Σ.Κ.
    φιλιά

    ReplyDelete
  9. Kική μ' αρέσει το πείσμα σου!
    δεν ξερω αν θα τον φτιάξω, μάλλον προς τα πατροπαραδοτα τα οικογενειακά μου τεινω ως προς τον χαλβά.

    αλλά, σε θαυμαζω :))

    ReplyDelete
  10. Μου αρέσει ο σιμιγδαλένιος και αν ο αλευρένιος έχει τελείως διαφορετική γεύση όπως λες, ίσως με ... ξενίσει. Αξίζει όμως τον κόπο να δοκιμάσω μια φορά, από περιέργεια να δω πως είναι!
    Μπράβο για το πείσμα σου πάντως:))

    ReplyDelete
  11. Μανούλα από την Κομοτηνή έτσι είναι και εσύ το ξέρεις καλά! Φιλιά!

    Αγράμπελη μπα...δεν δυσκολεύτηκα πολύ...Μόνο στη μετάφρση της μαμάς!!! Ευχαριστώ!

    Cook , μόλιες έφαγα το τελευταίο! χαχα!

    Γαστεροπλήξ το χρώμα του με το καβούρντισμα ήταν μπεζ σκούρο όπως έγραψα. Δεν εβαλα κανέλλα μέσα. Ο χτεσινός, που ήταν πιο ελαφρύς, ήταν μια σταλιά πιο ανοιχτόχρωμος. Όχι όμως με μεγάλη διαφορά. Το λάδι επίσης ήταν ελαιόλαδο. Μήπως βάζεις πιο ανοιχτόχρωμο λάδι; Με το σιρόπιασμα σκουραίνει πολύ. Τώρα γιατί...; Δεν ξέρω. Ο χτεσινός πάντως που είχε λιγότερο λάδι, ήταν πολύ ελαφρύς και τους έτρωγα τρεις-τρεις! :-)))

    Ελένη ευχαριστώ. Εγώ, ούτε καν την ανακατεύω τη ζάχαρη με το νερό. Μέσα η ζάχαρη, καπάκι το νερό.
    Φιλάκια!

    Όλγα , θα περιμένω με χαρά!

    Elie , είναι να μην μου μπει ιδέα...Χαχα!

    Venceremos κα;λά να γλεντήσετε! Εύχομαι και μαζί κάποια μέρα!

    Μαριλένα ευχαριστώ. Όταν κάτι με ενδιαφέρει, έχω πείσμα. Έτσι και μου περάσει το ενδιαφέρον...πάει...Εγκαταλείπω...
    Φιλιά!

    Έλενα , όντως έχει πολύ διαφορετική γεύση. Αξίζει να δοκιμάσεις όμως με μια μικρή δόση όπως αυτή.

    ReplyDelete
  12. kiki,
    στείλτε 5 βαριούς στο τέσσερα! μου' ρθε μια my lord;-)

    ReplyDelete
  13. Με προλαβε η μαγισσουλα γμτ, κατι παρομοιο ηθελα να γραψω!!!

    Το "yes my lord" κορυφαιο!!!

    :)

    ReplyDelete
  14. Χαχα, τώρα ξέρω όταν ακούω "yes my lord" τι θα πει!

    Ωραία τα χαλβαδάκια!

    Επειδή είναι λίγο σκούρα, δεν τα στέλνεις προς τα εδώ, να κάνω μια αυτοψία?

    ReplyDelete
  15. και αναρωτιέμαι τώρα εγώ: αν ρίξουμε τη ζάχαρη και συνεχίσουμε το ανακάτεμα για λίγη ώρα, πριν ρίξουμε το νερό, μήπως τότε η ζάχαρη καραμελώσει και δώσει ωραίο καραμελένιο άρωμα; σας βάζω στη πρίζα για 3η δοκιμή!:Ρ

    ReplyDelete
  16. Ενδιαφέρουσα η δίαιτα του χαλβά!!

    ReplyDelete
  17. χαλβαδομανία στην Μικρή κουζίνα!

    ReplyDelete
  18. Μηπως για να μην σβολιασει πρεπει να ειναι ζεστο το νερο;(αλλωστε στην περιπτωση του αλλου τροπου το σιροπι ειναι καυτο).
    Δεν ξερω λεω μηπως;

    ReplyDelete
  19. Witch, ιέφτασέεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεϊ!

    Αντώνη το Yes my Lord έχει ιστορία. Δεν είναι τυχαίο τραγούδι! Χαχα!

    Αγγελική, τα σκούρα χαλβαδάκια θα ταιριάζουν γάντι με τη σκούρα ήπειρο! Χαχα! Το τραγούδι πολύ πιθανό να το ακούσεις εκεί. Είναι spiritual!!! Χαχαχα!

    Heart! Why not babe?

    Κωνσταντίνε! χαχαχα! Καλό!

    Νατάσσα. Τριήμερη κούρα με χαλβά!

    Πουαντερίτσα, και την 1η φορά, πάλι κρύο το έβαλα. Απλά ήταν λιγότερο το λάδι. Εκεί πρέπει να παίχτηκε το θέμα. Ίσως να βιάστηκα να ρίξω και το αλεύρι...

    ReplyDelete
  20. Κική μου, προαπάθησα πάρα πολύ, μα πάρα πολύ, να σου στείλω με μέιλ την συνταγή[δεν τα πάω και πολύ καλά ], αν δεν το πήρες πές μου! Καλό σου βράδυ...

    ReplyDelete
  21. Απ'ό,τι βλέπω ο επιμένων νικά! Οχι μια, αλλά δυο συνταγές έβγαλαν τα πειράματα!

    ReplyDelete
  22. Όλγα, μέιλ δεν ήρθε. Ευχαριστώ για την προσπάθεια πάντως!

    Δημιουργία, είδες; Νταμπλ σκορ! χαχα!

    ReplyDelete
  23. Deli,από προχτές που είδα τη συνταγή,στριφογύριζε στο μυαλό μου πότε θα φτιάξω χαλβά.
    Ε,ποιλόν έτοιμος!
    Έχει πολύ καλή γεύση,δε διαφέρει από το σιμιγδαλένιο.Έβαλα και μερικά αμυγδαλάκια,δε μπορούσα ν΄αντισταθώ.Καλέ μια μπουκιά είναι η κάθε κουταλιά!
    Φιλιά!

    ReplyDelete
  24. Ελένη τον έκανες; Είδες τι καλούλης που είναι; Και μια μπουκιά το καθένα! χαχα!

    ReplyDelete
  25. κοριτσια γεια σας!!!! μου θυμησατε τα παιδικα μου χρονια!!!!! μου εκαμνε η γιαγια μου αυτα τα χαλβαδακια,για τα οποια ειχα τρελλα!!!! απο ο,τι θυμαμαι ομως,η γιαγια μου δεν εβαζε λαδι,αλλα καβουρδιζε το αλευρι, προσεθετε το νερο με τη ζαχαρη φυσικα λυωμενη και ανακατευε καλα.μετα τα επλαθε σε διαφορα σχεδια..ηταν υπεροχα!!!!!!!! δοκιμαστε τα και ετσι...δεν ειναι απαραιτητο το λαδι!!!!!!!!!! καλη συνεχεια!!!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Χωρίς λάδι καθόλου; Αυτό με ενδιαφέρει! Ευχαριστώ!

      Delete