Τορτελίνια με κεφτεδάκια σε σάλτσα ντομάτας

Ένα πολύ νόστιμο πιάτο με ζυμαρικά σας προτείνω σήμερα. Θα μπορούσα να το ονομάσω μακαρονάδα με κεφτέδες αλλά αρχικά, περισσότερο θυμίζει σούπα. Αν η ιδέα της σούπας με κεφτέδες και τορτελίνια σας αρέσει, τότε μπορείτε να προσθέσετε περισσότερο νεράκι κατά το βράσιμο των ζυμαρικών, ή να σερβίρετε αμέσως μόλις βράσουν. Καθώς έβλεπα τα τορτελίνια να βράζουν μέσα στο ζουμάκι της σάλτσας και των κεφτέδων, ήταν πειρασμός και δύσκολη η απόφαση αν θα τα σερβίριζα σαν σούπα ή σαν ζυμαρικά με κεφτέδες. Το σίγουρο είναι ότι ήταν πάρα πολύ νόστιμο φαγητό. Το είπαν όλοι :-)

Η συνταγή βασίζεται στην ανακύκλωση φαγητών. Αν σας έχουν μείνει κεφτέδες από ένα παιδικό πάρτυ ή σάλτσα από την προηγούμενη μέρα, μπορείτε να το φτιάξετε. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορείτε να το φτιάξετε εξαρχής. Μπορείτε, αφού φτιάξετε μια μεγάλη δόση κεφτέδων, να καταψύξετε τη μισή ζύμη. και έτσι να έχετε έτοιμη για μια επόμενη φορά. Τονίζω, ότι η σάλτσα στο τέλος είναι πολύ πιο νόστιμη αν βράσετε εξαρχής τα κεφτεδάκια μέσα στη σάλτσα, παρά αν χρησιμοποιήσετε τηγανητά ή ψητά. Όπως κι αν το κάνετε, θα είναι νόστιμο!

Τορτελίνια με κεφτεδάκια σε σάλτσα ντομάτας

Υλικά

κεφτεδάκια

1 συσκευασία πολτό ντομάτας ή 5-6 φρέσκιες ντομάτες λιωμένες, αν είναι καλοκαίρι

1 κλαράκι φρέσκια ρίγανη

1 κλαράκι φρέσκο μαϊντανό

1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο

λίγο ελαιόλαδο

αλάτι

πιπέρι

250 γρ. τορτελίνια (χρησιμοποίησα γεμιστά με μοτσαρέλα και ντομάτα)

νερό

Εκτέλεση

Χρησιμοποιούμε κεφτεδάκια που μας έχουν μείνει ή φτιάχνουμε εκείνη τη στιγμή. 

Τα δικά μου ήταν ζύμη που μου είχε περισσέψει από την προηγούμενη μέρα.

Αντί να τα τηγανίσουμε, μπορούμε να τα βάλουμε έτσι στη σάλτσα που θα βράσει. Με αυτό τον τρόπο, δεν θα γίνει το φαγητό μας βαρύ και επιπλέον, τα κεφτεδάκια θα νοστιμίσουν τη σάλτσα που αναπόφευκτα θα περιέχει κομματάκια τους.

Βάζουμε το λάδι να ζεσταθεί και σωτάρουμε ελαφρά το κρεμμύδι. Μπορείτε αν θέλετε να αποφύγετε το σωτάρισμα και να βράσετε σάλτσα και κρεμμύδι μαζί.

Προσθέτουμε τη ντομάτα και νερό και αφήνουμε να βράσουν.

Πλάθουμε κεφτεδάκια και τα προσθέτουμε στη σάλτσα να βράσουν μαζί.

Προσθέτουμε αλατοπίπερο και από τη μέση και μετά τα μυρωδικά και αφήνουμε να βράσουν τουλάχιστον 20 λεπτά.

Προσθέτουμε 1 κούπα νερό (ζεστό αν θέλετε για να μην κοπεί ο βρασμός, αλλιώς κρύο και περιμένουμε να πάρει βράση πάλι) και μόλις πάρει βράση ρίχνουμε τα τορτελίνια.

Τα βράζουμε λίγο λιγότερο από όσο χρόνο λέει η συσκευασία, γιατί θα παραμείνουν στη ζεστή σάλτσα και θα μαλακώσουν κι άλλο.

Ανακατεύουμε απαλά όταν χρειάζεται και προσθέτουμε νερό μόνο αν χρειάζεται.

Τα ζυμαρικά μας θα μοιάζουν αρχικά με σούπα, με την ώρα όμως φεύγει το νερό και μένουν μέσα σε μια πεντανόστιμη σάλτσα. Μπορείτε όμως αν τα θέλετε σαν σούπα να προσθέσετε περισσότερο νερό ή να τα σερβίρετε αμέσως.

Καλή εβδομάδα!

Σεκέρ παρέ

Οι γιορτές ξεκινούν όπου να' ναι με πρώτη του Αγίου Δημητρίου. Πάντα αυτή είχα στο μυαλό μου σαν ξεκίνημα των γιορτών του χειμώνα. Ποιο χειμώνα δηλαδή που ακόμα με κοντομάνικα είμαστε τέτοια εποχή. Τέλος πάντων, με αφορμή αυτή τη γιορτή, σας γράφω τη συνταγή που μου έδωσε η αγαπημένη φίλη μου Τάνια, που είναι καλομαγείρισσα που ζει στη Θεσσαλονίκη. Τα σεκέρ παρέ τα ερωτεύτηκα όταν τα έφαγα στην Ξάνθη. Τα έφτιαξα δύο φορές με μικροαλλαγές. Διαβάστε οπωσδήποτε όλη τη συνταγή και τα tips πριν τα φτιάξετε!

Σεκέρ παρέ

Υλικά για 35 περίπου

450-600 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις*

2 αυγά μεγάλα

100 γρ. σιμιγδάλο χοντρό

100 γρ. άχνη ζάχαρη

250 γρ. βούτυρο φρέσκο ή αγελαδινό σε θερμοκρασία δωματίου*

1 κ. γ. baking powder

2 βανίλιες

ξύσμα ενός λεμονιού

αμύγδαλα ασπρισμένα, όσα και τα σεκέρ παρέ

για το σιρόπι3 κούπες νερό

3 κούπες ζάχαρη

το χυμό μισού λεμονιού

Εκτέλεση

Φτιάχνουμε το σιρόπι.

Βάζουμε το νερό και τη ζάχαρη να βράσουν για 10 λεπτά.

Ρίχνουμε το χυμό λεμονιού και το αφήνουμε να κρυώσει.

Σε ένα μπωλ ανακατεύουμε όλα τα υλικά (το βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου) και ζυμώνουμε. Πρέπει να έχουμε μια ζύμη εύπλαστη που δεν κολλάει στα χέρια.

Ξεκινάμε με 400 γρ. αλεύρι και προσθέτουμε μέχρι να έχουμε την επιθυμητή ζύμη*

Αντί να ζυμώσουμε με τα χέρια, μπορούμε να ζυμώσουμε με μίξερ.

Αφήνουμε τη ζύμη 15 λεπτά να ξεκουραστεί. Μπορούμε να τη βάλουμε στο ψυγείο επίσης για να πλαστεί πιο εύκολα.

Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 160-170 βαθμούς με αέρα.

Παίρνουμε ποσότητα ζύμης σαν καρύδι και πλάθουμε μπαλάκια.

Κάνουμε λακκουβίτσα με το δάχτυλό μας και βάζουμε ένα αμύγδαλο ασπρισμένο.

Μπορούμε να τα κάνουμε στρογγυλά ή σαν μελομακάρονα μακρουλά και χαραγμένα με πηρούνι.

Τα βάζουμε σε βουτυρωμένο ταψί ή σε ταψί με χαρτί ψησίματος, όχι κολλητά.

Ψήνουμε για 30-40 λεπτά (εμένα μου πήραν 30), μέχρι να πάρουν χρυσαφί χρώμα.

Τα βγάζουμε από τον φούρνο, τα βάζουμε όλα μαζί σε ένα ταψί και τα σιροπιάζουμε με το κρύο σιρόπι.

Τα αφήνουμε μερικές ώρες να ρουφήξουν όσο χρειάζονται.

Απολαμβάνουμε…

Tips:

Τα σεκέρ παρέ τα έκανα 2 φορές. Η συνταγή έλεγε 600 γρ. αλεύρι και ξεκίνησα με 500 που ήταν ήδη πολύ. Η ποσότητα που θα πάρουν σε αλεύρι εξαρτάται από πολλούς παράγοντες: την υγρασία, την ποιότητα του αλευριού, τη θερμοκρασία περιβάλλοντος κλπ. Τη 2^η φορά έβαλα μόνο 450 και έγιναν τέλεια. Με 500 γρ. αλεύρι, δεν φούσκωσαν αρκετά και δεν ήπιαν αρκετό σιρόπι.

Την πρώτη φορά έβαλα βούτυρο καλό (λιωμένο πρόβειο βούτυρο που βάζουμε στους κουραμπιέδες) και τη δεύτερη αγελαδινό σε θερμοκρασία περιβάλλοντος και τα δύο. Ήταν εξίσου καλά και τα δύο.

Μπορείτε αντί να ζυμώσετε με το χέρι, να ζυμώσετε με μίξερ. Αυτό έκανα και τις δύο φορές. Μόνο στο τέλος ζύμωσα με το χέρι για να έχω αίσθηση της ζύμης.

Προσπαθήστε να έχετε όλη τη ζύμη σε 2 ταψιά, έτσι ώστε να σιροπιαστούν όλα μαζί στη συνέχεια.

Στην Ξάνθη μου είπαν ότι συνοδεύονται πολύ ωραία με παγωτό καϊμάκι!

ΟΙ γάτες μου κοντεύουν να γίνουν μόνιμα guests στις φωτογραφίες μου :-p

Καλή εβδομάδα!

Πώς φτιάχνουμε πληγούρι

Στις αρχές του Οκτώβρη παρακολουθούσα με προσοχή και προσμονή τις αναρτήσεις της φίλης μου της Αργυρής στην Κύπρο. Η Αργυρή φτιάχνει πολύ ωραία γλυκά κουταλιού, μαρμελάδες και λικέρ, αλλά και καταπληκτικές πίτες κλπ.
Η ανάρτηση που παρακολουθούσα με προσοχή, ήταν το πώς φτιάχνουμε πληγούρι. Ή όπως θα έλεγε η Αργυρή σε απόλυτα Κυπριακά, πουρκούριν!

Ένα κομμάτι που μου αρέσει πολύ στη μαγειρική, είναι το "πώς φτιάχνουμε". Με εξιτάρει πάντα η ιδέα να μάθω κάτι καινούριο. Όχι τόσο ένα καινούριο φαγητό, όσο αυτά τα περίεργα. Πώς φτιάχνεις καραμέλα από γάλα, πώς φτιάχνεις τυρί, φυστικοβούτυρο κλπ. Ίσως δε ακουστεί και εγωιστικό, αλλά το ενδιαφέρον μου διατηρείται ζωντανό, μέχρι να πετύχω να φτιάξω τέλειο αυτό που θέλω να φτιάξω. Μετά μου περνάει. Αρκεί να κατακτήσω τη γνώση. Φυσικά, υπάρχουν μερικά υλικά και συνταγές, στα οποία συνεχίζω να κάνω διατριβή, όπως στους μπεζέδες ή το προζύμι.

Παρακολουθούσα λοιπόν την Αργυρή, μέχρι που σχεδόν ολοκλήρωσε την περιγραφή για το πληγούρι. Το μόνο δύσκολο στην ιστορία, αν αποφασίστε να το φτιάξετε, είναι να βρείτε ένα μύλο κοντά σας. Πιο πολύ όμως σας μεταφέρω την περιγραφή και τις φωτογραφίες για να δείτε πώς κάποιοι άνθρωποι ακόμα και σήμερα ασχολούνται με το να φτιάξουν κάτι εξαρχής. Πόσο μάλιστα, όταν το φτιάχνουν με καλή παρέα! Μεταφέρω την περιγραφή της, χωρίς να πειράξω κάτι. Οι φωτογραφίες και η αναλυτική της περιγραφή, ελπίζω να σας ενθουσιάσει, όσο κι εμένα.

ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ ΠΟΥΡΓΟΥΡΙ.
Μέρος πρώτο

Καιρός για πουργούρι. Διατηρείται μέχρι σήμερα η συνήθεια να φτιάχνεται στο σπίτι πουργούρι. Έτσι έχουμε καθαρό και ποιοτικό πουργούρι για το πιλάφι μας, τις κολοκοτές και όποιες άλλες συνταγές. 
Οι ζεστές μέρες του Οκτωβρίου, το μικρό καλοκαιράκι όπως λέγεται, μας επιτρέπει ακόμα να φτιάξουμε το πουργούρι μας.

Παίρνουμε σιτάρι και το καθαρίζουμε από ξένα σώματα. Το πλένουμε και το βάζουμε σε μεγάλη κατσαρόλα ή χαρτζί, ανάλογα με την ποσότητα του σιταριού, να φουσκώσει με καθαρό κρύο νερό για μερικές ώρες.

Αδειάζουμε το νερό, βάζουμε φρέσκο και το βάζουμε στη φωτιά να ψηθεί, τόσο όσο να κρατά στο δόντι. Δεν θέλουμε να γίνει κόλλυβα. 
Μετά το κρυώνουμε με καθαρό νερό, το στραγγίζουμε σε τρυπητό και το βάζουμε πάνω σε ένα καθαρό ρούχο σε ένα σωρό όλο μαζί να "πιει το νερό του" όπως έλεγαν οι γιαγιάδες μας.

Το σκεπάζουμε και το αφήνουμε κανένα δεκάλεπτο, όσο να φτιάξουμε ένα καφεδάκι.

Βάζουμε καθαρό στεγνό ρούχο πάνω σε ένα τραπέζι και απλώνουμε το σιτάρι μας σε λεπτή στρώση, στον ήλιο να στεγνώσει καλά. Κάθε λίγο το ανακατεύουμε με το χέρι μας.

Το απόγευμα το μαζεύουμε πριν να πέσει υγρασία και αν χρειαστεί το βάζουμε και λίγο την επομένη μέρα στον ήλιο για να βεβαιωθούμε ότι στέγνωσε τελείως. Θα ακολουθήσει το άλεσμα στον μύλο σε άλλη ανάρτηση.

Καιρός για πουργούρι. Μέρος Β΄ στον μύλο.

Σήμερα , μαζί με αγαπημένες θείες και τον ξάδελφο Νίκο που μένει μόνιμα στο Λονδίνο , πήγαμε στον μύλο να αλέσουμε το σιτάρι μας να γίνει πουργούρι. Πήραμε όχι μόνο το δικό μας αλλά και 5 - 6 άλλων γειτονισσών και φιλενάδων. Λοιπόν, αδειάζαμε το σιτάρι της κάθε μιας ξεχωριστά σε ένα μεγάλο δοχείο για να γίνει το ρύζιασμα όπως λέγεται του σιταριού. Ραντίσαμε με ελάχιστο νερό το σιτάρι και το ανακατέψαμε καλά, να πάει παντού, χωρίς όμως να βραχεί πολύ. Ο λόγος που βρέχεται ελάχιστα το ψημένο και στεγνωμένο στον ήλιο σιτάρι, είναι για να βγει ευκολότερα η φλούδα του κατά το άλεσμα.

Μετά ρίξαμε το σιτάρι στην χοάνη του μύλου και ο μυλωνάς έβαλε μπρος. Έπεφτε λίγο-λίγο το σιτάρι, αλεθόταν και μετά σαν ψιλή βροχή το πουργούρι γέμιζε την σακούλα. ΄

Οι θείες, μόλις βγήκε το πρώτο πουργούρι, πήραν λίγο στην χούφτα τους να ελέγξουν αν είναι καλό, αν έχει το σωστό μέγεθος, τη σωστή υφή. Αποφάσισαν ότι εν πολλά καλόν.

Η διαδικασία έγινε για το σιτάρι της κάθε νοικοκυράς ξεχωριστά, με προσοχή στις σακούλες για να παρει η κάθε μια πίσω το δικό της. Ο μυλωνάς ζύγισε την κάθε σακούλα ξεχωριστά και μας είπε πόσα στοίχισε στην κάθε μια το άλεσμα. Εγώ για 10 κιλά σιτάρι έδωσα μυλωνιάτικα 2 ευρώ.

Μόλις επέστρεψα στο σπίτι έβαλα ένα καθαρό σεντόνι πάνω στο τραπέζι και άπλωσα το αλεσμένο πουργούρι να κρυώσει. Κατά την διαδικασία του αλέσματος λόγω της τριβής το πουργούρι ζεσταίνεται και πρέπει να απλωθεί να κρυώσει. Αύριο ακολουθεί η τρίτη και τελευταία πράξη της υπόθεσης. Το κοσκίνισμα και το ανέμισμα. Εμ, τι νομίζετε, έτσι εύκολα θα φάμε πουργούρι πιλάφι και κολοκοτές;

ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ ΠΟΥΡΓΟΥΡΙ - ΠΡΑΞΗ Γ΄Τελευταία. Το κοσκίνισμα και το ανέμισμα.

Όπως έγραψα σε προηγούμενη ανάρτηση το βρασμένο και στεγνωμένο στον ήλιο σιτάρι, το πήραμε στον παραδοσιακό μύλο στην Κάτω Μονή και το αλέσαμε σε πουργούρι. Αφού το άπλωσα για ένα βράδυ σε ένα καθαρό ρούχο για να κρυώσει, την άλλη μέρα το κοσκίνισα με την τατσιά. Έβαζα λίγο κάθε φορά και με το κοσκίνισμα έβγαινε από κάτω το αλευράκι του. Ετσι το πουργούρι μας δεν θα λασπώνει κατά το ψήσιμο.

Σήμερα το απόγευμα που φυσούσε λίγος αέρας έγινε και η τελευταία δουλειά για να έχουμε τέλειο, καθαρό και ποιοτικό πουργούρι. 

Μαζί με μια αγαπημένη θεία, απλώσαμε δύο μεγάλα καθαρά σεντόνια, παίρναμε μια μικρή ποσότητα από το πουργούρι και απο ψηλά το ρίχναμε λίγο λίγο σε μια μεγάλη λεκάνη. Ο αέρας έπαιρνε το φυλλούιν του αλεσμένου σιταριού και το καθαρό πλέον πουργούρι έπεφτε στην λεκάνη. Η διαδικασία έγινε όσες φορές χρειάστηκε για να γίνει το πουργουρι καθαρό από την αλεσμένη φλούδα του σιταριού. 

Έτοιμο τώρα για πιλάφι πουργούρι και για κολοκοτές. ΄Ενα ωραίο νόστιμο φαγητό που έφτιαχναν οι γιαγιάδες μας ήταν και το πιλάφι πουργούρι με φρέσκο αμπελίσιο σταφύλι.

Σ' ευχαριστώ πολύ Αργυρή για τις φωτογραφίες και την περιγραφή που μου παραχώρησες! Πολύ θα ήθελα να ήμουν μπροστά στη διαδικασία!

Μπαστουνάκια ψωμιού με ελιές και χυμό πορτοκαλιού - Bread sticks with olives and orange juice

Παγκόσμια ημέρα ψωμιού και διατροφής σήμερα. Φέτος κλείνουν δέκα χρόνια από τότε που η γερμανίδα μπλόγκερ Zorra-Kochtopf ξεκίνησε αυτό το event και κάθε χρονιά, την ίδια μέρα, εκατοντάδες μπλόγκερς από όλο τον κόσμο ψήνουμε ψωμιά ή κάτι σχετικό με ζύμη, προκειμένου να τιμήσουμε αυτή τη μέρα. 

Με τις μέρες αφιερωμένες σε κάτι δεν τα πάω και πολύ καλά, αλλά ειδικά σε αυτή, έχω μια αδυναμία. Κάτι το βιβλίο που έγραψα ειδικά αφιερωμένο στα ψωμιά και τις ζύμες και το αγαπώ πολύ, κάτι που θεωρώ μεγάλο προσόν να μπορείς να έχεις τα απαραίτητα αγαθά στο τραπέζι σου καθημερινά, ξεχωρίζω αυτή τη μέρα που είναι αφιερωμένη όχι μόνο στο ψωμί αλλά και στη διατροφή γενικότερα.

Πέρυσι λόγω προβλημάτων δεν πήρα μέρος. Το πήρα χαμπάρι αφού είχε περάσει η μέρα. Υπήρχαν κάποια προβλήματα, που με έκαναν να ξεχαστώ εντελώς. Φέτος, είχα ανοιχτή μόνιμα τη σελίδα προκειμένου να θυμάμαι ότι ΠΡΕΠΕΙ να προλάβω να φτιάξω κάτι! Χαχα! Φέτος με κυνηγούσε η έλλειψη ελεύθερου χρόνου. Χτες βράδυ όμως, έφτιαξα επιτέλους το ψωμάκι μου. Απλό, εύκολο μα πεντανόστιμο.

Ο χυμός πορτοκαλιού, του δίνει άρωμα και ελαφρά φρουτένια γεύση. Είναι πολύ απαλό και αφράτο και αξίζει να το δοκιμάσετε. Μην βαρεθείτε να κάνετε τα δύο φουσκώματα. Τα 2 φουσκώματα κάνουν τα ψωμιά ακόμα πιο ωραία και αφράτα!
Έτσι όπως είναι, τα μπαστουνάκια θυμίζουν μικρές μπαγκέτες. Μπορείτε να χωρίσετε τη ζύμη σε περισσότερα κομμάτια, να τα κάνετε πολύ λεπτά και να έχετε το σνακ σας στη δουλειά, ή στο σχολείο.

Μπαστουνάκια ψωμιού με ελιές και χυμό πορτοκαλιού

Υλικά για 4

220 γρ. αλεύρι δυνατό (έτυχε να έχω αλεύρι για τσουρέκι στο σπίτι. Χρησιμοποιήστε τέτοιο ή αλεύρι για ψωμί)

1 κ. γ. μαγιά ξηρή

λίγο παραπάνω από 1/4 κούπας ζεστό νερό

¼ κούπας χυμό πορτοκαλιού

1 κ. γ.  ζάχαρη

½ κ. γ. αλάτι

1 ½ κ. σ. ελαιόλαδο

60 γρ. καθαρισμένες και κομμένες ελιές (40 περίπου μετρίου μεγέθους ελιές)

Εκτέλεση

Μέσα σε ένα μπωλ, βάζουμε το αλεύρι, τη μαγιά, το αλάτι, τη ζάχαρη τις ελιές και ανακατεύουμε.

Προσθέτουμε το ελαιόλαδο, το χυμό πορτοκαλιού και το ζεστό νερό με τη σειρά αυτή.

Ζυμώνουμε μέχρι να έχουμε μια ζύμη απαλή που δεν κολλάει στα χέρια. Αν κολλάει, προσθέτουμε λίγο αλεύρι, αν λείπει νερό, προσθέτουμε λίγο νερό.

Πασπαλίζουμε εξωτερικά το ζυμαράκι με αλεύρι και το αφήνουμε σε θερμό περιβάλλον να φουσκώσει για μισή ώρα.

Μετά από μισή ώρα, πατάμε να ξεφουσκώσει η ζύμη.

Τη χωρίζουμε σε 4 μέρη.

Πλάθουμε μακρόστενα μπαστουνάκια, τα πασπαλίζουμε με αλεύρι και τα βάζουμε σε ταψί με χαρτί ψησίματος.

Αφήνουμε να φουσκώσουν πάλι για μισή ώρα.

Προθερμαίνουμε τον φούρνο και τα ψήνουμε για 20 περίπου λεπτά ή μέχρι να πάρουν χρώμα πάνω κάτω.

Αφήνουμε σε σχάρα να κρυώσουν πριν τα κόψουμε (αν αντέξουμε)

  

World bread day today and we participate at  Zorra's-Kochtopf  blog event. Since 2006, hundrends of bloggers participate at this event in order to celebrate world's bread day and nutrition day! Here is my loaf for this year. Soft bread sticks with orange juice and olives.

Bread sticks with olives and orange juice

Ingredients

1 ½  cup bread flour (220 gr)

1  teaspoon dry yeast

a little over than ¼ cup hot water

¼  cup orange juice

1/2 teaspoon salt

1 tsp sugar

1 ½ table spoon olive oil

60 gr. cup pitted, chopped olives (almost 40 medium sized olives)

Instructions

Combine the flour, yeast, sugar, salt and olives in a bowl.

Stir olive oil, orange juice and hot water in the bowl.

Kneed for 5 minutes. Sprinkle a bit more flour or add 1-2 tbs water if needed.

Let the dough rest for ½ an hour in a warm place.

Punch the dough down, then transfer to a parchment-lined baking sheet. Devide the dough in 4 pieces. 

Use your hands to shape into 4 thin loafs. Dust the loafs with flour. 

Allow to rise for another ½ an hour in a warm place.

Preheat the oven to 180 C.

Bake at 180 for 15-20 minutes, or until golden brown.

Let cool completely on a wire rack before slicing.

Μελιτζάνες γεμιστές με λαχανικά

Όσο ο καιρός θυμίζει ακόμα καλοκαίρι, εγώ θα μαγειρεύω καλοκαιρινά φαγητά! Είμαστε ακόμα με κοντομάνικα εδώ στο νησί (τουλάχιστον το πρωί) και την περασμένη Κυριακή πήγα για μπάνιο. Αν εξαιρέσεις τις μέρες που ρίχνει ξαφνικές μπόρες ή τις μέρες που υπάρχει πιθανότητα από τους ανέμους και τους ανεμοστρόβιλους που μας επισκέπτονται συχνά να δείτε τη Ζάκυνθο να πετάε, γενικά υπάρχει καλοκαιρία. Το βράδυ έχει ψύχρα, αλλά το πρωί έχει ζεστούλα. Είναι ακόμα όμορφα (λέει η φανατική με το καλοκαίρι που ήδη πεθυμεί το επόμενο ;-) )

 Προχτές ήθελα να γεμίσω μελιτζάνες με λαχανικά. Βρήκα μόνο μεγάλες, οπότε τις έκοψα στη μέση. Το φαγητό, αν δεν βάλετε φέτα ή άλλο τυρί στη γέμιση, είναι νηστίσιμο. Εγώ έβαλα λίγη φέτα από πάνω πριν ψηθούν. Δοκιμάστε τις.

Μελιτζάνες γεμιστές με λαχανικά
Υλικά για 5 μεγάλες μελιτζάνες
5 μεγάλες μελιτζάνες
2 μεγάλα κρεμμύδια ξερά, ψιλοκομμένα
2 φρέσκα κρεμμυδάκια ψιλοκομμένα
2 καρότα ψιλοκομμένα
την ψίχα από τις μισές μελιτζάνες ψιλοκομμένες
μισό μάτσο μαϊντανό ψιλοκομμένα
2 ντομάτες κομμένες σε καρεδάκια
λίγο ελαιόλαδο για τη γέμιση και λίγο για το ταψί
αλάτι
πιπέρι
προαιρετικά: λίγη φέτα χοντροτριμμένη

Εκτέλεση
Κόβουμε τα κοτσάνια από τις μελιτζάνες, τις πλένουμε και τις κόβουμε κατά μήκος.
Τις βάζουμε σε μπωλ με αλατισμένο νερό να τις καλύπτει και τις αφήνουμε έτσι για μισή-μία ώρα.
Στο μεταξύ, ετοιμάζουμε τα λαχανικά.
Αφού περάσει η απαιτούμενη ώρα, αδειάζουμε τις μελιτζάνες από την ψίχα τους, αφού τις πιέσουμε να βγάλουν ό,τι νερά έχουν κρατήσει. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τη μισή ή και περισσότερη ψίχα.
Πλένουμε, καθαρίζουμε και ψιλοκόβουμε τα λαχανικά. Τα ξερά κρεμμύδια, τα καρότα και την ψίχα της μελιτζάνας, τα έκοψα σε μπλεντεράκι.
Ανακατεύουμε όλα τα λαχανικά σε μπωλ.
Βάζουμε λίγο λάδι (1-2 κουταλιές σούπας) και αλατοπιπερώνουμε.
Προσθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180 βαθμούς.
Αλατίζουμε ελαφρώς μέσα τις μελιτζάνες.
Γεμίζουμε τις μελιτζάνες με 2-3 κ. σ. γέμιση.
Αν θέλουμε, βάζουμε λίγη φέτα από πάνω, αλλιώς το φαγητό μας ως εδώ, παραμένει νηστίσιμο.

Ρίχνουμε λίγο λάδι στο ταψί και ψήνουμε για μία ώρα περίπου, ή μέχρι να μαλακώσουν οι μελιτζάνες.
Τρώγονται ευχάριστα ζεστές και κρύες. Συνοδέψτε τις με φέτα!