Pages

Tuesday, July 19, 2011

Φαγητό στη Σαντορίνη. Μέρα 1η: Ταβέρνα Διόνυσος

Φαγητό στη Σαντορίνη. Τι κεφάλαιο κι αυτό! Τα παλιά χρόνια, όταν ήμουν νια και δεν είχα πορωθεί τόσο πολύ με τη μαγειρική, δεν με ένοιαζε και πολύ τι και πού θα έτρωγα όταν ταξίδευα. Εδώ και αρκετά χρόνια όμως, θέλω όπου πηγαίνω, να δοκιμάζω τις ντόπιες νοστιμιές, τα τοπικά προϊόντα και τα παραδοσιακά πιάτα. Περίμενα πώς και πώς αυτό το ταξίδι και γι' αυτό το λόγο.

Το πρώτο βράδυ που φτάσαμε αργά, φάγαμε πρόχειρα (the famous greek souvlaki και σαλάτα) σε ένα μαγαζί εκεί. Μια χαρά ήταν.

Το 2ο βράδυ όμως, κουρασμένοι και πεινασμένοι, πηγαίναμε δαγκωτοί για την ταβέρνα της Βάσως στο παλιό λιμάνι. Είχε πλάκα, γιατί φύγαμε από το σπίτι μετά τις 6 με σκοπό να πάμε στο παλιό λιμάνι, και τελικά, μετά από περιπέτειες, καταλήξαμε να τρώμε μετά τις 8. Ποιες ήταν οι περιπέτειες; Είπαμε, για 1η φορά, να κατεβούμε με τα πόδια τα 600 (ναι, 600) πλατύσκαλα αντί να κατεβούμε με το τελεφερίκ. Παρόλη την προειδοποίηση της ξενοδόχου που είπε ότι δεν είναι η καλύτερη ιδέα, επειδή τα σκαλιά βρωμίζουν από τα γαϊδούρια, εμείς κατεβήκαμε. Τι λάθος όταν πεινάς!!! Κατ' αρχήν, τα σκαλιά βρωμίζουν όντως από τα συμπαθέστατα τετράποδα. Έτσι, έχεις να αντιμετωπίσεις τις γλύστρες από τα κακά τους και τις γλύστρες από τις γυαλισμένες από το χρόνο και χρήση πέτρες στα σκαλιά. Βάλτε επιπλέον τη διαβολεμένη ζέστη που έκανε, χρειάστηκαν 40 λεπτά για να τα κατέβουμε! Ένα θα σας πω: τρέμανε τα κατσακλίδια μας όταν φτάσαμε κάτω! Η περιπέτεια δεν τέλειωσε όμως εκεί. Όταν φτάσαμε, αναζητήσαμε την ταβέρνα (για την οποία θα σας μιλήσω σε επόμενο ποστ). Καθόμαστε λοιπόν πεινασμένοι και τρεμάμενοι και με το που καθόμαστε, έρχεται το αφεντικό ο Γιώργος και μας λέει: συγγνώμη, κλείνουμε γιατί κάτι μας έτυχε!!! Ουπς! Φύγαμε λέγοντας πως θα κατέβουμε την επόμενη μέρα και ανεβήκαμε με το τελεφερίκ χωρις δεύτερη κουβέντα, αποφασισμένοι να μπούμε και να φάμε στην πρώτη ταβέρνα που θα βρισκόταν μπροστά μας, όπως και έγινε.

Η ώρα κόντευε 8 και πράγματι, κοντοσταθήκαμε σε μια ταβέρνα που λεγόταν Διόνυσος, μας φάνηκε καλή και μπήκαμε μέσα. Για 1ο βράδυ σε ταβέρνα, και τυχαία επιλογή, ήταν καλά.

Τι φάγαμε: Μας έφεραν ψωμάκι άσπρο και μαύρο, με πάστα ελιάς. Φυσικά φάβα Σαντορίνης και ντοματοκεφτέδες. Σαλάτα, και για κύριο ένα ωραιότατο φιλέτο κοτόπουλο με κρέμα γάλακτος, πάνω σε καλαθάκι καταϊφιού. Τέλειο ήταν! Όλα αυτά, μαζί με ένα μπουκάλι νερό (το νερό εκεί όπως κι εδώ, δεν πίνεται), ένα αναψυκτικό και μία μπύρα, 40 ευρώ. Μας κέρασαν επίσης και λικέρ. Για 1η φορά και τυχαία ξαναλέω επιλογή, ήταν καλά...





12 comments:

  1. αυτό δεν το λες απλά καλά,,,,,

    ReplyDelete
  2. Eυτυχως δεν πειναμε τετοια ωρα...

    *περιμενω συγκεκριμενη αναρτηση για το νησι, αν την δω θα σου πω τι αυτη εννοουσα.
    Δεν ειναι δυσκολο, ουτε καν κουιζ δεν ειναι για οποιον με ξερει...
    **Σε λιγες μερες θα βγει το πρωτο μας λικερακι που φτιαξαμε απο το βιβλιο σου, θα δωσω εντυπωσεις.
    :)

    ReplyDelete
  3. Theroad Has Noend η αλήθεια είναι ότι ήταν όντως πολύ καλά!

    Αντώνη να μαντέψω; Περιμένεις ποστ με κρασιά, αλλά τσάμπα θα περιμένεις. Αφενός δεν είμαι η κατάλληλη, αφετέρου κάναμε τη χαζομάρα και δεν πήγαμε σε οινοποιείο.... :-/

    ReplyDelete
  4. Καλά σε λέω εγώ μονοφαγού!Δεν έσκασες; στείλε και απο εδώ το κάτι τις! Πάρε συνταγές καλέ να αμς τις πεις!

    ReplyDelete
  5. Ωχ ταλαιπωρία... Όμως μια χαρά ήταν αυτά που βλέπω! Περιμένω την συνέχεια για τα... καλυτερότερα!

    ReplyDelete
  6. Περιμένω με μεγάλη περιέργεια τη συνέχεια....ως εδώ πάλι καλά να λέμε....χαχαχαχα!!

    ReplyDelete
  7. Μάλλον ποτέ σε διακοπές δεν αποφεύγεις κάποια απρόοπτα και μικρο-ταλαιπωρίες...
    Πάντως από ότι βλέπω, μια χαρά σας πήγε στο τέλος!
    Να περνάτε όμορφα!
    Φιλιά...

    ReplyDelete
  8. Ζηλεύω... Δεν έχω πάει στη Σαντορίνη γιατί με φοβίζει το ύψος που βρίσκεται ο δρόμος όπως τον βλέπω από το καράβι στα ημερήσια ταξίδια προς τον Πειραιά ή προς τα Κυκλαδονήσια! Είναι μια ανάσα από δω αλλά δεν το αποφασίζω η φοβιτσιάρα. Απόλαυσα τις φωτογραφίες σου και τώρα τις λιχουδιές της :-)

    ReplyDelete
  9. Το έχουνε πάθει και τα αγόρια μου, εμείς οι τεμπέλες δεν το κάναμε το λάθος, δεν είμαστε περιπετειώδεις τύποι,χαχα! Τα αγόρια μου όμως το θυμούνται ακόμα!!!
    Με τα μεζεδάκια πείνασα:)

    ReplyDelete
  10. Ξέχασα, πέρνα από το μπλογκ μας, έχουμε κάτι για σένα:)

    ReplyDelete
  11. Φιλαρακια, ευχαριστώ. Πραγματικά ήταν καλά και δεν νομίζω ότι φάγαμε πολλά.

    Vita, κακώς δεν έχεις πάει! Δίπλα σας είναι! Πίστεψέ με, δεν νιώθεις υψοφοβία από κει. Οι δρόμοι, δεν εφάπτουν με την καλντέρα ώστε να νιώθεις φόβο. Και επειδή γυρίσαμε το νησί με το αστικό ΚΤΕΛ, σε διαβεβαιώνω ότι δεν νιώσαμε ότι κινδυνεύουμε. Η μόνη διαδρομή με στροφές και ύψος (αλλά όχι προς την καλντέρα) ήταν προς την Οία. Ήταν από τα Φηρά η πιο μεγάλη χρονικά λόγω των των στροφών διαδρομή που κάναμε. Πήγαινε όταν μπορέσεις! Θα με θυμηθείς!

    ReplyDelete